Ciekawostki. Krzyż łaciński Krzyż łaciński – podstawowa forma krzyża chrześcijańskiego. Początkowo używany z oporami ze względu na negatywne konotacje.

Prezentacja na temat: "Ciekawostki. Krzyż łaciński Krzyż łaciński – podstawowa forma krzyża chrześcijańskiego. Początkowo używany z oporami ze względu na negatywne konotacje."— Zapis prezentacji:

1 Ciekawostki

2 Krzyż łaciński Krzyż łaciński – podstawowa forma krzyża chrześcijańskiego. Początkowo używany z oporami ze względu na negatywne konotacje symbolu ukrzyżowania. Jest symbolem ukrzyżowania Chrystusa, dla chrześcijan znakiem zbawienia, miłości Boga, zwycięstwa. Krzyż łaciński – podstawowa forma krzyża chrześcijańskiego. Początkowo używany z oporami ze względu na negatywne konotacje symbolu ukrzyżowania. Jest symbolem ukrzyżowania Chrystusa, dla chrześcijan znakiem zbawienia, miłości Boga, zwycięstwa. Pierwotnie symbolem chrześcijaństwa był rysunek ryby, zaś w IV w. stał się nim przejęty z pogańskiego kultu solarnego krzyż. Nawiązano w ten sposób do dwóch pierwszych liter greckich słowa Christos (chi i ro), a następnie również do ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Wprowadzenie pierwotnie krzyża greckiego do chrześcijaństwa przypisuje się mnichowi egipskiemu Pachomiuszowi (rok 322 n.e.). Pierwotnie symbolem chrześcijaństwa był rysunek ryby, zaś w IV w. stał się nim przejęty z pogańskiego kultu solarnego krzyż. Nawiązano w ten sposób do dwóch pierwszych liter greckich słowa Christos (chi i ro), a następnie również do ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Wprowadzenie pierwotnie krzyża greckiego do chrześcijaństwa przypisuje się mnichowi egipskiemu Pachomiuszowi (rok 322 n.e.). Symbolika krzyża chrześcijańskiego obejmuje wymiar horyzontalny i wymiar wertykalny. Belka pionowa, jako wymiar wertykalny, oznacza zjednoczenie nieba z ziemią, tego, co Boskie z tym co ludzkie w Chrystusie. Natomiast belka pozioma, jako wymiar horyzontalny, oznacza zjednoczenie ludzi ze wschodu i zachodu, a zarazem uniwersalny charakter zbawienia dokonanego na krzyżu. Symbolika krzyża chrześcijańskiego obejmuje wymiar horyzontalny i wymiar wertykalny. Belka pionowa, jako wymiar wertykalny, oznacza zjednoczenie nieba z ziemią, tego, co Boskie z tym co ludzkie w Chrystusie. Natomiast belka pozioma, jako wymiar horyzontalny, oznacza zjednoczenie ludzi ze wschodu i zachodu, a zarazem uniwersalny charakter zbawienia dokonanego na krzyżu.

3 Krzyż jerozolimski Krzyż jerozolimski – duży krzyż laskowany, w kątach którego umieszczono cztery małe krzyże greckie. Krzyż jerozolimski – duży krzyż laskowany, w kątach którego umieszczono cztery małe krzyże greckie. Ten znak obrała sobie za symbol Kustodia Ziemi Świętej. Duży krzyż ma symbolizować Ziemię Świętą, cztery małe - królestwa uczestniczące w wyprawach krzyżowych: Francji, Niemiec, Królestwo Obojga Sycylii i Anglii. Pięć krzyży symbolizuje również pięć ran Chrystusa. Ten znak obrała sobie za symbol Kustodia Ziemi Świętej. Duży krzyż ma symbolizować Ziemię Świętą, cztery małe - królestwa uczestniczące w wyprawach krzyżowych: Francji, Niemiec, Królestwo Obojga Sycylii i Anglii. Pięć krzyży symbolizuje również pięć ran Chrystusa. Krzyż ten ma ogromne znaczenie metafizyczne (podobnie jak każdy inny krzyż symbolizujący mękę Chrystusa) łączy osobę nosząca go ze źródłem boskiej dobroci dając mądrość i rozwagę potrzebną do realizacji swych planów oraz zrozumienia tego co nas spotyka. Krzyż ten dodatkowo działa ochronnie broniąc właściciela przed złymi wypadkami i chorobami. Krzyż ten ma ogromne znaczenie metafizyczne (podobnie jak każdy inny krzyż symbolizujący mękę Chrystusa) łączy osobę nosząca go ze źródłem boskiej dobroci dając mądrość i rozwagę potrzebną do realizacji swych planów oraz zrozumienia tego co nas spotyka. Krzyż ten dodatkowo działa ochronnie broniąc właściciela przed złymi wypadkami i chorobami. Przybrany także za godło przez Gotfryda de Bouillon jako obrońcy Grobu Świętego, stał się herbem całego Królestwa Jerozolimskiego. Obecnie jest również symbolem zakonu bożogrobców. Przybrany także za godło przez Gotfryda de Bouillon jako obrońcy Grobu Świętego, stał się herbem całego Królestwa Jerozolimskiego. Obecnie jest również symbolem zakonu bożogrobców.

4 Krzyż papieski Krzyż papieski – zakończony krzyżem pastorał papieski. W heraldyce krzyżem papieskim określa się formę krzyża z trzema poprzeczkami, którą mogli posługiwać się papieże w swoich herbach. Krzyż papieski – zakończony krzyżem pastorał papieski. W heraldyce krzyżem papieskim określa się formę krzyża z trzema poprzeczkami, którą mogli posługiwać się papieże w swoich herbach. Krzyżem papieskim może być również oznaczona świątynia, która podlega bezpośrednio władzy papieskiej z pominięciem lokalnej władzy kościelnej (podobnie jak krzyż kardynalski, z dwiema poprzeczkami, wyłącza świątynię spod władzy biskupa). W Polsce tym mianem określa się również krzyże ustawione na miejscu odprawiania mszy przez papieża Jana Pawła II podczas jego wizyt w kraju lub krzyże przez niego poświęcone. Krzyżem papieskim może być również oznaczona świątynia, która podlega bezpośrednio władzy papieskiej z pominięciem lokalnej władzy kościelnej (podobnie jak krzyż kardynalski, z dwiema poprzeczkami, wyłącza świątynię spod władzy biskupa). W Polsce tym mianem określa się również krzyże ustawione na miejscu odprawiania mszy przez papieża Jana Pawła II podczas jego wizyt w kraju lub krzyże przez niego poświęcone.

5 Krzyż maltański Krzyż maltański, krzyż kawalerski, znany też jako krzyż cnót Krzyż maltański, krzyż kawalerski, znany też jako krzyż cnót rycerskich. Używany jest przez Zakony Szpitalików: biały jest symbolem joannitów, w kolorze zielonym lazarystów. W Polsce czerwony krzyż maltański jest symbolem służby SAR. Oparty jest na krzyżu greckim, ramiona jednak rozszerzają się od środka i są rozwidlone na końcu. W bizantyjskiej symbolice pojawił się prawdopodobnie w VI w. Krzyż ten był symbolem Republiki Amalfi, której Krzyż ten był symbolem Republiki Amalfi, której przedstawiciele-kupcy założyli w 1070 r. szpital i bractwo w Jerozolimie, dając początek późniejszemu zakonowi joannitów. Symbolu tego używali już jednak mnisi benedyktyńscy w 1023 r., którzy przejęli go od kupców i którzy zaczęli sprawować duchową opiekę nad powstałym wówczas bractwem. Po utworzeniu zakonu symbol bractwa stał się symbolem joannitów.

6