Czy kolory mają znaczenie?

Kilka określeń charakteryzuje ten ważny dla wielu kolor: czystość, nadzieja, wiara, perfekcja, zaufanie, oświecenie. Kiedy zostaje połączony z innym kolorem, dodaje pozytywnych cech i uszlachetnia. Biały może być kojarzony z dumą, nieugiętością, perłowa biel może oznaczać dar jasnowidzenia. biały

Biały Jest kolorem neutralnym i delikatnym, działa uspokajająco, jest jednak kolorem "bezosobowym" (monotonia bieli może przygnębiać), dlatego może służyć jako przerywnik między kłócącymi się kolorami (np. we wspomnianej już w trójkolorowej fladze francuskiej). Znakomicie podkreśla też inne kolory, które na białym tle wydają się mocniejsze i ciemniejsze. Dodając do bieli „kroplę” innej barwy otrzymuje się biel mniej surową - tzw. złamaną (off white). Generalnie wywołuje pozytywne skojarzenia z czystością, świeżością, perfekcją i prawdą. Negatywne skojarzenia wiążą się z „trupią” bladością, białymi ścianami szpitali, ciszą. Jak już wspomniano, jest przede wszystkim kolorem monarchistów (traktowanych jednak jako religijnych konserwatystów i politycznych reakcjonistów). W Polsce jest kolorem Papieża.

Władza, radość, agresja, zwierzęce pożądanie Władza, radość, agresja, zwierzęce pożądanie. Czerwień to także reprezentant miłości i nieskażonego zdrowia. Połączony z czernią może być symbolem egoizmu, gwałtu i zdrady. Czerwony - należy do barw postępujących, "atakuje" patrzącego, wychodzi z tła i zawsze znajduje się na pierwszym planie. Jest barwą najsilniej działającą na wzrok, najlepiej widoczną i wzbudzającą silne emocje. Pobudza i dodaje energii, co wiąże się z pojęciem sił życiowych, namiętności i płodności. W nadmiarze jest drażniąca i może wzmagać złość i agresję - ogień, krew, wojna. Te cechy wiążą się z "psychologicznym" portretem czerwieni, która z jednej strony kojarzy się ze szczęściem, optymizmem, siłą, pasją, dynamizmem i miłością, a z drugiej z wybuchowością, agresją, impulsywnością. Czerwień jest też słodka i pachnąca. czerwony

Czerwony Czerwień i czerń kojarzą się z radykalizmem, kontestacją i rewolucją. Jest kolorem lewicy (szczególnie radykalnej), partii robotniczych oraz amerykańskich republikanów (konserwatystów). Socjaldemokraci łączą czerwień z kolorem niebieskim, w Polsce dodają jeszcze kolor biały - związany z barwami narodowymi.

Kolor żałoby, smutku, ale i agresji - wojny i walki, chociaż uznawany jest za neutralny i używany we właściwych proporcjach wzmaga działanie innych kolorów. Tak użyty kojarzy się z elegancją i szlachetnością. Kolor przede wszystkim anarchistów oraz klerykałów (kolor chrześcijańskiego duchowieństwa). Czarne akcenty wykorzystują także niektóre partie chadeckie. Ze względu na "czarne koszule" Mussoliniego jest kojarzony z faszyzmem. czarny

UWAGA Niekoniecznie musi oznaczać śmierć. Czarne ubiory dają wrażenie tradycyjności i szacowności (stroje wieczorowe i wizytowe). Często łączony jest na zasadzie kontrastu z bielą (dziewictwo, nieskazitelność). Czerń i biel, jako barwy skrajne, wiążą się ze skalą jasności kolorów i światłem, którego umiejętne zastosowanie daje dodatkowe możliwości operowania wszystkimi pozostałymi kolorami, poprzez uzyskiwanie ich pośredniej intensywności.

Swój elitarny charakter zachował od najdawniejszych czasów fiolet (purpura). Zarezerwowane były dla władców i duchowieństwa. Generował bowiem uczucia szacunku i dawał poczucie godności, a purpura z racji wysokich kosztów wytwarzania miała oznaczać przepych i bogactwo jej posiadacza. Fiolet ułatwia sobie przypisanie zdolności kreatywnych. fiolet

Kolor słońca i zbóż, wzbudza zapał, optymizm, uczucie ulgi, świeżości, ale także symbolizuje zdradę, perfidię, oszustwo i kłamstwo. Jest najsilniejszym z kolorów, dlatego w zestawieniu z innymi barwami wnosi sobą odrobinę szaleństwa, ekspresji. Jednak jego mocny odcień może być denerwujący. A skojarzenie ze smakiem cytryny nie wzbudza przyjemnych uczuć, chociaż wiąże się również z "cytrynowym orzeźwieniem". Jest dominującym kolorem flagi Watykanu - stąd łączony jest z Papieżem i papiestwem. żółty

Brąz - łączy w sobie barwy ciepłe i zimne, dlatego potrzebuje kolorów go ożywiających i rozjaśniających: pomarańczowy, czerwony, fioletowy, jasnoniebieski. Symbolizuje stałość, poczucie bezpieczeństwa i przynależności. Daje poczucie bezpieczeństwa, przytulności. Ze względu na wykorzystanie przez reżim hitlerowski kolor brązowy, a w zasadzie - brunatny, w symbolice politycznej kojarzony jest z nazizmem. Z tego też względu wykorzystywany jest obecnie przez partie i ugrupowania faszyzujące. Stąd skojarzenie z wulgarnością. brązowy

Naturalnie kojąca barwa przyrody (zieleń pól, łąk, lasów) Naturalnie kojąca barwa przyrody (zieleń pól, łąk, lasów). Działa bardzo optymistycznie, dlatego postrzegana jest jako kolor odpoczynku, spokoju i pokoju, kolor nadziei, odrodzenia, regeneracji i przemiany. Z tego względu jest to kolor europejskich obrońców przyrody (Zielonych), ale także zagrożonych mniejszości i islamskich ekstremistów. Ze względu na amerykańskie "zielone" dolary jest też poniekąd kolorem wolnego rynku. Z pewnością i z tego powodu do negatywnych skojarzeń, jakie ten kolor wywołuje, zalicza się: zazdrość, zawiść. W polskiej polityce przede wszystkim jest to kolor partii chłopskich. zielony

UWAGA Żółty, jak również brąz i zieleń to grupa barw dominujących w naturze. Skoro przyroda przyjemnie kojarzy się nam z zielenią (spokój i konwencjonalność, skrupulatność), brąz (klimat stabilizacji) z ziemią, a żółty („podrażnia” zmysły) ze słońcem, stąd bierze się wykorzystanie tych kolorów w pracach wizerunkowych, marketingu i autokreacji. Kolory natury wymieszane ze sobą są dobrze widzane w Ameryce Łacińskiej.

Kolor różowy rozpoczął na przełomie lat 50/60 intensywny rozwój marketingu politycznego w USA i do dzisiaj jest tam popularny i znacznie lepiej postrzegany niż w Europie, której mieszkańcy wolą raczej niebieski. Do amerykańskiej kariery różowego przyczyniły się panie, podług których koi on agresję, a to ich głosy chcieli zdobyć politycy. Głosy kobiet dopiero zyskiwały wtedy na znaczeniu w życiu społecznym. Różowy - kolor ruchów gejowskich i niektórych organizacji społecznych różowy

To kolor zimny, oddalający od obserwatora, wywołuje wrażenie dali i głębi (przestrzeń nieba i głębia oceanów). Jest jednak kolorem uniwersalnym i bardzo przyjaznym. Jasnoniebieski (błękit) ma zdolność wytwarzania specyficznego nastroju zadumy (przypisywano mu cechy boskie), melancholii, atmosfery przedświtu ­ sennej i hipnotycznej oraz kobiecości. Jest kolorem uosabiającym ład, porządek i zgodę, rozsądek, rozwagę, "chłodną kalkulację", umiar. Ale jest także kolorem nowoczesności i reform. Z kolei granat - ciemny niebieski (szczególnie w połączeniu z kolorem złotym) jest kolorem symbolizującym bogactwo, prestiż, elegancję, wysoką pozycję społeczną, klasę i smak. W interesujący sposób kontrastuje z czerwienią - ta staje się przy nim jaskrawsza i z bielą. Uważany za najlepszy, najbardziej medialny (na niebieskim tle ludzie najlepiej się prezentują). To kolor współczesnych europejskich partii prawicowych i konserwatywnych, ale i republikanów we Francji, jak i demokratów w USA. W Polsce kolor kojarzony przede wszystkim z Unią Wolności (ze względu na prekursorskie zastosowanie) oraz z euroentuzjastami (niebieski to kolor Unii Europejskiej). niebieski

Uwaga Kojący kolor niebieski oznacza wrażliwość, lojalność i oddanie naturze, Kojarzony jest także z duchowością i religijnością. Związany jest ze sztukę, kulturę, filozofię. Symbolizuje chęć do życia. Ciemnoniebieski (niebieski + czarny): negatywny sposób na życie, zabobon, straszliwe formy religii.

Pomarańczowy - odziedziczył cechy przypisywane złotu i słońcu: ciepło, radość, energię i zdrowie, działa pobudzająco i stymulując, jako kolor bardzo wesoły i optymistyczny, napełniający energią. Kojarzy się pozytywnie z komunikatywnością, ambicją, ekspansywnością i wrażliwością. Negatywnie z wrogością i niechęcią. Kolor anarchistycznego, młodzieżowego buntu lat sześćdziesiątych i polskiej Pomarańczowej Alternatywy lat osiemdziesiątych, dążących do wcielania w życie nowego porządku, ale metodami pokojowymi. Znany przede wszystkim jako kolor ukraińskiej "pomarańczowej rewolucji" z przełomu listopada i grudnia 2004 r. W Polsce kolor Platformy Obywatelskiej (stosuje go z granatowym) oraz Prawa i Sprawiedliwości. pomarańczowy

Uwaga Przedsiębiorczość, ambicja, (połączenie czerwonego i żółtego). W folklorze kojarzony z ogniem, pożarem, płomieniami, pożądaniem, animuszem, podnieceniem, przygodą i zdrowotnością. Kolor kojarzony z energią i siłą. Na Ukrainie był „sprawcą rewolucji”.

Kolor mgła, tajemnicy, cień i nieprzenikniona zasłona zapadającego zmierzchu. Dlatego jest to kolor podkreślający potrzebę dochowania sekretu, ukrycia się przed światem ze swoimi sprawami, modlitwą do zbliżającego się mroku o łaskawe przykrycie zasłoną ciemności. Można go czytać również jako brak zaangażowania, pewności siebie, Depresja jest zawsze powiązana z tą barwą. Kojarzony z autonomią i neutralnością, ale także z monotonią, brakiem zdecydowania i strachem szary