PRAWNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA

PRAWNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA
Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie
Podręczniki Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa, Wybrane zagadnienia Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2009 Sulowski S., Brzeziński M., Bezpieczeństwo ludności cywilne. Pojęcie, organizacja i zadania w czasie pokoju, kryzysu i wojny Kitler Waldemar, Skrabacz Aleksandra Pozycja prawnoustrojowa służb, inspekcji i straży, Warszawa 2007 Dobkowski J., Administracja porządku i bezpieczeństwa publicznego. Zagadnienia prawno-ustrojowe, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008 Misiuk A., Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Informacje nt. materiału, literatury, sposobu zaliczenia przedmiotu
syllabus Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Informacje nt. terminów egzaminów poprawkowych, wyników
Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

PODSTAWOWE ZAGADNIENIA
Bezpieczeństwo międzynarodowe Bezpieczeństwo narodowe Bezpieczeństwo państwa Bezpieczeństwo publiczne Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 5

Bezpieczeństwo /def/ Definicja Stan (może być rozumiany obiektywnie i subiektywnie) zapewniający warunki nienaruszalnego przetrwania i swobodnego rozwoju określonego podmiotu. wyjaśnienie sytuacja odznaczająca się brakiem ryzyka utraty czegoś co człowiek szczególnie ceni, słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego, warszawa, AON 2002. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Bezpieczeństwo międzynarodowe /def/
Definicja układ stosunków międzynarodowych zapewniający wspólne bezpieczeństwo państw tworzących system międzynarodowy. Leksykon współczesnych stosunków politycznych, praca zbiór pod red. Cz. Mojsiewicza, Wrocław 1997 wyjaśnienie Brak obiektywnie istniejących zagrożeń i subiektywnych obaw oraz zgodne dążenie i działanie społeczności międzynarodowej na rzecz określonych wartości państwowych i pozapaństwowych (społecznych) Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Bezpieczeństwo narodowe /def/
Definicja zdolność narodu do ochrony jego wartości wewnętrznych przed zagrożeniami zewnętrznymi. Polityka zagraniczna państwa, Warszawa 1992 wyjaśnienie Stan uzyskany w wyniku odpowiednio zorganizowanej obrony i ochrony przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi określany stosunkiem potencjału obronnego do skali zagrożeń. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Bezpieczeństwo państwa /def/
Definicja rzeczywisty stan stabilności wewnętrznej i suwerenności państwa, który odzwierciedla brak lub występowanie jakichkolwiek zagrożeń S. Dworecki, Zagrożenia bezpieczeństwa państwa, Warszawa 1994, wyjaśnienie Bezpieczeństwo państwa to ogół warunków wewnętrznych i zewnętrznych, które gwarantują stabilny rozwój społeczeństwa, ochronę terytorium państwa przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi oraz zapewniają możliwość prowadzenia przez państwo samodzielnej polityki zewnętrznej i wewnętrznej. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Bezpieczeństwo publiczne /def/
Definicja Bezpieczeństwo publiczne, to stan przejawiający się ochroną porządku prawnego, życia i zdrowia obywateli oraz majątku narodowego przed bezprawnymi działaniami. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Bezpieczeństwo kryteria podziału
KRYTERIUM PODMIOTOWE KRYTERIUM PRZEDMIOTOWE KRYTERIUM PRZESTRZENNE KRYTERIUM CELU jednostkowe wspólnotowe narodowe międzynarodowe globalne militarne polityczne ekonomiczne ekologiczne kulturowe społeczne miejscowe lokalne subregionalne regionalne globalne negatywne (przetrwanie) pozytywne (przetrwanie i swoboda rozwoju) Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Funkcje państwa Funkcja wewnętrzna oznacza zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego, ochronę mienia i zdrowia społeczeństwa oraz zabezpieczenie trwałości systemu własności w wewnętrznej strukturze stosunków społecznych. Funkcja zewnętrzna oznacza zapewnienie bezpieczeństwa państwa na zewnątrz, rozwijanie stosunków politycznych, gospodarczych i kulturalnych z innymi państwami, a także rozwijanie przepływu informacji i kontaktów międzyludzkich. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Źródła prawa w Rzeczpospolitej polskiej
KONSTYTUCJA USTAWY ROZPORZADZENIA WYKONAWCZE RATYFIKOWANE UMOWY MIĘDZYNARODOWE AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Publikacja źródeł prawa
Dziennik Ustaw: Monitor Polski: Dzienniki Ministerstw Wojewódzki Dziennik Urzędowy Obwieszczenia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
Prawne podstawy bezpieczeństwa /przykłady aktów prawnych - konstytucji/ Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej 1 „Rzeczpospolita polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swego terytorium, zapewnia wolność i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju”. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Podstawy prawne tworzenia bezpieczeństwa /KONSTYTUCJA/
Państwo jest gwarantem podstawowych praw obywateli. Każdy obywatel ma prawo do: bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (art. 66.1); Ochrony zdrowia (art. 68.1); Zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego (art. 67.1); Wolności wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji (art. 54.1); Organizowania pokojowych zgromadzeń (art. 57) i zrzeszania się (art. 58). Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Prawne podstawy bezpieczeństwa /przykłady aktów prawnych – umów międzynarodowych/ Umowy międzynarodowe konwencje o ochronie ofiar wojny, podpisane w genewie dnia 12 sierpnia 1949 roku dz.u konwencja o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego wraz z regulaminem wykonawczym do tej konwencji oraz protokół o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisane w hadze dnia 14 maja 1954 r. dz.u Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Podstawy tworzenia bezpieczeństwa /kategorie ustaw/
ustawy odnoszące się do określonej sfery (dziedziny) bezpieczeństwa narodowego, np. ustawa o ochronie przeciwpożarowej, ustawa o ochronie dóbr kultury, prawo ochrony środowiska. ustawy regulujące zadania i kompetencje organów administracji publicznej, np. ustawa o urzędzie ministra obrony narodowej, ustawy o policji, straży granicznej, państwowej straży pożarnej. ustawy odnoszące się do rodzaju i skali zagrożeń, tj. ustawy o stanach nadzwyczajnych. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Prawne podstawy bezpieczeństwa /przykłady ustaw/
Ustawy ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej. ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym. ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o policji ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o państwowej straży pożarnej Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Prawne podstawy bezpieczeństwa /przykłady aktów prawnych - rozporządzeń/ Rozporządzenia rozporządzenie rady ministrów z dnia 11 października 2005 r. w sprawie warunków i trybu delegowania strażaków państwowej straży pożarnej do pełnienia służby poza granicą państwa oraz sposobu i organizacji działania grupy ratowniczej rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie określenia dokumentów potwierdzających wykonywanie przez przedsiębiorcę przewozów w ramach pomocy humanitarnej, medycznej lub w przypadku klęski żywiołowej. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Akty prawa miejscowego
Prawne podstawy bezpieczeństwa /przykłady aktów prawnych – aktów prawa miejscowego/ Akty prawa miejscowego rozporządzenie nr 1/2010 powiatowego lekarza weterynarii w lwówku śląskim z dnia 1 czerwca 2010 r. w sprawie zwalczania choroby zakaźnej zwierząt - zgnilec amerykański pszczół na terenie miasta i gminy gryfów śląski rozporządzenie porządkowe nr 2 wojewody lubuskiego z dnia 26 maja 2010 r. w sprawie zakazu poruszania się po wałach przeciwpowodziowych w dolinie warty i noteci w granicach administracyjnych województwa lubuskiego Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 22

Stan zagrożenia zewnętrznego Stan wojny Stan wojenny Stan wyjątkowy Stan klęski żywiołowej Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 23

BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA /def/
Bezpieczeństwo narodowe (bezpieczeństwo państwa) – dziedzina obejmująca całość problematyki przeciwstawiania się wszelkim możliwym zagrożeniom (wykorzystywania szans, podejmowania wyzwań i redukowania ryzyk) dla interesów narodowych przy wykorzystaniu do tego celu wszystkich sił i środków, jakimi państwo dysponuje. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 24

OBRONA NARODOWA /def/ Obrona narodowa (obronność kraju, bezpieczeństwo militarne) – to jedna z dziedzin bezpieczeństwa narodowego obejmująca problematykę przeciwstawiania się zagrożeniom polityczno-militarnym (wykorzystywania szans, podejmowania wyzwań, redukowania ryzyk) przy wykorzystaniu do tego celu głównie sił zbrojnych, wspieranych innymi siłami i środkami państwa. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 25

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa zewnętrznego/
Art. 5. Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 26

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /obowiązki prezydenta/
Art. 126. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej i gwarantem ciągłości władzy państwowej. Prezydent Rzeczypospolitej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 27

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /zbrojna napaść na terytorium RP/
Art. 116. Sejm decyduje w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej o stanie wojny i o zawarciu pokoju. Sejm może podjąć uchwałę o stanie wojny jedynie w razie zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umów międzynarodowych wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji. Jeżeli Sejm nie może się zebrać na posiedzenie, o stanie wojny postanawia Prezydent Rzeczypospolitej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 28

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /zagrożenie bezpieczeństwa Państwa/
Art. 228. 1. W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej. 2. Stan nadzwyczajny może być wprowadzony tylko na podstawie ustawy, w drodze rozporządzenia, które podlega dodatkowemu podaniu do publicznej wiadomości. 3. Zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres, w jakim mogą zostać ograniczone wolności i prawa człowieka i obywatela w czasie poszczególnych stanów nadzwyczajnych, określa ustawa. 5. Działania podjęte w wyniku wprowadzenia stanu nadzwyczajnego muszą odpowiadać stopniowi zagrożenia i powinny zmierzać do jak najszybszego przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 29

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /zewnętrzne zagrożenie państwa/
Art. 229. W razie zewnętrznego zagrożenia państwa, zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umowy międzynarodowej wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów może wprowadzić stan wojenny na części albo na całym terytorium państwa. . Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 30

Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na:
USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej/ Art. 2. 1. W razie zewnętrznego zagrożenia państwa, w tym spowodowanego działaniami terrorystycznymi, zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umowy międzynarodowej wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może, na wniosek Rady Ministrów, wprowadzić stan wojenny na części albo na całym terytorium państwa. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów określa przyczyny i obszar, na którym ma być wprowadzony stan wojenny, a także odpowiednie do stopnia i charakteru zagrożenia, w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą, rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela. Art. 3. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 2 ust. 1, a następnie wydaje rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego albo postanawia odmówić wydania takiego rozporządzenia. Rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przedstawia Sejmowi w ciągu 48 godzin od jego podpisania. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny wprowadzenia oraz obszar, na którym wprowadza się stan wojenny, a także - w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą - rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela. Art. 4. 1. Stan wojenny obowiązuje od dnia ogłoszenia rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 31

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /inne zagrożenia/
Art. 230. 1. W razie zagrożenia konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów może wprowadzić, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 90 dni, stan wyjątkowy na części albo na całym terytorium państwa. 2. Przedłużenie stanu wyjątkowego może nastąpić tylko raz, za zgodą Sejmu i na czas nie dłuższy niż 60 dni. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 32

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym./ Art. 2. 1. W sytuacji szczególnego zagrożenia konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego, w tym spowodowanego działaniami terrorystycznymi, które nie może być usunięte poprzez użycie zwykłych środków konstytucyjnych, Rada Ministrów może podjąć uchwałę o skierowaniu do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o wprowadzenie stanu wyjątkowego. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów określa przyczyny wprowadzenia i niezbędny czas trwania stanu wyjątkowego oraz obszar, na jakim stan wyjątkowy powinien być wprowadzony, a także odpowiednie do stopnia i charakteru zagrożenia, w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą, rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela. Art. 3. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 2 ust. 1, a następnie wydaje rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wyjątkowego na czas oznaczony nie dłuższy niż 90 dni lub postanawia odmówić wydania takiego rozporządzenia. Rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wyjątkowego Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przedstawia Sejmowi w ciągu 48 godzin od jego podpisania. 2. W rozporządzeniu o wprowadzeniu stanu wyjątkowego określa się przyczyny wprowadzenia, czas trwania i obszar, na jakim wprowadza się stan wyjątkowy, oraz, w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą, rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 33

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA
Art. 231. Rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego lub wyjątkowego Prezydent Rzeczypospolitej przedstawia Sejmowi w ciągu 48 godzin od podpisania rozporządzenia. Sejm niezwłocznie rozpatruje rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej. Sejm może je uchylić bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 34

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /inne zagrożenia/
Art. 232. W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 35

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA /ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej/ Art. 2. Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony dla zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia. Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) klęsce żywiołowej - rozumie się przez to katastrofę naturalną lub awarię techniczną, których skutki zagrażają życiu lub zdrowiu dużej liczby osób, mieniu w wielkich rozmiarach albo środowisku na znacznych obszarach, a pomoc i ochrona mogą być skutecznie podjęte tylko przy zastosowaniu nadzwyczajnych środków, we współdziałaniu różnych organów i instytucji oraz specjalistycznych służb i formacji działających pod jednolitym kierownictwem, 2) katastrofie naturalnej - rozumie się przez to zdarzenie związane z działaniem sił natury, w szczególności wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, długotrwałe występowanie ekstremalnych temperatur, osuwiska ziemi, pożary, susze, powodzie, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, masowe występowanie szkodników, chorób roślin lub zwierząt albo chorób zakaźnych ludzi albo też działanie innego żywiołu, 3) awarii technicznej - rozumie się przez to gwałtowne, nieprzewidziane uszkodzenie lub zniszczenie obiektu budowlanego, urządzenia technicznego lub systemu urządzeń technicznych powodujące przerwę w ich używaniu lub utratę ich właściwości. 2. Katastrofą naturalną lub awarią techniczną może być również zdarzenie wywołane działaniem terrorystycznym. Art. 5. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić stan klęski żywiołowej z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwego wojewody. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny, datę wprowadzenia oraz obszar i czas trwania stanu klęski żywiołowej, a także, w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą, rodzaje niezbędnych ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela. 3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto podaje do publicznej wiadomości, w drodze obwieszczenia właściwego wojewody przez rozplakatowanie w miejscach publicznych, a także w sposób zwyczajowo przyjęty na danym obszarze. 4. Redaktorzy naczelni dzienników oraz nadawcy programów radiowych i telewizyjnych są obowiązani do niezwłocznego, nieodpłatnego podania do publicznej wiadomości rozporządzenia Rady Ministrów o wprowadzeniu stanu klęski żywiołowej, przekazanego im przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę redakcji lub nadawcy. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 36

Podmioty zapewniające bezpieczeństwo Narodowe Siły Zbrojne Kompetencje Prezydenta Podmioty współdziałające z prezydentem Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 37

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /podmiot zapewniający bezpieczeństwo zewnętrzne/
Art. 26. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 38

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /kompetencje prezydenta/
Art. 134. Prezydent Rzeczypospolitej jest najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. W czasie pokoju Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej. Prezydent Rzeczypospolitej mianuje Szefa Sztabu Generalnego i dowódców rodzajów Sił Zbrojnych na czas określony. Czas trwania kadencji, tryb i warunki odwołania przed jej upływem określa ustawa. Na czas wojny Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, mianuje Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych. W tym samym trybie może on Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych odwołać. Kompetencje Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasady jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej określa ustawa. Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, nadaje określone w ustawach stopnie wojskowe. Kompetencje Prezydenta Rzeczypospolitej, związane ze zwierzchnictwem nad Siłami Zbrojnymi, szczegółowo określa ustawa. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 39

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /kompetencje prezydenta/
Art. 136. W razie bezpośredniego, zewnętrznego zagrożenia państwa Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, zarządza powszechną lub częściową mobilizację i użycie Sił Zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 40

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ inne kompetencje prezydenta Art. 4a. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, stojąc na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa, nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium, w szczególności: 1) zatwierdza, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, strategię bezpieczeństwa narodowego; 2) wydaje, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, w drodze postanowienia, Polityczno-Strategiczną Dyrektywę Obronną Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne dokumenty wykonawcze do strategii bezpieczeństwa narodowego; 3) zatwierdza, na wniosek Rady Ministrów, plany krajowych ćwiczeń systemu obronnego i kieruje ich przebiegiem; 4) postanawia, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, o wprowadzeniu albo zmianie określonego stanu gotowości obronnej państwa; 5) może zwracać się do wszystkich organów władzy publicznej, administracji rządowej i samorządowej, przedsiębiorców, kierowników innych jednostek organizacyjnych oraz organizacji społecznych o informacje mające znaczenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa; 6) inicjuje i patronuje przedsięwzięciom ukierunkowanym na kształtowanie postaw patriotycznych i obronnych w społeczeństwie. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5, przekazywane są bezzwłocznie. Art. 5. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, sprawując zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi, w szczególności: 1) określa, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych oraz ich przygotowań do obrony państwa; 2) może uczestniczyć w odprawach kierowniczej kadry Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 41

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ Art. 3. 1. Na straży suwerenności i niepodległości Narodu Polskiego oraz jego bezpieczeństwa i pokoju stoją Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "Siłami Zbrojnymi". 3.W skład Sił Zbrojnych wchodzą jako ich rodzaje: 1) Wojska Lądowe; 2) Siły Powietrzne; 3) Marynarka Wojenna; 4) Wojska Specjalne. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 42

Art. 117. Zasady użycia Sił Zbrojnych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej określa ratyfikowana umowa międzynarodowa lub ustawa. Zasady pobytu obcych wojsk na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zasady przemieszczania się ich przez to terytorium określają ratyfikowane umowy międzynarodowe lub ustawy. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 43

Art. 85. Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona Ojczyzny. Zakres obowiązku służby wojskowej określa ustawa. Obywatel, któremu przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne nie pozwalają na odbywanie służby wojskowej, może być obowiązany do służby zastępczej na zasadach określonych w ustawie. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 44

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /podmioty współdziałające z prezydentem/
Art. 135. Organem doradczym Prezydenta Rzeczypospolitej w zakresie wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa państwa jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 45

Art. 141. 1. W sprawach szczególnej wagi Prezydent Rzeczypospolitej może zwołać Radę Gabinetową. Radę Gabinetową tworzy Rada Ministrów obradująca pod przewodnictwem Prezydenta Rzeczypospolitej. 2. Radzie Gabinetowej nie przysługują kompetencje Rady Ministrów. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 46

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ podmioty współdziałające z prezydentem l Art. 11. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje zadania w zakresie bezpieczeństwa i obronności przy pomocy Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 2. Do pracowników Biura Bezpieczeństwa Narodowego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Przewidziane w tych przepisach uprawnienia właściwych organów przysługują odpowiednio Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Biurem Bezpieczeństwa Narodowego kieruje sekretarz stanu wyznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Działalność Biura Bezpieczeństwa Narodowego jest finansowana ze środków budżetowych Kancelarii Prezydenta. 5. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określa organizację oraz zakres działania Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 47

Art. 144. 1. Prezydent Rzeczypospolitej, korzystając ze swoich konstytucyjnych i ustawowych kompetencji, wydaje akty urzędowe. 2. Akty urzędowe Prezydenta Rzeczypospolitej wymagają dla swojej ważności podpisu Prezesa Rady Ministrów, który przez podpisanie aktu ponosi odpowiedzialność przed Sejmem. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy: 15) zwoływania Rady Gabinetowej, 26) powoływania i odwoływania członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego, Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 48

Podmioty zapewniające bezpieczeństwo Kompetencje Rady Ministrów Kompetencje Ministra Obrony Narodowej Kompetencje Szefa Sztabu Generalnego Kompetencje Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Kompetencje Wojewodów Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 49

KONSTYTUCYJNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /kompetencje Rady Ministrów/
Art. 146. 1. Rada Ministrów prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Rada Ministrów kieruje administracją rządową. 4. W zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach Rada Ministrów w szczególności: 7) zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny, 8) zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa, 11) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju oraz określa corocznie liczbę obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej, Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 50

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ Art. 6. 1. Do zadań Rady Ministrów wykonywanych w ramach zapewniania zewnętrznego bezpieczeństwa państwa i sprawowania ogólnego kierownictwa w dziedzinie obronności kraju należy w szczególności: 1) opracowywanie projektów strategii bezpieczeństwa narodowego; 2) planowanie i realizacja przygotowań obronnych państwa zapewniających jego funkcjonowanie w razie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny, w tym planowanie przedsięwzięć gospodarczo-obronnych oraz zadań wykonywanych na rzecz Sił Zbrojnych i wojsk sojuszniczych; 3) przygotowywanie systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, i organów władzy publicznej do funkcjonowania na stanowiskach kierowania; 4) utrzymywanie stałej gotowości obronnej państwa, wnioskowanie do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o jej podwyższanie w razie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny oraz o jej obniżanie stosownie do zmniejszania stopnia zagrożenia; 5) określanie obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa państwa, w tym obronności, oraz przygotowywanie ich szczególnej ochrony; 6) przygotowanie na potrzeby obronne państwa i utrzymywanie w stałej gotowości jednolitych systemów obserwacji, pomiarów, analiz, prognozowania i powiadamiania; 7) przygotowanie systemu stałych dyżurów na czas zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny; 8) określanie zasad wykorzystania służby zdrowia i infrastruktury technicznej państwa na potrzeby obronne, w tym sposobu zabezpieczania przestrzeni powietrznej i wód terytorialnych w razie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny; 9) zapewnianie funkcjonowania systemu szkolenia obronnego w państwie; 10) prowadzenie kontroli stanu przygotowań obronnych w państwie. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 51

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, tryb realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, w szczególności: 1) warunki i tryb planowania i finansowania zadań wykonywanych w ramach przygotowań obronnych państwa realizowanych przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego, sposób ich nakładania oraz właściwość organów w tych sprawach, w tym ujętych w planowaniu operacyjnym i programach obronnych; 2) organizację i tryb przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, oraz warunki funkcjonowania organów władzy publicznej na stanowiskach kierowania; 3) stany gotowości obronnej państwa, ich rodzaje, warunki wprowadzania, zadania związane z podwyższaniem gotowości obronnej państwa i tryb ich realizacji, organizację i zadania w zakresie tworzenia systemu stałych dyżurów na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa oraz właściwość organów w tych sprawach; 4) obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, ich kategorie, a także zadania w zakresie ich szczególnej ochrony oraz właściwość organów w tych sprawach; 5) organizację i warunki przygotowania oraz sposób funkcjonowania systemów obserwacji, pomiarów, analiz, prognozowania i powiadamiania o skażeniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz właściwość organów w tych sprawach; 6) warunki i sposób przygotowania i wykorzystania transportu morskiego, kolejowego, samochodowego, lotniczego, żeglugi śródlądowej oraz infrastruktury drogowej i kolejowej na potrzeby obronne państwa, a także ich ochrony w czasie wojny oraz właściwość organów w tych sprawach; 7) warunki i sposób przygotowania i wykorzystania systemów łączności na potrzeby obronne państwa oraz właściwość organów w tych sprawach; 8) warunki i sposób przygotowania i wykorzystania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwość organów w tych sprawach; 9) organizację szkolenia obronnego w państwie, podmioty objęte tym szkoleniem, zadania w zakresie planowania i realizacji szkolenia obronnego oraz właściwość organów w tych sprawach; 10) zakres i sposób prowadzenia przez organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego kontroli realizacji zadań obronnych wykonywanych przez jednostki organizacyjne i przedsiębiorców. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 52

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej/ Art. 1. 1. Minister Obrony Narodowej jest naczelnym organem administracji państwowej w dziedzinie obronności Państwa. 2. Minister Obrony Narodowej wykonuje swoje zadania przy pomocy Ministerstwa Obrony Narodowej, zwanego dalej "Ministerstwem", w skład którego wchodzi Sztab Generalny Wojska Polskiego. Art. 2. Do zakresu działania Ministra Obrony Narodowej należy: 1) kierowanie w czasie pokoju całokształtem działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", 2) przygotowywanie założeń obronnych Państwa, w tym propozycji dotyczących rozwoju i struktury Sił Zbrojnych, 2a) (1) formowanie, przeformowywanie i rozformowywanie jednostek wojskowych oraz nadawanie im etatów, 3) realizowanie generalnych założeń, decyzji i wytycznych Rady Ministrów w zakresie obrony Państwa i koordynowanie realizacji wynikających z nich zadań, 4) (2) sprawowanie, w zakresie powierzonym przez Radę Ministrów, ogólnego nadzoru nad realizacją zadań obronnych przez organy administracji państwowej, instytucje państwowe, samorządy, przedsiębiorców i inne podmioty, 5) sprawowanie ogólnego kierownictwa w sprawach wykonywania powszechnego obowiązku obrony, 6) kierowanie administracją rezerw osobowych dla celów powszechnego obowiązku obrony, 6a) (3) ogólna koordynacja działań w zakresie ochrony informacji niejawnych w dziale obrony narodowej, 7) określanie celów, kierunków i zadań szkolnictwa wojskowego, 8) kierowanie sprawami kadrowymi Sił Zbrojnych, 9) kierowanie wykonywaniem obowiązku służby wojskowej, wychowywaniem żołnierzy oraz sprawami zaspokajania ich potrzeb socjalno-bytowych, 10) kierowanie sprawami zaspokajania potrzeb materiałowych, technicznych i finansowych Sił Zbrojnych, 11) kierowanie sprawami pracowniczymi w resorcie obrony narodowej, 12) realizowanie decyzji Rady Ministrów w zakresie udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowych przedsięwzięciach organizacji międzynarodowych oraz w zakresie wywiązywania się z zobowiązań militarnych, wynikających z umów międzynarodowych. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 53

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ Art. 20. 1. Kierowanie sprawami obronności w województwie należy do wojewody. 2. Wojewoda w ramach kierowania, o którym mowa w ust. 1, wykonuje zadania w zakresie i na zasadach określonych w ustawach, a w szczególności: 1) określa szczegółowe kierunki działania dla kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży, organów administracji niezespolonej oraz jednostek samorządu terytorialnego w zakresie realizacji zadań obronnych; 2) kieruje realizacją przedsięwzięć związanych z podwyższaniem gotowości obronnej państwa wykonywanych przez marszałków województw, starostów, wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast), przedsiębiorców oraz inne jednostki organizacyjne i organizacje społeczne mające swoją siedzibę na terenie województwa; 3) koordynuje przedsięwzięcia niezbędne dla zabezpieczenia mobilizacji jednostek wojskowych i wykonywania świadczeń na rzecz obrony; 4) kieruje realizacją przedsięwzięć związanych z przygotowaniem stanowisk kierowania dla organów terenowych; 5) organizuje wykorzystanie miejscowych sił i środków na potrzeby obronności państwa i obszaru województwa, w tym ochrony ludności oraz dóbr materialnych i kultury przed środkami rażenia, jak również niesienia pomocy poszkodowanym; 6) kontroluje i ocenia wykonywanie zadań obronnych przez organy, podmioty, jednostki organizacyjne i organizacje, o których mowa w pkt 1 i 2; 7) organizuje edukację społeczeństwa dotyczącą przygotowania obronnego oraz prowadzi szkolenia i ćwiczenia obronne. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 54

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ Art. 137. Obrona cywilna ma na celu ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny oraz współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków. Art. 138. 1. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi przeznaczonymi do wykonywania zadań obrony cywilnej są formacje obrony cywilnej. 2. Formacje obrony cywilnej składają się z oddziałów obrony cywilnej przeznaczonych do wykonywania zadań ogólnych lub specjalnych oraz innych jednostek tych formacji. 3. Formacje obrony cywilnej tworzą, w drodze rozporządzenia, ministrowie, a wojewodowie, starostowie, wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) - w drodze zarządzenia, uwzględniając w szczególności: skalę występujących zagrożeń, rodzaj formacji, ich przeznaczenie oraz stan osobowy i organizację wewnętrzną. 4. Formacje obrony cywilnej mogą tworzyć także pracodawcy. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 55

USTAWOWE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PANSTWA /ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej/ Art. 17. 1. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach obrony cywilnej jest Szef Obrony Cywilnej Kraju. 2. Szefa Obrony Cywilnej Kraju powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Szef Obrony Cywilnej Kraju podlega ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 4. Do zakresu działania Szefa Obrony Cywilnej Kraju należy: 1) przygotowywanie projektów założeń i zasad działania obrony cywilnej; 2) ustalanie ogólnych zasad realizacji zadań obrony cywilnej; 3) koordynowanie określonych przedsięwzięć i sprawowanie kontroli realizacji przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego zadań obrony cywilnej; 4) sprawowanie nadzoru nad odbywaniem zasadniczej służby w obronie cywilnej. 5. Szef Obrony Cywilnej Kraju w sprawach należących do swojego zakresu działania wydaje zarządzenia, wytyczne, instrukcje i regulaminy. 6. Terenowymi organami obrony cywilnej są wojewodowie, starostowie, wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast). 7. Do zakresu działania szefów obrony cywilnej województw, powiatów i gmin należy kierowanie oraz koordynowanie przygotowań i realizacji przedsięwzięć obrony cywilnej przez instytucje państwowe, przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne oraz organizacje społeczne działające na ich terenie. 8. Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia szczegółowy zakres działania Szefa Obrony Cywilnej Kraju oraz szefów obrony cywilnej województw, powiatów i gmin, jak również zasady i tryb kierowania oraz koordynowania przez nich przygotowań i realizacji przedsięwzięć obrony cywilnej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 56

ZARZADZANIE KRYZYSOWE ORGANY WŁASCIWE DS. ZARZADZANIA KRYZYSOWEGO DZIAŁANIA PRZYGOTOWAWCZE DS. ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 58

PODSTAWA PRAWNA SYSTEMU ZARZĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH
USTAWA z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z dnia 21 maja 2007 r.) ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie określenia organów administracji rządowej, które utworzą centra zarządzania kryzysowego, oraz sposobu ich funkcjonowania (Dz. U. z dnia 31 grudnia 2009 r.) ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie Raportu o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego (Dz. U. z dnia 17 maja 2010 r.) ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie Narodowego Programu Ochrony Infrastruktury Krytycznej (Dz. U. z dnia 17 maja 2010 r.) ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie planów ochrony infrastruktury krytycznej (Dz. U. z dnia 17 maja 2010 r.) ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 10 lipca 2008 r. w sprawie organizacji i trybu działania Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (Dz. U. z dnia 18 lipca 2008 r.) ZARZĄDZENIE Nr 86 PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 sierpnia 2008 r. w sprawie organizacji i trybu pracy Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego (M.P. z dnia 21 sierpnia 2008 r.) Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 59

ZARZADZANIE KRYZYSOWE /DEFINICJA/
Art. 2. (1) Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 60

ORGANY WŁAŚCIWE W SPRAWACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO POZIOM 1
Prezes Rady Ministrów Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Rządowe Centrum Bezpieczeństwa Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego Zespoły Zarządzania Kryzysowego Ministerstw i Centralnych Organów Administracji Rządowej Centra Zarządzania Kryzysowego Ministerstw i Centralnych Organów Administracji Rządowej Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 61

RZĄDOWE CENTRUM BEZPIECZEŃSTWA 1/1
Art. 10. 1. Tworzy się Rządowe Centrum Bezpieczeństwa, zwane dalej "Centrum", będące państwową jednostką budżetową podległą Prezesowi Rady Ministrów. 2. Centrum kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów. 2a. (34) Dyrektor Centrum pełni funkcję sekretarza Zespołu, o którym mowa w art. 8 ust. 1. 3. Zastępców dyrektora Centrum powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek dyrektora Centrum. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb działania Centrum, uwzględniając potrzebę ciągłości funkcjonowania Centrum. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 62

RZĄDOWE CENTRUM BEZPIECZEŃSTWA 1/1
Art. 11. 1. (35) Centrum zapewnia obsługę Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, Zespołu i ministra właściwego do spraw wewnętrznych w sprawach zarządzania kryzysowego oraz pełni funkcję krajowego centrum zarządzania kryzysowego. 2. Do zadań Centrum należy: 1) planowanie cywilne, w tym: a) przedstawianie szczegółowych sposobów i środków reagowania na zagrożenia oraz ograniczania ich skutków, b) (36) opracowywanie i aktualizowanie Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego, we współpracy z właściwymi komórkami organizacyjnymi urzędów obsługujących ministrów oraz kierowników urzędów centralnych, c) analiza i ocena możliwości wystąpienia zagrożeń lub ich rozwoju, d) gromadzenie informacji o zagrożeniach i analiza zebranych materiałów, e) wypracowywanie wniosków i propozycji zapobiegania i przeciwdziałania zagrożeniom, f) planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3, g) planowanie wsparcia przez organy administracji publicznej realizacji zadań Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 2) monitorowanie potencjalnych zagrożeń; 2a) (37) uzgadnianie planów zarządzania kryzysowego sporządzanych przez ministrów kierujących działami administracji rządowej i kierowników urzędów centralnych; 3) przygotowanie uruchamiania, w przypadku zaistnienia zagrożeń, procedur związanych z zarządzaniem kryzysowym; trami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 63

RZĄDOWY ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 1/2
Art. 8. 1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego, zwany dalej "Zespołem", jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarządzania kryzysowego. 2. W skład Zespołu wchodzą: 1) Prezes Rady Ministrów - przewodniczący; 2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych - zastępcy przewodniczącego; 3) Minister Spraw Zagranicznych; 4) Minister Koordynator Służb Specjalnych - jeżeli został powołany. 3. W posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, biorą udział wyznaczone przez przewodniczącego, w zależności od potrzeb, następujące organy administracji rządowej: 1) (24 ministrowie kierujący działami administracji rządowej: a) administracja publiczna,b) budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa,c) finanse publiczne,d) gospodarka,e) gospodarka morska,f) gospodarka wodna,g) instytucje finansowe,h) informatyzacja,i) kultura i ochrona dziedzictwa narodowego,j) łączność,k) oświata wychowanie,l) rolnictwo, sprawiedliwość,n) środowisko,o) transport,p) zdrowie,q) praca,r) zabezpieczenie społeczne,s) Skarb Państwa; 2) Główny Geodeta Kraju; 2a) (25) Główny Inspektor Ochrony Środowiska; 3) Główny Inspektor Sanitarny; 4) Główny Lekarz Weterynarii; 5) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej; 6) Komendant Główny Policji; 7) Komendant Główny Straży Granicznej; 7a) (26) Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej; 8) Prezes Państwowej Agencji Atomistyki; 9) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego; 10) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 11) Szef Agencji Wywiadu; 12) Szef Obrony Cywilnej Kraju; 13) Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego; 14) Szef Służby Wywiadu Wojskowego. 4. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może skierować do prac Zespołu, na prawach członka, Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego lub innego przedstawiciela. 5. Przewodniczący może zapraszać do udziału w posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, inne osoby. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 64

RZĄDOWY ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 1/2
Art. 9. 1. Do zadań Zespołu należy: 1) przygotowywanie propozycji użycia sił i środków niezbędnych do opanowania sytuacji kryzysowych; 2) doradzanie w zakresie koordynacji działań organów administracji rządowej, instytucji państwowych i służb w sytuacjach kryzysowych; 3) opiniowanie sprawozdań końcowych z działań podejmowanych w związku z zarządzaniem kryzysowym; 4) opiniowanie potrzeb w zakresie odtwarzania infrastruktury lub przywrócenia jej pierwotnego charakteru; 5) (28) opiniowanie i przedkładanie Radzie Ministrów Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego; 6) (29) (uchylony); 7) (30) opiniowanie projektu zarządzenia Prezesa Rady Ministrów, o którym mowa w art. 7 ust. 4; 8) (31) (uchylony); 9) (32) (uchylony). 2. (33) (uchylony). 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb pracy Zespołu, z uwzględnieniem rozwiązań pozwalających na niezwłoczne zebranie się Zespołu i zapewnienie uzyskania pełnej informacji o zdarzeniach będących przedmiotem posiedzenia. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 65

CENTRA MINISTERSTW I ORGANW CENTRALNYCH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 1/3
Art. 13. 1. (56) Ministrowie i centralne organy administracji rządowej, do których zakresu działania należą sprawy związane z zapewnieniem bezpieczeństwa narodowego, w tym ochrony ludności lub gospodarczych podstaw bezpieczeństwa państwa, tworzą centra zarządzania kryzysowego. 2. Do zadań centrów, o których mowa w ust. 1, należy: 1) pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego; 2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej; 3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności; 4) współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska; 5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne; 6) dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum; 7) realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa; 8) współdziałanie na wszystkich szczeblach administracji rządowej w zakresie informowania i przekazywania poleceń do wykonania w systemie całodobowym dla jednostek ochrony zdrowia w przypadkach awaryjnych, losowych, jak również zaburzeń funkcjonowania systemu. 2a. (57) Obowiązek utworzenia centrum zarządzania kryzysowego uznaje się za spełniony jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, utworzył komórkę organizacyjną w urzędzie go obsługującym lub jednostkę organizacyjną jemu podległą lub nadzorowaną, odpowiedzialną za pełnienie całodobowych dyżurów i stwarzającą gwarancję realizacji zadań, o których mowa w ust. 2. 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi organy administracji rządowej, które utworzą centra zarządzania kryzysowego, oraz sposób ich funkcjonowania, uwzględniając w szczególności warunki techniczne i standardy ich wyposażenia oraz procedury współpracy z Rządowym Centrum Bezpieczeństwa i innymi organami administracji publicznej. ROZPORZADZENIE: § 2. 1. Centrum zarządzania kryzysowego tworzą następujące organy: 1) Minister Obrony Narodowej; 2) Minister Sprawiedliwości; 3) minister właściwy do spraw rolnictwa; 4) minister właściwy do spraw środowiska; 5) minister właściwy do spraw zagranicznych; 6) minister właściwy do spraw zdrowia; 7) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej; 8) Komendant Główny Policji; 9) Komendant Główny Straży Granicznej; 10) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 11) Szef Agencji Wywiadu; 12) Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego; 13) Szef Służby Wywiadu Wojskowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 66

ZESPOŁY MINISTERSTW I ORGANW CENTRALNYCH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 1/3
t. 12. 1. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej oraz kierownicy urzędów centralnych realizują, zgodnie z zakresem swojej właściwości, zadania dotyczące zarządzania kryzysowego. 2b. (52) Ministrowie i kierownicy, o których mowa w ust. 1, na potrzeby realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego tworzą zespoły zarządzania kryzysowego, w skład których wchodzą kierujący właściwymi komórkami organizacyjnymi urzędu obsługującego ministra lub kierownika, o których mowa w ust. 1, a także inne osoby przez nich wskazane. 2c. (53) Do zadań zespołów, o których mowa w ust. 2b, należy: 1) dokonywanie okresowej oceny zagrożeń na potrzeby Raportu; 2) opiniowanie projektów planów zarządzania kryzysowego, o których mowa w ust. 2; 3) opiniowanie wykazu obiektów, instalacji i urządzeń wchodzących w skład infrastruktury krytycznej w ramach swoich właściwości; 4) wypracowywanie wniosków i propozycji dotyczących zapobiegania i przeciwdziałania zagrożeniom. 3. (54) (uchylony). 4. Ministrowie i kierownicy, o których mowa w ust. 1, określają, w drodze zarządzenia, organizację, skład oraz miejsce i tryb pracy zespołów zarządzania kryzysowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 67

Wojewoda Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 68

WOJEWODA 2/1 rt. 14. 1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie województwa jest wojewoda. 2. Do zadań wojewody w sprawach zarządzania kryzysowego należy: 1) (58) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie województwa; 2) (59) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym: a) wydawanie starostom zaleceń do powiatowych planów zarządzania kryzysowego, b) zatwierdzanie powiatowych planów zarządzania kryzysowego, c) przygotowywanie i przedkładanie do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego, d) realizacja wytycznych do wojewódzkich planów zarządzania kryzysowego; 3) (60) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu zarządzania kryzysowego 4) wnioskowanie o użycie pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3; 5) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z dokumentów planistycznych wykonywanych w ramach planowania operacyjnego realizowanego w województwie; 6) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 6a) (61) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 7) (62) organizacja wykonania zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej; 8) (63) (uchylony). 3. (64) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii dyrektora Centrum, wydaje, w drodze zarządzenia, wojewodom wytyczne do wojewódzkich planów zarządzania kryzysowego. 4. (65) Minister właściwy do spraw wewnętrznych zatwierdza wojewódzkie plany zarządzania kryzysowego i ich aktualizacje, po zasięgnięciu opinii dyrektora Centrum. 5. (66) Zadania, o których mowa w ust. 2, wykonuje wojewoda we współpracy z właściwymi organami administracji publicznej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 69

WOJEWODA 2/1 6. Do zadań komórki organizacyjnej właściwej w sprawach zarządzania kryzysowego w urzędzie wojewódzkim należy w szczególności: 1) gromadzenie i przetwarzanie danych oraz ocena zagrożeń występujących na obszarze województwa; 2) monitorowanie, analizowanie i prognozowanie rozwoju zagrożeń na obszarze województwa; 3) dostarczanie niezbędnych informacji dotyczących aktualnego stanu bezpieczeństwa dla wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego, zespołu zarządzania kryzysowego działającego w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Centrum; 4) współpraca z powiatowymi zespołami zarządzania kryzysowego; 5) zapewnienie funkcjonowania wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego, w tym dokumentowanie jego prac; 6) realizacja zadań stałego dyżuru w ramach gotowości obronnej państwa; 7) (67) opracowywanie i aktualizacja wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego; 8) (68) przygotowywanie, w oparciu o analizę zagrożeń w poszczególnych powiatach, zaleceń wojewody do powiatowych planów zarządzania kryzysowego; 9) (69) opiniowanie oraz przedkładanie do zatwierdzenia wojewodzie powiatowych planów zarządzania kryzysowego; 10) opracowywanie i aktualizacja wojewódzkiego planu ochrony infrastruktury krytycznej; 11) planowanie wsparcia innych organów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego; 12) planowanie użycia pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3; 13) planowanie wsparcia przez organy administracji publicznej realizacji zadań Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 70

WOJEWÓDZKI ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 2/2
art Organem pomocniczym wojewody w zapewnieniu wykonywania zadań zarządzania kryzysowego jest wojewódzki zespół zarządzania kryzysowego, powoływany przez wojewodę, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy, zwany dalej "zespołem wojewódzkim". 8. Do zadań zespołu wojewódzkiego należy w szczególności: 1) ocena występujących i potencjalnych zagrożeń mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo publiczne i prognozowanie tych zagrożeń; 2) (70) przygotowywanie propozycji działań i przedstawianie wojewodzie wniosków dotyczących wykonania, zmiany lub zaniechania działań ujętych w wojewódzkim planie zarządzania kryzysowego; 3) przekazywanie do wiadomości publicznej informacji związanych z zagrożeniami; 4) (71) opiniowanie wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego; 5) (72) (uchylony). 9. W skład zespołu wojewódzkiego wchodzą wojewoda jako przewodniczący, kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach zarządzania kryzysowego w urzędzie wojewódzkim jako zastępca przewodniczącego, a także inne osoby wskazane przez przewodniczącego w zależności od potrzeb spośród: 1) kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich; 2) osób zatrudnionych w urzędzie wojewódzkim lub w jednostkach organizacyjnych służb, inspekcji i straży wojewódzkich; 3) osób zatrudnionych w regionalnych zarządach gospodarki wodnej, wojewódzkich zarządach melioracji i urządzeń wodnych oraz Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej. 10. Przewodniczący może postanowić o włączeniu w skład zespołu wojewódzkiego Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego lub jego przedstawiciela. 11. W skład zespołu wojewódzkiego może wchodzić przedstawiciel samorządu województwa, wyznaczony przez marszałka województwa. 12. W skład zespołu wojewódzkiego mogą wchodzić inne osoby zaproszone przez przewodniczącego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 71

WOJEWÓDZKIE CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 2/3
Art. 16. 1. Tworzy się wojewódzkie centra zarządzania kryzysowego, których obsługę zapewniają komórki organizacyjne właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego w urzędach wojewódzkich. 2. Do zadań wojewódzkich centrów zarządzania kryzysowego należy: 1) pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego; 2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej; 3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności; 4) współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska; 5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne; 6) dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum; 7) realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa; Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 72

Starosta Powiatowy Powiatowy Zespół Zarządzania Kryzysowego Powiatowe Centrum Zarządzania Kryzysowego Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 73

STAROSTA POWIATOWY 3/1 Art. 17. 1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na obszarze powiatu jest starosta jako przewodniczący zarządu powiatu. 2. Do zadań starosty w sprawach zarządzania kryzysowego należy: 1) (75) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie powiatu; 2) (76) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym: a) opracowywanie i przedkładanie wojewodzie do zatwierdzenia powiatowego planu zarządzania kryzysowego, b) realizacja zaleceń do powiatowych planów zarządzania kryzysowego, c) wydawanie organom gminy zaleceń do gminnego planu zarządzania kryzysowego, d) zatwierdzanie gminnego planu zarządzania kryzysowego; 3) (77) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu zarządzania kryzysowego; 4) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z planu operacyjnego funkcjonowania powiatów i miast na prawach powiatu; 5) (78) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 5a) (79) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 6) (80) organizacja i realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej. 3. (81) Zadania, o których mowa w ust. 2, starosta wykonuje przy pomocy powiatowej administracji zespolonej i jednostek organizacyjnych powiatu. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 74

POWIATOWY ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 3/2
art Starosta wykonuje zadania zarządzania kryzysowego przy pomocy powiatowego zespołu zarządzania kryzysowego powołanego przez starostę, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy, zwanego dalej "zespołem powiatowym". 5. Zespół powiatowy wykonuje na obszarze powiatu zadania przewidziane dla zespołu wojewódzkiego. 6. W skład zespołu powiatowego, którego pracami kieruje starosta, wchodzą osoby powołane spośród: 1) osób zatrudnionych w starostwie powiatowym, powiatowych jednostkach organizacyjnych lub jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży powiatowych; 2) przedstawicieli społecznych organizacji ratowniczych. 7. W skład zespołu powiatowego mogą wchodzić inne osoby zaproszone przez starostę. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 75

POWIATOWE CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 3/3
Art. 18. (82) 1. Tworzy się powiatowe centra zarządzania kryzysowego. 2. Powiatowe centra zarządzania kryzysowego zapewniają przepływ informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego oraz wykonują odpowiednio zadania, o których mowa w art. 16 ust. 2. 3. Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania członków zespołu zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji w sytuacjach kryzysowych, określa starosta. 4. W miejscowościach będących jednocześnie siedzibami powiatów i miast na prawach powiatu, na podstawie porozumienia zawartego między tymi jednostkami samorządu terytorialnego, może być tworzone wspólne centrum zarządzania kryzysowego obejmujące zasięgiem działania obszar obu jednostek samorządu terytorialnego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 76

Wójt (Burmistrz, Prezydent miasta) Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego Gminne Centrum Zarządzania Kryzysowego Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 77

WÓJT, BURMISTRZ, PREZYDENT MIASTA 4/1
Art. 19. 1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta. 2. Do zadań wójta, burmistrza, prezydenta miasta w sprawach zarządzania kryzysowego należy: 1) (83) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie gminy; 2) (84) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym: a) realizacja zaleceń do gminnego planu zarządzania kryzysowego, b) opracowywanie i przedkładanie staroście do zatwierdzenia gminnego planu zarządzania kryzysowego; 3) (85) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu zarządzania kryzysowego; 4) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z planu operacyjnego funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta; 5) (86) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 5a) (87) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 6) (88) organizacja i realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej. 3. Zadania, o których mowa w ust. 2, wójt, burmistrz, prezydent miasta wykonuje przy pomocy komórki organizacyjnej urzędu gminy (miasta) właściwej w sprawach zarządzania kryzysowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 78

GMINNY ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 4/2
art Organem pomocniczym wójta, burmistrza, prezydenta miasta w zapewnieniu wykonywania zadań zarządzania kryzysowego jest gminny zespół zarządzania kryzysowego powoływany przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy, zwany dalej "zespołem gminnym". 5. Zespół gminny wykonuje na obszarze gminy zadania przewidziane dla zespołu wojewódzkiego. 6. W skład zespołu gminnego, którego pracami kieruje wójt, burmistrz, prezydent miasta, wchodzą osoby powołane spośród: 1) osób zatrudnionych w urzędzie gminy, gminnych jednostkach organizacyjnych lub jednostkach pomocniczych; 2) pracowników zespolonych służb, inspekcji i straży, skierowanych przez przełożonych do wykonywania zadań w tym zespole na wniosek wójta, burmistrza, prezydenta miasta; 3) przedstawicieli społecznych organizacji ratowniczych. 7. W skład zespołu gminnego mogą wchodzić inne osoby zaproszone przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 79

GMINNE CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 4/3
Art. 20. 1. Wójt, burmistrz, prezydent miasta zapewnia na obszarze gminy (miasta) realizację następujących zadań: 1) (89) całodobowe alarmowanie członków gminnego zespołu zarządzania kryzysowego, a w sytuacjach kryzysowych zapewnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji oraz dokumentowania prowadzonych czynności; 2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej; 3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności; 4) współpracę z podmiotami realizującymi monitoring środowiska; 5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne; 6) realizację zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa. 2. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, wójt, burmistrz, prezydent miasta może tworzyć gminne (miejskie) centra zarządzania kryzysowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 80

ZADANIA Z ZAKRESU PLANOWANIA
Art. 4. (11) 1. Zadania z zakresu planowania cywilnego obejmują: 1) przygotowanie planów zarządzania kryzysowego; 2) przygotowanie struktur uruchamianych w sytuacjach kryzysowych; 3) przygotowanie i utrzymywanie zasobów niezbędnych do wykonania zadań ujętych w planie zarządzania kryzysowego; 4) utrzymywanie baz danych niezbędnych w procesie zarządzania kryzysowego; 5) przygotowanie rozwiązań na wypadek zniszczenia lub zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej; 6) zapewnienie spójności między planami zarządzania kryzysowego a innymi planami sporządzanymi w tym zakresie przez właściwe organy administracji publicznej, których obowiązek wykonania wynika z odrębnych przepisów. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać: 1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej w sytuacji kryzysowej; 2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury krytycznej; 3) zapewnienie ciągłego monitorowania zagrożeń; 4) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych; 5) pomoc udzielaną ludności w zapewnieniu jej warunków przetrwania w sytuacjach kryzysowych. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 81

PLANY ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 1/1
Art. 5. (12) 1. Tworzy się Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego oraz wojewódzkie, powiatowe i gminne plany zarządzania kryzysowego, zwane dalej "planami zarządzania kryzysowego". 2. W skład planów zarządzania kryzysowego wchodzą następujące elementy: 1) plan główny zawierający: a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym dotyczących infrastruktury krytycznej, oraz mapy ryzyka i mapy zagrożeń, b) zadania i obowiązki uczestników zarządzania kryzysowego w formie siatki bezpieczeństwa, c) zestawienie sił i środków planowanych do wykorzystania w sytuacjach kryzysowych; 2) zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, a w tym: a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń, b) tryb uruchamiania niezbędnych sił i środków, uczestniczących w realizacji planowanych przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowej, c) procedury reagowania kryzysowego, określające sposób postępowania w sytuacjach kryzysowych, d) współdziałanie między siłami, o których mowa w lit. b; 3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające: a) procedury realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego, w tym związane z ochroną infrastruktury krytycznej, Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 82

PLANY ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO 1/2
b) organizację łączności, c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania, d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowania na wypadek zagrożeń, e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych, f) organizację ratownictwa, opieki medycznej, pomocy społecznej oraz pomocy psychologicznej, g) organizację ochrony przed zagrożeniami charakterystycznymi dla danego obszaru, h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań zawartych w planie zarządzania kryzysowego, i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód, j) procedury uruchamiania rezerw państwowych, k) wykaz infrastruktury krytycznej znajdującej się odpowiednio na terenie województwa, powiatu lub gminy, objętej planem zarządzania kryzysowego, l) priorytety w zakresie ochrony oraz odtwarzania infrastruktury krytycznej. 3. Plany zarządzania kryzysowego podlegają systematycznej aktualizacji, a cykl planowania nie może być dłuższy niż dwa lata. 4. Cykl planowania realizują właściwe organy administracji publicznej oraz podmioty przewidywane do realizacji przedsięwzięć określonych w planie zarządzania kryzysowego, w zakresie ich dotyczącym. 5. Plany zarządzania kryzysowego uzgadnia się z kierownikami jednostek organizacyjnych, w zakresie ich dotyczącym, planowanych do wykorzystania przy realizacji przedsięwzięć określonych w planie. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 83

RAPORT O ZAGROŻENIACH BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO
Art. 5a. (13) 1. Na potrzeby Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego, ministrowie kierujący działami administracji rządowej, kierownicy urzędów centralnych oraz wojewodowie sporządzają Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego, zwany dalej "Raportem". 2. Koordynację przygotowania Raportu zapewnia dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, a w części dotyczącej zagrożeń o charakterze terrorystycznym, mogących doprowadzić do sytuacji kryzysowej, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. 3. Raport jest dokumentem zawierającym następujące elementy: 1) wskazanie najważniejszych zagrożeń przez stworzenie mapy ryzyka; 2) określenie celów strategicznych; 3) określenie priorytetów w reagowaniu na określone zagrożenia; 4) wskazanie sił i środków niezbędnych do osiągnięcia celów strategicznych; 5) programowanie zadań w zakresie poprawy bezpieczeństwa przez uwzględnianie regionalnych i lokalnych inicjatyw; 6) wnioski zawierające hierarchicznie uporządkowaną listę przedsięwzięć niezbędnych do osiągnięcia celów strategicznych. 4. Raport przyjmuje Rada Ministrów w drodze uchwały. 5. Kierunki działania wynikające z wniosków z Raportu stanowią element Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz są uwzględniane w planach zarządzania kryzysowego. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy opracowywania Raportu, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa narodowego. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 84

NARODOWY PROGRAM OCHRONY INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ,
Art. 5b. (14) 1. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze uchwały, Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej, zwany dalej "programem", którego celem jest stworzenie warunków do poprawy bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej, w szczególności w zakresie: 1) zapobiegania zakłóceniom funkcjonowania infrastruktury krytycznej; 2) przygotowania na sytuacje kryzysowe mogące niekorzystnie wpłynąć na infrastrukturę krytyczną; 3) reagowania w sytuacjach zniszczenia lub zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej; 4) odtwarzania infrastruktury krytycznej. 2. Program określa: 1) narodowe priorytety, cele, wymagania oraz standardy, służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania infrastruktury krytycznej; 2) ministrów kierujących działami administracji rządowej i kierowników urzędów centralnych odpowiedzialnych za systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2; 3) szczegółowe kryteria pozwalające wyodrębnić obiekty, instalacje, urządzenia i usługi wchodzące w skład systemów infrastruktury krytycznej, biorąc pod uwagę ich znaczenie dla funkcjonowania państwa i zaspokojenia potrzeb obywateli. 3. Program przygotowuje dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa we współpracy z ministrami i kierownikami urzędów centralnych odpowiedzialnymi za systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz właściwymi w sprawach bezpieczeństwa narodowego. 4. Programem obejmuje się infrastrukturę krytyczną w podziale na systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2. 5. Program podlega aktualizacji nie rzadziej niż raz na dwa lata. 6. Do programu stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 85

wyspecjalizowane organy ochrony porządku publicznego
Policja Straż gminna/miejska Straż Pożarna Straż graniczna Służba Celna Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 87

POLICJA definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 88

Policja /definicja/ Art. 1. 1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Policja /zadania/ Do podstawowych zadań Policji należą: 1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra; 2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania; 3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi; 4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców; 5) nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach; 6) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych; 7) współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów; 8) gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych; 9) prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA); 11) 3. Policja realizuje także zadania wynikające z umów i porozumień międzynarodowych, na zasadach i w zakresie w nich określonych Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Policja /uprawnienia/
Art. 14. 1. W granicach swych zadań Policja w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe. 2. Policja wykonuje również czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach. 3. Policjanci w toku wykonywania czynności służbowych mają obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka. 4. Policja w celu realizacji ustawowych zadań może korzystać z danych o osobie, w tym również w formie zapisu elektronicznego, uzyskanych przez inne organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz przetwarzać je w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.4)), bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą. 5a. Policja może, w zakresie koniecznym do wykonywania jej ustawowych zadań, korzystać z informacji kryminalnej zgromadzonej w Krajowym Centrum Informacji Kryminalnych. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Art. 15. 1. Policjanci wykonując czynności, o których mowa w art. 14, mają prawo: 1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 2) zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach 2a) zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie nie powróciły do niego; 3) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia; 3a) pobierania od osób wymazu ze śluzówki policzków: a) w trybie i przypadkach określonych w przepisach, b) w celu identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących ukryć swoją tożsamość, jeżeli ustalenie tożsamości w inny sposób nie jest możliwe; 3b) pobierania materiału biologicznego ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości; 4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach; 5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary; 5a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych na podstawie ustawy - także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom; 6) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa; 7) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

Art. 16. 1. W razie niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom organów Policji lub jej funkcjonariuszy, policjanci mogą stosować następujące środki przymusu bezpośredniego: 1) fizyczne, techniczne i chemiczne środki służące do obezwładniania bądź konwojowania osób oraz do zatrzymywania pojazdów; 2) pałki służbowe; 3) wodne środki obezwładniające; 4) psy i konie służbowe; 5) pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej. 2. Policjanci mogą stosować jedynie środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. Art. 17. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, wymienione w art. 16 ust. 1, okazały się niewystarczające lub ich użycie, ze względu na okoliczności danego zdarzenia, nie jest możliwe, policjant ma prawo użycia broni palnej Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie

straż gminna definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 94

straż gminna /podstawa prawna/
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych. (Dz. U. z dnia 9 października 1997 r.) Dz.U Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 95

straż gminna /cel utworzenia/
Art. 1. 1. Do ochrony porządku publicznego na terenie gminy może być utworzona samorządowa umundurowana formacja - straż gminna, zwana dalej "strażą". Straż spełnia służebną rolę wobec społeczności lokalnej, wykonując swe zadania z poszanowaniem godności i praw obywateli. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 96

straż gminna /zadania/
Art. 10. 1. Straż wykonuje zadania w zakresie ochrony porządku publicznego wynikające z ustaw i aktów prawa miejscowego. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 97

straż gminna /zadania/
Art. 11. 1. Do zadań straży należy w szczególności: 1) ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych, 2) czuwanie nad porządkiem i kontrola ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym, 3) współdziałanie z właściwymi podmiotami w zakresie ratowania życia i zdrowia obywateli, pomocy w usuwaniu awarii technicznych i skutków klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń, 4) zabezpieczenie miejsca przestępstwa, katastrofy lub innego podobnego zdarzenia albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem przed dostępem osób postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów, do momentu przybycia właściwych służb, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia, 5) ochrona obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej, 6) współdziałanie z organizatorami i innymi służbami w ochronie porządku podczas zgromadzeń i imprez publicznych, 7) doprowadzanie osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub miejsca ich zamieszkania, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób, 8) informowanie społeczności lokalnej o stanie i rodzajach zagrożeń, a także inicjowanie i uczestnictwo w działaniach mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi, 9) konwojowanie dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych dla potrzeb gminy. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 98

straż gminna /uprawnienia/
11. W związku z realizowanymi zadaniami określonymi w ust. 1 i art. 10, straży przysługuje prawo do obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych w przypadku, gdy czynności te są niezbędne do wykonywania zadań oraz w celu: 1) utrwalania dowodów popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, 2) przeciwdziałania przypadkom naruszania spokoju i porządku w miejscach publicznych, 3) ochrony obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej. Art. 12. 1. Strażnik wykonując zadania, o których mowa w art. 10 i 11, ma prawo do: 1) udzielania pouczeń, zwracania uwagi, ostrzegania lub stosowania innych środków oddziaływania wychowawczego, 2) legitymowania osób w uzasadnionych przypadkach w celu ustalenia ich tożsamości, 3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji, 3a) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości podręcznych bagaży osoby: a) w przypadku istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary, b) w związku z wykonywaniem czynności określonych w ust. 1 pkt 3, c) w związku z wykonywaniem czynności określonych w art. 11 pkt 7, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że osoba, wobec której czynności te są podejmowane, posiada przy sobie niebezpieczne przedmioty dla życia lub zdrowia ludzkiego, 4) nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia, 5) (19) dokonywania czynności wyjaśniających, kierowania wniosków o ukaranie do sądu, oskarżania przed sądem i wnoszenia środków odwoławczych - w trybie i zakresie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia, 6) usuwania pojazdów i ich unieruchamiania przez blokowanie kół w przypadkach, zakresie i trybie określonych w przepisach o ruchu drogowym, 7) wydawania poleceń, 8) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych i samorządowych, 9) zwracania się, w nagłych przypadkach, o pomoc do jednostek gospodarczych, prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz organizacji społecznych, jak również do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji, Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 99

straż gminna /uprawnienia/
Art. 14. (28) 1. Strażnik może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób uniemożliwiających wykonywanie wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie. 2. Środkami przymusu bezpośredniego są: 1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony, 2) kajdanki, 3) pałki obronne wielofunkcyjne, 4) psy obronne i konie służbowe, 5) paralizatory elektryczne, na które jest wymagane pozwolenie na broń 5) przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej, na które jest wymagane pozwolenie na broń 6) ręczne miotacze gazu. Art. 14g. 1. Strażnik może stosować jedynie środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. 2. Środki przymusu bezpośredniego powinny być stosowane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały zastosowane. 3. Środki przymusu bezpośredniego mogą być stosowane po uprzednim wezwaniu do zachowania się zgodnego z prawem oraz po bezskutecznym uprzedzeniu o ich użyciu. 4. Strażnik może odstąpić od wzywania do zachowania zgodnego z prawem oraz od uprzedzenia o użyciu środków przymusu bezpośredniego, jeżeli zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia, a także mienia. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 100

Straż graniczna definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 101

straż graniczna /podstawa prawna/
USTAWA z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tekst jednolity) Dz.U j.t. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 102

straż graniczna /cel utworzenia/
Art. 1. 1. Do ochrony granicy państwowej na lądzie i na morzu oraz kontroli ruchu granicznego tworzy się jednolitą umundurowaną i uzbrojoną formację - Straż Graniczną. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 103

straż graniczna /zadania/
2. Do zadań Straży Granicznej należy: 1) ochrona granicy państwowej; 2) organizowanie i dokonywanie kontroli ruchu granicznego; 3) wydawanie zezwoleń na przekraczanie granicy państwowej, w tym wiz; 4) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców, w zakresie właściwości Straży Granicznej 5) zapewnienie bezpieczeństwa w komunikacji międzynarodowej i porządku publicznego w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego, a w zakresie właściwości Straży Granicznej - także w strefie nadgranicznej; 5a) przeprowadzanie kontroli bezpieczeństwa w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego oraz w środkach transportu w komunikacji międzynarodowej; 5b) zapewnienie bezpieczeństwa na pokładzie statków powietrznych wykonujących przewóz lotniczy pasażerów; 5c) ochrona szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym przed przestępczością, której zwalczanie należy do właściwości Straży Granicznej; 5d) prowadzenie czynności w celu rozpoznawania i przeciwdziałania zagrożeniom terroryzmem; 6) osadzanie i utrzymywanie znaków granicznych na lądzie oraz sporządzanie, aktualizacja i przechowywanie granicznej dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej; 7) ochrona nienaruszalności znaków i urządzeń służących do ochrony granicy państwowej; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 104

9) gromadzenie i przetwarzanie informacji z zakresu ochrony granicy państwowej i kontroli ruchu granicznego oraz udostępnianie ich właściwym organom państwowym; 10) nadzór nad eksploatacją polskich obszarów morskich oraz przestrzeganiem przez statki przepisów obowiązujących na tych obszarach; 11) ochrona granicy państwowej w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej przez prowadzenie obserwacji statków powietrznych i obiektów latających, przelatujących przez granicę państwową na małych wysokościach, oraz informowanie o tych przelotach właściwych jednostek Sił Powietrznych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 12) zapobieganie transportowaniu, bez zezwolenia wymaganego w myśl odrębnych przepisów, przez granicę państwową odpadów, szkodliwych substancji chemicznych oraz materiałów jądrowych i promieniotwórczych, a także zanieczyszczaniu wód granicznych; 13) zapobieganie przemieszczaniu, bez zezwolenia wymaganego w myśl odrębnych przepisów przez granicę państwową środków odurzających i substancji psychotropowych oraz broni, amunicji i materiałów wybuchowych; 13a) przeprowadzanie kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców, prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemców, powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 105

Art. 9. 1. W celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń w zakresie określonym w art. 1 ust. 2 pkt 4 i w ust. 2a funkcjonariusze Straży Granicznej pełnią służbę graniczną, prowadzą działania graniczne, wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i administracyjno-porządkowe oraz prowadzą postępowania przygotowawcze według przepisów Kodeksu postępowania karnego, a także wykonują czynności na polecenie sądu i prokuratury oraz innych właściwych organów państwowych w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych przepisach. Art. 10d. 1. Straż Graniczna prowadzi kontrolę, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 13a, w celu ustalenia stanu faktycznego w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców, prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemców oraz powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 106

straż graniczna /uprawnienia/
art. 11. 1. Funkcjonariusze, wykonując zadania, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają prawo: 1) dokonywania kontroli granicznej; 2) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży, sprawdzania ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach komunikacji lotniczej, drogowej, kolejowej i wodnej - w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstw lub wykroczeń, zwłaszcza skierowanych przeciwko nienaruszalności granicy państwowej lub bezpieczeństwu w międzynarodowej komunikacji; 2a) dokonywania kontroli bezpieczeństwa w przejściach granicznych oraz w środkach komunikacji lotniczej, drogowej, kolejowej i wodnej - w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstw lub wykroczeń, zwłaszcza skierowanych przeciwko nienaruszalności granicy państwowej lub bezpieczeństwu w międzynarodowej komunikacji; pełnienia wart ochronnych na pokładzie statku powietrznego oraz stosowania niezbędnych środków, łącznie z użyciem środków przymusu bezpośredniego i broni służbowej, w celu unieszkodliwienia osoby, która stanowi bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa lotu, zdrowia lub życia pasażerów lub członków załogi; 3) wydawania wiz i innych zezwoleń na przekroczenie granicy państwowej na podstawie odrębnych przepisów; 4) legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osoby; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 107

5) zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw; 5a) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia; 5b) doprowadzania osób, o których mowa w pkt 5, do właściwego organu Straży Granicznej, sądu lub prokuratury, 6) przeszukiwania osób, rzeczy, pomieszczeń i środków transportu w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw; 6a) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia; 7) obserwowania i rejestrowania, przy użyciu środków technicznych służących do rejestracji obrazu i dźwięku, zdarzeń na drogach oraz w innych miejscach publicznych; 8) zatrzymywania pojazdów i wykonywania innych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego w trybie i przypadkach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.4)); 9) zatrzymywania i cofania z granicy państwowej do nadawcy szkodliwych materiałów jądrowych i promieniotwórczych, środków chemicznych i biologicznych, jak również odpadów; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 108

10) przebywania i poruszania się na gruntach bez uzyskiwania zgody ich właścicieli lub użytkowników oraz przechodzenia przez pola uprawne w czasie bezpośredniego pościgu, również z użyciem psa służbowego, jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg; 11) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa; 12) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 109

Art. 23. 1. W razie zagrożenia nienaruszalności granicy państwowej lub niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom oraz bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby, funkcjonariusze mogą używać następujących środków przymusu bezpośredniego: 1) fizycznych i technicznych środków służących do obezwładniania bądź do konwojowania osób oraz do zatrzymywania pojazdów; 2) indywidualnych, chemicznych środków obezwładniających; 3) psów służbowych; 4) pałek służbowych; 5) pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej; 6) paralizatorów elektrycznych. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 mogą być stosowane jedynie środki przymusu bezpośredniego, odpowiadające potrzebie wynikającej z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 110

Służba celna definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 111

Służba celna /podstawa prawna/
USTAWA z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z dnia 9 października 2009 r.) Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 112

Służba celna /cel utworzenia/
Art. 1. 1. Ustawa reguluje zadania i organizację Służby Celnej - jednolitej umundurowanej formacji, utworzonej w celu zapewnienia ochrony i bezpieczeństwa obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej, w tym zgodności z prawem przywozu towarów na ten obszar oraz wywozu towarów z tego obszaru, a także wykonywania obowiązków określonych w przepisach odrębnych, w szczególności w zakresie podatku akcyzowego oraz podatku od gier. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 113

Służba celna /zadania/
Art. 2. 1. Do zadań Służby Celnej należy realizacja polityki celnej w części dotyczącej przywozu i wywozu towarów oraz wykonywanie innych zadań wynikających z przepisów odrębnych, a w szczególności: 1) wykonywanie czynności związanych z nadawaniem towarom przeznaczenia celnego; 2) wymiar i pobór: a) należności celnych i innych opłat związanych z przywozem i wywozem towarów, b) podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, c) podatku akcyzowego, d) podatku od gier oraz opłat i dopłat, e) opłaty paliwowej; 3) wykonywanie zadań wynikających z przepisów wspólnotowych regulujących statystykę dotyczącą obrotu towarowego pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej (INTRASTAT) oraz obrotu towarowego państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej z pozostałymi państwami (EXTRASTAT); 4) rozpoznawanie, wykrywanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń związanych z naruszeniem przepisów dotyczących wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyprowadzania z jej terytorium towarów objętych ograniczeniami lub zakazami obrotu ze względu na bezpieczeństwo i porządek publiczny lub bezpieczeństwo międzynarodowe, w szczególności takich jak odpady, substancje i preparaty chemiczne, materiały jądrowe i promieniotwórcze, środki odurzające i substancje psychotropowe, broń, amunicja, materiały wybuchowe oraz towary i technologie o znaczeniu strategicznym; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 114

Służba celna /zadania/
5) rozpoznawanie, wykrywanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych oraz ściganie ich sprawców, w zakresie określonym w ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765, z późn. zm.3)2)), zwanej dalej "Kodeksem karnym skarbowym"; 6) rozpoznawanie, wykrywanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń 10) współdziałanie przy realizacji Wspólnej Polityki Rolnej; 11) współpraca z Krajowym Centrum Informacji Kryminalnej; 12) współpraca z właściwymi organami innych państw oraz organizacjami międzynarodowymi. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 115

Służba celna /uprawnienia/
Art. 32. 1. Funkcjonariusze wykonujący kontrole są uprawnieni do: 1) żądania udostępniania akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju ewidencji i dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, w tym dokumentów elektronicznych, oraz do sporządzania z nich odpisów, kopii, wyciągów, notatek, wydruków i udokumentowanego pobierania danych w formie elektronicznej; 2) żądania zamknięcia dokumentacji dotyczącej towarów i czynności podlegających kontroli w celu umożliwienia porównania rzeczywistego stanu ze stanem ewidencyjnym; 3) legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osób; 4) przeszukiwania osób i pomieszczeń, w tym z użyciem urządzeń technicznych i psów służbowych; 5) przesłuchiwania świadków; 6) zasięgania opinii biegłych; 7) dokonywania oględzin; 8) badania towarów, surowców, półproduktów i wyrobów, w tym pobrania próbek towarów, surowców, półproduktów i wyrobów gotowych w celu ich zbadania; 9) przeprowadzania rewizji towarów, wyrobów i środków transportu, w tym z użyciem urządzeń technicznych i psów służbowych; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 116

10) żądania powtórzenia, jeżeli to możliwe, każdej czynności, w wyniku której uzyskuje się dane o przyjmowanych, wydawanych lub wprowadzanych do procesu produkcyjnego surowcach, materiałach, produkcji w toku i półproduktach oraz uzyskanych produktach, wyrobach gotowych i wysokości strat produkcyjnych; 11) nakładania zamknięć urzędowych na urządzenia, pomieszczenia, naczynia oraz środki transportu; 12) uczestniczenia w podlegających kontroli czynnościach, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 2; 13) przeprowadzania w uzasadnionych przypadkach, w drodze eksperymentu, doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automacie, gry na automacie o niskich wygranych lub gry na innym urządzeniu; 14) zabezpieczania zebranych dowodów; 15) sporządzania szkiców, filmowania i fotografowania oraz dokonywania nagrań dźwiękowych; 16) zatrzymywania i kontrolowania środków transportu oraz statków w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, i ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.23)); 17) zbierania niezbędnych materiałów w zakresie kontroli. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 117

Art. 66. 1. Funkcjonariusze mogą stosować środki przymusu bezpośredniego, zwane dalej "środkami przymusu", wobec osób niepodporządkowujących się ich poleceniom wydanym na podstawie przepisów prawa. 2. Środki przymusu mogą być użyte wyłącznie w zakresie niezbędnym do osiągnięcia podporządkowania się poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na funkcjonariusza, inną osobę lub mienie. 3. Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu, które odpowiadają potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji, a użycie środków przymusu będzie powodować możliwie najmniejszą dolegliwość dla osób, wobec których te środki są stosowane. Art. 67. 1. Funkcjonariusze są uprawnieni do stosowania następujących środków przymusu: 1) siły fizycznej w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku; 2) indywidualnych technicznych środków i urządzeń przeznaczonych do obezwładniania lub konwojowania osób, w postaci: a) kajdanek, b) prowadnic, c) siatek obezwładniających, d) pałek wielofunkcyjnych lub teleskopowych, e) paralizatorów elektrycznych; 3) indywidualnych chemicznych środków obezwładniających; 4) psów służbowych; 5) pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej; 6) ogólnych technicznych środków i urządzeń przeznaczonych do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych, w postaci kolczatek drogowych lub przedmiotów ustawionych jako oznakowane przeszkody oraz urządzeń służących do unieruchomienia kół pojazdów. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 118

straż pożarna definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 119

Straż pożarna /podstawa prawna/
USTAWA z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jednolity) Dz.U j.t. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 120

Straż pożarna /cel utworzenia/
Art. 1. 1. Powołuje się Państwową Straż Pożarną jako zawodową, umundurowaną i wyposażoną w specjalistyczny sprzęt formację, przeznaczoną do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 121

Straż pożarna /zadania/
2. Do podstawowych zadań Państwowej Straży Pożarnej należy: 1) rozpoznawanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń; 2) organizowanie i prowadzenie akcji ratowniczych w czasie pożarów, klęsk żywiołowych lub likwidacji miejscowych zagrożeń; 3) wykonywanie pomocniczych specjalistycznych czynności ratowniczych w czasie klęsk żywiołowych lub likwidacji miejscowych zagrożeń przez inne służby ratownicze; 4) kształcenie kadr dla potrzeb Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostek ochrony przeciwpożarowej oraz powszechnego systemu ochrony ludności; 5) nadzór nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych; 6) prowadzenie prac naukowo-badawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony ludności; 7) współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych; 8) współdziałanie ze strażami pożarnymi i służbami ratowniczymi innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych oraz odrębnych przepisów; 9) realizacja innych zadań wynikających z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych na zasadach i w zakresie w nich określonych. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 122

Straż pożarna /uprawnienia/
Art. 21. 1. Strażacy biorący udział w akcji ratowniczej, w zakresie niezbędnym do prowadzenia akcji, mają prawo korzystania z: 1) dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych i prywatnych; 2) komunalnych i prywatnych ujęć wodnych i środków gaśniczych. 2. W okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności strażak kierujący akcją ratowniczą ma prawo zarządzenia: 1) ewakuacji ludzi i mienia z terenu objętego akcją ratowniczą; 2) koniecznych prac wyburzeniowych i rozbiórkowych; 3) wstrzymania komunikacji w ruchu lądowym; 4) udostępnienia pojazdów, środków i przedmiotów niezbędnych do akcji ratowniczej; 5) zakazu przebywania osobom postronnym w rejonie akcji ratowniczej. 3. Ponadto w okolicznościach, o których mowa w ust. 2, kierujący akcją ma prawo: 1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli; 2) odstąpienia od zasad działania uznanych powszechnie za bezpieczne. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 123

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 124

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego/podstawa prawna/
USTAWA z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 125

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego/cel utworzenia/
Art. 1. Tworzy się Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwaną dalej "ABW", właściwą w sprawach ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 126

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego /zadania/
Art. 5. 1. Do zadań ABW należy: 1) rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie zagrożeń godzących w bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz jego porządek konstytucyjny, a w szczególności w suwerenność i międzynarodową pozycję, niepodległość i nienaruszalność jego terytorium, a także obronność państwa; 2) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw: a) szpiegostwa, terroryzmu, naruszenia tajemnicy państwowej i innych przestępstw godzących w bezpieczeństwo państwa, b) godzących w podstawy ekonomiczne państwa, c) korupcji osób pełniących funkcje publiczne, o których mowa w art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584, z 2008 r. Nr 223, poz oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375), jeśli może to godzić w bezpieczeństwo państwa, d) w zakresie produkcji i obrotu towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, e) nielegalnego wytwarzania, posiadania i obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, bronią masowej zagłady oraz środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, w obrocie międzynarodowym oraz ściganie ich sprawców; 3) realizowanie, w granicach swojej właściwości, zadań służby ochrony państwa oraz wykonywanie funkcji krajowej władzy bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych w stosunkach międzynarodowych; 4) uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego; 5) podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach międzynarodowych. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 127

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego /uprawnienia/
Art. 21. 1. W granicach zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, funkcjonariusze ABW wykonują: 1) czynności operacyjno-rozpoznawcze i dochodzeniowo-śledcze w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw oraz ścigania ich sprawców; 2) czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-informacyjne w celu uzyskiwania i przetwarzania informacji istotnych dla ochrony bezpieczeństwa państwa i jego porządku konstytucyjnego. 2. ABW wykonuje również czynności na polecenie sądu lub prokuratora w zakresie określonym w Kodeksie postępowania karnego oraz Kodeksie karnym wykonawczym. 3. Funkcjonariusze ABW wykonują czynności tylko w zakresie właściwości tej Agencji i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji, wynikające z przepisów Kodeksu postępowania karnego. Art. 25. 1. W razie niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom, funkcjonariusze ABW mogą stosować fizyczne, techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego, służące do obezwładniania lub konwojowania osób oraz do zatrzymywania pojazdów. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 mogą być stosowane jedynie środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z zaistniałej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, oraz przypadki i sposób ich użycia, a także sposób dokumentowania przypadków ich zastosowania, uwzględniając ochronę interesów osób, wobec których środki te zostały zastosowane. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 128

Art. 23. 1. Funkcjonariusze ABW, wykonując czynności służące realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, mają prawo: 1) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania czynności, o których mowa w pkt 2-5, albo w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia; 2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 3) zatrzymywania osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego; 4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego; 5) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży oraz sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary; 6) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych na podstawie ustawy; 7) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 8) zwracania się o niezbędną pomoc do innych niż wymienieni w pkt 7 przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 129

Art. 23. 1. Funkcjonariusze ABW, wykonując czynności służące realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, mają prawo: 1) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania czynności, o których mowa w pkt 2-5, albo w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia; 2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 3) zatrzymywania osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego; 4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego; 5) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży oraz sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary; 6) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych na podstawie ustawy; 7) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 8) zwracania się o niezbędną pomoc do innych niż wymienieni w pkt 7 przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 130

Art. 26. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 25 ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ABW ma prawo użycia broni palnej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby albo w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu; 2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza albo innej osoby; 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do jej posiadania; 4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego, gwałtownego zamachu na obiekty lub urządzenia ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa; 5) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka; 6) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-5; 7) w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6, jeśli schroniła się ona w miejscu trudno dostępnym, a z okoliczności zdarzenia wynika, że może użyć broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie może zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka; 8) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe; 9) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej lub tymczasowo aresztowanej w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 131

Art. 37. 1. Agencje nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy: 1) posłów i senatorów; 2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.4)); 3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich; 4) sędziów, prokuratorów i adwokatów; 5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" i "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", a także dyrektorów terenowych oddziałów "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna"; 6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych "Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna"; 7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.5)); 8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.6)); 9) rektorów, prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych w publicznych i niepublicznych szkołach wyższych; 10) członków Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. 2. Szefowie Agencji w celu realizacji zadań Agencji mogą wydać zgodę na korzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Prezesa Rady Ministrów. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 132

Agencja Wywiadu definicja organizacja zadania uprawnienia Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 133

Agencja Wywiadu /podstawa prawna/
USTAWA z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (tekst jednolity) Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 134

Agencja Wywiadu /cel utworzenia/
Art. 2. Tworzy się Agencję Wywiadu, zwaną dalej "AW", właściwą w sprawach ochrony bezpieczeństwa zewnętrznego państwa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 135

Agencja Wywiadu /zadania/
Art. 6. 1. Do zadań AW należy: 1) uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej potencjału ekonomicznego i obronnego; 2) rozpoznawanie i przeciwdziałanie zagrożeniom zewnętrznym godzącym w bezpieczeństwo, obronność, niepodległość i nienaruszalność terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) ochrona zagranicznych przedstawicielstw Rzeczypospolitej Polskiej i ich pracowników przed działaniami obcych służb specjalnych i innymi działaniami mogącymi przynieść szkodę interesom Rzeczypospolitej Polskiej; 4) zapewnienie ochrony kryptograficznej łączności z polskimi placówkami dyplomatycznymi i konsularnymi oraz poczty kurierskiej; 5) rozpoznawanie międzynarodowego terroryzmu, ekstremizmu oraz międzynarodowych grup przestępczości zorganizowanej; 6) rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią masowej zagłady i zagrożeń związanych z rozprzestrzenianiem tej broni oraz środków jej przenoszenia; 7) rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń występujących w rejonach napięć, konfliktów i kryzysów międzynarodowych, mających wpływ na bezpieczeństwo państwa, oraz podejmowanie działań mających na celu eliminowanie tych zagrożeń; 8) prowadzenie wywiadu elektronicznego; 9) podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach międzynarodowych. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3, są realizowane poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Działalność AW na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być prowadzona wyłącznie w związku z jej działalnością poza granicami państwa, a realizacja czynności operacyjno-rozpoznawczych, o których mowa w art. 27, 29 i 30, jest dopuszczalna wyłącznie za pośrednictwem Szefa ABW. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 136

Agencja Wywiadu /uprawnienia/
Art. 22. W granicach zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1, funkcjonariusze AW wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-informacyjne. Art. 24. 1. Funkcjonariusze AW, wykonując czynności, o których mowa w art. 22, mają prawo: 1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 2) zwracania się o niezbędną pomoc do innych, niż wymienieni w pkt 1, przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 137

Art. 34. 1. W zakresie swojej właściwości Agencje mogą zbierać, także niejawnie, wszelkie dane osobowe, w tym również, jeżeli jest to uzasadnione charakterem realizowanych zadań, dane wskazane w art. 27 i 28 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.3)), a także korzystać z danych osobowych i innych informacji uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe oraz przetwarzać je, w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych, bez wiedzy i zgody osoby, której te dane dotyczą. 2. Administrator zbioru danych jest obowiązany udostępnić dane osobowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie imiennego upoważnienia wydanego odpowiednio przez Szefa ABW albo Szefa AW okazanego przez funkcjonariusza wraz z legitymacją służbową. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 138

Art. 37. 1. Agencje nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy: 1) posłów i senatorów; 2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.4)); 3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich; 4) sędziów, prokuratorów i adwokatów; 5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" i "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", a także dyrektorów terenowych oddziałów "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna"; 6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych "Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna"; 7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.5)); 8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.6)); 9) rektorów, prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych w publicznych i niepublicznych szkołach wyższych; 10) członków Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. 2. Szefowie Agencji w celu realizacji zadań Agencji mogą wydać zgodę na korzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Prezesa Rady Ministrów. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 139

Służba Kontrwywiadu Wojskowego

Służba Kontrwywiadu Wojskowego /podstawa prawna/
USTAWA z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z dnia 23 czerwca 2006 r.) Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 141

Służba Kontrwywiadu Wojskowego /cel utworzenia/
Art. 1. Tworzy się Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, zwaną dalej "SKW", jako służbę specjalną i służbę ochrony państwa, właściwą w sprawach ochrony przed zagrożeniami wewnętrznymi dla obronności Państwa, bezpieczeństwa i zdolności bojowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "SZ RP", oraz innych jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 142

Służba Kontrwywiadu Wojskowego /zadania/
Art. 5. 1. Do zadań SKW należy: 1) rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie popełnianych przez żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową, funkcjonariuszy SKW i SWW oraz pracowników SZ RP i innych jednostek organizacyjnych MON, przestępstw: a) przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstw wojennych określonych w rozdziale XVI ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.3)), a także innych ustawach i umowach międzynarodowych, b) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej określonych w rozdziale XVII ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, oraz takich czynów skierowanych przeciwko państwom obcym, które zapewniają wzajemność, c) określonych w art. 140 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, d) określonych w art ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, jeżeli mogą one zagrażać bezpieczeństwu lub zdolności bojowej SZ RP lub innych jednostek organizacyjnych MON, e) przeciwko ochronie informacji określonych w rozdziale XXXIII ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, jeżeli mogą one zagrażać bezpieczeństwu lub zdolności bojowej SZ RP lub innych jednostek organizacyjnych MON, a także takich czynów skierowanych przeciwko państwom obcym, które zapewniają wzajemność, f) określonych w art. 33 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa (Dz. U. z 2004 r. Nr 229, poz. 2315), g) związanych z działalnością terrorystyczną oraz innych niż wymienione w lit. a-f, godzących w bezpieczeństwo potencjału obronnego państwa, SZ RP oraz jednostek organizacyjnych MON, a także państw, które zapewniają wzajemność; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 143

Służba Kontrwywiadu Wojskowego /zadania /
2) współdziałanie z Żandarmerią Wojskową i innymi organami uprawnionymi do ścigania przestępstw wymienionych w pkt 1; 3) realizowanie, w granicach swojej właściwości, zadań służby ochrony państwa określonych w ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708); 4) uzyskiwanie, gromadzenie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć znaczenie dla obronności państwa, bezpieczeństwa lub zdolności bojowej SZ RP lub innych jednostek organizacyjnych MON, w zakresie określonym w pkt 1, oraz podejmowanie działań w celu eliminowania ustalonych zagrożeń; 5) prowadzenie kontrwywiadu radioelektronicznego oraz przedsięwzięć z zakresu ochrony kryptograficznej i kryptoanalizy; 6) uczestniczenie w planowaniu i przeprowadzaniu kontroli realizacji umów międzynarodowych dotyczących rozbrojenia; 7) ochrona bezpieczeństwa jednostek wojskowych, innych jednostek organizacyjnych MON oraz żołnierzy wykonujących zadania służbowe poza granicami państwa; 8) ochrona bezpieczeństwa badań naukowych i prac rozwojowych zleconych przez SZ RP i inne jednostki organizacyjne MON oraz produkcji i obrotu towarami, technologiami i usługami o przeznaczeniu wojskowym zamówionymi przez SZ RP i inne jednostki organizacyjne MON, w zakresie określonym w pkt 1; 9) podejmowanie działań, przewidzianych dla SKW, w innych ustawach, a także umowach międzynarodowych, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 144

Służba Kontrwywiadu Wojskowego /uprawnienia/
Art. 25. W granicach zadań, o których mowa w art. 5, funkcjonariusze SKW wykonują czynności: 1) operacyjno-rozpoznawcze; 2) analityczno-informacyjne; 3) wynikające z przepisów ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych. Art. 28. 1. Funkcjonariusze SKW i SWW, wykonując czynności operacyjno-rozpoznawcze mają prawo: 1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 2) zwracania się o niezbędną pomoc do innych, niż wymienieni w pkt 1, przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. Art. 29. 1. Funkcjonariusze SKW, wykonując czynności służące realizacji zadań, o których mowa w art. 5, mają prawo obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych na podstawie ustawy. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 145

Służba Kontrwywiadu Wojskowego /uprawnienia/
Art. 30. 1. Ze względu na okoliczności zdarzenia funkcjonariusz SKW wykonując czynności operacyjno-rozpoznawcze ma prawo użycia broni palnej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby albo w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu; 2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza albo innej osoby; 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do jej posiadania; 4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego, gwałtownego zamachu na obiekty lub urządzenia ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa; 5) w celu odparcia zamachu, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka, na obiekty lub urządzenia ważne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa SZ RP; 6) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe. Art. 38. 1. W zakresie swojej właściwości SKW i SWW mogą zbierać, także niejawnie, wszelkie dane osobowe, w tym również, jeżeli jest to uzasadnione charakterem realizowanych zadań, dane wskazane w art. 27 i 28 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.7)), a także korzystać z danych osobowych i innych informacji uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe oraz przetwarzać je, w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych, bez wiedzy i zgody osoby, której te dane dotyczą. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 146

Służba Wywiadu Wojskowego

Służba Wywiadu Wojskowego /podstawa prawna/
USTAWA z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z dnia 23 czerwca 2006 r.) Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 148

Służba Wywiadu Wojskowego /cel utworzenia/
Art. 2. Tworzy się Służbę Wywiadu Wojskowego, zwaną dalej "SWW", jako służbę specjalną, właściwą w sprawach ochrony przed zagrożeniami zewnętrznymi dla obronności Państwa, bezpieczeństwa i zdolności bojowej SZ RP oraz innych jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 149

Służba Wywiadu Wojskowego /zadania/
Art. 6. 1. Do zadań SWW należy: 1) uzyskiwanie, gromadzenie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla: a) bezpieczeństwa potencjału obronnego Rzeczypospolitej Polskiej, b) bezpieczeństwa i zdolności bojowej SZ RP, c) warunków realizacji, przez SZ RP, zadań poza granicami państwa; 2) rozpoznawanie i przeciwdziałanie: a) militarnym zagrożeniom zewnętrznym godzącym w obronność Rzeczypospolitej Polskiej, b) zagrożeniom międzynarodowym terroryzmem; 3) rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi oraz towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią masowej zagłady i zagrożeń związanych z rozprzestrzenianiem tej broni oraz środków jej przenoszenia; 4) rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń występujących w rejonach napięć, konfliktów i kryzysów międzynarodowych, mających wpływ na obronność państwa oraz zdolność bojową SZ RP, a także podejmowanie działań mających na celu eliminowanie tych zagrożeń; 5) prowadzenie wywiadu elektronicznego na rzecz SZ RP oraz przedsięwzięć z zakresu kryptoanalizy i kryptografii; 6) współdziałanie w organizowaniu polskich przedstawicielstw wojskowych za granicą; 7) uczestniczenie w planowaniu i przeprowadzaniu kontroli realizacji umów międzynarodowych dotyczących rozbrojenia; 8) podejmowanie innych działań przewidzianych dla SWW w odrębnych ustawach, a także umowach międzynarodowych, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3, są realizowane poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Działalność SWW na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być prowadzona wyłącznie w związku z jej działalnością poza granicami państwa, a realizacja czynności, o których mowa w art. 29, art. 31 ust. 1, art. 33 ust. 1 oraz art. 34 ust. 1 dopuszczalna jest wyłącznie za pośrednictwem SKW albo Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, odpowiednio do ich kompetencji. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 150

Służba Wywiadu Wojskowego /uprawnienia/
Art. 26. W granicach zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1, funkcjonariusze SWW wykonują czynności: 1) operacyjno-rozpoznawcze; 2) analityczno-informacyjne. Art. 28. 1. Funkcjonariusze SKW i SWW, wykonując czynności operacyjno-rozpoznawcze mają prawo: 1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 2) zwracania się o niezbędną pomoc do innych, niż wymienieni w pkt 1, przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. Art. 38. 1. W zakresie swojej właściwości SKW i SWW mogą zbierać, także niejawnie, wszelkie dane osobowe, w tym również, jeżeli jest to uzasadnione charakterem realizowanych zadań, dane wskazane w art. 27 i 28 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.7)), a także korzystać z danych osobowych i innych informacji uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe oraz przetwarzać je, w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych, bez wiedzy i zgody osoby, której te dane dotyczą. 2. Administrator zbioru danych jest obowiązany nieodpłatnie udostępnić dane osobowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie imiennego upoważnienia wydanego odpowiednio przez Szefa SKW albo Szefa SWW okazanego przez funkcjonariusza wraz z legitymacją służbową. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 151

Służba Wywiadu Wojskowego /uprawnienia/
Art. 41. 1. (4) SKW i SWW nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy: 1) posłów i senatorów; 2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.8)); 3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich; 4) sędziów, prokuratorów i adwokatów; 5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" i "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", a także dyrektorów terenowych oddziałów "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna"; 6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych "Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna"; 7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.9)); 8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.10)); 9) rektorów, prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych w publicznych i niepublicznych szkołach wyższych; 10) członków Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 152

wyspecjalizowane organy ochrony porządku publicznego - inspekcje
Kurator Oświaty; Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny; Wojewódzki Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa; Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego; Wojewódzki Inspektor Geodezji i Kartografii; Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska; Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej; Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych; Wojewódzki Lekarz Weterynarii Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 153

wyspecjalizowane organy ochrony porządku publicznego - inspekcje
inspektorzy transportu drogowego Okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego; Państwowi inspektorzy sanitarni; Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 154

Międzynarodowe Prawo Konfliktów Wojennych
Prawo przeciwwojenne Prawo wojenne Prawo humanitarne Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 156

DEFINICJA MIĘDZYNARODOWEGO PRAWA HUMANITARNEGO KONFLIKTÓW ZBROJNYCH
zbiór międzynarodowych norm traktatowych i zwyczajowych, które służą rozwiązywaniu problemów humanitarnych bezpośrednio wynikających z międzynarodowych lub niemiędzynarodowych konfliktów zbrojnych. Ze względów humanitarnych normy te ograniczają prawo stron konfliktu do stosowania metod i środków walki według własnego uznania oraz chronią osoby i mienie, które są lub mogą być zagrożone przez konflikt Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 157

PRAWO PRZECIWWOJENNE /def/
normy prawa międzynarodowego, których celem jest zapobieganie konfliktom zbrojnym I (1899) i II Konwencja haska (1907) pokojowe rozstrzyganie międzynarodowych sporów Pakt Ligi Narodów (1919) Traktat przeciwwojenny „Brianda-Kelloga” (1928) Karta Narodów Zjednoczonych (1945) Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 158

PRAWO WOJENNE /def/ normy prawa międzynarodowego, których celem jest ograniczenie swobody stron wojujących w doborze środków i metod prowadzenia walki Deklaracja w przedmiocie wojny morskiej (1856) Deklaracja w przedmiocie pocisków wybuchających małego kalibru (1868) Konwencje haskie (1899 i 1907) Konwencja dot. pewnych broni konwencjonalnych powodujących nadmierne cierpienia (1980) Konwencja dot. min przeciwpiechotnych (1997) Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 159

Konwencje haskie (1907) KONWENCJA dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej. (Dz. U. z dnia 10 marca 1927 r.) Dz.U DZIAŁ I. O wojujących. Rozdział I. Określenie wojującego. Art. 1. Ustawy, prawa i obowiązki wojenne stosują się nietylko do armji, lecz również do pospolitego ruszenia i oddziałów ochotniczych, o ile odpowiadają one warunkom następującym: 1) jeżeli mają na czele osobę odpowiedzialną za swych podwładnych; 2) noszą stałą i dającą się rozpoznać zdaleka odznakę wyróżniającą; 3) jawnie noszą broń; 4) przestrzegają w swych działaniach praw i zwyczajów wojennych. W tych krajach, gdzie pospolite ruszenie lub oddziały ochotnicze stanowią armję lub wchodzą w jej skład, nazwa armji rozciąga się na nie. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 160

PRAWO HUMANITARNE /def/
normy prawa międzynarodowego, których celem jest ochrona ofiar wojny Konwencja Genewska (1864) X Konwencja haska (1907) Konwencje Genewskie (1949) Protokoły Dodatkowe (1977) normy prawa międzynarodowego, których celem jest ochrona dóbr kultury Konwencja haska (1954) normy prawa międzynarodowego, których celem jest penalizacja naruszeń prawa humanitarnego porozumienia dot. trybunałów karnych (Norymberga 1945, Haga 1993, 1998, Arusza 1994) Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 161

Konwencje Genewskie (1949)
O OCHRONIE OFIAR WOJNY, PODPISANE W GENEWIE DNIA 12 SIERPNIA 1949 ROKU* (Dz. U. z dnia 12 września 1956 r.) Dz.U zał. Rozdział II O rannych i chorych Artykuł 12 Członkowie sił zbrojnych i inne osoby wymienione w następnym artykule, którzy są ranni lub chorzy, będą szanowani i chronieni we wszelkich okolicznościach. Będą oni traktowani w sposób humanitarny i leczeni przez tę Stronę w konflikcie Rozdział III O formacjach i zakładach sanitarnych Artykuł 19 Stałe zakłady i lotne formacje sanitarne służby zdrowia nie mogą stać się w żadnych okolicznościach przedmiotem ataku, ale będą zawsze szanowane i chronione przez Strony w konflikcie. /131 stron/ Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 162

Protokoły Dodatkowe (1977)
do Konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r., dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (Protokół I) oraz dotyczący ochrony ofiar niemiędzynarodowych konfliktów zbrojnych (Protokół II), sporządzone w Genewie dnia 8 czerwca 1977 r. (Dz. U. z dnia 20 maja 1992 r.) Dz.U Artykuł 17 Rola ludności cywilnej i stowarzyszeń pomocy 1. Ludność cywilna powinna okazywać poszanowanie rannym, chorym i rozbitkom, nawet jeśli należą oni do strony przeciwnej, i nie dopuszczać się w stosunku do nich żadnych aktów przemocy. Ludności cywilnej oraz stowarzyszeniom pomocy, takim jak krajowe stowarzyszenia Czerwonego Krzyża (Czerwonego Półksiężyca, Czerwonego Lwa i Słońca), należy zezwolić - nawet z ich własnej inicjatywy - na zbieranie rannych, chorych i rozbitków oraz opiekę nad nimi, również na obszarach objętych inwazją lub okupacją. Nikt nie może być krzywdzony, ścigany, skazany ani karany z powodu takiej humanitarnej działalności. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 163

Konwencja haska (1954) KONWENCJA o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego wraz z Regulaminem wykonawczym do tej Konwencji oraz Protokół o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisane w Hadze dnia 14 maja 1954 r. (Dz. U. z dnia 31 sierpnia 1957 r.) Dz.U Artykuł 9 Nietykalność dóbr kulturalnych objętych ochroną specjalną Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się zapewnić nietykalność dóbr kulturalnych objętych ochroną specjalną przez powstrzymanie się, z chwilą wciągnięcia do Międzynarodowego Rejestru, od wszelkich aktów nieprzyjacielskich skierowanych przeciw tym dobrom oraz od wszelkiego użytkowania bądź ich samych, bądź ich otoczenia do celów wojskowych, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 8 ust. 5. Trójpodział władzy to podział sfer funkcjonowania państwa, spopularyzowany przez francuskiego myśliciela oświecenia, Monteskiusza. Wedle założeń Monteskiusza władza dzieliła się na: władzę ustawodawczą stanowioną obecnie najczęściej przez parlament, który tworzy prawo, władzę wykonawczą będącą w rękach króla/monarchy/prezydenta lub rządu, który wprowadza prawo w życie, władzę sądowniczą sprawowaną przez sądy i trybunały, wydające wyroki na podstawie obowiązującego prawa. Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 164

Dziękuję za uwagę Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie Dr Kamilla Kurczewska, Katedra Prawa WSIiZ w Rzeszowie 165

PRAWNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "PRAWNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

PRAWNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "PRAWNE PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres