Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Koło biologiczne zajęcia nr 2

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "Koło biologiczne zajęcia nr 2"— Zapis prezentacji:

1 Koło biologiczne zajęcia nr 2
TERMIN: MIEJSCE: Experymentarium w Manufakturze, ul. Karskiego 5, Łódź TEMAT: Interaktywna wystawa „The Robot Zoo” UCZESTNICY: Uczniowie z klasy 3D, 3A, 3B, 3C, 3E OPIEKUN: Marzena Kosińska Tematyka zajęć: 1. Zwiedzenie unikatowej, interaktywnej wystawy „The Robot Zoo”. 2. Poznanie życia i funkcjonowania nosorożca, kameleona, dziobaka, nietoperza, kałamarnicy, konika polnego, muchy domowej, żyrafy i żółwia. 3. Zrozumienie – poprzez przeżycie „na własnej skórze” – skomplikowanego sposobu funkcjonowania organizmów zwierząt.

2 Wystawa „The Robot Zoo”
Wystawa powstała w oparciu o popularną książkę pod tym samym tytułem, wymyśloną, zaprojektowaną i wydaną przez londyńskie wydawnictwo „Marshall Editions”. Projekt jest unikatową w skali światowej wystawą edukacyjną, którą tworzy osiem ogromnych zwierząt – robotów oraz kilkadziesiąt innych eksponatów. Ich nowoczesna forma pozwala nie tylko przyjrzeć się z bliska zwierzętom, ale także zobaczyć świat widziany ich oczami. Interaktywne pokazy i gry doświadczalne umożliwiają zrozumienie funkcjonowania zwierząt. Amortyzatory i specjalne pompy, umieszczone wewnątrz robotów, demonstrują jaka część ich ciała jest odpowiedzialna za poszczególne ruchy i jak pracują ich organizmy. Zwiedzający - jako uczestnicy doświadczeń – w pasjonujący sposób mogą zdobyć wiedzę oraz rozwijać swoją aktywność i kreatywność. Wystawa pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, a do tej pory odwiedziło ją ponad 4 miliony ludzi.

3 Przed wejściem na wystawę

4 Ciekawostki o żyrafie Żyrafy są najwyższymi żyjącymi na Ziemi ssakami.
Podczas korzystania z wodopoju żyrafa szeroko rozstawia nogi i opuszcza szyję. W czaszce żyrafy znajdują się bardzo duże zatoki. Zmniejszają one ciężar głowy, którą musi utrzymać długa i cienka szyja. Szyja żyrafy, jak u większości ssaków zbudowana jest z 7 kręgów. Każdy ma około 40 cm długości. Ciąża w żyrafy trwa 15 miesięcy. Poród odbywa się na stojąco, a noworodek spada na ziemię z wysokości około 2 m. W chwili przyjścia na świat żyrafa ma 2 m wzrostu i waży 50 – 70 kg. Żołądek żyrafy jest złożony z 4 komór. W ciągu dnia samiec zjada 66 kg roślin, a samica 58 kg. Czarny z niebieskawym odcieniem język żyrafy osiąga 50 cm długości. Jest lepki, co ułatwia chwytanie liści i gałązek. W galopie żyrafa może osiągać szybkość 56 km/h. W ruchu kiwa szyją, używając jej jako wahadła nadającego rytm krokom. Żyrafa porusza się inochodem, czyli unosi jednocześnie kończyny z tej samej strony ciała (lewe lub prawe). Rodzinę żyraf reprezentują dwa gatunki: żyrafa i okapi.

5

6 Ciekawostki o nosorożcu czarnym
Nosorożec czarny żyje samotnie. Jego terytorium zawsze graniczy z wodopojem, przy którym spotyka się z innymi osobnikami własnego gatunku. Na głowie nosorożca znajdują się dwa rogi – przedni ma ok. 80 cm, a tylny 40 cm. Nosorożce mają bardzo słaby wzrok, ale doskonały węch i czuły słuch. Nosorożec stąpa na 3 palcach zakończonych kopytami. Nosorożec czarny żyje 40 – 50 lat. Mimo ciężkiego i niezgrabnego wyglądu nosorożec potrafi szybko biegać (może szarżować z prędkością 50 km/h). Na skórze nosorożca żyje wiele pasożytów. Aby się ich pozbyć, ssak ten tarza się w błocie lub kurzu. Pomagają mu też ptaki zwane bąkojadami. Podczas rui samica wydziela specyficzny zapach, którym wabi samce. Samce toczą o samicę rytualne pojedynki. Przed wymianą uderzeń rogami zwierzęta groźnie pochrząkują, aby onieśmielić przeciwnika. Ciąża u nosorożca trwa 460 dni. Rodzi się jedno młode, które nie ma rogów. Noworodek nosorożca waży około 40 kg, a dorosły osobnik 1 – 1,8 t. Wszystkie gatunki nosorożców są zagrożone wyginięciem. Zabija się je dla rogów, z których wyrabiane są przede wszystkim rękojeści sztyletów. Proszek z rogów nosorożca uważany jest przez Azjatów za silny afrodyzjak i lek na wiele chorób. Rodzina nosorożców liczy 5 gatunków: nosorożec biały, nosorożec czarny, nosorożec indyjski, nosorożec jawajski, nosorożec sumatrzański.

7

8 Ciekawostki o koniku polnym
Konik polny to potoczna nazwa różnych owadów z rzędu prostoskrzydłych. Są to owady przeważnie duże lub średniej wielkości o wydłużonym ciele. Mają duże oczy, trzy przyoczka i narządy gębowe typu gryzącego. Konik polny ma dwie pary skrzydeł: przednie skórzaste, tylne błoniaste. Jest owadem lubiącym wygrzewać się na słońcu. Konik polny wydaje dźwięki słyszalne dla ucha ludzkiego, które powstają poprzez pocieranie się nóg lub skrzydełek, tzw. „cykanie”. Wydaje on także ultradźwięki. W Kolumbii odkryto, ze samiec konika polnego wabi samice wytwarzanymi falami o częstotliwości 130 kHz, które słyszalne są między innymi dla waleni i nietoperzy. Według badań dźwięk ten powstaje, gdy odgięty podczas pocierania element skrzydełek nagle się uwalnia i drga jak trampolina po skoku. Uczeni wykazali, że wybór pokarmu szarańczowatych (do których należy konik polny) zdeterminowany jest zapachem pokarmu, który udało im się zdobyć oraz który to spożywały w okresie głodu. Owady wybierają ten właśnie pokarm spośród innych, nawet w czasie dobrobytu, kiedy nie brakuje im pożywienia. Są roślinożerne. Konik polny jest świetnym skoczkiem. Koniki polne jeśli mieszkają pojedynczo to nie wyrządzają żadnej szkody człowiekowi. Gorzej jak zbiorą się w większej gromadzie. Takie skupiska szarańczaków potrafią w ciągu nocy ogołocić całe łany zboża i rośliny z liści.

9

10 Ciekawostki o dziobaku
Dziobak jest ssakiem, który posiada dziób, składa jaja, a młode karmi mlekiem. Zamieszkuje Australię i Tasmanię. Dziobak bardzo dobrze nurkuje. W czasie nurkowania zamyka oczy, a pożywienia szuka za pomocą bardzo wrażliwego na dotyk dzioba. Dorosły dziobak nie ma zębów, ale na krawędziach dolnej szczęki występują wąskie boczne kanały służące do odcedzania pokarmu z wody. Płaski ogon ułatwia dziobakowi pływanie, a ponadto jest w nim gromadzona rezerwa tłuszczu. Na kostkach tylnych łap znajdują się ostrogi, które u samców łączą się z gruczołem jadowym. Jad dziobaków nie jest niebezpieczny dla człowieka, ale jego wniknięcie do organizmu jest bardzo bolesne. Ciąża u dziobaka trwa około 3 tygodni, po czy samica składa 1 – 3 jaj, które wysiaduje. Samice dziobaka mają gruczoły mleczne, ale nie mają sutek. Podczas laktacji mleko wypływa z dwóch pól gruczołowych, a młode zlizują mleko z futra. Dziobak jest zwierzęciem chronionym. Dziobak należy do rzędu stekowców.

11

12 Ciekawostki o nietoperzach
Nietoperze to ssaki, które opanowały zdolność aktywnego lotu. Ich kończyny przednie przekształcone są w błoniaste skrzydła. Kończyny tylne zaopatrzone są w pazurki i służą do poruszania się po podłożu oraz do zawieszania się na spoczynek. W Polsce występuje 25 gatunków nietoperzy (gacki, nocki, mopki, karliki, podkowce, borowce, mroczki, borowiaczki). Większość nietoperzy żywi się owadami. Ale są też gatunki mięsożerne, rybożerne, owocożerne, a wampiry przystosowały się do odżywiania krwią ptaków i ssaków. Nietoperze posługują się echolokacją, która służy im do orientacji w ciemności. Ultradźwięki emitowane przez nietoperze rozchodzą się koliście od jego głowy, a odbite wracają do uszu i informują o otoczeniu. Siła odbitych wibracji informuje zwierzę o odległości, natomiast różnica czasowa pomiędzy odbiorem odbić wskazuje kierunek ruchu ofiary. Większość nietoperzy posługujących się echolokacją wytwarza dźwięki o częstotliwości 20 do 80 kHz, a niektóre nawet od 120 do 210 kHz. Nietoperze nie są ślepe i jeśli warunki świetlne na to pozwalają, posługują się także wzrokiem. Widziany przez nie obraz jest prawdopodobnie czarno – biały. Za schronienie nietoperze wykorzystują kryjówki naturalne (dziuple drzew, jaskinie) i te zbudowane przez człowieka (strych, piwnica, podziemia). Szybkość lotu niektórych gatunków nietoperzy dochodzi do 100 km/h. Zależy to od kształtu i budowy skrzydła. Najszybciej latają nietoperze o wąskich i długich skrzydłach. Nietoperze są zwierzętami długowiecznymi. Najstarszy nietoperz jakiego udało się zarejestrować liczył ponad 30 lat, a nierzadko spotyka się osobniki ponad 20-letnie. Nietoperzami zajmują się chiropterolodzy. Ciekawa strona internetowa o nietoperzach:

13

14 Ciekawostki o kałamarnicy
Kałamarnice, inaczej kalmary, to morskie mięczaki należące do głowonogów. Kałamarnica ma dziesięć ramion, z których dwa są wyraźnie dłuższe, kurczliwe, z przyssawkami otoczonymi chitynowym wałem lub uzbrojonymi w chitynowe haczyki. Ramiona te służą do chwytania zdobyczy. Kałamarnice mają dziób przypominający kształtem dziób papugi. Kałamarnica posiada chitynową muszlę, która jest zredukowana do płytki obrośniętej płaszczem. Kałamarnice są rozdzielnopłciowe. Występuje u nich zapłodnienie wewnętrzne. Są jajorodne. Rozwój jest prosty, nie mają formy larwalnej. Kałamarnica w obliczu zagrożenia odstrasza napastnika wystrzeliwując w jego kierunku ciemną substancję – sepię (poraża ona m.in. zmysł węchu) , po czym ucieka poruszając się ruchem odrzutowym. Kałamarnice bardzo szybko pływają, potrafią także wyskakiwać nad powierzchnię wody. Kałamarnica olbrzymia ma największe oczy spośród wszystkich zwierząt. Oko tego głowonoga ma średnicę około 40 cm. Dla porównania oko ludzkie jest 20 razy mniejsze i ma średnicę około 2 cm. Głowonogi dostrzegają dokładne, ostre kształty. Widzą kolory, a także światło spolaryzowane. Kałamarnice olbrzymie ważą do 900 kg i osiągają długość 18 m. Największe są prawdopodobnie kałamarnice kolosalne. Kałamarnice są przysmakiem kaszalotów. Kalmary są poławiane do celów konsumpcyjnych. Ich mięso jest delikatne w smaku. Poławia się je nocą, gdyż wtedy polują.

15

16 Ciekawostki o muchach Mucha domowa występuje na całym świecie (z wyjątkiem rejonów polarnych) w pobliżu ludzkich siedzib, czyli jest gatunkiem kosmopolitycznym. Muchy żywią się płynami oraz substancjami, które mogą rozpuścić śliną. Posiadają aparat gębowy typu liżąco – ssącego. Muchy zwabiają produkty o silnym zapachu, np. gnijące mięso, obornik. Zapachy odbierane są przez muchę za pomocą krótkich czułków. Receptory smaku muchy domowej znajdują się na stopach. Dzięki ostrym pazurkom na końcach stóp i dużej ilości kleistych włosków mucha może poruszać się po pionowych powierzchniach i sufitach. Potrafi utrzymać się nawet na szybie. Mucha posiada skrzydła pierwszej pary. Druga para przekształciła się w niewielkie przydatki zwane przezmiankami, które umożliwiają owadom sprawny lot. Mucha ma oczy złożone, zbudowane z wielu drobnych oczek. Uważa się, że dzięki temu owad lepiej postrzega ruch niż przedmioty nieruchome. Muchy są aktywne w dzień. Lubią ciepłe nasłonecznione powierzchnie. W budynkach podczas nocy lub w chłodne dni muchy zazwyczaj odpoczywają na podłogach, ścianach, sufitach. Na zewnątrz na roślinach, na ziemi, płotach, puszkach. Mucha jest jajorodna. Larwy przechodzą przeobrażenie zupełne. Mucha jest roznosicielem wielu chorób: m.in. cholery, duru brzusznego, dyfterytu, czerwonki, gruźlicy.

17

18 Ciekawostki o kameleonie
Biotopem kameleonów są tropikalne, wilgotne lasy oraz tereny pustynne i skaliste. Większość gatunków wiedzie nadrzewny tryb życia. Kameleony to jaszczurki mające chwytny ogon i palce zrośnięte w rodzaj szczypiec, którymi przytrzymują się gałęzi. Ciało kameleona jest mocno bocznie spłaszczone. Kameleony są bardzo powolne, potrafią nadymać ciało powietrzem w razie niebezpieczeństwa. Oczy tego zwierzaka są niesamowite, gdyż każde z nich może poruszać się niezależnie, pozwalając jaszczurowi patrzeć jednocześnie w dwóch kierunkach. Powieki są tak zrośnięte, że zostaje tylko niewielki otwór na źrenice. Dzięki takiej budowie oczu i bardzo dobremu wzrokowi mogą bez obracania głowy widzieć wszystko wokół siebie. Ich oczy oprócz podstawowego zestawu barw (niebieski, zielony, czerwony) odbierają jeszcze światło ultrafioletowe. Język kameleona jest bardzo długi, na końcu szeroki, pokryty lepkim śluzem. Długość języka pozwala jaszczurce pochwycić pokarm na odległość zbliżoną do długości jej ciała. Głównym ich pokarmem są owady i pająki, a większe gatunki zjadają małe ptaki i myszy. Kameleony mają szczególną zdolność zmiany barwy. Jednak wbrew popularnym opiniom jaszczurki te nie dostosowują swojej barwy do barwy otoczenia. Ich barwa zmienia się wraz ze zmianą stanu fizycznego i emocjonalnego, a także jest formą komunikacji z innymi osobnikami, choć ich naturalny kolor często odpowiada otoczeniu, w którym przebywają. Na kolor również wpływa natężenie światła oraz temperatura – zazwyczaj w temperaturze około 25°C odcień jest bardziej zielony, podczas gdy w temperaturze około 10°C odcień skóry szarzeje. Niektóre kameleony stosują mimetyzm przybierając kształt np. zeschłych liści.

19 Wyścig żółwi Tak chodzą muchy !

20 Kamuflujemy się !!!

21 Bicie rekordu w zwisaniu!
Jak ciężko stąpa nosorożec? Bicie rekordu w zwisaniu!


Pobierz ppt "Koło biologiczne zajęcia nr 2"

Podobne prezentacje


Reklamy Google