Realizacja podstawy programowej poprzez różne formy aktywności cz. 4

Prezentacja na temat: "Realizacja podstawy programowej poprzez różne formy aktywności cz. 4"— Zapis prezentacji:

1 Realizacja podstawy programowej poprzez różne formy aktywności cz. 4
Aleksandra Klimza

2 Podstawowe kierunki realizacji polityki oświatowej państwa
w roku szkolnym 2013/2014: 1.Wspieranie rozwoju dziecka młodszego w związku z obniżeniem wieku realizacji obowiązku szkolnego. 2.Podniesienie jakości kształcenia w szkołach ponadgimnazjalnych. 3.Działania szkoły na rzecz zdrowia i bezpieczeństwa uczniów. 4.Kształcenie uczniów niepełnosprawnych w szkołach ogólnodostępnych.

3 Drama w edukacji wczesnoszkolnej
„ W istocie wszystko to, co wiemy lub potrafimy, jest wynikiem jakiejś naszej aktywności i zarazem warunkiem dalszego jej trwania. Nie ulega więc wątpliwości, że aktywność uczniów stanowi główny czynnik efektywnego uczenia”. A. Jurkowski

4 Właściwości psychiczne dziecka wieku wczesnoszkolnego wymagają takiej organizacji zajęć, wśród których na pierwsze miejsce wysuwa się żywiołowość, skłonność do ruchu, zabawy, ekspresji. W obowiązującej podstawie programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych widoczny nacisk położony jest m.in. na rozwijanie umiejętności wypowiadania się dzieci poprzez uczestnictwo w dramie, małych formach teatralnych, czy odgrywanie ról. *Drama jest metodą propagującą swobodną twórczość dziecka. *Pozwala w bezpieczny sposób rozwijać wyobraźnię, fantazję, wrażliwość emocjonalną. *Służy osiąganiu nadrzędnego celu, jakim jest rozwijanie dziecka i prowadzenie go do sukcesu. Drama jest wyjątkową okazją do osiągnięcia sukcesu przez każde dziecko, daje poczucie własnej wartości i godności. *Pomaga w realizacji programu dydaktycznego przez doskonalenie pamięci mechanicznej i logicznej, korygowanie wad wymowy, wzbogacanie słownictwa biernego i czynnego dziecka.

5 „Przygotowanie ludzi do twórczej aktywności to główne zadania współczesnej szkoły i systemu edukacji. Kształcenie twórczych ludzi powinno rozpocząć się wcześnie, od pierwszych lat pobytu w szkole, a nawet już od przedszkola” J. Jargiło

6 Techniki Dramy *bycie w roli, granie – dziecko jest sobą w nowej nie znanej sytuacji lub stara się być w sytuacji jakiejś określonej postaci; *rozmowa – polega na stawianiu pytań i udzielaniu na nie odpowiedzi; uczy rozmowy o doznaniach, słownego uzewnętrzniania uczuć, buduje zaufanie, angażuje intelektualnie i emocjonalnie. *informacja zwrotna – pomaga w uświadomieniu wzajemnego oddziaływania nauczyciela i ucznia, przyczynia się do tworzenia dobrego klimatu, nauczyciel wykorzystuje tu intonację, nieartykułowane dźwięki, pomruki, sygnalizując między innymi swą akceptację, zainteresowanie przebiegiem improwizowanych zdarzeń lub wypowiedzi uczestników. *rzeźba-pomnik – polega na przyjęciu określonej pozy i zastygnięciu w bezruchu w najbardziej dramatycznym momencie granej scenki, po chwilowym zastygnięciu akcja zaczyna toczyć się dalej, aż do następnego zatrzymania.

7 *etiudy pantomimiczne – polega na przedstawieniu ciałem, gestem i miną określonego problemu; *tworzenie żywych obrazów – myślą przewodnią tej techniki jest wyrażanie pewnych tematów i eliminacja słów, są to obrazy utworzone z ludzi, mogą nimi być zjawiska abstrakcyjne, na przykład: radość, smutek, konflikty w szkole, grupie rówieśniczej; *inscenizacja – forma oparta na wyraźnym podziale widzów i aktorów, nie jest typową dramą, opiera się na wyuczonym tekście, dzieci-aktorzy uczą się tekstu na podstawie scenariusza, na scenie działają pod kierunkiem reżysera - którym najczęściej jest nauczyciel; *ćwiczenia głosowe – naśladowanie głosów zwierząt, roślin i odgłosów wydawanych przez przedmioty;

8 Korzyści z dramy *podczas aktywności uczniowie uczą się najlepiej i najwięcej, w sposób trwały i przyjemny; *bardziej angażują się w przebieg zajęć, chętniej dzielą się swoimi pomysłami, trafnymi spostrzeżeniami; *stają się śmielsi, odważniejsi; *uczą się od siebie nawzajem; *rozwijają umiejętność współpracy i współdziałania w grupie;

9 Bibliografia: Jargiło J., Zajęcia twórcze w nauczaniu zintegrowanym. Warszawa 2001. Jurkowski A.,Rozwój i wychowanie dzieci w młodszym wieku szkolnym. Warszawa 1986. Pankowska K., Edukacja przez drame. Warszawa 1997. Way B., Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży. Warszawa 1990.

10 Dziękuję za uwagę Aleksandra Klimza