KLASYCYZM W MUZYCE

POJĘCIE KLASYCYZMU Klasycyzm – okres w rozwoju muzyki pomiędzy barokiem a romantyzmem. Trwał on umownie od roku 1750 do Stanowił przeciwieństwo baroku:

FORMY MUZYKI KLASYCZNEJ Najpopularniejszymi formami muzyki klasycznej były: Sonata – ogólna nazwa utworu na instrument solowy Symfonia – orkiestrowy odpowiednik sonaty Koncert – utwór skomponowany na instrument solowy z towarzyszeniem orkiestry Kwartet smyczkowy – sonata skomponowana na 4 instrumenty

FORMY MUZYKI KLASYCZNEJ Schemat budowy sonaty lub symfonii czteroczęściowej Menuet – metrum ¾, tempo umiarkowane Scherzo - gatunek muzyczny występujący samodzielnie lub jako część utworu cyklicznego.Metrum 3/4. Rondo – forma muzyczna z powracającym refrenem i kupletami*. Kuplet* - kuplet to część ronda muzycznego rozdzielająca dwa refreny.

CECHY KLASYCYZMU W MUZYCE POLIFONIA ZASTĄPIONA PRZEZ HOMOFONIĘ SYSTEM DUR MOLLORKIESTRA SYMFONICZNA Następny

wróć

Czyli trzej najwybitniejsi kompozytorzy: 1. JOSEPH HAYDN 2. WOLFGANG AMADEUSZ MOZART 3. LUDWIG VAN BEETHOVEN WIEDEŃSKIE TRIO

Austriacki kompozytor, jeden z klasyków wiedeńskich – chronologicznie najwcześniejszy. Mając sześć lat rozpoczął naukę w szkole w Hainburgu i jednocześnie uczył się muzyki. Śpiewał w chórach kościelnych, grał na fortepianie i skrzypcach. Kompozycją zainteresował się mając około 18 lat. Od 1740 roku przebywał w Wiedniu, gdzie najpierw został członkiem chóru przy katedrze św. Stefana. Po opuszczeniu chóru z powodu mutacji głosu był muzykiem dworskim, grającym w orkiestrach w posiadłościach magnackich. W 1761 roku podjął służbę na dworze książąt Esterhazych w Eisenstadt, pozostając tam do roku W 1790 roku przeniósł się do Wiednia, skąd dwukrotnie wyjeżdżał do Anglii (1791, 1794). Odniósł tam wielkie sukcesy (w Oxfordzie przyznano mu tytuł doktora honoris causa). W wieku 63 lat powrócił do Eisenstadt, gdzie ponownie otrzymał propozycję prowadzenia kapeli dworskiej. Oprócz dyrygowania zobowiązał się również do napisania w ciągu roku jednej mszy, dzięki czemu powstały dzieła o charakterze religijnym. Z powodu złego stanu zdrowia i podeszłego wieku wycofał się z czynnego życia muzycznego. Od 1803 roku do śmierci przebywał w swoim domu w Wiedniu. 1.

Ważniejsze dzieła 104 symfonie 16 uwertur Muzyka kameralna – 83 kwartetów smyczkowych, duety, tria 24 koncerty na fortepian, 4 koncerty na skrzypce, 5 koncertów na wiolonczelę, 1 koncert na kontrabas, koncerty na instrumenty dęte: na flet, na trąbkę i na waltornie. Sonaty – 52 sonaty na klawesyn lub fortepian 14 mszy i dzieł religijnych 4 oratoria 24 opery

( ur. w 1756 r. w Salzburgu, zm. w 1791 r. w Wiedniu ) Kompozytor austriacki, jeden z klasyków wiedeńskich, pochodził z rodziny muzycznej. Jako genialne dziecko Wolfgang zaczął występować w wieku 6 lat razem z ojcem i siostrą grając na klawikordzie, skrzypcach, fortepianie i organach na dworach królewskich. Wolfgang w wieku 8 lat napisał pierwszą symfonię, w wieku 11 lat pierwszą operę,a w wieku 12 lat wystąpił jako dyrygent. Jako młody człowiek otrzymał dwa poważne wyróżnienia: order Złotej Ostrogi od papieża oraz został przyjęty do Accademii dei Filharmonici jako „compositore” w Bolonii. W latach i był koncertmistrzem na dworze arcybiskupa w Salzburgu. Jednak niechęć arcybiskupa Colloredo do licznych wyjazdów kompozytora spowodowała, iż Mozart wycofał się z pracy. Był to pierwszy w historii muzyki przypadek, kiedy kompozytor nie chciał być na służbie u możnego chlebodawcy, lecz sam chciał kierować swoją karierą artystyczną. W 1781 roku wyjechał z tego miasta i osiadł na stałe w Wiedniu. 2.

Ważniejsze dzieła 19 oper: 49 symfonii 28 koncertów fortepianowych koncerty na inne instrumenty, 18 sonat fortepianowych 32 sonaty skrzypcowe Ponad 30 divertimenti, 11 serenad Ponad 100 pieśni i arii 18 mszy

Początkowo uczył się muzyki u ojca i u znajomych muzyków: nie tylko na instrumentach klawiszowych, ale także na skrzypcach. Od roku 1784 był muzykiem dworskim. Dał się jednak poznać jako znakomity pianista i improwizator. W roku 1796 wyjeżdżał do Norymbergii, Pragi, Drezna, Berlina, gdzie koncertował. Już w wieku 24 lat miał kłopoty ze słuchem. Mimo chwil załamania kompozytor intensywnie pracował. Lata 1804 – 1810 to najwspanialszy okres w twórczości Beethovena. Stan zdrowia kompozytora pogarszał się, zaczęły się także kłopoty finansowe. W roku 1815 musiał już porozumiewać się z otoczeniem pisemnie, za pomocą zeszytów do notowania pytań i odpowiedzi. 3.

Ważniejsze dzieła 9 symfonii m.in. : 32 sonaty na fortepian 10 sonat na skrzypce 5 sonat na wiolonczelę i fortepian 16 kwartetów smyczkowych 2 kwintety smyczkowe 4 tria smyczkowe 6 triów fortepianowych 5 koncertów fortepianowych koncert skrzypcowy koncert potrójny na fortepian, skrzypce i wiolonczelę pieśni opera „Fidelio”,