Muzyka poważna Muzyka rozrywkowa

Prezentacja na temat: "Muzyka poważna Muzyka rozrywkowa"— Zapis prezentacji:

1 Muzyka poważna Muzyka rozrywkowa
O muzyce współczesnej Muzyka poważna Muzyka rozrywkowa

2 Cechy Wykorzystywanie w kompozycjach muzycznych odgłosów otaczającego świata; Wzbogacanie tradycyjnego brzmienia dźwiękowego za pomocą syntezatorów i komputerów; Istnienie zjawiska performance’u muzycznego, czyli przedstawienia muzycznego z inscenizacją; Przenikanie się różnych gatunków w obrębie muzyki poważnej i rozrywkowej; Audiomarketing – muzyka w supermarketach, centrach handlowych. Popularność koncertów plenerowych; Muzyka jako tło codziennych czynności. Opracowano na podstawie: Muzyka. W: M. Bokiniec, B. Forysiewicz, J. Michałowski, N. Mrozowiak-Nastrożna, G. Nazaruk, M. Sacha, G. Świętochowska, Spotkania z kulturą. Podręcznik do wiedzy o kulturze dla liceum i technikum, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013, s. 105.

3 Tematy Uczucia – miłość, przyjaźń, tęsknota, smutek;
Miejsce człowieka w świecie, często jego zagubienie; Problemy społeczne – bieda, głód, niesprawiedliwość; Codzienne życie zwykłych ludzi; Bunt przeciwko autorytetom, skostniałym zasadom; Konsumpcyjny styl życia.

4 Gatunki muzyki poważnej
Dodekafonia - technika kompozytorska w muzyce współczesnej oparta na rozszerzonej gamie diatonicznej, sformułowana na początku XX wieku przez Arnolda Schönberga  i stosowana przez kompozytorów tzw. drugiej szkoły wiedeńskiej. W Polsce dodekafonistą był m. in. Józef Koffler. Pierwszy postulat techniki dodekafonicznej (dwunastotonowej) głosił, że każdy dźwięk z dwunastostopniowej skali jest tak samo ważny. Drugi - że żaden dźwięk nie powinien być powtórzony, dopóki nie zostaną użyte wszystkie dźwięki skali. Dodekafonia przyczyniła się do powstania punktualizmu i serializmu. Opracowano na podstawie: Dodekafonia, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

5 Serializm - kierunek w muzyce współczesnej wywodzący się z muzyki dodekafonicznej. Polega na totalnym uporządkowaniu wszelkich aspektów tworzywa muzycznego (rytmu, dynamiki, artykulacji) za pomocą serii. Przedstawicielami serializmu byli m.in.: Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen. Punktualizm – technika oraz styl w muzyce współczesnej dostarczający słuchaczowi szczególnego rodzaju przeżycia estetycznego – zamiast tradycyjnych ciągłych fraz melodycznych, harmonijnych i rytmicznych o wyrównanej barwie, dynamice i tempie, słuchacz odbiera rozproszone, migotliwe punkty dźwiękowe. Brak asocjacji pomiędzy dźwiękami powoduje bezskojarzeniowe odbieranie muzyki, dźwięki stają się odrębnymi punktami wrażeniowymi, a ich struktura pozostaje dla słuchacza nieuchwytna. Prekursorem punktualizmu był Anton Webern. Opracowano na podstawie: Serializm, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w: Punktualizm, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

6 Twórcy: John Cage, Karlheinz Stockhausen, Witold Lutosławski
Aleatoryzm - (z łac. alea, kostka do gry) – kierunek w muzyce współczesnej polegający na wprowadzeniu elementu przypadku zarówno w pracy kompozytorskiej, jak i wykonawczej. Jego rozwój nastąpił w latach 50. XX wieku. W zapisie nutowym  zamiast określonych dźwięków na pięciolinii pojawia się nieregularna linia falista. Inną metodą jest budowanie kompozycji z krótkich elementów składowych, których kolejność wybierana jest losowo w czasie wykonywania utworu (np. Klavierstück XI Stockhausena). Czasem obok skomponowanego dzieła, dopuszcza się udział innych dźwięków, nie podlegających zapisowi, jak na przykład w jednej z kompozycji Johna Cage’a, w której użyto 12 odbiorników radiowych przypadkowo przestrajanych w trakcie wykonywania utworu. Do innych metod stosowanych w muzyce aleatorycznej należy komponowanie na zespół instrumentalny o dowolnym składzie, organizowany ad hoc, w czysto przypadkowy sposób. Twórcy: John Cage, Karlheinz Stockhausen, Witold Lutosławski Opracowano na podstawie: Aleatoryzm, Wikipedia, wolna enyklopedia, wyszukano w:

7 Circus Marcus, Olashan, Jamendo, CC BY-NC 3.0, wyszukano 16.03.2014
Muzyka eksperymentalna (muzyka elektroakustyczna) – rozwinęła się pod koniec lat 50-tych XX w. dzięki zastosowaniu urządzeń rejestrujących dźwięk. Stanowi połączenie muzyki instrumentalnej, konkretnej i elektronicznej. Przykładem jest powstały w 1958 r. w Polsce utwór na taśmę Włodzimierza Kotońskiego – Etiuda konkretna (na jedno uderzenie w talerz). Podstawą tej trwającej 2 minuty i 41 sekund kompozycji było w istocie jedno, wybrane z wielu nagranych uprzednio uderzeń miękką pałką w średniej wielkości talerz. Nagrany dźwięk poddany został skomplikowanym przekształceniom, dzięki urządzeniom elektronicznym. Twórcy: John Cage, Krzysztof Knittel. Minimalizm - nurt w muzyce współczesnej, zainicjowany w latach 60. XX wieku. W swym założeniu ideowym minimalizm odrzuca intelektualnie skomplikowaną muzykę wywodzącą się z serializmu. Minimaliści tworzą nową estetykę opartą na innych założeniach. Podstawą minimalizmu jest prostota materiału melodycznego i przejrzystość harmonii oraz redukcja materiału muzycznego; istotne jest także eksponowanie struktur rytmicznych. Charakterystyczną cechą minimalizmu jest powtarzalność (repetytywność). Twórcy: Terry Riley, Steve Reich, Tomasz Sikorski. Przykładowy utwór: Circus Marcus, Olashan, Jamendo, CC BY-NC 3.0, wyszukano Opracowano na podstawie: M. Kominek, Muzyka eksperymentalna w Polsce, Culture.pl, wyszukano w: Minimalizm, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

8 Twórcy Witold Lutosławski
(ur.   w Warszawie, zm.   tamże) – polski kompozytor współczesny, dyrygent, pianista. Bezpośrednio po wojnie Lutosławski podjął pracę w Polskim Radiu, a także włączył się w odbudowę życia muzycznego. Od 1945 działał we władzach Związku Kompozytorów Polskich, z czego wycofał się w 1948, nie akceptując coraz większych wpływów stalinowskich. W latach 50. zarabiał na życie, komponując muzykę teatralną i radiową oraz piosenki. Podpisywał je pseudonimem Derwid. Namówiony przez Władysława Szpilmana, skomponował 35 piosenek tanecznych – fokstrotów, walców, tang i slowfoxów, z których kilka wyróżniono w plebiscycie „Radiowej piosenki miesiąca”. W utworze orkiestrowym Gry weneckie pojawiła się technika aleatoryzmu kontrolowanego, odtąd tak typowa dla muzyki Lutosławskiego. Od początku związany był z festiwalem „Warszawska Jesień”. Jako jedyny uczestniczył w jej pracach nieprzerwanie przez 37 lat. Lutosławski skomponował najwięcej utworów orkiestrowych i one są najważniejsze w jego dorobku. Charakterystyczne dla brzmienia jego muzyki są liczne kontrasty kolorystyczne oraz „zwiewne” i szybkie przebiegi. Najważniejsze utwory: I Symfonia, II Symfonia, III Symfonia, IV Symfonia Źródło: Karol Langner at en.wikipedia, Photograph of Polish composer Witold Lutosławski beside the piano at his home, courtesy of W. Pniewski and L. Kowalski, Wikimedia Commons, (CC BY 3.0 PL) wyszukano w: Opracowano na podstawie: Witold Lutosławski, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

9 Twórcy Krzysztof Penderecki – ur w Dębicy, polski kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny, autor muzyki scenicznej (opery), instrumentalnej (utwory na orkiestrę), wokalnej. Laureat licznych nagród polskich i zagranicznych. Międzynarodowy rozgłos przyniosły mu utwory o bardzo oryginalnej kolorystyce dźwiękowej, często wykorzystujące niekonwencjonalne techniki artykulacji (np. stukanie w denko instrumentów smyczkowych). Taka technika kompozytorska otrzymała miano sonoryzmu, a reprezentuje ją m.in. utwór Ofiarom Hiroszimy — tren na 52 instrumenty smyczkowe. U progu lat 70. XX w. kompozytor porzucił technikę sonorystyczną, coraz częściej komponował tonalnie, orkiestrując w stylu niemieckiej muzyki symfonicznej z końca XIX stulecia (Symfonia wigilijna). Fragmenty dzieł Krzysztofa Pendereckiego wykorzystał Andrzej Wajda w filmie "Katyń"; a wcześniej Stanley Kubrick w filmie Lśnienie. Od 1976 mieszka w odrestaurowanym dworze w Lusławicach. Założył tu międzynarodową akademię muzyczną Europejskie Centrum Muzyki, otwarte 21 maja Źródło: Akumiszcza, Krzysztof Penderecki na XIII. Festiwalu Gwiazd w Gdańsku, [CC-BY-3.0], wyszukano w: File%3AKrzysztof_Penderecki_ jpg Opracowano na podstawie: Krzysztof Penderecki, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

10 Twórcy Henryk Mikołaj Górecki
ur w Czernicy w powiecie rybnickim, zm w Katowicach; polski kompozytor współczesnej muzyki poważnej.  Profesor i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, wychowawca i pedagog muzyczny. Kawaler Orderu Orła Białego, laureat wielu nagród w Polsce i zagranicą. Regularną edukację muzyczną rozpoczął w wieku 19 lat. Ojciec i macocha nie rozumieli muzycznych zainteresowań małego Mikołaja i nie pozwalali mu grać na fortepianie jego matki, która zmarła, gdy Mikołaj syn ukończył dwa lata. Jego pierwszym sukcesem muzycznym było Epitafium (do słów Juliana Tuwima) zaprezentowane w na Warszawskiej Jesieni.  Utwór Scontri („zderzenia”)(1960 r.) to jeden z najbardziej reprezentacyjnych utworów polskiego sonoryzmu.  III Symfonia zwana też Symfonią pieśni żałosnych przyniosła Góreckiemu światową sławę. Po raz pierwszy wykonana w r., ale zauważona została za sprawą akcji promocyjnej dopiero w 1992 r. Utwór ten reprezentuje gatunek muzyki zwany minimalizmem lub „nową prostotą”. Źródło: Lech Kowalski & Włodzimierz Pniewski, Henryk Mikołaj Górecki, Polish composer, (PD: scanned from Polish monthly "Studio" Nov/Dec 1993 page 8, opublikowano w 1993 r.), wyszukano w: Opracowano na podstawie: Henryk Mikołaj Górecki, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

11 Gatunki muzyki rozrywkowej
Blues - (ang. smutek, rozpacz) – gatunek muzyczny wywodzący się ze śpiewów  Afroamerykanów  z południa USA, z pewnymi wpływami muzyki folk. Tematyka bluesa: realistycznie ujęte relacje damsko-męskie (miłość, zazdrość, wierność, samotność). podróży, pracy zarobkowej, wolności. akcenty społeczne, od nierówności rasowej po kwestie polityczne. Podstawowymi instrumentami bluesa są harmonijka ustna, gitara czy rzadziej instrumenty dęte lub fortepian. Blues stał się podstawą muzyki rozrywkowej XX wieku. Twórcy: Riley B. King, znany jako B. B. King, Albert Collins, Robert Cray, The Blues Brothers, Dżem. Rybnik Blues Festival jest dwudniowym międzynarodowym wydarzeniem muzycznym odbywającym się każdego roku w Rybniku w trzeci weekend lipca. Jazz – gatunek muzyczny łączący w sobie elementy pieśni pracy niewolników, amerykańskiego folkloru, muzyki poważnej i bluesa. Początkowa faza rozwoju jazzu wiąże się z Nowym Orleanem, miastem o bogatej tradycji muzycznej. Stamtąd pochodził jeden z najbardziej rozpoznawalnych muzyków tego gatunku, który upowszechnił jazz na całym świecie: wokalista i trębacz Louis Armstrong.  Jazz charakteryzuje się rytmem synkopowanym w metrum parzystym (4/), a także dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną oraz tendencją do improwizacji. Miało to związek z faktem, iż pierwszymi twórcami tego gatunku byli przeważnie nie znający nut potomkowie niewolników. Twórcy: Louis Armstrong, Miles Davis, Urszula Dudziak, Tomasz Stańko. Przykładowy utwór (w przypadku problemów z odtworzeniem pliku, kliknij w „Jamendo”): Grant siedle, Same same old, Jamendo, CC BY-SA 2.0, wyszukano Opracowano na podstawie: Blues, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w: Jazz, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

12 r’n’b (rhythm and blues) – żywa, rytmiczna i taneczna odmiana bluesa, oparta na brzmieniu gitar, instrumentów perkusyjnych, partiach chóralnych i charyzmatycznym wokalu. Dzisiaj wykorzystuje się sprzęt elektroniczny zamiast instrumentów. Twórcy: Chuck Berry, Ray Charles,Tina Turner, Janet Jackson. Przykładowy utwór: SAMM, A 1000 millas, Jamendo, CC BY-SA 2.0, wyszukano Pop – nurt w muzyce, którego twórcy w większości kierują się upodobaniami przeciętnego odbiorcy, rezygnując przy tym z komponowania melodii trudnej w odbiorze, czy przekazywaniu głębszych treści. Piosenki popowe są rytmiczne, mają prosty tekst i łatwo wpadający w ucho refren. Twórcy: Michael Jackson, Madonna, Prince… Soul – łączy elementy bluesa i r’n’b. Początkowo związany był z tematyką religijną. Dziś jest powiązany z hip-hopem, ale stawia na oryginalne brzmienia. Wykonawcy poruszają problematykę społeczną i polityczną. Twórcy: Ray Charles, Stevie Wonder, Alicia Keys, Joss Stone, Angie Stone. Opracowano na podstawie: Muzyka. W: M. Bokiniec, B. Forysiewicz, J. Michałowski, N. Mrozowiak-Nastrożna, G. Nazaruk, M. Sacha, G. Świętochowska, Spotkania z kulturą. Podręcznik do wiedzy o kulturze dla liceum i technikum, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013, s. 108.

13 Rock and roll - Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, a jego prekursorami byli Elvis Presley, Bo Diddley, Ritchie Valens, Chuck Berry, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Buddy Holly i Eddie Cochran. Po raz pierwszy termin ten w znaczeniu stylu muzycznego został użyty przez Alana Freeda w roku. Wywodzi się z uproszczonego i zredukowanego, do trzech lub czterech akordów, schematu bluesowego granego w szybkim tempie przy pomocy zelektryfikowanych instrumentów. Dodatkowo obejmuje wpływy rhythm and bluesa, country i tradycyjnego jazzu. Cechy: prosty rytm, prosty, ale głęboki tekst, agresywniejsze brzmienie od dotychczasowej muzyki rozrywkowej. Rock -  ogólna nazwa całego szeregu stylów muzycznych, charakteryzujących się brzmieniem opartym na różnego rodzaju gitarach(zwykle elektrycznych,  elektrycznych basowych) i perkusji, z wyraźnie zarysowanym rytmem i śpiewem, wywodzącym się z bluesa, oraz sposobem wolnej improwizacji w trakcie grania utworów, wywodzącym się z jazzu. Ważną cechą muzyki rockowej jest zespołowość w procesie tworzenia; muzyka jest bowiem tworzona zespołowo i trudna do odtworzenia, gdy nie jest grana przez oryginalny zespół, często jest też zespołowo komponowana. W muzyce rockowej, podobnie jak w jazzie, kompozytor i wykonawca to najczęściej ta sama osoba lub grupa osób, a komponowanie i wykonywanie muzyki są często jednym procesem. Prekursorem polskiego rock and rolla jest redaktor Franciszek Walicki (nazywany "Ojcem Polskiego Rocka"), który w latach 60. powołał do życia takie zespoły jak: Rythm and Blues, Czerwono-Czarni, Niebiesko-Czarni, Breakout. Można wyróżnić różne odmiany rocka: hard rock (ciężkie brzmienie gitar elektrycznych i agresywny wokal), glam rock (dbałość o kostiumy i oprawę koncertów), rock alternatywny (przebojowość, melodyjność). Twórcy: The Beatles, Jimi Hendrix, The Rolling Stones (rock), Led Zeppelin, Deep Purple (hard rock), Queen (glam rock), The Smiths (rock alternatywny). Opracowano na podstawie: Rock and roll, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w: Rock, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

14 Reggae - styl we współczesnej muzyce rozrywkowej, powstały pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku w Kingston na Jamajce. Światowy rozgłos zyskało w latach siedemdziesiątych dzięki twórczości Boba Marleya, który łączył idee chrześcijańskie i pacyfistyczne z postulatami równouprawnienia czarnoskórej ludności. Charakterystyczny dla reggae schemat rytmiczny (4/4), łączący wyrazistą linię basu i beat perkusyjny, określa się mianem riddimu. Reggae jest szczególnie popularne w środowisku ruchu Rastafari. Współczesną odmianą reagge jest dancehall. Niemal każdy wykonawca dancehallowy posiada w swoim repertuarze utwory otwarcie potępiające homoseksualizm. Wykonawcy: Bob Marley, Sean Paul, Kamil Bednarek. Heavy metal – wywodzi się z muzyki hard rockowej. Charakteryzuje się ciężkim brzmieniem gitar elektrycznych i eksponowaniem ich partii solowych oraz szybkim rytmem perkusji. Śpiew wokalistów metalowych przypomina często wrzask i gardłowe charczenie. Wykonawcy poruszają różne tematy (m.in. Osobiste traumy, wizje katastroficzne, polityka, zainteresowania okultyzmem).Twórcy: Iron Maiden, Black Sabbath. Przykładowy utwór: Sekshun 8, Three Blocks, Jamendo, CC BY-SA 2.0, wyszukano Opracowano na podstawie: Reggae, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w: Muzyka. W: M. Bokiniec, B. Forysiewicz, J. Michałowski, N. Mrozowiak-Nastrożna, G. Nazaruk, M. Sacha, G. Świętochowska, Spotkania z kulturą. Podręcznik do wiedzy o kulturze dla liceum i technikum, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013, s. 109.

15 Folk – muzyka miejska czerpiąca z twórczości ludowej, wyróżnia się społecznym zaangażowaniem i autentycznym przekazem (tzw. protest songi). Obecnie nawiązuje do tradycji muzycznych różnych kultur, ale korzysta ze zdobyczy nowoczesności. Twórcy: Bob Dylan, Joni Mitchell. Disco – (od lat 70-tych) muzyka taneczna, przeznaczona do klubów muzycznych, zyskała popularność w radiu i filmie (Gorączka sobotniej nocy z Johem Travoltą). Często uznawana za kiczowatą. Charakteryzuje się następujacą estetyką: futra, cekiny, spodnie „dzwony”, fryzury w stylu afro. Twórcy: Boney M, ABBA, Bee Gees. Hip-hop – gatunek muzyczny zapoczątkowany przez Afroamerykanów. Do najważniejszych elementów kultury hip-hopowej należą: rapowanie, tworzenie graffiti, breakdance i tworzenie muzyki w postaci rytmicznej melorecytacji z podkładem muzycznym i dominacją rytmu (tzw. bitu) nad melodią. Twórcy: Ice-T, Kaliber 44, Fisz, Emade. Muzyka elektroniczna – tworzona jest głównie za pomocą syntezatorów lub komputerów. Typowe cechy dzisiejszej muzyki elektronicznej to miksowanie i obróbka montażowa fragmentów starszych piosenek, eksperymenty z tempem i rytmiką oraz skupienie na brzmieniu, a nie na treści utworu. Twórcy: Jean-Michel-Jarre, Goldfrapp. Muzyka. W: M. Bokiniec, B. Forysiewicz, J. Michałowski, N. Mrozowiak-Nastrożna, G. Nazaruk, M. Sacha, G. Świętochowska, Spotkania z kulturą. Podręcznik do wiedzy o kulturze dla liceum i technikum, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013, s

16 Punk – agresywna, głośna, szybka, pozbawiona profesjonalnych aspiracji muzyka, która stała się wyznacznikiem młodzieżowej subkultury. Punk był sprzeciwem wobec wszelkich instytucji, władzy, autorytetów. W Polsce w latach 80-tych XX wieku punk wiązał się z walką przeciwko systemowi komunistycznemu. Twórcy: Sex Pistols, Green Day, The Clash. Nowa fala – określenie dużej grupy popowych, elektronicznych stylów, wywodzących się z muzyki punkowej, ale o wiele przystępniejszych w odbiorze. Charakterystyczne jest użycie instrumentów elektronicznych i niemal tanecznych rytmów. Możemy wyróżnić tu m.in. new romantic i przeciwną do niego zimną falę, odznaczającą się pesymistycznymi tekstami i mrocznym brzmieniem. Twórcy: The Cure, Depeche Mode. Grunge – gatunek opozycyjny wobec sztucznego, elektronicznego brzmienia i wystylizowanego wyglądu grup związanych z nową falą. Muzyka, będąca połączeniem rocka, punka i heavy metalu, miała ciężkie brzmienie, a wykonawcy nosili flanelowe koszule w kratę, sprane dżinsy i ciężkie buty. Ich styl stał się ogólnoświatowym trendem w modzie. Twórcy: Nirvana, Pearl Jam. Muzyka. W: M. Bokiniec, B. Forysiewicz, J. Michałowski, N. Mrozowiak-Nastrożna, G. Nazaruk, M. Sacha, G. Świętochowska, Spotkania z kulturą. Podręcznik do wiedzy o kulturze dla liceum i technikum, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013, s. 111.

17 Twórcy Czesław Niemen - właściwie Czesław Juliusz Niemen- Wydrzycki (ur. 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach, zm. 17 stycznia 2004 w Warszawie) polski kompozytor,  multiinstrumentalista, piosenkarz i autor tekstów piosenek. Czesław Niemen debiutował jako piosenkarz bigbitowy, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu The Beatles oraz ballady. Do największych przebojów pierwszego okresu należą dynamiczny utwór „Czy wiesz?” i sentymentalna ballada „Pod Papugami”. Wkrótce jednak zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki, adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Współpracował m.in. z grupą Niebiesko-Czarni i grupą Akwarele. 25 czerwca 1967 wystąpił z piosenką tytułową z płyty "Dziwny jest ten świat" na festiwalu w Opolu, gdzie wzbudził wielkie zainteresowanie i otrzymał m.in. nagrodę Polskiego Radia. Utwór ten stał się wkrótce protest songiem, manifestem młodzieży końca lat sześćdziesiątych. W swej twórczości Czesław Niemen włączał się w dominujące w światowej muzyce rockowej prądy, tworząc własne, indywidualne odmiany muzyki – od rocka psychodelicznego przez symfoniczny rock progresywny (album Niemen Enigmatic z monumentalnym utworem Bema pamięci żałobny rapsod do tekstu C. K. Norwida) aż po awangardowy jazz-rock (albumy Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2) oraz muzykę elektroniczną. Paweł Cieśla Staszek_Szybki_Jest (Praca własna), Bust of Czesław Niemen in Celebrity Alley in Kielce (Poland), (CC-BY-SA ), wyszukano w: Opracowano na podstawie: Czesław Niemen, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

18 Twórcy Urszula Dudziak (ur. 22 października 1943 r. w Straconce), polska  wokalistka jazzowa, kompozytor. Profesjonalny debiut piosenkarki nastąpił w 1958 roku, gdy została solistką zespołu Krzysztofa Komedy. Początkowo zajmowała się tradycyjną muzyką jazzową, występowała m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree (w latach 1969–1972). Potem zafascynowała ją muzyka wykorzystująca przetworniki głosu. Sama użyła po raz pierwszy takiego urządzenia przy nagraniu płyty długogrającej w duecie z Adamem Makowiczem -  Newborn Light (1972). Piosenka Papaya z 1976 stała się w 2007 r. hitem na Filipinach, w Azji i Ameryce Południowej, gdzie dodano do niej charakterystyczny taniec Papaya Dance, który wykonuje między innymi filipińska armia podczas przerwy w musztrze. Utwór na nowo odkrył prezenter radiowy z Filipin. Grzegorz Chorus, zdjęcie własne, (CC BY 2.0), Flickr, wyszukano w: Opracowano na podstawie: Urszula Dudziak, Wikipedia, wolna encyklopedia, wyszukano w:

19 Gabriela Smyczek-Jądro
Dziękuję za uwagę