DOMASZOWICE Anna Olejarczyk.

Prezentacja na temat: "DOMASZOWICE Anna Olejarczyk."— Zapis prezentacji:

1 DOMASZOWICE Anna Olejarczyk

2

3

4 Wieś Domaszowice, wraz z 28 innymi wsiami i jednym miastem, już od XI stulecia wchodziła w skład kieleckiego klucza dóbr biskupów krakowskich. W roku 1438 Zbigniew, krakowski biskup, powierza domaszowickiemu kmieciowi, Marcinowi Szowikowiczowi osadzenie na surowym korzeniu wsi Sedlnicze (zapewne chodzi tu o Dąbrowę), pomiędzy Domaszowicami a Masłowem. W roku 1459 Kazimierz Jagiellończyk przenosi klucz kielecki z prawa niemieckiego na średzkie – Domaszowic w dokumencie jednak nie wymieniono. W roku 1529 Jan z Kielc, posesor prebendy Brzechów otrzymywał dziesięcinę z Domaszowic. Z zapisu z roku 1540 wiemy, że wieś jest własnością biskupów krakowskich, ma 5 1 łana gruntów, sadzawkę i folwark. W roku 1573 było tu już 7 łanów, ale w 1648 i 1746 po 3 łany, a kmieci 15 oraz 20. Z lustracji z roku 1645 wynika, że we wsi nie było dworu. „Nadto oddany jest półłanek do kanonyej kleckiej sieradowskiej od pamięci JMX Zadzika biskupa krakowskiego. Item drugi półłanek oddany jest kanonyej kleckiej ze wszystkiem względem nagrody gruntu kanoniczego. Trzeci półłanek cedrowski oddany jest do szpitala kleckiego za ś. pamięci JMX Szyszkowskiego”. Także biskup Szaniawski część dochodów z Domaszowic przeznaczył na cel publiczny: 2 łany z dziesięciną snopową miały wspomagać finansowo Seminarium kieleckie. Lustracja dokonana w roku 1789 obejmuje folwark w Nowym Folwarku, tak nazwanym, bo już w roku 1645 opisano go jako: „nowy wszystek ze stodołami zbudowano”. Domaszowicki dwór, zamiast w Domaszowicach, znajdował się wówczas na terenie Nowego Folwarku. Z mapy Meyera (początek XIX w.) wynika, że Domaszowice leżały pod lasem, porastającym wyniesienie pomiędzy Szydłówkiem, Dąbrową, Masłowem i Wolą Kopcową. We wsi zbiegały się dwie drogi – z Kielc (dzisiejsza ulica Domaszowska, czyli: „Sziesa którą chodzą do Domasowicz”) i Szydłówka. Zabudowa gromadziła się głównie między drogą z Szydłówka a lasem. Lokalizację z XVIII stulecia zachowały Domaszowice w części nazywanej Stara Wieś. Kiedy w Domaszowicach pojawił się dwór? Chyba około połowy XIX wieku, lub nieco później. Stanął na końcu wsi – ulicówki i ulicy Domaszowskiej, prowadzącej z Kielc. Widocznym śladem po dworze jest grupa drzew, zdziczałe pozostałości po parku. Mieszkańcy Domaszowic należeli do parafii katedralnej (potem, gdy wieś weszła w skład parafii św. Wojciecha, w roku 1878 było tu 585 parafian). Gdy zbyt ludna i rozlegla parafia czyniła pracę duszpasterską wielce trudną, ksiądz kanonik Ćwikliński postanowił zrealizować zamysł budowy kaplic w podkieleckich wsiach – w tym także w Domaszowicach. Większość ich zbudowano z drewna, domaszowicką wymurowano. Analizując plan kaplicy, wydaje się że powstawała etapami. Najpierw (lata 50. lub 60. XIX w.) zbudowano obecne prezbiterium, szerokie wewnątrz na 3.3 m, długie na 4 m, zakończone półkoliście. Potem dobudowano nawę i zakrystię. Nawa ma plan prostokąta – wewnątrz o długości 3.5 m i szerokości 6.2 m. Przy zachodniej ścianie (kaplica jest orientowana) dostawiono wieżyczkę z sygnaturką. Trzeci etap – spontaniczna rozbudowa o konstrukcji szkieletowej z użyciem tzw. „sidingu” – to dzieło ostatnich lat. Z pewnością nie byłoby to możliwe w latach 20. ubiegłego wieku, gdy kaplicznym (tj. opiekunem kaplicy) był D. Tutaj. Niedawno w Domaszowicach erygowano parafię. Budowany będzie kościół, a gdy powstanie, możliwe stanie się przywrócenie kaplicy jej wyglądu z XIX stulecia.

5

6 Liczba mieszkańców: 1045 Sołtys: Stanisław Lis (tel
Liczba mieszkańców: Sołtys: Stanisław Lis (tel ) Nazwy wsi wchodzących w skład sołectwa: Domaszowice Rządowe, Stara Wieś, Na Górze Rada sołecka: Chyb Regina Stąpór Ludwik Tutaj Stanisław Zawada Krzysztof Zegadło Janusz Domaszowice leżą w środkowej części Województwa Świętokrzyskiego oraz Powiatu Kieleckiego, w południowej cześć Gminy Masłów u podnóża Gór Świętokrzyskich. Południowa granica Domaszowic to jednocześnie wschodnia granica stolicy województwa świętokrzyskiego - Kielc, północna oddziela Domaszowice od Woli Kopcowej, a wschodnia od Cedzyny, na której znajduje się zalew na rzece Lubrzance.      W Domaszowicach mieszka ponad 1000 mieszkańców. Znajdują się tu: warsztaty samochodowe, sklepy, stolarnie oraz, ubojnia bydła, firma odzieżowa, wydawnictwo i parafia pod wezwaniem Błogosławionego Wincentego Kadłubka. We wsi tej znajduje się żelazny krzyż na kamiennym cokole z napisem przypominającym patriotyczne manifestacje przed powstaniem styczniowym: Błogosław Boże Twojemu ludowi.      Trochę historii... W Domaszowicach, w roku 1845 urodził się znany powstaniec styczniowy, historyk, pisarz- Walery Przyborowski. Jest on autorem m.in. powieści historycznych dla młodzieży: Bitwa pod Raszynem, Szwedzi w Warszawie, Noc styczniowa, Rycerz bez skazy i trwogi, Szwoleżer Stach W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego wydanym pod koniec XIX w. możemy przeczytać: Domaszowice – Domaszewice, wieś w powiecie kieleckim, gmina Dąbrowa, parafia Kielce. Posiada szkołę wiejską. W 1827 r. było tu 63 domy i 353 mieszkańców. Początkowo wieś ta składała się tylko z jednej ulicy obecnie nazywanej "Starą Wsią". Swym zasięgiem Domaszowice obejmowały obecną ulicę Domaszowską. Ten obszar nazywany był Domaszowice południowe - Scholasteria. Nieco dalej były Domaszowice Dowikaryjskie. Graniczyły z wsią Szydłówek (obecną dzielnicą Kielc), wsią Wola Kopcowa, wsią Cedzyna oraz miastem Kielce. W późniejszych latach (około 1930 roku) przez Domaszowice kursowała kolejka wąskotorowa z Kielc, przez między innymi Domaszowice, Cedzynę, Radlin do Daleszyc). Z przeszłości...    Według dokumentu z 1438 r. wystawionego przez biskupa krakowskiego, Zbigniewa Oleśnickiego, istniała już wieś Domaszowice, a w niej mieszkał chłop Marcin Szowiłowicz, który założył wieś Dąbrowa.    Według lustracji z 1789 r. mieszkało tu 80 osób, z tego połowa mężczyzn i kobiet. Zamieszkiwali w 22 gospodarstwach, a stan ich posiadania to 2 konie, 38 wołów i 68 szt. bydła. W Domaszowicach przy trasie do Opatowa znajdował się dwór z zabudowaniami gospodarczymi biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka z 1777 r. W przeciwieństwie do dworów w Woli Kopcowej i Brzezinkach kompleks ten nie posiadał kuźnicy i młyna.    Austriacy po III rozbiorze Polski w 1795 r. podjęli w Domaszowicach akcje poszukiwania kruszców. Kierował nią Franciszek Józef Kollmann, który w 1803 r. w swoim raporcie donosił o odnalezieniu tutaj rudy srebra i ołowiu.    W 1819 r. powstało Towarzystwo Szkoły Elementarnej, które z racji bliskości włączono do Kielc. W latach z Domaszowic do Szkoły Elementarnej Kielcach chodziło 10 chłopców i 8 dziewcząt, a chłopi płacili składkę na rzecz szkoły i nauczycieli w wysokości 213 zł polskich i 15 gr. Dla ciekawości z miasta Kielce, które w tym czasie liczyło 280 domów, do szkoły uczęszczało tylko 10 dziewcząt. A według spisu z 1821 r. liczba uczniów wzrosła do 23 chłopców i 25 dziewcząt. Sprawowanie nauczyciela oraz korzyści z nauki oceniane były na mierną.    Domaszowice dały modę na zapaski tzw. domaszowskie. Był to najstarszy typ zapasek w regionie świętokrzyskim charakteryzujący się wąskimi paseczkami. Moda ta wprowadziła również... „spokojne paski zielone stosowane w układzie asymetrycznych raportów powtarzanych prosto bez odwróceń (oberków)." Przez Domaszowice przechodził szlak pątniczy do Częstochowy stąd kontakt z obowiązującą modą w innych regionach kraju i przenoszenie jej w region świętokrzyski Zabytki: Kaplica nr rej.: 1028 z r. Wybudowana w połowie XIX w. przez księdza Józefa Ćwiklińskiego, prałata, scholastyka katedry kieleckiej, dziekana dekanatu kieleckiego, zmarłego w 1894 r. Wybudował on w sąsiedztwie Kielc 13 kaplic drewnianych, natomiast tę z kamienia. Znajduje się ona 150 metrów od nieistniejącego dworu biskupiego, w Domaszowicach Rządowych, zwanych Starą Wsią przy drodze do Nowego Folwarku. W początkowym okresie istniała w postaci obecnego prezbiterium, następnie dobudowano nawę i wieżyczkę z sygnaturką. Wewnątrz znajduje się kropielnica z kamienia bolechowskiego. W nawie głównej obraz Matki Boskiej z datą 1815 na ramie. W lewym ołtarzu obraz św. Izydora, a w prawym św. Antoniego. Pochodzą one prawdopodobnie z końca XVIII w. Na cmentarzu przykościelnym znajduje się krucyfiks z żeliwa z 1897 r. fundacji Franciszka i Macieja Strużyków.

7

8 Z przeszłości...    Według dokumentu z 1438 r. wystawionego przez biskupa krakowskiego, Zbigniewa Oleśnickiego, istniała już wieś Domaszowice, a w niej mieszkał chłop Marcin Szowiłowicz, który założył wieś Dąbrowa.    Według lustracji z 1789 r. mieszkało tu 80 osób, z tego połowa mężczyzn i kobiet. Zamieszkiwali w 22 gospodarstwach, a stan ich posiadania to 2 konie, 38 wołów i 68 szt. bydła. W Domaszowicach przy trasie do Opatowa znajdował się dwór z zabudowaniami gospodarczymi biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka z 1777 r. W przeciwieństwie do dworów w Woli Kopcowej i Brzezinkach kompleks ten nie posiadał kuźnicy i młyna.    Austriacy po III rozbiorze Polski w 1795 r. podjęli w Domaszowicach akcje poszukiwania kruszców. Kierował nią Franciszek Józef Kollmann, który w 1803 r. w swoim raporcie donosił o odnalezieniu tutaj rudy srebra i ołowiu.    W 1819 r. powstało Towarzystwo Szkoły Elementarnej, które z racji bliskości włączono do Kielc. W latach z Domaszowic do Szkoły Elementarnej Kielcach chodziło 10 chłopców i 8 dziewcząt, a chłopi płacili składkę na rzecz szkoły i nauczycieli w wysokości 213 zł polskich i 15 gr. Dla ciekawości z miasta Kielce, które w tym czasie liczyło 280 domów, do szkoły uczęszczało tylko 10 dziewcząt. A według spisu z 1821 r. liczba uczniów wzrosła do 23 chłopców i 25 dziewcząt. Sprawowanie nauczyciela oraz korzyści z nauki oceniane były na mierną.    Domaszowice dały modę na zapaski tzw. domaszowskie. Był to najstarszy typ zapasek w regionie świętokrzyskim charakteryzujący się wąskimi paseczkami. Moda ta wprowadziła również... „spokojne paski zielone stosowane w układzie asymetrycznych raportów powtarzanych prosto bez odwróceń (oberków)." Przez Domaszowice przechodził szlak pątniczy do Częstochowy stąd kontakt z obowiązującą modą w innych regionach kraju i przenoszenie jej w region świętokrzyski Zabytki: Kaplica nr rej.: 1028 z r. Wybudowana w połowie XIX w. przez księdza Józefa Ćwiklińskiego, prałata, scholastyka katedry kieleckiej, dziekana dekanatu kieleckiego, zmarłego w 1894 r. Wybudował on w sąsiedztwie Kielc 13 kaplic drewnianych, natomiast tę z kamienia. Znajduje się ona 150 metrów od nieistniejącego dworu biskupiego, w Domaszowicach Rządowych, zwanych Starą Wsią przy drodze do Nowego Folwarku. W początkowym okresie istniała w postaci obecnego prezbiterium, następnie dobudowano nawę i wieżyczkę z sygnaturką. Wewnątrz znajduje się kropielnica z kamienia bolechowskiego. W nawie głównej obraz Matki Boskiej z datą 1815 na ramie. W lewym ołtarzu obraz św. Izydora, a w prawym św. Antoniego. Pochodzą one prawdopodobnie z końca XVIII w. Na cmentarzu przykościelnym znajduje się krucyfiks z żeliwa z 1897 r. fundacji Franciszka i Macieja Strużyków.

9

10

11

12 Droga ekspresowa przecinająca domaszowice.

13

14 Kaplica bł. Wincentego Kadłubka

15 Adres: 25-900 Kielce, Domaszowice 196a tel. 41-368-27-72
liczba mieszkańców: 1 902 Proboszcz: ks. Dariusz Sieradzy, mgr teol., ur (Przemyków), wyśw. 1993, mian. 2010 Rys historyczny: Parafia została wydzielona z najstarszej kieleckiej parafii pw. Św. Wojciecha. Erygował ją 30 czerwca 2001 r. bp Kazimierz Ryczan. Początkowo Msze Św. odprawiano w małej kapliczce, pamiętającej czasy napoleońskie, była ona jednak za mała. Dlatego przy kapliczce wybudowano większy budynek, który służy parafianom. W 2004 r. w uroczystość Wniebowzięcia NMP bp Kazimierz Ryczan poświęcił plac pod budowę kościoła. Na placu wzniesiono nową kaplicę, w której od lata 2010 r. odprawiane są Msze Św. Na terenie parafii znajduje się też kaplica pw. Matki Bożej Częstochowskiej z 2. poł. XIX w. Została ufundowana przez ks. Ćwiklińskiego, prałata kieleckiej katedry. Kaplica w Domaszowicach (włączona do parafii Św. Wojciecha w 1889 r.) była jedną z trzynastu, które prałat ufundował przy okazji rozbudowy kościoła Św. Wojciecha w Kielcach. Kaplica posiada neogotycką wieżę. W prezbiterium znajduje się obraz MB Częstochowskiej, a w ołtarzach bocznych – Św. Franciszka i Św. Floriana. Czy wiesz, że... Na terenie parafii istnieje ośrodek „Rafael”, działający w budynku dawnej szkoły podstawowej w Domaszowicach, prowadzony przez Siostry od Aniołów. Jest on ukierunkowany na pomoc i terapię małych dzieci. Drugi ośrodek, w którym prowadzona jest terapia dla małżeństw i młodzieży licealnej, znajduje się przy ul. Cedro Mazur. W Domaszowicach urodził się Walery Przyborowski – powstaniec styczniowy, historyk i pisarz. Autor m.in. powieści historycznych dla młodzieży: „Bitwa pod Raszynem”, „Szwedzi w Warszawie”, „Noc Styczniowa”, „Rycerz bez skazy i trwogi”, „Szwoleżer Stach”. Odpust parafialny: Bł. Wincentego Kadłubka – 9.10

16

17 Kościelny dzwon

18 Dawna kapliczka

19 Kto ciekawy mieszka lub mieszkał?

20 Walery Przyborowski

21 Walery Przyborowski, pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (ur
Walery Przyborowski, pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (ur. 27 listopada 1845 w Domaszowicach koło Kielc, zm. 13 marca w Warszawie) – polski pisarz, uczestnik i historyk powstania styczniowego. Biografia Przyborowski urodził się w rodzinie nauczyciela, byłego księdza katolickiego, który dokonał konwersji na luteranizm. Uczestniczył w powstaniu styczniowym, po którego upadku był przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Po studiach na Wydziale Filozoficzno-Historycznym w warszawskiej Szkole Głównej współpracował z różnymi czasopismami, w latach redagował pismo "Chwila". Po 1900 był nauczycielem gimnazjalnym w Radomiu, gdzie uczył historii. Jako powieściopisarz debiutował w Opublikował również kilka ważnych prac historycznych dotyczących powstania styczniowego: Historja dwóch lat 1861/62 ( ), Ostatnie chwile powstania styczniowego ( ), Dzieje 1863 r. (1897)[1]. Ogromną popularność zyskały mu powieści historyczno-przygodowe dla młodzieży (publikowane często pod pseudonimem Zygmunt Lucjan Sulima), które przypominały wydarzenia narodowej historii i budziły świadomość narodową, m.in.: Bitwa pod Raszynem (1881), Szwoleżer Stach (1900), Szwedzi w Warszawie (1901), Upiory (1902), Noc styczniowa (1903), Rycerz bez skazy i trwogi (1913). Pod pseudonimem Zygmunta Lucjana Sulimy wydał "Pamiętnik powstańca z 1863 roku" oraz "Wspomnienia ułana z 1863 roku". Pisał także wielotomowe dzieła historyczne na ten temat. Pisarz umieszczał także akcję swoich utworów literackich na Kielecczyźnie.

22 Łukasz Mojecki

23 Łukasz Mojecki to wokalista, który ma za sobą spore osiągnięcia wokalne i sceniczne. Między innymi takie jak, pierwsze miejsce w kategorii wokaliści na świętokrzyskim festiwalu ”Scena dla Ciebie” w Kielcach. Pierwszym dziełem był utwór pop-rock „Pain”, który miał swoją premierę w czerwcu 2009 roku i został stworzony przy współpracy z producentem muzycznym Darkiem Janikiem. Kolejnym krokiem były remiksy klubowe „Pain”, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem nie tylko na polskiej scenie klubowej, ale również Czeskiej, Słowackiej, czy też Ukraińskiej. Utwór pt „Myśli” powstał przy współpracy z producentem muzycznym Darkiem Janikiem, oraz ze znaną formacją Alchemist Project, słynną z takich hitów jak „Krishna”, czy też „Tell Me” które przewodziły wszystkim najlepszym imprezą w całej Europie. Kolejnym etapem był utwór „Myśli” zachowany w schemacie balladowym, oryginalne brzmienie i tekst piosenki oraz ciepły męski wokal sprawiły, że utwór „Myśli” szybko zapadł w pamięci odbiorców. W marcu 2010 roku Łukasz Mojecki wspólnie z Haliną Benedyk odświeżył utwór „Mamy po 20-Lat”, który po długim okresie otrzymał nowe brzmienie, a to dzięki współpracy z formacją Alchemist Project (Radosław i Roland Rasińscy), oraz producenta muzycznego Darka Janika i Aleksandra Maliszewskiego. Na co dzień, prowadzi własną firmę, a po godzinach wytężonej pracy, tworzy, komponuje, pisze własne teksty i nie potrafi odpędzić się od muzyki, która jest dla niego najważniejszym elementem codziennego funkcjonowania. Z wykształcenia jest dziennikarzem, - to jego druga miłość poza muzyką, jest prezenterem radiowym w lokalnej stacji radiowej.

24 Koniec.