dr Witold Potęga Sanacja szkolnej edukacji

Prezentacja na temat: "dr Witold Potęga Sanacja szkolnej edukacji"— Zapis prezentacji:

1 dr Witold Potęga Sanacja szkolnej edukacji
w dzielnicy Rembertów Tekst z 2 sierpnia 2012 roku

2 Cele sanacji pracy szkół
Celem jest tworzenie uczniom i z uczniami doświadczeń, które uruchomią w uczniach więcej takich procesów dostosowawczych, które będą budować społecznie wartościowsze kompetencje, wyrażające się w coraz dojrzalszych zachowaniach. Uczniowie lepiej prowadzeni będą chętniej wykonywać zlecane im i podejmowane przez nich (akceptowane) czynności na coraz wyższym poziomie.

3 Sytuacje uczenia się Zapamiętywanie opanowywanych czynności.
Rozwiązywanie problemów praktycznych. Przystosowywanie się do zaistniałych realiów. Wgląd w procesy po poznaniu objawów. Sensoryczne reagowanie – ćwiczenia. Naśladownictwo. Mimowolne sytuacyjne uczenie się. Uczenie się przez zabawę.

4 Potrzeba budowanie lokalnego systemu edukacji
Jednostka przyjmuje tożsamość i nadaje tożsamość, w międzyludzkich interakcjach, aby uzyskać akceptację innych uczestników we wspólnie tworzonych sytuacjach. Społeczność ciągle staje się, a chcemy aby Rembertów stawał się środowiskiem dającym satysfakcję, będąc krzyżówką wzajemnych oddziaływań jednostek, także w szkołach i w ich otoczeniu. Wzory zachowań i reguły ograniczające to skutek interakcji, a budowanie bardziej świadomych (planowanych) interakcji to tworzenie lokalnego systemu edukacji. Sanacją szkolnej edukacji jest wprowadzanie takich zmian w interakcjach przedstawionych na slajdach 5 - 8, które będą uczniom budować lepsze niż dziś życiowe perspektywy.

5 Ucznia interakcje

6 Nauczyciela interakcje

7 Dyrektora interakcje

8 Burmistrza interakcje

9 Potrzeba wzmocnienia uczniów
Bywa różnie z osobami prowadzącymi uczniów; z ich możliwościami wspierania. Niebezpieczne jest osamotnienie i utrata wiary konkretnego ucznia we własne możliwości poradzenia sobie, czemu trzeba bardziej zdecydowanie przeciwdziałać, w całym środowisku życia dziecka. Wielu uczniom w Rembertowie trzeba dodać chęci ciągłego podejmowania wysiłku na rzecz stawania się wartościowym człowiekiem. Wzmacnianie edukacyjne uczniów jest jednocześnie ograniczaniem patologicznych kosztów społecznych i dlatego jest obowiązkiem całej społeczności.

10 Główne problemy pracy szkół
Słaba znajomość uczniów powierzonych nauczycielom. Brak odpowiedzialności nauczycieli i szkół za efekty edukacji, ujawniające się w realnym życiu uczniów. Nie ma zadowalającej indywidualizacji wymagań wobec uczniów i indywidualizacji wsparcia udzielanego uczniom o różnych potrzebach. Za małe jest nasilenie pozytywnej współpracy, zarówno między nauczycielami, jak i między uczniami oraz między nauczycielami i uczniami. Dominuje przytłaczanie uczniów kulturowym dorobkiem przy niedostatku wzmacniania osobistych osiągnięć podopiecznych, z uwzględnieniem zainteresowań i istniejącego rozwojowego potencjału.

11 Motywujące ocenianie Niestety Polacy są nadkrytyczni, także nauczyciele w stosunku do uczniów, co zwykle szkodzi, bo de motywuje. Fatalne jest głęboko zakorzenione w polskiej tradycji totalne selekcjonowanie uczniów. Każdy uczeń ma potrzebę bycia w czymś bardzo dobrym, co trzeba mu zapewnić. Doskonałość jest w każdym człowieku, ale trzeba ją rozpoznać i wydobyć. Zamiast selekcjonować trzeba informować, a wymagania dopasowywać do możliwości wykonawczych konkretnego ucznia, bo to jest sprawiedliwe. Oceniać można za postęp, po uwzględnieniu predyspozycji. Nie uwzględnianie w ocenach predyspozycji krzywdzi uczniów.

12 Co jest do zrobienia w szkolnym środowisku i w jego otoczeniu?
Zdefiniowanie i uzgodnienie środowiskowych dążeń. Opisanie ról i sposobów rozliczania z obowiązków, zwłaszcza osób opłacanych z podatków, na rzecz każdego ucznia, indywidualnie rozpatrywanego, na rzecz harmonijnego rozwoju każdego ucznia. Systematyczne diagnozowanie i dokumentowanie rozwoju każdego ucznia oraz bieżące wysnuwanie wniosków formułowanych wobec osób zatrudnianych w celu służenia uczniom, rozwojowi uczniów, a także wdrażanie ich w praktyce. Dostosowanie struktury zajęć szkolnych i wymagań do zindywidualizowanych potrzeb rozwojowych uczniów. Dostosowywanie pracy instytucji około szkolnych do potrzeb konkretnych uczniów i całych szkolnych grup.

13 Co zmienić w dokształcaniu nauczycieli?
Trzeba rekomendować treści i przebieg oraz efekty dokształcania nauczycieli, żądając służenia wzrostowi poziomu praktyki szkolnej w wykonaniu dokształcanych nauczycieli. Należy preferować w dokształcaniu nauczycieli uczelnie i ośrodki zobowiązujące się do zapewniania wzrostu efektów pracy dokształcających się nauczycieli. Przed skierowaniem nauczycieli na dokształcanie należy spisywać umowy, z opisem zobowiązań ośrodków dokształcania w osiąganiu praktycznych rezultatów.

14 Motywowanie nauczycieli do zwiększenia efektywności pracy
Trzeba dążyć do ograniczenia ,,urawniłowki” płac nauczycieli, premiując w mniejszym stopniu formalne wykształcenie, a w większym efekty pracy. Trzeba opracować system premiowania zespołów nauczycieli uzyskujących wysoki poziom kierowania uczeniem się uczniów, wyrażający się przede wszystkim we wzroście poziomu motywacji uczniów do podejmowania wysiłku.

15 Współpraca szkół z otoczeniem
W systemie oświatowym najważniejszy jest konkretny uczeń, każdy uczeń mieszkający w dzielnicy i jego rozwój. O uczeniu się uczniów rozstrzyga nauczyciel, a jeszcze bardziej zespół nauczycieli, ale także mądra otwarta komunikacja nauczycieli z rodzicami, uczniami i całym środowiskiem. Programem edukacyjnym są środowiskowe zachowania, czyli nawyki, umiejętności i postawy ludzi z otoczenia uczących się. Ministerstwo Edukacji Narodowej dostarcza tylko podstawy programowe. Program edukacji buduje szkoła.