Kompetentny nauczyciel – jak konstruować indywidualne programy edukacyjno – terapeutyczne, karty indywidualnych potrzeb Opracowanie na podstawie materiałów.

Prezentacja na temat: "Kompetentny nauczyciel – jak konstruować indywidualne programy edukacyjno – terapeutyczne, karty indywidualnych potrzeb Opracowanie na podstawie materiałów."— Zapis prezentacji:

1 Kompetentny nauczyciel – jak konstruować indywidualne programy edukacyjno – terapeutyczne, karty indywidualnych potrzeb Opracowanie na podstawie materiałów MEN i ORE: mgr Ewa Piotrowska – Kołata mgr Zofia Wojdat Centrum Doskonalenia i Edukacji we Włocławku

2 Dziecko ma problem – chcę mu pomóc

3 Nowe regulacje prawne zawarte zostały w rozporządzeniach:
⇒ w sprawie udzielania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach ⇒ w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz ośrodkach ⇒ w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych ⇒ w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz szkół publicznych ⇒ w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych ⇒ w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno- pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych ⇒ w sprawie ramowego statutu publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej

4 Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010r
Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010r.w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu, szkole i placówce polega na: • rozpoznawaniu możliwości psychofizycznych, • rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów, wynikających w szczególności ze: 1) szczególnych uzdolnień; 2) niepełnosprawności; 3) choroby przewlekłej; 4) niedostosowania społecznego; 5) zagrożenia niedostosowaniem społecznym; 6) specyficznych trudności w uczeniu się; 7) zaburzeń komunikacji językowej; 8) sytuacji kryzysowych lub traumatycznych; 9) niepowodzeń edukacyjnych; 10) zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi; 11) trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą; 12) innych potrzeb dziecka.

5 Pedagog udziela pomocy psychologiczno- pedagogicznej
Pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielają, prowadzący zajęcia z uczniem, nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści, w szczególności, psycholodzy, pedagodzy, logopedzi i doradcy zawodowi, we współpracy z: 1) rodzicami uczniów; 2) poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi; 3) placówkami doskonalenia nauczycieli; 4) innymi przedszkolami, szkołami i placówkami; 5) organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzież

6 Pedagog może być inicjatorem udzielania pomocy psychologiczno- pedagogicznej
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest udzielana z inicjatywy: 1) ucznia; 2) rodziców ucznia; 3) nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzącego zajęcia z uczniem; 4) poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej; 5) asystenta edukacji romskiej; 6) pomocy nauczyciela. Nauczyciel, wychowawca grupy wychowawczej lub specjalista informuje niezwłocznie dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki o stwierdzonej potrzebie objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, wynikającej z przeprowadzonych działań pedagogicznych Pomoc psychologiczno – pedagogiczną organizuje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki

7 W jakiej formie i komu pedagog może udzielać pomocy psychologiczno - pedagogicznej?
W szkole pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana i udzielana w formie: klas terapeutycznych (z wyjątkiem szkół specjalnych); zajęć rozwijających uzdolnienia; zajęć dydaktyczno-wyrównawczych; zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym; zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu, oraz planowaniem kształcenia i kariery zawodowej; porad i konsultacji.

8 Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010r
Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010r.w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej W przedszkolu i placówce pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana i udzielana w formie: uczniom zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym; porad i konsultacji. rodzicom uczniów i nauczycielom porad i konsultacji; warsztatów i szkoleń.

9 Ilu uczniów może być na poszczególnych zajęciach?
1. Zajęcia rozwijające uzdolnienia organizuje się dla uczniów szczególnie uzdolnionych przy wykorzystaniu aktywnych metod pracy. Liczba uczestników zajęć wynosi do 8 uczniów. 2. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizuje się dla uczniów mających trudności w nauce, w szczególności w spełnianiu wymagań edukacyjnych określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. Liczba uczestników zajęć wynosi do 8 uczniów. 3.Zajęcia specjalistyczne: - zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Liczba uczestników zajęć wynosi do 5 uczniów. - zajęcia logopedyczne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami mowy, które powodują zaburzenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę. Liczba uczestników zajęć wynosi do 4 uczniów. - zajęcia socjoterapeutyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne. Liczba uczestników zajęć wynosi do 10 uczniów. Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu oraz planowaniem kształcenia i kariery zawodowej organizuje się w celu wspomagania uczniów w podejmowaniu decyzji edukacyjnych i zawodowych, przy wykorzystaniu aktywnych metod pracy. Zajęcia te prowadzą nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści

10 Kwalifikacje do prowadzenia zajęć w ramach pomocy pp
-Zajęcia rozwijające uzdolnienia, zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze oraz zajęcia specjalistyczne prowadzą nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie dla rodzaju prowadzonych zajęć. Godzina zajęć rozwijających uzdolnienia i zajęć dydaktyczno - wyrównawczych trwa 45 minut, a godzina zajęć specjalistycznych trwa 60 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie godzin zajęć specjalistycznych w czasie krótszym niż 60 minut, zachowując łączny czas zajęć ustalony dla danego ucznia.

11 HARMONOGRAM DZIAŁAŃ SZKOŁY PODSTAWOWE I PONADGIMNAZJALNE
do 31 marca 2012 Zespoły wykonają swoje zadania: ustalenie zakresu, w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno-pedagogicznej z uwagi na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne, w tym szczególne uzdolnienia;

12 HARMONOGRAM DZIAŁAŃ SZKOŁY PODSTAWOWE I PONADGIMNAZJALNE
określenie zalecanych form, sposobów i okresu udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia, ; zaplanowanie działań z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego i sposobu ich realizacji – w przypadku ucznia szkoły ponadgimnazjalnej.

13 HARMONOGRAM DZIAŁAŃ SZKOŁY PODSTAWOWE I PONADGIMNAZJALNE
do 30 kwietnia 2012 dyrektor ustala dla uczniów - na podstawie zaleceń Zespołów - formy, sposoby i okresy udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiar godzin poszczególnych form pomocy udzielanej od roku szkolnego 2012/2013;

14 HARMONOGRAM DZIAŁAŃ SZKOŁY PODSTAWOWE I PONADGIMNAZJALNE
niezwłocznie po zatwierdzeniu przez organy prowadzące arkusza organizacyjnego na rok szkolny 2012/2013, dyrektor informuje rodziców uczniów o ustalonych dla uczniów formach (wymiarze godzin), sposobach i okresach udzielania pomocy od roku szkolnego 2012/2013.

15 HARMONOGRAM DZIAŁAŃ SZKOŁY PODSTAWOWE I PONADGIMNAZJALNE
do 30 września 2012 Zespoły opracowują dla uczniów: IPET, PDW i KIPU realizowany w roku szkolnym 2012/2013.

16 Kto planuje i koordynuje udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej?
Dyrektor wyznacza osobę lub osoby koordynujące pracę zespołu. Spotkania zespołu zwołuje, w miarę potrzeb, osoba koordynująca pracę Zespołu, nie rzadziej jednak niż dwa razy w roku szkolnym.

17 Kto może brać udział w posiedzeniu Zespołu?
1.Rodzice ucznia mogą uczestniczyć w pracach Zespołu w części dotyczącej ich dziecka; 2. Przedstawiciel poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej – na wniosek dyrektora; 3. Inne osoby, w szczególności lekarze, psycholodzy, pedagodzy, logopedzi lub inni specjaliści – na wniosek rodzica ucznia. Osoby biorące udział w spotkaniu zespołu obowiązane są do nieujawniania spraw poruszanych podczas spotkania.

18 Zadania Zespołu ds. ucznia ze spe
1. ustala zakres, w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno pedagogicznej z uwagi na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz indywidualne możliwości psychofizyczne; 2. określa zalecane formy, sposoby i okres udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, z uwzględnieniem zaleceń zawartych odpowiednio w orzeczeniu lub opinii oraz indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia i indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia; 3. planuje działania z zakresu doradztwa edukacyjno zawodowego i sposób ich realizacji – w przypadku ucznia gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej 4. opracowuje kartę indywidualnych potrzeb ucznia KIPU oraz plan działań wspierających PDW, IPET 6. dokonuje oceny efektywności pomocy psychologiczno pedagogicznej udzielanej uczniowi, w tym efektywności prowadzonych zajęć; 7. podejmuje działania mediacyjne i interwencyjne w sytuacjach kryzysowych;

19 Dla kogo ipet i kip? www.cdie.wloclawek.pl
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli. MEN, 2010;

20 Organizacja pracy Zespołu
Zespół tworzy dyrektor szkoły dla ucznia posiadającego: orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, orzeczenie o potrzebie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego, opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej wobec którego nauczyciel, wychowawca lub specjalista stwierdził potrzebę objęcia pomocą psychologiczno- pedagogiczną, wynikającą z przeprowadzonych działań pedagogicznych

21 Wstępne rozpoznanie potrzeb
Rozpoznanie dokonane przez Zespół, jest podstawą do założenia: Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia – KIPU Stworzenia Planu Działań Wspierających – PDW Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia, jest podstawą opracowania i modyfikowania Indywidualnego Programu Edukacyjno Terapeutycznego – IPET

22 Karta Indywidualnych Potrzeb Ucznia Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli. MEN, 2010;

23 Co zawiera karta indywidualnych potrzeb ucznia?
1) imię (imiona) i nazwisko ucznia; 2) nazwę przedszkola lub szkoły oraz oznaczenie grupy lub klasy,do której uczeń uczęszcza; 3) informację dotyczącą orzeczenia lub opinii albo stwierdzonej potrzeby objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, wynikającą z przeprowadzonych przez nauczycieli i specjalistów działań pedagogicznych; 4) zakres w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno pedagogicznej; 5) zalecane formy, sposoby i okresy udzielania pomocy psychologiczno- pedagogicznej; 6) ustalone przez dyrektora formy, sposoby i okresy udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane; 7) ocenę efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi; 8) terminy spotkań zespołu; 9) podpisy osób biorących udział w poszczególnych spotkaniach zespołu

24 Elementy KIPU - przykładowe zapisy
ZAKRES, w którym uczeń wymaga pomocy: W zakresie funkcjonowania poznawczo- percepcyjnego, funkcjonowania zdrowotnego, społecznego, wspierania samooceny, radzenia sobie z emocjami, myślenia przyczynowo- skutkowego, abstrakcyjnego, usprawniania motoryki, analizatorów, dostosowania wymagań, wydłużenia czasu pracy, funkcjonowania w środowisku, w zakresie rozwoju fizycznego, społeczno-emocjonalnego, rozwoju intelektualnego, itp. Sposoby: praca grupowa, indywidualna, w parach, z udziałem rodziców, rówieśników, itp. Okresy udzielania pomocy: np. I semestr, cały rok, zajęcia co drugi tydzień, 2 godziny zajęć korekcyjno-kompensacyjnych w każdym tygodniu (120min.)

25 Plan działań wspierających PDW
Plan Działań Wspierających (PDW) opracowuje się dla: - ucznia lub grupy uczniów o jednorodnym rozpoznaniu, wobec których, ze względu na potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne, określono potrzebę objęcia pomocą psychologiczno pedagogiczną; - posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej; - posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego rocznego przygotowania przedszkolnego; - psiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, - dla ucznia, u którego ze względu na potrzeby rozwojowe lub edukacyjne, nauczyciel, wychowawca grupy wychowawczej lub specjalista, prowadzący zajęcia z uczniem, stwierdził potrzebę objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną ⇒ (w przypadku uczniów, którzy posiadają jednocześnie orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego i orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego opracowuje się Indywidualny Program Edukacyjno -Terapeutyczny).

26 Elementy PDW 1) cele do osiągnięcia w pracy z uczniem w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 2) działania realizowane z uczniem w ramach poszczególnych zalecanych form i sposobów udzielenia uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 3) metody pracy z uczniem, 4) zakres dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania 5) działania wspierające rodziców ucznia, 6) zakres współdziałania z poradniami psychologiczno pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, placówkami doskonalenia nauczycieli, organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

27 Dla jakich uczniów IPET?
Indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne tworzone są dla dzieci i młodzieży posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego: • niepełnosprawnych: słabosłyszących, niesłyszących, słabowidzących, niewidomych, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z Zespołem Aspergera, z niepełnosprawnościami sprzężonymi; • niedostosowanych społecznie oraz zagrożonych niedostosowaniem społecznym

28 Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia
Dla uczniów z orzeczeniem o niepełnosprawności. Przygotowana przez zespół – nauczycieli i specjalistów: mocne strony, osiągnięcia rozwojowe, możliwości psychofizyczne, zainteresowania, funkcjonowanie w społeczności szkolnej, poziom wiedzy i umiejętności, trudności edukacyjne trudności rozwojowe – ograniczenia psychofizyczne, problemy wychowawcze, opiekuńcze Przygotowana na podstawie zajęć obowiązkowych, dodatkowych. Przygotowywana nie rzadziej niż raz w roku, a następnie podlegająca okresowej ocenie efektywności i ewentualnym modyfikacjom.

29 Indywidualny program edukacyjno- terapeutyczny - IPET
nie ma obligatoryjnego wzoru, zależy od rodzaju niepełnosprawności, nasilenia niedostosowania, etapu edukacyjnego, musi zawierać te elementy, które są wymienione w rozporządzeniu nie jest programem nauczania łączy funkcję dydaktyczno – wychowawczą z funkcją terapeutyczną, czyli zawiera cele edukacyjne i terapeutyczne uwzględnia zalecenia zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego oraz potrzeby określone w wielospecjalistycznej ocenie poziomu funkcjonowania dziecka

30 Elementy IPET Program określa: 1. zakres dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb oraz możliwości psychofizycznych ucznia, 2. rodzaj i zakres zintegrowanych działań nauczycieli, wychowawców i specjalistów, prowadzących zajęcia z uczniem, 3. formy i metody pracy z uczniem, 4. ustalone przez dyrektora formy, sposoby i okres udzielania pomocy oraz wymiar godzin, 5. działania wspierające rodziców oraz zakres współdziałania z poradnią pp i specjalistami, 6. zajęcia rewalidacyjne i resocjalizacyjne i inne zajęcia, 7. zakres współpracy nauczycieli i specjalistów z rodzicami.

31 IPET Indywidualne programy edukacyjno- terapeutyczne powinny uwzględniać zalecenia zawarte w orzeczeniu oraz być dostosowane do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów, a także ich możliwości psychofizycznych.

32 INdywidualny program edukacyjno-terapeutyczny zawiera:
zakres dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia, • rodzaj i zakres zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem, w tym w przypadku: - ucznia niepełnosprawnego – zakres działań o charakterze rewalidacyjnym, - ucznia zagrożonego niedostosowaniem społecznym – zakres działań o charakterze socjoterapeutycznym, ucznia niedostosowanego społecznie – zakres działań o charakterze resocjalizacyjnym,

33 INdywidualny program edukacyjno-terapeutyczny zawiera:
• formy i metody pracy z uczniem, • ustalone przez dyrektora formy, sposoby i okres udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiar godzin, w których poszczególne formy będą realizowane, • zajęcia rewalidacyjne i resocjalizacyjne oraz inne zajęcia – stosownie do potrzeb edukacyjnych i możliwości psychofizycznych ucznia, działania wspierające rodziców ucznia oraz zakres współpracy nauczycieli i specjalistów z rodzicami w realizacji działań opisanych powyżej, • zakres współdziałania z poradniami psychologiczno- pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, placówkami doskonalenia nauczycieli, i innymi instytucjami (organizacjami pozarządowymi, instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży w lokalnym środowisku) w realizacji działań opisanych powyżej.

34 Zasady i wskazówki dotyczące konstruowania indywidualnych programów edukacyjno terapeutycznych
Indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny opracowuje zespół po dokonaniu wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia na okres, na jaki zostało wydane orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, nie dłuższy jednak niż etap edukacyjny. Nie rzadziej niż raz w roku zespół dokonuje okresowej wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia, uwzględniając ocenę efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi.

35 Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia:
określenie wielospecjalistyczna diagnoza oznacza, że ostateczna diagnoza jest wspólnie wypracowana przez nauczycieli i specjalistów pracujących z uczniem.

36 Ważne! Wielospecjalistyczną diagnozę funkcjonowania ucznia należy budować na podstawie informacji o dziecku i jego specjalnych potrzebach. Informacje te pochodzą z następujących źródeł: - z wywiadów i rozmów z rodzicami, - z orzeczeń i opinii wydawanych przez poradnie psychologiczno- pedagogiczne, zawierających specjalistyczną diagnozę (pedagogiczną, psychologiczną, logopedyczną) ze szczególnym zwróceniem uwagi na istotne informacje dotyczące szkolnego funkcjonowania dziecka, - od lekarzy i specjalistów leczących dziecko, z dokumentacji medycznej dostarczonej przez rodziców, - od innych specjalistów pracujących z dzieckiem (np. rehabilitantów, terapeutów, kuratorów sądowych), - z obserwacji nauczycieli, które dotyczą funkcjonowania ucznia w klasie, szkole (między innymi z analizy wytworów dziecka), - z badań specjalistycznych (psychologicznych, pedagogicznych, logopedycznych) prowadzonych w szkole, z dokumentacji prowadzonej przez wychowawcę klasy.

37 Ważne! Rozpoznanie powinno dotyczyć:
− mocnych stron dziecka, jego zdolności, wiedzy i umiejętności potrzebnych do realizacji poszczególnych przedmiotów czy zadań, które mogą być przed nim stawiane, także jego ulubionych form aktywności i zainteresowań, − trudności edukacyjnych lub rozwojowych ucznia w zakresie: - emocji i funkcjonowania społecznego (np. w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami, wyrażaniu uczuć w sposób społecznie akceptowany, umiejętności werbalizowania uczuć), sprawności motorycznej dziecka, w tym możliwości samoobsługi (szczególnie ważne w przypadku dzieci niepełnosprawnych),

38 - komunikowania się (np
- komunikowania się (np. w przypadku dzieci obcokrajowców możliwość porozumiewania się w języku polskim, w przypadku niektórych dzieci niepełnosprawnych – konieczność stosowania metod komunikacji alternatywnej), - funkcjonowania poznawczego (np. koncentracja uwagi, pamięć, myślenie), - wiedzy z poszczególnych przedmiotów i umiejętności szkolnych (czytanie, pisanie, liczenie), - motywacji, − warunków zewnętrznych: - organizacji przestrzeni klasy czy szkoły (np. oznakowanie niebezpiecznych miejsc, gdy w klasie jest dziecko słabo widzące), pracy na lekcji, sposobu oceniania dziecka, - sytuacji rodzinnej dziecka, w tym informacji przekazanych przez rodziców (np. że nie mają oni wystarczającej wiedzy, by pomóc dziecku w nauce), dodatkowych informacji i zaleceń (np. dotyczących noszenia aparatu słuchowego, okularów, butów ortopedycznych, nietypowych zachowań dziecka).

39 - jakie cele chcę osiągnąć w pracy z uczniem,
Zakres dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia Przed przystąpieniem do określania zakresu dostosowań warto rozważyć następujące kwestie: - jakie cele chcę osiągnąć w pracy z uczniem, - jaki dobór treści nauczania (wiedzy), - jaki dobór metod i form pracy, - jaki sposób oceniania i motywowania, - jaki sposób organizacji klasy, szkoły, pozwoli uczniowi na przyswojenie wiedzy i sprostanie wymaganiom. Konstruując indywidualny program dla dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, należy pamiętać, że powinien on mieć charakter edukacyjno-terapeutyczny.

40 Ważne! W zakresie funkcji edukacyjnej indywidualny program edukacyjno- terapeutyczny może być: 1. adaptacją programu przyjętego w szkole zawierającą dostosowania wymagań podstawy programowej do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia, a także modyfikację metod, form i sposobów realizacji oraz opis dodatkowych działań wspierających; 2. całkowicie autorskim programem zawierającym treści nauczania, metody i formy pracy na poszczególnych bądź wszystkich przedmiotach lub obszarach edukacyjnych dostosowanym do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia. Uczniowie niepełnosprawni intelektualnie w stopniu lekkim realizują tę samą podstawę programową kształcenia ogólnego, co ich pełnosprawni rówieśnicy. Odrębną podstawę programową realizują natomiast uczniowie z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym.

41 Ważne! W zakresie funkcji terapeutycznej indywidualny program powinien odnosić się do: - uczniów niepełnosprawnych – zawierać elementy terapeutyczne (np. rehabilitacji ruchowej, nauki alternatywnych metod komunikacji) usprawniające zaburzone funkcje; - uczniów zagrożonych niedostosowaniem społecznym – mieć charakter socjoterapeutyczny (np. zajęcia dotyczące kontroli wyrażania silnych emocji, eliminowanie zachowań niepożądanych, socjoterapia); uczniów niedostosowanych społecznie – mieć charakter resocjalizacyjny (np. trening zastępowania agresji, trening kontroli złości).

42 Formułując cele terapeutyczne do pracy z dzieckiem, należy w pierwszej kolejności odpowiedzieć na pytania: - Co jest najważniejsze dla dziecka, by w ogóle mogło się uczyć? - Jaka forma działań czy zajęć może pozwolić dziecku pokonać tę trudność? Jeśli dziecko ma fobię szkolną, bardzo ważnym elementem programu będzie obniżenie poziomu lęku i konieczne działania podjęte w tym zakresie.

43 Formy i metody pracy z uczniem
W określeniu procedury osiągania celów rozumianej jako sposób wykorzystania dostępnych metod, form, środków dydaktycznych czy innych zasobów szkoły i środowiska w celu pomocy dziecku przydatne mogą być następujące pytania: - Które ze znanych nauczycielom metod, form pracy, środków dydaktycznych najlepiej posłużą uczniowi? - Które z form pomocy psychologiczno-pedagogicznej najlepiej posłużą uczniowi? - Z którym ze specjalistów, trenerów, rehabilitantów pracuje się dziecku najlepiej, najbardziej efektywnie? - Jaki rodzaj i sposób organizacji zajęć (czas trwania, liczba osób) umożliwia dziecku efektywne korzystanie z nich?

44 Sposoby pracy z uczniem
odpowiednia organizacja pracy w czasie zajęć obowiązkowych i dodatkowych (m.in. Stosowanie metod pracy adekwatnych do potrzeb ucznia, podawanie materiału w odpowiednim układzie); właściwe egzekwowanie wiedzy i ocenianie ucznia (np. sprawdzanie umiejętności czytania ucznia z dysleksją nie w obecności klasy; stosowanie oceny opisowej nie tylko na etapie edukacji wczesnoszkolnej); wykorzystywanie codziennych szkolnych sytuacji, zajęć wychowawczych i innego rodzaju zajęć do wspierania rozwoju, kształtowania akceptowanych postaw, zapobiegania zagrożeniom, korekcję niewłaściwych zachowań (np. praca nad umiejętnościami wyrażania emocji w sytuacji konfliktu między uczniami polegająca na wspieraniu uczniów w rozwiązaniu realnie zaistniałej sytuacji)

45 Sposoby pracy z uczniem
dostosowane warunki zewnętrzne (np. zapewnienie dziecku autystycznemu miejsca (oddzielonego parawanem), w którym będzie mógł odpocząć, jeśli poczuje się przeciążony zbyt dużą liczbą bodźców

46 Dziękujemy www.cdie.wloclawek.pl mgr Ewa Piotowska-Kołata
mgr Zofia Wojdat