Pobierz prezentację
Pobieranie prezentacji. Proszę czekać
OpublikowałMieczysław Olejnik Został zmieniony 9 lat temu
2
Rozprawka miesiąca Z księgi imion Warto obejrzeć Słownik terminów literackich W krainie rondla i patelni Bierawa dawniej a dziś Wspomnienie o Sławomirze Mrożku
3
Z którą z postaci literackich zaprzyjaźniłbyś się i dlaczego? Gdybym miał możliwość, chciałbym zaprzyjaźnić się z bohaterem powieści reportażowej,, Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego- Tadeusza Zawadzkiego nazywanym,,Zośka”. Przyjaźń jest dla mnie bardzo ważna. Przyjaciel, to osoba, która mi imponuje, mogę brać z niej przykład, a przede wszystkim zaufać jej. Tadeusz był ideałem braterstwa, człowiekiem, który umiał pięknie żyć i pięknie umrzeć. Po pierwsze, Tadeusz był wspaniałym przyjacielem. Gdy jego najlepszy przyjaciel Jan Bytnar zwany,, Rudy” został aresztowany przez Gestapo Zośka od razu wiedział, że musi działać. Nie mógł zostawić przyjaciele w potrzebie. Zaplanował dokładnie całą akcję, zebrał kolegów na miejscu, gdzie mieli odbić skatowanego Rudego więzionego na Pawiak. Nie doszło do akcji dlatego, że nie było zgody Armii Krajowej. Zośka był wściekły bo wiedział, że Janek go potrzebuje. Następnie doszło do zgody Armii Krajowej i wskrzeszono akcję, która została nazwana akcją pod Arsenałem. Odbito Rudego i 20 innych więźniów. Rudy był w takim poważnym stanie, że zmarł. Zośka bardzo przeżył śmierć przyjaciela. Chciałbym się z nim zaprzyjaźnić dlatego, że był wspaniałym przyjacielem i był braterski. Po drugie, Tadeusz umiał pięknie żyć. Działał w Grupach Szturmowych i Szarych Szeregach. Brał udział w wielu niebezpiecznych akcjach np. pod Arsenałem i Celestynowem. Dążył do tego, by Polska była wolna. Był przykładem dla swoich kolegów, m.in. odwagi i patriotyzmu. To mi w nim imponuje. Po trzecie, można powiedzieć, że pięknie umarł, dlatego, że umarł za ojczyznę, za to żeby była wolna. W nocy z 20 na 21 sierpnia 1943 odbyła się akcja na niemieckie posterunki nazwana akcją Taśmą. Wtedy został postrzelony. Jego śmierć była tragiczna, lecz szlachetna. Reasumując chciałbym się z nim zaprzyjaźnić, ponieważ był dobrym i szlachetnym młodym człowiekiem. W dzisiejszych czasach trudno spotkać kogoś takiego. Z Tadeusza Zawadzkiego mogę brać przykład. Patryk Stępień kl. IIIB
4
Dominika- imię żeńskie, pochodzi od łacińskiego przymiotnika dominica. Jako imię chrześcijańskie dominica oznaczało,należąca do Pana’. Obecnie nosi to imie około 86,5 tys. Polek. Kamil - imię męskie, wywodzące się z rzymskiego przydomka Camillus lub Casmillus, który powstał od wyrazu pospolitego camillus oznaczające go szlachetnego urodzonego chłopca, a później pomocnika kapłana. Aniela - imię żeńskie, będące spolszczoną formą włoskiego imienia Angela. Wyrazy: grecki angelos i łaciński angelus znaczą,posłaniec’. W świecie chrześcijańskim imię upowszechniało się jako nawiązanie do aniołów lub Anioła Stróża. Waldemar - imię męskie pochodzenia germańskiego, wywodzi się najpewniej z języka staro-wysoko-niemieckiego. Jako złożenie elementów waltan ‘panować, rządzić’ oraz mar ‘wielki, słynny’. Patrycja - imię żeńskie, odpowiednik męskich imion- Patryk/ Patrycjusz. Znane jest w krajach chrześcijańskich od dawna, gdyż nosiły je dwie święte: jedna z nich jest czczona w Neapolu, druga żyła w Nikomedii. Antoni - imię męskie, wywodzące się od nazwy starorzymskiego rodu Antonii, który był pochodzenia plebejskiego, a na arenie historii pojawił się w II w. p.n.e. Patryk Stępień kl. III B Diana Radziak kl. III B
5
Darren Aronofsky tworzy własną wizję biblijnej historii o Arce Noego. Świat to miejsce pozbawione nadziei, gdzie nie pada deszcz i nie wschodzi zboże. Rządzą nim samozwańczy przywódcy wraz ze swoimi barbarzyńskimi hordami. Jedyny dobry człowiek w tej okrutnej rzeczywistości to Noe (Russell Crowe). Doświadczony wojownik, mag oraz uzdrowiciel, pragnie tylko pokoju dla swoich dzieci i żony Naameh (Jennifer Connelly). Każdej nocy jednak nawiedza go sen o niekończącej się powodzi - destrukcji wszelkiego istnienia. Stopniowo zdaje sobie sprawę, że to wiadomość wysyłana mu przez samego Stwórcę, który postanowił oczyścić świat ze zła. Noe otrzymuje ostatnią szansę ocalenia życia na Ziemi. Diana Radziak kl. IIIB Patryk Stępień kl. IIIB
6
Panegiryk- mowa lub utwór wychwalające jakąś osobę, pełne przesadnego zachwytu i zwrotów pochlebczych Plagiat- ogłoszenie pod własnym nazwiskiem tekstu napisanego przez inną osobę Personifikacja- przedstawienie rzeczy, zjawisk natury i kosmosu, zwierząt, roślin, a zwłaszcza pojęć abstrakcyjnych jako postaci ludzkich, działających i przemawiających, np. szafa rozmawia z stołem Prolog- wstępna część utworu epickiego lub dramatycznego zawierające informacje o tym, co poprzedza właściwą fabułę i jest niezbędne dla jej rozumienia Peryfraza- zastąpienie nazwy zjawiska przez bardziej rozbudowane jego opisanie, omówienie, np. oko- błękitne lustro duszy Podanie- opowieść ludowa utrwalona i przekazywana w tradycji, przede wszystkim ustnej, dotycząca historycznych lub legendarnych postaci, zdarzeń i miejsc, często nazywana legendą Paszkwil- utwór, zwykle anonimowy lub ogłaszany pod pseudonimem, zwrócony przeciwko konkretnej osobie, złośliwie ją wyszydzający, obelżywy, operujący pomówieniami i określeniami zniesławiającymi Patryk Stępień kl. IIIB
7
Składniki na 4 porcje: 200 g jagód lub borówek amerykańskich świeżo wyciśnięty sok z połowy niedużej cytryny 60 g cukru 300 ml śmietany kremówki 36% 100 ml mleka 3 łyżeczki żelatyny w proszku 1/4 szklanki gorącej wody Dodatkowo: 150 ml śmietany kremówki 36%, schłodzonej 1 łyżeczka cukru pudru jagody lub borówki amerykańskie, do dekoracji W małym garnuszku umieścić jagody, sok z cytryny, cukier. Doprowadzić do wrzenia, zdjąć z palnika, zmiksować blenderem. Przetrzeć przez sitko by pozbyć się skórek. Żelatynę rozpuścić w gorącej wodzie. Do drugiego garnuszka wlać śmietanę kremówkę, mleko, doprowadzić do wrzenia, zdjąć z palnika. Dodać przetarte jagody, rozpuszczoną żelatynę, dokładnie wymieszać. Wystudzić w temperaturze pokojowej. Garnuszek umieścić w lodówce, mieszając od czasu do czasu. Gdy zacznie gęstnieć podzielić równo pomiędzy 4 salaterki. Schłodzić przez całą noc w lodówce. Kolejnego dnia przed podaniem ubić śmietanę kremówkę na sztywno, pod koniec dodając cukier puder. Wyłożyć na panna cottę, ozdobić jagodami. Smacznego :-) Patryk Stępień kl. IIIB Diana Radziak kl. IIIB Jowita Płaczek kl. IIIB
8
Parafia Bierawa Pierwsze zmianki o Bierawie pochodzą z 1308r., kiedy to książę Kazimierz z Bytomia dał Bartolomeuszowi von Berawa (który dziedziczył po swym zmarłym bracie Piotrze wioskę Berawa) przywilej zaludnienia tej wsi według niemieckiego prawa. Macierzystym kościołem Bierawy było Stare Koźle. Wzmiankę taką poczyniono już w 1667 r. w wykazie kościołów diecezji wrocławskiej. Przypuszczalnie już w średniowieczu istniał w Bierawie drewniany kościółek, który powierzony był opiece księdza ze Starego Koźla. Murowany kościół późnorenesansowy, funkcjonujący do dziś, pochodzi z drugiej połowy XVI w. z fundacji Piotra Dluhomila i zbudowany został jako protestancki. Przez steki lat gromadziły się w nim, nieraz unikatowe, pamiątki wieków przeszłych, opowiadające historię swych czasów i fundatorów, a także świadczące o wierze pokoleń, z których my wyrastamy. Do dziś można oglądać m.in. Kamienną tablicę nagrobną z 1562 roku, sporządzoną dla Jana Dluhomila i jego żony Marty z domu Proskowskiej, przeniesioną tu z poprzedniego drewnianego kościółka. Obecnie jest ona wmurowana na prawo od głównego wejścia do kościoła. Poniżej umieszczono herby Dluhomilów i Poskowskich. W kościele jest również drugi nagrobek. Jest to barokowe epitafium Fryderyka Reiswitza z tablicą inskrypcyjną i z alegoriami Wiary i Miłości. Pod spodem znajdują się trzy płaskorzeźbione postacie dziecięce m.in. Jana i Henryka Reiswitz z ok. 1600 r. W zwieńczeniu epitafium znajduję się wcześniej owalna płaskorzeźba popiersia zmarłego. Barokowy ołtarz główny w kościele bierawskim pochodzi ok. 1700r. W jego polu głównym widoczny jest obraz Trójcy Przenajświętszej górującej nad lasami, lądami i morzami. Aldona Gilewska kl.III B Diana Radziak kl.III B Patryk Stępień kl.IIIB
9
Sławomir Mrożek Urodził się w 1930r. Zadebiutował jako rysownik 1950 roku, a od 1953r. publikował cykle rysunków w „Przekroju”. W tym samym czasie wydał pierwsze zbiory opowiadań. Jego pierwszą sztuką teatralną był dramat „Policja” wydany w 1958r. Dramat „Tango” z 1964 roku przyniósł Mrożkowi światową sławę w 1962r. został jednym z czterech pierwszych laureatów literackiej Nagrody Kościelskich. W 1963r. wyemigrował z Polski wraz z żoną. Mieszkał m.in. w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Włoszech i Meksyku. W 1980r. Pisarz wraz z żoną zamieszkał we Francji. W 1996r. Powrócił do Polski. W 2002 roku, przeżył udar mózgu, którego wynikiem była afazja. Skutkiem tego utracił możliwość posługiwania się językiem zarówno w mowie jak i piśmie. Dzięki terapii, która trwała ok. 3 lat, odzyskał zdolność pisania i mówienia. W 1997 roku został oznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W swojej twórczości ukazywał absurdalny i groteskowy świat będący metaforą rzeczywistości. Jego utwory zostały przetłumaczone na ponad 30 języków. Zbiory felietonów Małe listy, 1981 Dziennik powrotu, 2000 Małe listy, 2000 Scenariusze filmowe Wyspa róż, 1975 Amor, 1978 Powrót, 1994 Diana Radziak kl.III B Aldona Gilewska kl.III B Patryk Stępień kl.III B
Podobne prezentacje
© 2025 SlidePlayer.pl Inc.
All rights reserved.