Grupa C10 Burno Izabela Guz Beata Łęgowska Katarzyna

Rzecznik finansowy

Rzecznik Finansowy Instytucja Rzecznika Finansowego zostaje powołana na mocy Ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym z dnia 5 sierpnia 2015 r. Rzecznik Finansowy ma zastąpić i rozszerzyć kompetencje dotychczasowego Rzecznika Ubezpieczonych, służąc większej grupie klientów instytucji finansowych, a tym samym usunąć istniejącą lukę w prawie. Do Rzecznika Finansowego można wnieść reklamację, czyli wszystkie uwagi i zażalenia, zastrzeżenia co do działania tych podmiotów, pod warunkiem, że wcześniej się wyczerpie tryb reklamacyjny przed tym podmiotem.

Kto może być rzecznikiem: Rzecznik będzie powoływany na wniosek Ministra Finansów, na 4-letnią kadencję i na nie więcej niż dwie następujące po sobie kadencje. Stanowisko Rzecznika Finansowego będzie mogła piastować osoba obywatelstwa polskiego, posiadająca wykształcenie wyższe, "wyróżniająca się wiedzą i doświadczeniem w zakresie funkcjonowania rynku finansowego i regulacji prawnych tworzących jego otoczenie". Rzecznik Finansowy nie może należeć do partii politycznej, być akcjonariuszem czy członkiem władz podmiotów rynku finansowego.

Funkcję Rzecznika Finansowego pełni Aleksandra Wiktorow, dotychczasowy Rzecznik Ubezpieczonych - kadencja 2015-2019.

Zadania Rzecznika Finansowego reprezentującego interesy klientów firm z rynku finansowego: rozpatrywanie skarg i wniosków indywidualnie kierowanych przez klientów do Rzecznika, związanych z niesłuszną w opinii klienta odmową uznania reklamacji przed podmiot z rynku finansowego; wydawanie opinii dla projektów aktów prawnych dotyczących organizacji rynku finansowego; wnioskowanie do właściwych organów o podjęcie inicjatywy ustawodawczej lub zmianę prawa w kwestiach dotyczących organizacji rynku finansowego; zawiadamianie właściwych organów nadzoru o dostrzeżonych nieprawidłowościach w działaniu podmiotów rynku finansowego; prowadzenie działań informacyjno-edukacyjnych związanych z ochroną praw klienta; prowadzenie mediacji pomiędzy klientem a podmiotem rynku finansowego.

Ustawa wprowadza korzystne zmiany: Klient będzie czekał na rozpatrzenie reklamacji przez instytucje finansowe najdłużej do 30 dni. Ustawa czyni wyjątek, w szczególnie skomplikowanych sytuacjach może ten termin być przedłużony, do dni 60. Jeżeli termin zostanie przekroczony to reklamacja zostanie rozpatrzona na korzyść klienta. Rzecznik finansowy może karać tego typu instytucje, które łamią przepis, nakładając kary finansowe 100 tys. zł. Rzecznik finansowy obejmuje swoimi działaniami nie tylko firmy ubezpieczeniowe, ale także np. biura maklerskie, banki, firmy inwestycyjne, firmy pożyczkowe, instytucje kredytowe.

Polska Izba Ubezpieczeń

Polska Izba Ubezpieczeń organizacja samorządu branżowego, działająca od 1990 roku, reprezentującą wszystkie zakłady ubezpieczeń działające w Polsce Podstawowe zadania PIU: wspieranie ustawodawcy w zakresie kształtowania prawa asekuracyjnego prowadzenie działań mających na celu zwiększenie świadomości ubezpieczeniowej społeczeństwa prowadzenie wielostronnego dialogu na rzecz rozwoju sektora ubezpieczeń w naszym kraju.

Główne cele PIU Budowanie silnego samorządu ubezpieczeniowego Wspieranie budowania racjonalnego systemu prawnego regulującego usługi ubezpieczeniowe w Polsce Działanie w ramach międzynarodowych struktur samorządu ubezpieczeniowego Wymiana informacji i integrowanie środowiska ubezpieczeniowego Współpraca z nadzorem finansowym, instytucjami ubezpieczeniowymi i finansowymi Edukacja w zakresie ubezpieczeń

Zasady Dobrych Praktyk Ubezpieczeniowych PIU opracowała Zasady Dobrych Praktyk Ubezpieczeniowych, które zostały formalnie przyjęte przez cały rynek ubezpieczeniowy. Wraz z opracowaniem Zasad, powołano także Radę Dobrych Praktyk jako organ monitorujący realizacje Zasad Zasady dotyczą postępowania zakładów w relacjach z: klientami, pośrednikami ubezpieczeniowymi, organem nadzoru i Rzecznikiem Ubezpieczonych, mediami, postępowania w publicznym obrocie papierami wartościowymi, wzajemnych relacji zakładów ubezpieczeń

Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych

European Insurance and Occupational Pensions Authority EIOPA zastąpiła Europejski Komitet Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (CEIOPS) Jednym z głównych elementów reformy nadzoru finansowego w UE było powołanie trzech Europejskich Urzędów Nadzoru, nazywanych Europejskim Systemem Nadzoru Finansowego, w miejsce wcześniej funkcjonujących komitetów nadzorców europejskich (CEBS, CEIOPS, CESR). Powołane w ich miejsce Europejskie Urzędy Nadzoru mają znacznie szerszy zakres zadań, a także uprawnień i kompetencji.

Członkowie Członkami są reprezentanci wszystkich właściwych krajowych organów nadzoru, każdy z prawem głosu.  Polskę w Radzie Organów Nadzoru EIOPA (ang. Board of Supervisors) reprezentuje Komisja Nadzoru Finansowego. Ponadto w obradach uczestniczą (bez prawa głosu): Przewodniczący EIOPA Przedstawiciel Komisji Europejskiej Przedstawiciel ESRB Przedstawiciel ESMA Przedstawiciel EBA

Wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi. Podstawowe cele EIOPA Lepsza ochrona konsumentów i odbudowanie zaufania do systemu finansowego. Zapewnienie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru, uwzględniając zróżnicowane interesy poszczególnych państw członkowskich i różny charakter instytucji finansowych. Większa harmonizacja i spójne stosowanie przepisów dotyczących instytucji i rynków finansowych w całej Unii Europejskiej. Wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi. Promowanie skoordynowanych działań Unii Europejskiej w zakresie nadzoru.

Rada Stabilności Finansowej

Rada Stabilności Finansowej Rada Stabilności Finansowej (FSB) jest instytucją powstałą w kwietniu 2009 roku, wspierającą i koordynującą działanie największych krajowych organów finansowych na szczeblu międzynarodowym, tj.: ministerstw finansów, banków centralnych i międzynarodowych instytucji finansowych.  wydaje zalecenia dotyczące globalnego systemu finansowego promuje międzynarodową stabilność finansową poprzez koordynację krajowych organów finansowych i międzynarodowych organów normalizacyjnych. monitoruje i doradza w zakresie najlepszych praktyk w realizacji standardów regulacyjnych

Rada Stabilności Finansowej Główny organ FSB stanowi Plenum. Plenum jest organem decyzyjnym FSB, którego zakres działania uregulowany jest przez statut FSB: - przyjmuje raporty, rekomendacje i wytyczne - ustalona stałe komisje - decyduje o przynależności do FSB, o składzie na posiedzeniach plenarnych, skład Komitetu Sterującego oraz komitetów stałych; - zatwierdza program prac i budżet FSB, powołuje przewodniczącego, przewodniczących komisji stałych, Sekretarza Generalnego i audytora zewnętrznego FSB.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorów Ubezpieczeniowych

Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorów Ubezpieczeniowych Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorców Ubezpieczeniowych, utworzone w 1994 roku, zrzesza organy nadzorcze i regulacyjne ze 140 państw oraz organizacje międzynarodowe, w tym Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (EIOPA), jak również Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorów Ubezpieczeniowych Ustanawianie standardów - opracowuje i publikuje zasady i zalecenia w kluczowych dziedzinach dotyczących nadzoru i regulacji sektora ubezpieczeń Wypracowane przez IAIS Podstawowe Zasady Ubezpieczeniowe określają podstawowe wymogi dotyczące działalności ubezpieczeniowej i nadzoru nad zakładami ubezpieczeń Działania implementacyjne - dzialania mające na celu wdrażanie do praktyki nadzorczej ustanawianych standardów i zaleceń. Realizacja tego działania odbywa się poprzez podtrzymanie bliskiej współpracy z organizacjami międzynarodowymi w szczególności z Bankiem Światowym, z działającymi regionalnie forami i organami nadzoru, a także poprzez wspieranie organizacji seminariów regionalnych, publikację materiałów szkoleniowych i analiz dotyczących nadzoru ubezpieczeniowego Działania na rzecz stabilności finansowej - celem tych działań jest stworzenie stabilnego, rzetelnego i efektywnego sektora ubezpieczeń, chroniącego interesy ubezpieczonych, uposażonych i uprawnionych z umowy ubezpieczenia

Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorów Ubezpieczeniowych Stowarzyszenie prowadzi działalność w oparciu o system komitetów. Komitet Wykonawczy reprezentuje IAIS na zewnątrz oraz podejmuje wszelkie decyzje dotyczące zadań zmierzających do realizacji strategii Stowarzyszenia. Realizacja mandatu Komitetu Wykonawczego odbywa się przy udziale następujących Komitetów: Komitet Techniczny, którego zadaniem jest rozwijanie zasad i standardów dla skutecznego nadzoru ubezpieczeń; Komitet Implementacyjny, którego głównym zadaniem jest wspieranie rynków rozwijających się w ustanawianiu prawidłowych zasad dotyczących regulacji i nadzoru ubezpieczeń, ponadto opracowuje materiały szkoleniowe; Komitet Stabilności Finansowej, którego głównym zadaniem jest opracowywanie strategii wspierania stabilności finansowej oraz koordynacja działań IAIS z Radą Stabilności Finansowej (Financial Stability Board – FSB) i G20. Komitet ds. audytu i ryzyka, którego głównym zadaniem jest monitorowanie realizacji stawianych celów a także zgodności podejmowanych działań z obowiązującymi procedurami i uchwałami. Komitet ds. budżetu, którego głównym zadaniem jest prowadzenie spraw związanych z finansowaniem IAIS.