Mały ornitolog Praca zbiorowa klasy 1b

Jego upierzenie jest głównie białe, z czarnymi piórami na skrzydłach. Dorosłe ptaki mają długie czerwone nogi oraz długie spiczasto zakończone czerwone dzioby i mierzą średnio 100–115 cm od czubka dzioba do końca ogona, ze skrzydłami o rozpiętości cm. Ofiarami bociana są między innymi płazy, gryzonie, ssaki owadożerne (np. krety), duże owady (np. szarańczaki, chrząszcze), ryby, dżdżownice, a czasami gady czy pisklęta lub jaja ptaków. Skład bocianiej diety zmienia się w zależności od rejonu, pory roku oraz od panujących warunków.

Gołąb to jeden z najbardziej znanych ptaków. Można go spotkać na całym świecie z wyjątkiem terenów podbiegunowych. Ma krępe ciało, małą głowę i mały dziób. Chodzi w charakterystyczny sposób, kiwając głową do przodu i do tyłu. Przysmakiem gołębia są nasiona i owoce. Pokarm połyka prawie zawsze w całości. Lubi żerować w grupie, a niepłoszony wydziobuje pokarm do najmniejszej okruszyny.

Jeden z największych i najpiękniejszych ptaków drapieżnych.Dorosłe osobniki mają wierzch ciała szaropopielaty, a spód jasny w poprzeczne, szare, faliste prążki. Pręgowane podogonie z jasną plamą u nasady. Nad okiem charakterystyczna szeroka, biała brew. Głowa jastrzębia ma charakterystyczny profil - zagięty dziób prosty u nasady skierowany jest ku przodowi, inaczej niż ma to miejsce u papug i sów. Swą zwrotność w locie zawdzięcza stosunkowo krótkim i szerokim skrzydłom oraz długiemu ogonowi. Jastrząb jest wszechstronnym drapieżnikiem. Najchętniej poluje na gołębie. Poza tym łapie z zasadzki inne średniej wielkości ptaki, głównie krukowate, grzebiące i śpiewające.

Cechy charakterystyczne kaczek to: krótkie nogi o 3 palcach spiętych błonami pławnymi, osadzone w tylnej części tułowia. Szeroki płaski dziób zakończony tak zwanym paznokciem, czółnowaty tułów i stosunkowo długa szyja. Kaczki żywią się wodorostami, trawą, drobnymi rybami, ziarnami zbóż, a także ikrą rybią.

Kormoran to duży ptak wodny o rozpiętości skrzydeł do 1,60 metrów. Czarny z metalicznym połyskiem, w szacie godowej policzki białe, na głowie delikatny czub i biała plama na udzie. Skóra wokół dzioba jest żółta i naga, przedłuża się w postaci białej plamy na podgardle. Kormorany uznawane są za bardzo żarłoczne. Unikają żerowania na małych zbiornikach wodnych, chociaż w większych preferują przybrzeżne i płytsze fragmenty. Polują na ryby, nurkując w głąb wody nawet do 10 metrów

Samce mają czarne upierzenie, błyszczące z wyraźnym żółtym dziobem (jego koniec jesienią staje się czarny). Samica kosa jest podobnej wielkości, co samiec. Ma oliwkowo brązowe upierzenie z mało widocznymi plamkami na spodzie ciała i jasnym podgardlem. Dziób samicy jest brązowy. Kosy odżywiają się różnymi rodzajami pokarmu. Do początku sezonu lęgowego kosy żywią się prawie wyłącznie pokarmem zwierzęcym: głównie bezkręgowcami, spośród których preferują dżdżownice i chrząszcze. Polują na chrząszcze, regularnie zjadają również ślimaki, pijawki, wije, pajęczaki oraz różne stadia owadów.

Długość ciała bociana wynosi cm, rozpiętość skrzydeł cm. Długa szyja o 23 lub 24 kręgach. Dziób równo-szeroki, przy końcu płaski i zaokrąglony. Nogi krótkie z długimi palcami. Barwa łabędzi jest biała lub czarna, w młodości szaro-popielata. Pióra łabędzi są gęste i sztywne, podbite gęstym puchem, bardzo sprężystym. Skrzydła szerokie, ogon krótki. Chód niezgrabny, lot szybki i wytrzymały. Bociany żywią się trawą i roślinami, a także wodnymi mięczakami i innymi drobnymi zwierzętami.

Mewa jest ptakiem posiadającym długość ciała około cm. Ubarwienie białe z wyjątkiem popielatego płaszcza. Końce skrzydeł czarne z białymi plamkami na skrajnych lotkach. Dziób mewy jest żółty, nogi żółtooliwkowe. Głowa i pierś ciemno plamkowane. Na końcu ogona szeroki, czarny pas. Dziób czarniawy, nogi cieliste. Pokarm mewy różnorodny z przewagą pokarmu zwierzęcego nad roślinnym. Zjada też różnego rodzaju odpadki.

Pospolity i powszechnie znany i najpospolitszy ptak Europy o kontrastowym czarno-biało-szarym upierzeniu i wysmukłej budowie. W upierzeniu godowym samca siwy grzbiet i skrzydła. Czarny wierzch głowy i kark. Czoło, policzki, boki szyi, podogonie i spód ciała czysto białe. Skrzydła czarniawe, biało kreskowane. Ogon długi, czarny wewnątrz z białymi brzegami. Młode podobne do samicy, przeważnie szarobrązowe z ciemniejszą plamą na podgardlu. Obie płcią są podobnej wielkości. Pliszka żywi się drobnymi owadami takimi jak komary, muchy, muchy, chrząszcze, małe motyle, chwytane na ziemi lub w locie.

Sikorka bogatka jest niewielkim ptakiem o barwnym upierzeniu. Ma małą głowę, ciemne oczy, ostry dzióbek i białe policzki w ciemnych obwódkach. Jej pierś jest żółta, z czarną pregą pośrodku. Tułów jest zakończony zadartym ogonkiem, podobnym do łopatki. Nogi sikorki są nieduże i zgrabne, zakończone ostrymi pazurkami. Sikorka bogatka żyje w lasach, ogrodach i parkach. Jest ruchliwa i zwinna. Latem zjada szkodniki drzew oraz owady. Nie odlatuje na zimę, więc wymaga dokarmiania. Jej zimowym pożywieniem mogą być nasiona roślin oleistych i tłuszcz (np. słoninka).

Ptak łatwo rozpoznawalny po smukłej sylwetce z długim schodkowatym ogonie i czarno-białym ubarwieniu. Skrzydła i ogon z metalicznym połyskiem. Sroka jest wszędobylska i łatwo adaptuje się do nowych warunków. Skład pożywienia sroki bardzo urozmaicony: od owadów i larw owadów (szczególnie lubi chrząszcze), pająków, robaków, dżdżownic, jaszczurek, żab i innych płazów, ślimaków i myszy oraz szczurów, po ziarno zbóż, nasiona chwastów, różne jagody i owoce, jaja i pisklęta ptaków a nawet i małe kurczaki. Chętnie zjada padlinę albo odpadki organiczne i znajdowane w kontenerach na śmieci.

Szpak jest nieco mniejszy od kosa, z którym bywa mylony, lecz jego sylwetka jest nieco bardziej krępa a ogon krótszy. Upierzenie jest czarne, z metalicznym połyskiem z licznymi jasnymi kropkami. Szpak jest dziuplakiem, który chętnie zasiedla skrzynki lęgowe. Dosyć powszechnie szpaki są uznawane za szkodniki, przede wszystkim upraw wiśni i czereśni. Szpaki oprócz owoców zjadają także wiele owadów, zwłaszcza w okresie lęgowym. Ich łupem pada mnóstwo szkodników, które są poza zasięgiem mniejszych ptaków, przez co stają się doskonałym sprzymierzeńcem ogrodników, którzy nie chcą stosować chemicznych środków ochrony roślin.

Obie płci ubarwione jednakowo. Grzbiet i brzuch popielate, natomiast górna część piersi, głowa, skrzydła i ogon czarne z metalicznym połyskiem. Dziób czarny, masywny, nieco zakrzywiony. Tęczówki oczu są ciemnobrązowe. Wrona to ptak wszystkożerny, zjada drobne ssaki, ptaki, owady, dżdżownice, ślimaki i inne bezkręgowce, również padlinę, nasiona, owoce i odpadki ze śmietników. Dieta wrony uzależniona jest od pory roku i lokalnych zasobów środowiska, w którym przebywa. Preferuje gryzonie – norniki, myszy, młode zające, jaszczurki, żaby, pisklęta i jaja ptaków, gąsienice i chrząszcze. Sięga też po martwe zwierzęta. Wśród jej roślinnego pokarmu dominują trawy, zboża, ziemniaki, różne jagody, rośliny kapustowate.

Wróbel to gatunek małego ptaka o stosunkowo dużej głowie i mocnym dziobie. U samca wierzch ciała brązowy z ciemniejszymi paskami, spód szary. Policzki szare, oddzielone brązową pręgą od szarego wierzchu głowy. Nogi brązowe lub różowe. Pożywienie wróbla stanowią nasiona zbóż, chwastów, drzew i krzewów oraz nasiona roślin strączkowych, a wiosną drobne owady.

Obie płcie mają dwie białe pręgi na ciemnym skrzydle i białe boki ogona. Samiec ma wierzch głowy i kark szaroniebieskie, policzek, podgardle i spód ciała rdzawoczerwone, grzbiet brązowy, kuper zielony, dziób na wiosnę niebieski. Samica jest z wierzchu oliwkowo-szara, od spodu jaśniejsza, na piersi oliwkowo-szara. Długość ciała zięby wynosi od 14cm do 16 cm. Rozpiętość skrzydeł cm. Ziębą zjada głównie nasiona oraz owoce jagodowe, jabłek, śliwek, porzeczek i gruszek. W trakcie pożywiania się, porusza się drobnymi kroczkami i ciągle kiwa głową. Sporadycznie spija nektar z kwiatów i sok spływający z drzew. Pisklęta karmione są małymi owadami i ich larwami oraz pajęczakami, czasami drobnymi nasionami dziko rosnących roślin.

Żuraw to wyjątkowej urody ptak. Wysoki, o wyprostowanej sylwetce, z małą głową, osadzoną na długiej smukłej szyi. Czerwona plamka na głowie żurawia to miejsce, gdzie skóra pozbawiona jest piór. Pełen godności wygląd nadają mu długie zakończenia lotek, które przy złożonych skrzydłach wyglądają jak strusiowaty, napuszony ogon. Żuraw wygląda naprawdę godnie, zwłaszcza kiedy porusza się wolno, uważnie stawiając długie nogi. Żurawie to ptaki wszystkożerne. Dominuje pokarm roślinny (w tym nasiona), uzupełniany gryzoniami, owadami, robakami i mięczakami.