OBOWIĄZKI PRZEDSIĘBIORCÓW I KOMPETENCJE ADMINISTRACJI W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA z uwzględnieniem zmian wynikających z transpozycji dyrektywy 2010/74/UE.

OBOWIĄZKI PRZEDSIĘBIORCÓW I KOMPETENCJE ADMINISTRACJI W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA z uwzględnieniem zmian wynikających z transpozycji dyrektywy 2010/74/UE ANNA RYBAK LISTOPAD 2014 r.

RAMY PRAWNE USTAWA z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. Dz. U. poz. 1232) oraz USTAWY o zmianie ustawy – Poś oraz niektórych innych ustaw: z dnia 13 kwietnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 460) – wdrożenie dyrektywy 2008/50/WE z dnia 11 lipca 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1101) – wdrożenie dyrektywy 2010/75/UE Rozporządzenia Ministra Środowiska: z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r., poz. 1031), z dnia 26 stycznia r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87), Ewie 2

RAMY PRAWNE - c.d. NOWE rozporządzenia Ministra Środowiska:
z dnia 27 sierpnia 2014 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz. U. z 2014 r. poz. 1169) – weszło w życie dnia 5 września r., z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz. U. poz. 1546), z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U. poz ), - weszły w życie dnia 22 listopada 2014 r. Ewie 3

RAMY PRAWNE - c.d. Rozporządzenia Ministra Środowiska:
z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie rodzajów wyników pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia i innych danych oraz terminów i sposobów ich prezentacji (Dz. U. Nr 215, poz. 1366), z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz. U. Nr 130, poz. 881) z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz. U. Nr 130, poz. 880) Ewie 4

PRAWO WE ROZPORZĄDZENIE WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 ROZPORZĄDZENIE WE nr 166/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń i zmieniające dyrektywę Rady 91/689/EWG i 96/61/WE ROZPORZĄDZENIE WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) nr 453/2010 z dnia 20 maja 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów. wg Art. 249 akapit 2 Traktatu WE – „Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.”. Ewie 5

POZWOLENIA Art. 180. Eksploatacja instalacji powodująca:
1) wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, 2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, 3) wytwarzanie odpadów, jest dozwolona po uzyskaniu pozwolenia, jeżeli jest ono wymagane. Art. 181. 1. Organ ochrony środowiska może udzielić pozwolenia: 1) zintegrowanego, 2) na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, 3) wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, 4) na wytwarzanie odpadów Art. 186. Organ właściwy do wydania pozwolenia odmówi jego wydania, jeżeli m.in.: eksploatacja instalacji powodowałaby przekroczenie dopuszczalnych standardów emisyjnych, eksploatacja instalacji powodowałaby przekroczenie standardów jakości środowiska, Ewie 6

DEFINICJE - Art. 3 Pkt 33 - Standardy emisyjne - dopuszczalne wielkości emisji (art. 3 pkt 33) Pkt 34 - Standardy jakości środowiska ‑ to poziomy dopuszczalne substancji lub energii oraz pułap stężenia ekspozycji, które muszą być osiągnięte w określonym czasie przez środowisko jako całość lub jego poszczególne elementy przyrodnicze Pkt 28 - Poziom substancji w powietrzu – jest to stężenie substancji w powietrzu w odniesieniu do ustalonego czasu lub opad takiej substancji w odniesieniu do ustalonego czasu i powierzchni, w tym: poziom dopuszczalny – jest to poziom substancji, który powinien być osiągnięty w określonym terminie i który po tym terminie nie powinien być przekraczany; poziom dopuszczalny jest standardem jakości powietrza, albo b) poziom docelowy – to poziom substancji, który ma być osiągnięty w określonym czasie za pomocą ekonomicznie uzasadnionych działań technicznych i technologicznych; poziom ten ustala się w celu unikania, zapobiegania lub ograniczania szkodliwego wpływu danej substancji na zdrowie ludzi lub środowisko jako całość, albo c) poziom celu długoterminowego – jest to poziom substancji w powietrzu, poniżej którego, zgodnie ze stanem współczesnej wiedzy, bezpośredni szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi lub środowisko jako całość jest mało prawdopodobny; poziom ten ma być osiągnięty w długim okresie czasu, z wyjątkiem sytuacji, kiedy nie może być osiągnięty za pomocą ekonomicznie uzasadnionych działań technicznych i technologicznych; Ewie 7

STANDARDY JAKOŚCI POWIETRZA – poziomy dopuszczalne – zał. nr 1 rozp
STANDARDY JAKOŚCI POWIETRZA – poziomy dopuszczalne – zał. nr 1 rozp. MŚ z dnia 24 sierpnia 2012 r.

c) Poziom dopuszczalny ze względu na ochronę zdrowia ludzi.
j) Poziom dopuszczalny dla pyłu zawieszonego PM2,5 do osiągnięcia do dnia 1 stycznia 2015 r. (faza I). k) Poziom dopuszczalny dla pyłu zawieszonego PM2,5 do osiągnięcia do dnia 1 stycznia 2020 r. (faza II).

POMIARY EMISJI PYŁU POMIAR EMISJI PYŁU OGÓŁEM
Metoda referencyjna – Technika dowolna wzorcowana metodą grawimetryczną POMIAR EMISJI PYŁU PM10 lub PM2,5 Metoda - PN-EN ISO 23210:2010. Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczanie stężenia masowego pyłów PM10/PM2,5 w gazach odlotowych. Pomiary niskich stężeń przy użyciu impaktorów.

ART. 222 ust. 1 W razie braku standardów emisyjnych i dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu ilości gazów lub pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza ustala się napoziomie niepowodującym przekroczeń wartości odniesienia w powietrzu i wartości odniesienia substancji zapachowych w powietrzu . ROZPORZĄDZENIE OBOWIĄZUJĄCE W TYM ZAKRESIE: Rozporządzenie MŚ z dnia r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87)

WNIOSEK O WYDANIE POZWOLENIA POWINIEN ZAWIERAĆ ELEMENTY WYMIENIONE w art Dodatkowe wymagania dotyczące wniosku o wydanie pozwoleń określają przepisy dot.: - pozwoleń zintegrowanych – art. 208, - pozwoleń na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza – art. 221, oraz przepisy ustawy o odpadach POZWOLENIE NA EMISJĘ POWINNO SPEŁNIAĆ WYMAGANIA OKREŚLONE W ART Dodatkowe wymagania dotyczące pozwoleń określają przepisy: - art. 211 – dla pozwoleń zintegrowanych, - art. 224 – dla pozwoleń na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, oraz przepisy ustawy o odpadach

Art. 188 2. Pozwolenie określa:
1. Pozwolenie jest wydawane na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat, z wyjątkiem pozwolenia zintegrowanego, które jest wydawane na czas nieoznaczony. Na wniosek prowadzącego instalację pozwolenie zintegrowane może być wydane na czas oznaczony. 2. Pozwolenie określa: 1) rodzaj i parametry instalacji istotne z punktu widzenia przeciwdziałania zanieczyszczeniom; 2) wielkość dopuszczalnej emisji w warunkach normalnego funkcjonowania instalacji, nie większą niż wynikająca z prawidłowej eksploatacji instalacji, dla poszczególnych wariantów funkcjonowania; 3) maksymalny dopuszczalny czas utrzymywania się uzasadnionych technologicznie warunków eksploatacyjnych odbiegających od normalnych, w szczególności w przypadku rozruchu i wyłączania instalacji, a także warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji oraz warunki wprowadzania do środowiska substancji lub energii w takich przypadkach;

Art. 188 – cd. 4) jeżeli ma to wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska: a) wymagany termin zakończenia eksploatacji instalacji, dopuszczalny łączny czas dalszej eksploatacji instalacji oraz sposób dokumentowania czasu tej eksploatacji; 5) źródła powstawania albo miejsca wprowadzania do środowiska substancji lub energii; 6) termin, od którego jest dopuszczalna emisja, w przypadku określonym w art. 191a; 6a) oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku, o którym mowa w art. 183b.

ZMIANA POŚ – art. 183b Art. 3 ust. 31
Prowadzący instalację – to podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania instalacją w celu jej eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie; Art. 183a W rozumieniu przepisów niniejszego działu (tj. działu pt. „Pozwolenia na wprowadzanie do środowiska substancji lub energii”) prowadzącym instalację jest także podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania oznaczoną częścią instalacji. Art. 183b Na wniosek prowadzących oznaczone części instalacji, oznaczone części instalacji można objąć jednym pozwoleniem. Prowadzący oznaczone części instalacji występują ze wspólnym wnioskiem o udzielenie pozwolenia, wskazując jeden z tych podmiotów jako głównego prowadzącego lub określając szczegółowo zakres odpowiedzialności poszczególnych podmiotów za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska.

ZMIANA POŚ – art. 184 Wniosek o wydanie pozwolenia powinien zawierać:
ust. 2: pkt 1a - oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku określonym w art. 183b, pkt 10a - warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji, Do wniosku o wydanie pozwolenia należy dołączyć: ust. 4: pkt 4 - kopię wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, wraz z kopią załączników, o ile taka decyzja była wymagana, albo kopię takiej decyzji, jeżeli została wydana, w przypadku, o którym mowa w ust. 3 (jeżeli wniosek dotyczy instalacji nowo uruchamianych lub w sposób istotny zmienianych).

Art. 188 – cd. 3. Pozwolenie może określać, o ile przemawiają za tym szczególne względy ochrony środowiska m.in.: rodzaj i ilość wykorzystywanej energii, materiałów, surowców i paliw, biorąc pod uwagę wymagania, o których mowa w art. 143 pkt 1-5; zakres i sposób monitorowania procesów technologicznych, w tym pomiaru i ewidencjonowania wielkości emisji w zakresie, w jakim wykraczają one poza wymagania, o których mowa w art. 147 i 148 ust. 1; sposób postępowania w przypadku uszkodzenia aparatury pomiarowej służącej do monitorowania procesów technologicznych, jeżeli jej zastosowanie jest wymagane; sposób i częstotliwość przekazywania informacji i danych, o których mowa w pkt 5, organowi właściwemu do wydania pozwolenia i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

OBOWIĄZKI POMIAROWE - art. 147
Prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia są obowiązani do okresowych pomiarów wielkości emisji lub do ciągłych pomiarów wielkości emisji w razie wprowadzania z instalacji do środowiska znacznych ilości substancji lub energii. Zakres obowiązku prowadzenia pomiarów, może być związany z parametrami charakteryzującymi wydajność lub moc instalacji albo urządzenia. Prowadzący instalację nowo zbudowaną lub zmienioną w istotny sposób, z której emisja wymaga pozwolenia, jest obowiązany do przeprowadzenia wstępnych pomiarów wielkości emisji z tej instalacji. Obowiązek ten należy zrealizować najpóźniej w ciągu 14 dni od zakończenia rozruchu instalacji lub uruchomienia urządzenia, chyba że organ właściwy do wydania pozwolenia określił w pozwoleniu inny termin. Aktualnie wymagania w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. Dodatkowe obowiązki pomiarowe organ ochrony środowiska może nałożyć na prowadzącego instalację, w drodze decyzji, w przypadkach określonych w art. 150 i 151 ustawy – Poś.

ZMIANA POŚ – art. 189 Podmiot, który staje się prowadzącym instalację lub jej oznaczoną część przejmuje prawa i obowiązki wynikające z pozwoleń dotyczących tej instalacji lub jej oznaczonej części. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, występuje niezwłocznie z wnioskiem o zmianę pozwoleń w zakresie oznaczenia prowadzącego instalację. Art. 190 i art. 191 zostały uchylone; + Art. 27 ustawy zmieniającej ustawę - Poś Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wygasają decyzje wydane dotychczas na podstawie art. 189 i art. 190 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, które nie wywołały skutków prawnych w związku z nieuzyskaniem tytułu prawnego do instalacji lub jej oznaczonej części.

2. Wielkość dopuszczalnej emisji wyraża się w:
WYMAGANIA DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WPROWADZANIE GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA - art. 224 1. Pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, oprócz wymagań, o których mowa w art. 188, powinno określać: charakterystykę miejsc wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, usytuowanie stanowisk do pomiaru wielkości emisji w zakresie gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza. 2. Wielkość dopuszczalnej emisji wyraża się w: mg/m3 gazów odlotowych w stanie suchym w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,3 kPa albo kg/h, albo kg na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu – dla każdego źródła powstawania i miejsca wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, a w przypadku, gdy dla instalacji, procesu technologicznego lub operacji technicznej prowadzonych w instalacji są ustalone standardy emisyjne – w takich jednostkach miary, w jakich wyrażone są te standardy, Mg/rok - dla całej instalacji

ART. 224 ust. 3, 3a i 4 W pozwoleniu nie określa się wielkości emisji dla tych rodzajów gazów lub pyłów, które wprowadzone do powietrza ze wszystkich wymagających pozwolenia instalacji położonych na terenie jednego zakładu nie powodują przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia, uśrednionych dla godziny; w takim przypadku w pozwoleniu wskazuje się rodzaje gazów i pyłów, których wielkości emisji nie określono. Przepis ten nie ma zastosowania w przypadku gdy dla instalacji, procesu technologicznego lub operacji technicznej, prowadzonych w instalacji, są określone standardy emisyjne. Jeżeli dla instalacji albo procesu technologicznego lub operacji technicznej, prowadzonych w instalacji, są ustalone standardy emisyjne, to w pozwoleniu na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza nie określa się dla tej instalacji, procesu lub operacji innych rodzajów gazów lub pyłów niż objęte standardem; w takim przypadku w pozwoleniu wskazuje się na odstąpienie od określania warunków emisji dla pozostałych gazów i pyłów.

§ 1 rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r
§ 1 rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie niewymagalności pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza § 1. Pozwolenia nie wymaga wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza: w przypadku instalacji określonych w załączniku do rozporządzenia. z innych niż określone w ust. 1 instalacji, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych, w przypadku gdy spełniony jest przynajmniej jeden z poniższych warunków: 1) gazy lub pyły są wprowadzane z instalacji do powietrza w sposób niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych lub za pośrednictwem wentylacji grawitacyjnej; 2) żadna z substancji wprowadzanych z instalacji do powietrza nie jest objęta poziomami dopuszczalnymi lub wartościami odniesienia w powietrzu; 3) instalacja stosowana jest wyłącznie do badania, rozwoju lub testowania nowych produktów lub procesów technologicznych przez okres nie dłuższy niż dwa lata. 3. z innych niż określone w ust. 1 lub 2 rodzajów instalacji, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych, w przypadku gdy żadna z substancji wprowadzanych do powietrza z wszystkich tych rodzajów instalacji położonych na terenie jednego zakładu nie powoduje przekroczenia 10 % dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10 % wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny.

ZAŁĄCZNIK do rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r.
NIE WYMAGA POZWOLENIA wprowadzanie gazów lub pyłów z: Instalacji energetycznych – o nominalnej mocy cieplnej do: - 5 MW – opalanych węglem kamiennym; - 10 MW – opalanych koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi lub opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi oraz węglem kamiennym, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW; - 15 MW – opalanych paliwem gazowym lub opalanych paliwem gazowym oraz węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym, koksie, biomasie, oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie, biopaliwach ciekłych, nie przekracza 10 MW. Instalacji innych niż energetyczne – o nominalnej mocy cieplnej do 1 MW, opalanych węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi, paliwem gazowym, z których: - wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzą wyłącznie ze spalania tych paliw lub - wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzące z prowadzonych w tych instalacjach procesów innych niż spalanie paliw nie powodują przekroczenia 10 % dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10 % wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny.

ZAŁĄCZNIK do rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r. - cd.
Instalacji do produkcji szkła – o wydajności mniejszej niż 1 Mg na dobę. Instalacji do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla – o mocy przerobowej mniejszej niż 30 Mg surowca na godzinę. Instalacji do produkcji wapna palonego – o wydajności mniejszej niż 10 Mg na dobę. Instalacji do spawania – obejmujące nie więcej niż 3 stanowiska spawalnicze. Instalacji do chowu lub hodowli zwierząt – z wyłączeniem instalacji zaliczonych do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ustawy ooś (tzw. przedsięwzięć I grupy) Instalacji do powlekania – do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji i w których zużywa się mniej niż jedną tonę powłok w ciągu roku. Zbiorników materiałów sypkich – o pojemności mniejszej niż 50 m3. i inne

ART. 152 1. Instalacja, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko, podlega zgłoszeniu organowi ochrony środowiska (…). 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać (…). 3. Prowadzący instalację, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany do dokonania zgłoszenia przed rozpoczęciem jej eksploatacji, z zastrzeżeniem ust. 5. Przepis art. 64 ust. 2 Kpa stosuje się odpowiednio. 4. Do rozpoczęcia eksploatacji instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji. 4a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, jest wnoszony, jeżeli: 1)eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska; 2)instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, o których mowa w art. 76 ust. 2 pkt 1 i 2. 5. Instalację, o której mowa w ust. 1, objętą obowiązkiem zgłoszenia w okresie, gdy jest już ona eksploatowana, prowadzący ją jest obowiązany zgłosić w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym została ona objęta tym obowiązkiem.

ZMIANA POŚ - ART. 152 6. Prowadzący instalację, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany: 1) przedłożyć organowi właściwemu do przyjęcia zgłoszenia informacje o: a) rezygnacji z rozpoczęcia eksploatacji instalacji, b) zakończeniu eksploatacji instalacji, c) zmianie w zakresie danych lub informacji, o których mowa w ust. 2; 2) dokonać ponownego zgłoszenia instalacji, jeżeli zmiana wprowadzona w instalacji ma charakter istotnej zmiany. 7. Informacje, o których mowa w ust. 6 pkt 1, należy przedłożyć w terminie 14 dni odpowiednio od dnia: 1) rezygnacji z rozpoczęcia eksploatacji instalacji; 2) zakończenia eksploatacji instalacji; 3) zmiany w zakresie danych lub informacji, o których mowa w ust. 2.”

ZMIANA POŚ – art. 202 ust. 2 Do instalacji wymagających uzyskania pozwolenia zintegrowanego nie stosuje się przepisów art. 224 ust. 3 i 4; dla tych instalacji ustala się w szczególności dopuszczalną wielkość emisji gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza: wymienionych w konkluzjach BAT, a jeżeli nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – w dokumentach referencyjnych BAT, objętych standardami emisyjnymi.”, ust. 2a pkt 1 otrzymał brzmienie: W pozwoleniu zintegrowanym nie ustala się dopuszczalnej wielkości emisji gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza: „1) w sposób niezorganizowany lub za pośrednictwem wentylacji grawitacyjnej z instalacji, dla których poziom tej emisji nie został określony w przepisach w sprawie standardów emisyjnych w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, oraz jeżeli nie został on określony w konkluzjach BAT;”,

ZMIANA POŚ – art. 3 8d) konkluzje BAT – dokument sporządzony na podstawie dokumentu referencyjnego BAT, przyjmowany przez Komisję Europejską, w drodze decyzji, zgodnie z przepisami dotyczącymi emisji przemysłowych, formułujący wnioski dotyczące najlepszych dostępnych technik, ich opisu, informacji służącej ocenie ich przydatności, wielkości emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami, powiązanego monitoringu, powiązanych poziomów zużycia oraz, w stosownych przypadkach, odpowiednich sposobów przeprowadzenia remediacji; 4a) graniczne wielkości emisyjne – najwyższe z określonych w konkluzjach BAT wielkości emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami, uzyskiwane w normalnych warunkach eksploatacji z wykorzystaniem najlepszej dostępnej techniki lub kombinacji najlepszych dostępnych technik,

ZMIANA POŚ – art. 204 Instalacje wymagające pozwolenia zintegrowanego powinny spełniać wymagania ochrony środowiska wynikające z najlepszych dostępnych technik, a w szczególności nie mogą powodować przekroczenia granicznych wielkości emisyjnych. W szczególnych przypadkach organ właściwy do wydania pozwolenia zintegrowanego może w pozwoleniu zintegrowanym zezwolić na odstępstwo od granicznych wielkości emisyjnych, jeżeli w jego ocenie ich osiągnięcie prowadziłoby do nieproporcjonalnie wysokich kosztów w stosunku do korzyści dla środowiska oraz pod warunkiem, że nie zostaną przekroczone standardy emisyjne, o ile mają one zastosowanie. Przy dokonywaniu oceny organ właściwy powinien wziąć pod uwagę położenie geograficzne, lokalne warunki środowiskowe, charakterystykę techniczną instalacji lub inne czynniki mające wpływ na funkcjonowanie instalacji i środowisko jako całość. Jeżeli konkluzje BAT nie zostały opublikowane, dopuszczalną wielkość emisji z instalacji ustala się uwzględniając potrzebę przestrzegania standardów emisyjnych i standardów jakości środowiska.

KONKLUZJE BAT BREFy zakończone (konkluzje BAT przyjęte)
Produkcja szkła (GLS) Wytwarzanie żelaza i stali (FM) Przemysł garbarski (TAN) Produkcja cementu, wapna i tlenku magnezu (CLM) Przemysł chloroalkaliczny (CAK) BREFy zakończone (konkluzje BAT w trakcie przygotowywania) Rafinerie ropy i gazu (REF) Produkcja papieru i tektury (PP) Płyty drewnopochodne (WBP) – ok. 2015 Produkcja metali nieżelaznych (NFM) Gazy i ścieki z przemysłu chemicznego (CWW) – ok. 2015 BREFy w trakcie rewizji Chów i hodowla (IRPP) – 2014 Energetyczne spalanie (LCP) – ok. 2015 Wielkotonażowe związki organiczne (LVOC) – ok. 2015/2016 Przemysł spożywczy

ZMIANA POŚ – art. 215 Po opublikowaniu konkluzji BAT w Dz. Urz. UE organ właściwy do wydania pozwolenia: dokonuje analizy warunków pozwolenia zintegrowanego nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia publikacji konkluzji BAT, informuje prowadzącego instalację o rozpoczęciu analizy (i może zażądać od prowadzącego instalację przedłożenia informacji, w szczególności wyników monitorowania procesów technologicznych, niezbędnych do przeprowadzenia analizy i umożliwiających porównanie ich z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w odpowiednich konkluzjach BAT oraz określonymi w nich wielkościami emisji oraz dokonuje oceny zasadności udzielenia odstępstwa, o którym mowa w art. 204 ust. 2, przedkłada niezwłocznie wyniki analizy prowadzącemu instalację oraz, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ministrowi właściwemu do spraw środowiska … .

ZMIANA POŚ – art. 215 W przypadku gdy analiza wykaże konieczność zmiany pozwolenia zintegrowanego, organ niezwłocznie: przekazuje prowadzącemu instalację informację o konieczności dostosowania instalacji do wymagań określonych w konkluzjach BAT w czasie nie dłuższym niż 4 lata od dnia publikacji w Dz. Urz. UE konkluzji BAT; wzywa prowadzącego instalację do wystąpienia z wnioskiem o zmianę pozwolenia w terminie jednego roku od dnia wezwania, określając zakres tego wniosku mający związek ze zmianami wynikającymi z dokonanej analizy (w przypadku takiego wniosku nie stosuje się art. 210, tj. opłaty rejestracyjnej). W decyzji o zmianie pozwolenia organ określa termin, nie dłuższy niż 4 lata od dnia publikacji w Dz. Urz. UE konkluzji BAT, dostosowania instalacji do nowych wymagań określonych w tej decyzji (ust. 5). Udzielając odstępstwa, o którym mowa w art. 204 ust. 2, organ może określić późniejszy termin dostosowania instalacji do nowych wymagań. W decyzji o ograniczeniu wydanej na podstawie art. 195 ust. 1 pkt 5 stosuje się odpowiednio przepisy ust. 5.

USTAWA ZMIANIAJĄCA POŚ – art. 31
W przypadku konkluzji BAT opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem wejścia w życie ustawy (tj. 5 września 2014 r.): 1) analizy, o której mowa w art. 215 ust. 1 ustawy Poś, dokonuje się nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia 5 września 2014 r.; 2) w informacji, o której mowa w art. 215 ust. 4 pkt 1 ustawy Poś, wskazuje się termin nie dłuższy niż 4 lata od dnia 5 września 2014 r.; 3) w decyzji, o której mowa w art. 215 ust. 5 ustawy Poś, określa się termin nie dłuższy niż 4 lata od dnia 5 września 2014 r.

ZMIANA POŚ – art. 216 Organ dokonuje analizy pozwolenia zintegrowanego także: co najmniej raz na 5 lat lub jeżeli oddziaływanie instalacji na środowisko zmieniło się w stopniu wskazującym na konieczność zmiany pozwolenia w części dotyczącej określonych w nim warunków lub wielkości emisji z danej instalacji, lub jeżeli nastąpiła zmiana w najlepszych dostępnych technikach, pozwalająca na znaczne zmniejszenie wielkości emisji bez powodowania nadmiernych kosztów, lub wynika to z potrzeby dostosowania eksploatacji instalacji do zmian przepisów o ochronie środowiska. Do analizy stosuje się odpowiednio przepisy art. 215 ust. 2 i 3. W przypadku gdy analiza wykaże konieczność zmiany pozwolenia zintegrowanego, organ wzywa prowadzącego instalację do wystąpienia z wnioskiem o zmianę pozwolenia w terminie 6 miesięcy od dnia wezwania, określając zakres tego wniosku mający związek ze zmianami wynikającymi z dokonanej analizy (w przypadku takiego wniosku nie stosuje się art. 210, tj. opłaty rejestracyjnej).

USTAWA NOWELIZUJĄCA POŚ – art. 195
1. Pozwolenie może zostać cofnięte lub ograniczone bez odszkodowania, jeżeli: 1) eksploatacja instalacji jest prowadzona z naruszeniem warunków pozwolenia, innych przepisów ustawy lub ustawy o odpadach; 2) przepisy dotyczące ochrony środowiska zmieniły się w stopniu uniemożliwiającym emisję lub korzystanie ze środowiska na warunkach określonych w pozwoleniu; 3) instalacja jest objęta postępowaniem, o którym mowa w art , 4) nastąpiło przekroczenie krajowych pułapów emisji, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (obowiązuje od dnia r.), 5) prowadzący instalację nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 215 ust. 4 pkt 2 lub art. 216 ust. 3.” (analiza pozwoleń zintegrowanych) 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przed wydaniem decyzji w przedmiocie cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia organ wzywa prowadzącego instalację do usunięcia naruszeń w oznaczonym terminie.

Pozwolenia zintegrowane wydane dla instalacji, które były eksploatowane w dniu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 201 ust. 2 ustawy - Poś, oraz nie będą objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego (…), pozostają w mocy na czas, na jaki zostały wydane, w zakresie, w jakim wymagają one uzyskania pozwolenia, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2–4 ustawy - Poś, oraz pozwolenia wodnoprawnego na pobór wód. Pozwolenia zintegrowane wydane dla instalacji, które były eksploatowane w dniu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 201 ust. 2 ustawy - Poś, oraz będą objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego – organ: 1) zmienia z urzędu, w zakresie czasu, na jaki zostały wydane, zgodnie z art. 188 ust. 1 ustawy - Poś, oraz 2) analizuje, i jeżeli to konieczne, zmienia z urzędu, w celu dostosowania do wymagań wynikających z przepisów art. 211 ust. 5 i ust. 6 pkt 3 i 12 ustawy – Poś – w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 201 ust. 2 ustawy Poś. ALE! Przepis ten stosuje się odpowiednio także do pozwoleń zintegrowanych wydanych dla instalacji, których eksploatacja nie rozpoczęła się w dniu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 201 ust. 2 ustawy Poś.

Obowiązek uzyskania pozwolenia zintegrowanego dla instalacji, które: 1) są eksploatowane w dniu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 201 ust. 2 ustawy - Poś oraz 2) nie były objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego ze względu na rodzaj prowadzonej w niej działalności przed dniem wejścia w życie tych przepisów, a od dnia ich wejścia w życie będą objęte tym obowiązkiem – powstaje z dniem 1 lipca 2015 r. ALE! Na wniosek prowadzących takie instalacje pozwolenie zintegrowane może zostać wydane przed dniem 1 lipca 2015 r.

ZMIANA USTAWY – POŚ – art. 157a ust. 1
DEFINICJE zamieszczone w znowelizowanej ustawie - Poś: Art. 157a. 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o: cieple użytkowym – rozumie się przez to ilość ciepła wytwarzanego w źródle spalania paliw obejmującą ciepło zużywane w zakładzie, w którym jest zlokalizowane źródło spalania paliw, na cele grzewcze lub przemysłowe niezwiązane z produkcją energii elektrycznej i ciepła oraz ciepło przeznaczone dla odbiorców zewnętrznych na cele grzewcze lub przemysłowe; cieple dostarczanym do publicznej sieci ciepłowniczej – rozumie się przez to tę część ciepła użytkowego, która jest przekazywana poza teren zakładu, w którym jest zlokalizowane źródło spalania paliw, z wyjątkiem ciepła, które jest dostarczane do innych zakładów mających bezpośrednie połączenie ze źródłem spalania paliw; czasie użytkowania źródła spalania paliw – rozumie się przez to wyrażony w godzinach czas, w którym pracuje źródło spalania paliw lub część źródła spalania paliw, odprowadzając substancje do powietrza, z wyłączeniem okresów rozruchu i wyłączania, które są ustalane z uwzględnieniem specyficznych procesów oraz parametrów operacyjnych pozwalających na określenie momentu zakończenia rozruchu i rozpoczęcia wyłączania źródła spalania paliw oraz decyzji wykonawczej Komisji z dnia 7 maja 2012 r. dotyczącej określenia okresów rozruchu i wyłączania do celów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych;

ZMIANA USTAWY – POŚ – art. 157a ust. 1 cd.
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o: lokalnych paliwach stałych – rozumie się przez to naturalnie występujące paliwa stałe wydobywane lokalnie i spalane w źródle spalania paliw specjalnie zaprojektowanym dla tego rodzaju paliw; nominalnej mocy cieplnej – rozumie się przez to ilość energii wprowadzanej w paliwie do źródła spalania paliw w jednostce czasu przy jego nominalnym obciążeniu; stopniu odsiarczania – rozumie się przez to wyrażony w procentach stosunek różnicy między masą siarki zawartej w paliwie wprowadzonym do źródła spalania paliw w określonym czasie a masą siarki zawartej w gazach odlotowych odprowadzonych do powietrza w tym czasie do masy siarki zawartej w paliwie wprowadzonym do źródła spalania paliw w tym czasie; źródle spalania paliw ‑ rozumie się przez to część instalacji spalania paliw będącą stacjonarnym urządzeniem technicznym, w którym następuje utlenianie paliw w celu wytworzenia energii.

ZMIANA USTAWY – POŚ art. 157a ust. 2
Art. 157a. 2. Źródłem spalania paliw jest także zespół dwóch lub większej liczby źródeł spalania paliw, o których mowa w ust. 1 pkt 7, w przypadkach gdy: 1) gazy odlotowe z tych źródeł spalania paliw są odprowadzane do powietrza przez wspólny komin i całkowita nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 50 MW; w takim przypadku zespół źródeł spalania paliw uważa się za jedno źródło spalania paliw złożone z dwóch lub większej liczby części, którego całkowita nominalna moc cieplna stanowi sumę nominalnych mocy cieplnych tych części źródła spalania paliw, których nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 15 MW (pierwsza zasada łączenia); 2) dwa lub więcej źródeł spalania paliw, dla których pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r., lub dla których wniosek o wydanie takiego pozwolenia złożono po tym dniu i dla których całkowita nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 50 MW, zainstalowane zostały w taki sposób, że uwzględniając parametry techniczne i czynniki ekonomiczne, ich gazy odlotowe mogłyby być, w ocenie organu właściwego do wydania pozwolenia, odprowadzane przez wspólny komin; w takim przypadku zespół źródeł spalania paliw uważa za jedno źródło spalania paliw złożone z dwóch lub większej liczby części, którego całkowita nominalna moc cieplna stanowi sumę nominalnych mocy cieplnych tych części źródła spalania paliw, których nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 15 MW (druga zasada łączenia).

ZMIANA USTAWY - POŚ Art. 30 ustawy zmieniającej ustawę - Poś
1. W terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy (tj. od dnia 5 września 2014 r.) prowadzący instalację spalania paliw, której częścią są źródła spalania paliw, do których może mieć zastosowanie druga zasada łączenia, o której mowa w art. 157a ust. 2 pkt 2 ustawy Poś, przedkłada organowi właściwemu do wydania pozwolenia analizę dotyczącą możliwości technicznych odprowadzania gazów odlotowych ze źródeł jednym kominem oraz skutków ekonomicznych zastosowania tej zasady. 2. Organ właściwy do wydania pozwolenia może wystąpić do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o opinię, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 21a ustawy Prawo energetyczne. (w art. 4 zmieniona jest odpowiednio ustawa Prawo energetyczne).

ZMIANA USTAWY - POŚ Art. 23 ustawy zmieniającej ustawę - Poś
Do źródeł spalania paliw, dla których pozwolenie na budowę wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia złożono przed tym dniem, i zostały oddane do użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia 2014 r., przepisy dotyczące: 1) zasad łączenia 2) określania okresów rozruchu i wyłączania z zastosowaniem decyzji wykonawczej Komisji z dnia 7 maja 2012 r. dotyczącej określenia okresów rozruchu i wyłączania do celów dyrektywy 2010/75/UE – stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r. Do dnia 31 grudnia 2015 r. standardy emisyjne dla źródeł spalania paliw, o których mowa w ust. 1, dla których pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r., o łącznej nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, z których gazy odlotowe są odprowadzane do powietrza przez wspólny komin, stanowią standardy emisyjne odpowiadające łącznej nominalnej mocy cieplnej tych źródeł. Do źródeł spalania paliw lub ich części wymienionych w Traktacie Akcesyjnym dot. przystąpienia RP do UE - w Załączniku XII w Rozdziale 13 w Sekcji D punkcie 2 literze b lub literze c (Dz. U. z 2004r., Nr 90, poz. 864), przepisów dotyczących zasad łączenia nie stosuje się przy określaniu odpowiednio dopuszczalnych wielkości emisji tlenków azotu i dopuszczalnych wielkości emisji pyłu obowiązujących do terminów tam określonych.

ZMIANA USTAWY – POŚ - DEROGACJE
Art. 146a – 146i znowelizowanej ustawy – Poś - DEROGACJE WYNIKAJĄCE Z DYREKTYWY IED (dotyczą dużych źródeł spalania paliw, tj. źródeł o całkowitej nominalnej mocy cieplnej od 50 MW): dla źródeł zadeklarowanych w terminie do dnia 1 stycznia 2014 r. do wyłączenia (źródło może być użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2023 r., a czas jego użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. nie może przekroczyć godzin, albo godzin - dla źródeł opalanych lokalnym paliwem stałym spełniającym określone kryteria w zakresie wartości opałowej, zawartości wilgoci, połączonej zawartości wilgoci i popiołu oraz zawartości tlenku wapnia w popiele) - art. 33 dyrektywy IED, dla źródeł zasilających sieci ciepłownicze (co najmniej 50 % produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w tym źródle spalania paliw, stanowi ciepło dostarczone do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody) - art. 35 dyrektywy IED,

ZMIANA USTAWY – POŚ - DEROGACJE
3. dla źródeł objętych tzw. Przejściowym Planem Krajowym (PPK) - art. 32 dyrektywy IED. Projekt polskiego PPK został zatwierdzony Decyzją Komisji z dnia 17 lutego 2014 r. – C(2014)804 final i PPK został przyjęty Uchwałą Rady Ministrów Nr 50/2014 z dnia 23 kwietnia 2014 r. (obejmuje on 73 źródła spalania paliw) W pozwoleniu zintegrowanym obejmującym źródło spalania paliw uwzględnione w PPK określa się dla tego źródła maksymalne emisje substancji na okres realizacji PPK, wraz z warunkami uznawania ich za dotrzymane (art. 211 ust. 7 znowelizowanej ustawy – Poś).

ZMIANA USTAWY – POŚ – derogacje
I. Odpowiednie informacje, dane, albo deklaracje powinny być przekazane do właściwych organów przez operatorów źródeł spalania paliw w terminie: w roku 2012 – PPK (art. 146c), do dnia 1 stycznia 2014 r. – derogacje naturalne, czyli „opt-out” (art. 146a), do dnia 31 czerwca 2015 r. – derogacje ciepłownicze (art. 146b). II. Dla źródeł spalania paliw spełniających warunki do zastosowania derogacji w okresach derogacji, tj. od dnia 1 stycznia 2016 r. do: 31 grudnia 2023 r. lub w okresie krótszym, jeżeli limit czasu użytkowania źródła wynoszący godzin zostanie wykorzystany przed dniem r. – dla derogacji naturalnych 31 grudnia 2022 r. – dla derogacji ciepłowniczych, 30 czerwca 2020 r. dla źródeł objętych PPK – obowiązywać będą wielkości dopuszczalnej emisji NOx, pyłu i/lub SO2 lub stopnie odsiarczania, które zostały określone w pozwoleniu zintegrowanym jako obowiązujące w dniu r. III. W odniesieniu do źródeł derogowanych operuje się pojęciem całkowitej nominalnej mocy cieplnej, tj. mocy ustalanej z uwzględnieniem zasad łączenia źródeł.

ZMIANA USTAWY – POŚ - ciepłownictwo
Art. 146b. Dokumenty potwierdzające spełnianie warunków derogacji (które powinny być złożone organowi właściwemu do wydania pozwolenia do dnia 30 czerwca 2015 r.) powinny zawierać informacje lub dane dotyczące, w szczególności: całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła spalania paliw; obowiązujących je standardów emisyjnych lub stopni odsiarczania; określonych w pozwoleniu zintegrowanym wielkości dopuszczalnych emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, pyłu i dwutlenku siarki lub stopni odsiarczania; rodzaju stosowanego paliwa; udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania paliw, wyrażonego w procentach. Prowadzący instalację przekazuje organowi właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do końca lutego każdego roku, dane dotyczące udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania paliw, wyrażonego w procentach.

Dane, o których mowa w art. 146b ust. 3 ustawy – Poś (tj. dane dotyczące udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania paliw, wyrażonego w procentach), są przekazywane po raz pierwszy do końca lutego 2017 r., przy czym: 1) w roku 2017 są to dane o udziale ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania paliw osiągniętym 2016 r.; 2) w roku 2018 – dane, o których mowa w pkt 1, obliczone jako średnia arytmetyczna z roku 2016 i 2017; 3) w roku 2019 – dane, o których mowa w pkt 1, obliczone jako średnia arytmetyczna z roku 2016, 2017 i 2018; 4) w roku 2020 – dane, o których mowa w pkt 1, obliczone jako średnia arytmetyczna z roku 2016, 2017, 2018 i 2019; 5) od roku 2021 – dane, o których mowa w pkt 1, obliczone dla każdego roku jako średnia arytmetyczna z pięciu poprzedzających go lat (tzn. średnia krocząca z pięciu lat).

ZMIANA USTAWY – POŚ - PPK
Do źródeł spalania paliw objętych PPK nie stosuje się derogacji naturalnej i ciepłowniczej (źródło może być objęte tylko jednym mechanizmem derogacyjnym) – art. 146d Prowadzący instalację może cofnąć wniosek o objęcie źródła PPK; o cofnięciu wniosku prowadzący instalację informuje ministra właściwego do spraw środowiska oraz organ właściwy do wydania pozwolenia – art. 146e. Prowadzący instalację spalania paliw, której częścią jest źródło spalania paliw objęte PPK, jest obowiązany do: 1) dotrzymywania maksymalnych emisji substancji, o których mowa w rozporządzeniu wydanym przez Ministra Środowiska na podstawie art. 146h ustawy, z uwzględnieniem warunków uznawania ich za dotrzymane, o których mowa w tym rozporządzeniu; 2) realizacji działań w celu nieprzekraczania maksymalnych emisji substancji, o których mowa w rozporządzeniu wydanym przez Ministra Środowiska na podstawie art. 146h ustawy;

Art. 146g. – cd. Prowadzący instalację spalania paliw, której częścią jest źródło spalania paliw objęte PPK, jest obowiązany do: 3) przekazywania organowi właściwemu do wydania pozwolenia i Ministrowi Środowiska: a) w terminie do końca miesiąca po upływie każdego kwartału – aktualizowanej co kwartał informacji o wielkości emisji substancji, dla których dla danego źródła spalania paliw są określone maksymalne emisje substancji, o których mowa w rozporządzeniu wydanym przez Ministra Środowiska na podstawie art. 146h ustawy, b) w terminie dwóch miesięcy po upływie każdego roku – informacji o realizacji działań, o których mowa w pkt 2, c) informacji o każdej planowanej zmianie dotyczącej źródła spalania paliw, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 146h, która może mieć wpływ na zmianę wielkości emisji substancji z tego źródła, w szczególności o planowanym wyłączeniu źródła spalania paliw z eksploatacji oraz o rozpoczęciu współspalania odpadów w źródle spalania paliw;

Art. 146h. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, mając na uwadze art. 146f ust. 2, przepisy prawa Unii Europejskiej w sprawie emisji przemysłowych oraz cofnięte wnioski prowadzących instalacje, o których mowa w art. 146e, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz źródeł spalania paliw wraz z danymi dotyczącymi ich parametrów eksploatacyjnych; 2) maksymalne emisje substancji dla źródła spalania paliw na okres, o którym mowa w art. 146f ust. 3 – roczne dla lat 2016–2019 i na pierwsze półrocze 2020 r.; 3) łączne maksymalne emisje substancji dla wszystkich źródeł spalania paliw na okres, o którym mowa w art. 146f ust. 3 – roczne dla lat 2016–2019 i na pierwsze półrocze 2020 r.; 4) warunki uznawania za dotrzymane maksymalnych emisji substancji, o których mowa w pkt 2; 5) działania, które prowadzący instalację powinien zrealizować w celu nieprzekraczania maksymalnych emisji substancji, o których mowa w pkt 2.

Przepisy szczególne dotyczące kar za niespełnianie warunków uznawania za dotrzymane maksymalnych emisji substancji ze źródeł spalania paliw, o których mowa w PPK Art. 315d. W przypadku niedotrzymywania maksymalnych emisji substancji, wynikających z PPK, z uwzględnieniem warunków uznawania ich za dotrzymane, prowadzący instalację ponosi administracyjną karę pieniężną. Art. 315e. Karę wymierza, w drodze decyzji, WIOŚ, biorąc pod uwagę każdą wprowadzoną do powietrza ilość substancji przekraczającą maksymalne emisje substancji, określone dla źródła spalania paliw w PPK, przy czym jednostkowa stawka kary wynosi 15 zł za każdy kilogram substancji. ”;

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz. U. poz. 1546)

STANDARDY EMISYJNE – przepisy ogólne (rozdz. 1 )
§ 2. DEFINICJE: komina, mocy cieplnej, organu właściwego do wydania pozwolenia, paliwa – rozumianego jako palną substancję stałą, ciekłą lub gazową, rozruchu i wyłączania – rozumianych jako działania prowadzone w trybie przewidzianym w tej części instrukcji obsługi źródła spalania paliw, instalacji albo urządzenia, która określa w szczególności warunki oraz odpowiednio czas rozruchu i wyłączania źródła spalania paliw, instalacji albo urządzenia; w przypadku źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW okresy rozruchu i wyłączania ustala się z uwzględnieniem decyzji wykonawczej Komisji z dnia 7 maja 2012 r. dotyczącej określania okresów rozruchu i wyłączania do celów dyrektywy 2010/75/UE; tlenków azotu – rozumianych jako tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, źródła wielopaliwowego.

STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (do rozdziału 3 rozp
STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (do rozdziału 3 rozp. przeniesione są postanowienia rozdziału III dyrektywy 2010/75/UE) § 4 DEFINICJE: paliwa dominującego, silnika Diesla, silnika gazowego, turbiny gazowej, źródła istniejącego – rozumianego jako źródło spalania paliw, dla którego pozwolenie na budowę wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony przed tym dniem, i które zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia 2014 r.; przez źródło istniejące rozumie się także źródło spalania paliw, dla którego przed dniem 1 lipca 1987 r. zamiast pierwszego pozwolenia na budowę wydano odpowiednik takiego pozwolenia; źródła nowego – rozumianego jako źródło spalania paliw, dla którego pozwolenie na budowę wydano po dniu 6 stycznia 2013 r. lub które zostało oddane do użytkowania po dniu 7 stycznia 2014 r.

STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (rozdz. 2)
§ 5 1. Standardy emisyjne określa się dla źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1,0 MW, zwanych dalej „źródłami”, innych niż: 1) źródła, w których produkty spalania są wykorzystywane bezpośrednio do ogrzewania, suszenia lub każdej innej obróbki przedmiotów lub materiałów; 2) źródła do oczyszczania gazów odlotowych przez spalanie, które nie są eksploatowane jako niezależne źródła; 3) źródła do regeneracji katalizatorów w krakowaniu katalitycznym; 4) źródła do konwersji siarkowodoru w siarkę; 5) reaktory używane w przemyśle chemicznym; 6) źródła do opalania baterii koksowniczych; 7) nagrzewnice Cowpera; 8) źródła stosowane do napędu pojazdu, statku lub statku powietrznego; 9) turbiny gazowe i silniki gazowe usytuowane na platformach morskich; 10) silniki Diesla; 11) kotły odzysknicowe w instalacjach do produkcji masy celulozowej; 12) źródła, w których są spalane lub współspalane odpady stałe inne niż biomasa lub odpady płynne.

§ 5 2. Przez biomasę rozumie się produkty składające się z substancji roślinnych pochodzących z rolnictwa lub leśnictwa, które mogą być wykorzystywane jako paliwo w celu odzyskania zawartej w nich energii i następujące rodzaje odpadów: odpady roślinne z rolnictwa i leśnictwa; odpady roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną; włókniste odpady roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana; odpady korka; odpady drewna, z wyjątkiem odpadów drewna zanieczyszczonego impregnatami lub powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, w skład których wchodzą w szczególności odpady drewna pochodzącego z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej.

BIOMASA INNE DEFINICJE BIOMASY ZAWARTE SĄ W:
rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz. U. z 2012 r. poz. 1229), rozporządzeniu Komisji (UE) Nr 601/2012 z dnia r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (art. 3 pkt 20)

§ 6 Załączniki nr 1-5 określają standardy emisyjne dla źródeł istniejących, przy czym: Załącznik 1 – standardy dla źródła istniejącego o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, Załącznik 2 - standardy dla źródła istniejącego, dla którego pierwsze pozwolenie na budowę albo odpowiednik takiego pozwolenia wydano przed dniem 1 lipca 1987 r.: o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 50 MW, o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW – do dnia 31 grudnia 2015 r. albo, w przypadkach wskazanych w pkt IV załącznika nr 2 do rozporządzenia – do terminu określonego w tym punkcie. Załącznik 3 - standardy dla źródła istniejącego, dla którego pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r., jeżeli wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony przed dniem 27 listopada 2002 r., i które zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r.: o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW – do dnia 31 grudnia r.

§ 6 Załącznik nr 4 - standardy dla źródła istniejącego: dla którego wniosek o wydanie pozwolenia na budowę złożono po dniu 26 listopada 2002 r. lub które zostało oddane do użytkowania po dniu 27 listopada 2003 r., będącego turbiną gazową, dla którego pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 2002 r. lub które zostało oddane do użytkowania po dniu 27 listopada 2003 r., w którym po dniu 27 listopada 2003 r. dokonano istotnej zmiany instalacji, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy - Poś, – o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 50 MW, a do dnia 31 grudnia r. także dla źródła istniejącego o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW. Załącznik nr 5 - standardy dla źródła istniejącego, które zostało oddane do użytkowania przed dniem 29 marca 1990 r., dla którego prowadzący takie źródło zobowiązał się w pisemnej deklaracji, złożonej organowi właściwemu do wydania pozwolenia do dnia 30 czerwca 2004 r., że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r., a czas jego użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy godzin.

§ 6 Załącznik nr 6 określa standardy emisyjne dla źródła: 1) nowego, 2) o którym mowa w ust. 5 (tj. źródła zadeklarowanego do wyłączenia nie później niż 31 grudnia 2015 r.), eksploatowanego po dniu 31 grudnia 2015 r., a jeżeli przepis ust. 5 stosuje się do części źródła – to dla tej części eksploatowanej po dniu 31 grudnia 2015 r., 3) o którym mowa w art. 146a ust. 1 ustawy (tj. źródła zadeklarowanego do wyłączenia nie później niż 31 grudnia 2023 r.), eksploatowanego po dniu 31 grudnia 2023 r. lub po wykorzystaniu limitu czasu użytkowania odpowiednio lub godzin, mimo złożenia przez prowadzącego takie źródło pisemnej deklaracji, w terminie do dnia 1 stycznia 2014 r., że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2023 r., a czas użytkowania źródła, w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r., nie przekroczy godzin albo 32 000 godzin.

§ 7 1. Standardy emisyjne dla źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, stanowi średnia obliczona ze standardów emisyjnych dla każdej części źródła, ważona względem nominalnej mocy cieplnej tych części źródła. 2. Standardy emisyjne dla każdej części źródła, o którym mowa w ust. 1, stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 6, § 8 i § 9, odpowiadające całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła, o której mowa w art. 157a ust. 2 ustawy. 3. W przypadku źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła.

§ 8 – STANDARDY dla źródeł wielopaliwowych § 9 – STANDARDY dla źródeł rozbudowanych i źródeł, w których wprowadzono zmianę mogącą mieć negatywny wpływ na środowisko § 10 – ODSTĘPSTWA OD STANDARDÓW w przypadku źródeł opalanych paliwem o małej zawartości siarki i źródeł opalanych gazem ziemnym § 11 – WARUNKI UZNAWANIA STANDARDÓW ZA DOTRZYMANE, w tym stopnie odsiarczania § 12 – POSTĘPOWANIE w przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych ograniczających emisję § 13 – PRZEKAZYWANIE właściwym organom informacji, o których mowa w § 10-12 § 14 – WYMAGANIA TECHNICZNE dotyczące odprowadzania gazów odlotowych ze źródeł do powietrza

Wprowadzenie zgodnych z postanowieniami dyrektywy IED wymagań dotyczących: stopni odsiarczania - art. 31 dyrektywy IED, istniejących źródeł szczytowych eksploatowanych po roku 2015, które stanowią część zespołu źródeł włączonych do wspólnego komina (załącznik nr 1); w tym zakresie: - łagodniejsze standardy emisyjne dotyczyć będą części źródła odprowadzającej gazy odlotowe jednym lub więcej przewodem wspólnego komina, użytkowanej w roku nie więcej niż 1500 godzin (średnia krocząca z pięciu lat), w przypadku gdy emisje z takiej części będą mierzone osobno oraz - standardy te są ustalane w odniesieniu do całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła – kryterium do zastosowania łagodniejszych standardów jest podane w dyrektywie IED (załącznik nr V część 1 dyrektywy).

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U. poz. 1542)

POMIARY – ŹRÓDŁA SPALANIA PALIW
§ Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla następujących źródeł spalania paliw: 1) określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”, w tym turbin gazowych, bez względu na datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania turbiny do użytkowania, 2) silników Diesla, 3) kotłów odzysknicowych w instalacjach do produkcji masy celulozowej – wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, zwanych dalej „źródłami”. 2. Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW.

3. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, ciągłe pomiary emisji nie są wymagane, jeżeli czas użytkowania źródła nie przekroczy godzin. + przepisy przejściowe: § 13. Czas użytkowania źródła, o którym mowa w § 2 ust. 3, liczy się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 14. Do pomiarów wielkości emisji rozpoczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się, do dnia 31 grudnia 2014 r., przepisy dotychczasowe. § Do dnia 31 grudnia 2015 r. ciągłe pomiary emisji do powietrza dla źródeł, dla których pozwolenie na budowę wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia złożono przed tym dniem, i zostały oddane do użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia 2014 r., prowadzi się, jeżeli suma nominalnych mocy cieplnych źródeł, z których gazy odlotowe odprowadzane są do powietrza przez wspólny komin, jest nie mniejsza niż 100MW. 2. Ustalając sumę nominalnych mocy cieplnych źródeł spalania paliw, o której mowa w ust. 1, nie uwzględnia się: (….). 4. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla źródła, dla którego nie jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów.

5. Dla źródła, o którym mowa w ust. 2, pomiary w zakresie: 1) pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,; 2) dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie: a) gazem ziemnym albo b) olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń do ograniczania wielkości emisji siarki, albo c) biomasą, jeżeli prowadzący instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa od standardów emisyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy – prowadzi się w okresowo, natomiast w zakresie innych substancji prowadzi się ciągłe pomiary. 6. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dwa razy w roku – raz w sezonie zimowym (październik–marzec) i raz w sezonie letnim (kwiecień–wrzesień), z tym że w przypadku źródła pracującego sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy, pomiary emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy źródła. W przypadku źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, pomiary powinny obejmować emisję ze wszystkich części źródła pracujących w danym sezonie lub okresie.

7. Pomiary emisji rtęci do powietrza prowadzi się dla źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, opalanego węglem kamiennym lub brunatnym, okresowo, co najmniej raz w roku. + przepis przejściowy: § 16. Do źródeł spalania paliw, dla których pozwolenie na budowę wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony przed tym dniem, i źródła zostały oddane do użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia 2014 r., przepis § 2 ust. 7 stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r. metoda referencyjna pomiaru emisji rtęci – manualna zgodna z normą PN-EN lub instrumentalna zgodna z normą PN-EN rozszerzona o oznaczenie Hg w fazie stałej zgodnie z PN-EN 8. W przypadku źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia, o których mowa w art. 157a ust. 2 ustawy, nominalnej mocy cieplnej źródła odpowiada całkowita nominalna moc cieplna tego źródła.

WAŻNE: UWAGI do załączników dotyczące np. metodyk referencyjnych dla pomiarów równoległych, kalibracji, walidacji, wartości przedziałów ufności, późniejszego stosowania wymagań normy PN-EN w zakresie procedury QAL 3, określania zatwierdzonych wartości średnich jednogodzinnych i średnich dobowych i unieważniania pomiarów. Objaśnienia do załączników dotyczące np. wyjaśnienia skrótów stosowanych w tabelach (np. NOX (w przeliczeniu na NO2) – tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu), określenia niepewności pomiarów, dopuszczalnych odstępstw od prowadzenia ciągłych pomiarów prędkości przepływu gazów odlotowych lub ciśnienia dynamicznego gazów odlotowych i wilgotności bezwzględnej gazów odlotowych lub stopnia zawilżenia gazów odlotowych.

PRZEWIDYWANE ZMIANY WYMAGAŃ – wymagania dla średnich źródeł spalania paliw
Na stronie internetowej: zamieszczony jest projekt nowej dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ograniczenia niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania (MCP). Projektowana dyrektywa określa wymagania dla obiektów energetycznego spalania o nominalnej mocy cieplnej 1-50 MW, w tym: obowiązek rejestracji obiektów (art. 4 i załącznik I), dopuszczalne wielkości emisji (art. 5 i załączniki II i III) wymagania dotyczące monitorowania emisji (art. 6 i załącznik IV)

PRZEWIDYWANE ZMIANY WYMAGAŃ – wymagania dla średnich źródeł spalania paliw
W bazowym projekcie dyrektywy dopuszczalne wielkości emisji SO2 i pyłu dla MCP zostały zaproponowane - co do zasady - na poziomie odpowiadającym emisjom określonym w dyrektywie IED dla obiektów dużych o mocy od 50 do 100 MW. W celu uniknięcia poważnych skutków dla małych i średnich przedsiębiorstw, w których eksploatuje się większość MCP, zaproponowano wprowadzenie środków łagodzących takich jak: okres przejściowy na osiągnięcie zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji, zróżnicowany dla istniejących obiektów o mocy 1-5 MW i 5-50 MW (dla obiektów o mocy do 5 MW okres ten jest dłuższy o 5 lat – odpowiednio 1 stycznia 2030 r. i 1 stycznia 2025 r.), ograniczenie lub uproszczenie obowiązków dotyczących monitorowania i sprawozdawczości (dla obiektów o mocy do 20 MW pomiary okresowe wymagane z częstotliwością raz na trzy lata, a dla obiektów większej mocy – raz na rok). istniejący obiekt energetycznego spalania” oznacza obiekt energetycznego spalania oddany do eksploatacji przed upływem 1 roku od daty transpozycji dyrektywy;

STANDARDY EMISYJNE – spalanie i współspalanie odpadów (do rozdziału 3 rozp. przeniesione są postanowienia rozdziału IV dyrektywy 2010/75/UE) § 15 1. Standardy emisyjne określa się dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów innych niż instalacje i urządzenia: 1) w których są spalane lub współspalane wyłącznie następujące odpady: a) stanowiące biomasę, b) promieniotwórcze, c) zwłoki zwierzęce, które są unieszkodliwiane zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002, d) pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego na platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach; 2) doświadczalne wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych, prac naukowych i prób mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej niż 50 Mg odpadów rocznie;

STANDARDY EMISYJNE – spalanie i współspalanie odpadów
§ 15 – cd. 3) do spalania gazów uzyskanych w wyniku zgazowania lub pirolizy odpadów, które są oczyszczone w stopniu gwarantującym, że ich spalanie nie może spowodować emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego. 2. Do będących źródłami instalacji spalania lub współspalania odpadów, w których są spalane lub współspalane: 1) odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, 2) gazy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 – przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

I. Załącznik nr 7 określa standardy emisyjne dla: instalacji i urządzeń spalania odpadów, instalacji i urządzeń współspalania odpadów, w przypadku: 1) gdy moc cieplna ze spalania odpadów niebezpiecznych przekracza 40% nominalnej mocy cieplnej instalacji albo urządzenia, 2) gdy współspalanie odpadów odbywa się w taki sposób, że głównym celem instalacji albo urządzenia nie jest wytwarzanie energii lub innych produktów, ale termiczne przekształcanie odpadów, 3) współspalania niepoddanych przeróbce zmieszanych odpadów komunalnych, z wyjątkiem odpadów innych niż niebezpieczne określonych w przepisach o klasyfikacji odpadów jako odpady o kodach i 20 02 II. Załącznik nr 8 określa standardy emisyjne dla instalacji i urządzeń współspalania odpadów.

§ Proces spalania lub współspalania odpadów nie może być kontynuowany przez okres przekraczający cztery godziny, w przypadku gdy przekraczane są standardy emisyjne. 2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, dla instalacji i urządzeń spalania odpadów średnie trzydziestominutowe stężenie pyłu, tlenku węgla i substancji organicznych wyrażonych jako całkowity węgiel organiczny, przy zawartości 11% tlenu w gazach odlotowych, nie może przekraczać: 1) dla pyłu – 150 mg/m3u; 2) dla tlenku węgla – 100 mg/m3u; 3) dla substancji organicznych wyrażonych jako całkowity węgiel organiczny – 20 mg/m3u. 3. Łączny czas eksploatacji instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów w warunkach, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać, dla każdej linii technologicznej instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne ograniczające emisję, 60 godzin w okresie roku kalendarzowego.

4. W przypadku wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych lub w pracy urządzeń ochronnych ograniczających emisję, powodujących przekraczanie standardów emisyjnych: natychmiast wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów, a jeżeli przekraczanie standardów emisyjnych utrzymuje się, nie później niż w czwartej godzinie trwania zakłóceń rozpoczyna się procedurę zatrzymywania instalacji albo urządzeń w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji albo urządzeń; po przekroczeniu rocznego limitu czasu określonego w ust. 3 – natychmiast wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów, oraz jednocześnie rozpoczyna się procedurę zatrzymywania instalacji albo urządzeń w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji albo urządzeń. 5. Podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów wstrzymuje się natychmiast także w przypadku spadku temperatury w komorze spalania poniżej 850oC, a przy spalaniu odpadów niebezpiecznych zawierających ponad 1% związków chlorowcoorganicznych w przeliczeniu na chlor – poniżej 1100oC.

Średnie trzydziestominutowe
Lp. ZAŁĄCZNIK nr 7 Nazwa substancji Standardy emisyjne w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/ m3u), przy zawartości 11% tlenu w gazach odlotowych 2)3)4) Średnie dobowe Średnie trzydziestominutowe A B 1 2 3 4 5 pył ogółem 102) 30 10 substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny 20 chlorowodór 60 fluorowodór dwutlenek siarki 50 200 6 tlenek węgla5) 1005) 1506) 7 NOx z istniejących instalacji i urządzeń7),8) o zdolności przetwarzania9) większej niż 6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny lub z nowych instalacji i urządzeń10),11) 2004), 5) 4004), 6) 2004), 7) NOx z istniejących instalacji i urządzeń7),8) o zdolności przetwarzania9) do 6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny 4004), 8) - 8 metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metal Średnie z próby o czasie trwania od 30 minut do 8 godzin kadm + tal 0,05 rtęć antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź + mangan + nikiel + wanad 0, 5 9 dioksyny i furany Średnia z próby o czasie trwania od 6 do 8 godzin 0,112)

ZAŁĄCZNIK NR 8 Vodp  Codp + Vproc  Cproc = C Vodp + Vproc C – oznacza standardy emisyjne z instalacji i urządzeń współspalania odpadów dla substancji zawartych w gazach odlotowych, dla których w tabelach niniejszego załącznika do rozporządzenia standardy emisyjne nie zostały określone, Vodp – oznacza objętość gazów odlotowych powstających ze spalania odpadów o najniższej wartości opałowej, określoną dla umownych warunków gazów odlotowych przy zawartości 11% tlenu (dla spalania olejów odpadowych – 3% tlenu w gazach odlotowych); jeżeli moc cieplna ze spalania odpadów niebezpiecznych wynosi poniżej 10% nominalnej mocy cieplnej instalacji, Vodp należy wyznaczyć z ilości odpadów, której spalenie odpowiadałoby 10 % nominalnej mocy cieplnej instalacji, Codp – oznacza standardy emisyjne z instalacji i urządzeń spalania odpadów, określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia w tabeli w kolumnie trzeciej jako średnie dobowe; w przypadku źródeł spalania paliw opalanych lokalnym paliwem stałym, w których są współspalane odpady i dla których z uwagi na jakość paliwa nie mogą być dotrzymywane wielkości Cproc dla dwutlenku siarki określone w pkt III, zamiast tych wielkości mogą być stosowane minimalne stopnie odsiarczania określone w § 11 ust. 14–16 rozporządzenia; w takim przypadku wielkość Codp jest równa 0 mg/Nm3;

ZAŁĄCZNIK NR 8 Vproc – oznacza objętość gazów odlotowych powstających w czasie prowadzenia procesu obejmującego spalanie paliw (bez spalania odpadów), wyznaczoną dla zawartości tlenu, dla której, zgodnie z przepisami rozporządzenia, należy standaryzować emisje, a w przypadku nieokreślenia w rozporządzeniu takich zawartości tlenu dla instalacji – objętość gazów odlotowych wyznaczoną dla rzeczywistej zawartości tlenu w gazach odlotowych, nierozrzedzonych dodatkiem niepotrzebnego powietrza, Cproc – oznacza standardy emisyjne określone dla niektórych rodzajów instalacji wskazanych w tabelach 2–4 (2-10) niniejszego załącznika do rozporządzenia lub, w przypadku nieokreślenia w tym załączniku takich standardów emisyjnych dla instalacji lub substancji – rzeczywiste wartości stężeń substancji w gazach odlotowych występujące w czasie prowadzenia procesu obejmującego spalanie paliw (bez spalania odpadów), pod warunkiem że taka wielkość emisji substancji nie spowoduje przekraczania dopuszczalnego poziomu substancji w powietrzu lub wartości odniesienia. Powyższy wzór jest stosowany także do obliczeń standardowej zawartości tlenu w gazach odlotowych powstających w procesie współspalania odpadów.

ZMIANY WYMAGAŃ W ZAKRESIE STANDARDÓW EMISYJNYCH
Objęcie wymaganiami emisyjnymi nie tylko instalacji spalania lub współsplania odpadów, ale także urządzeń, w których realizowany jest ten proces. Zaostrzenie niektórych wartości Cproc dla dwutlenku siarki, tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu i pyłu, na podstawie których ustalane są wymagania emisyjne ze źródeł spalania paliw, w których współspalane są odpady. Rezygnacja z odstępstwa, które jest przewidziane przepisem § 16 ust. 2 obowiązującego obecnie rozporządzenia w sprawie standardów emisyjnych z instalacji, w myśl którego przepisów rozdziału 3 tego rozporządzenia nie stosuje się do instalacji, w których wraz z paliwami współspalane są odpady inne niż niebezpieczne w ilości nie większej niż 1 % masy paliw (od dnia 1 stycznia 2016 r.) – przepis przejściowy § 42. .

POMIARY § 3. 1. Ciągłe i okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów, w zależności od rodzaju substancji lub parametru określonych w załączniku, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 3. 2. Okresowe pomiary emisji do powietrza, o których mowa w ust. 1, prowadzi się co najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji instalacji i urządzenia spalania lub współspalania odpadów – co najmniej raz na trzy miesiące. 3. Zamiast ciągłych pomiarów emisji do powietrza mogą być prowadzone okresowe pomiary emisji do powietrza z częstotliwością określoną w ust. 2: 1) w przypadku chlorowodoru lub dwutlenku siarki – jeżeli prowadzący instalację albo użytkownik urządzenia spalania lub współspalania odpadów może wykazać, że emisje chlorowodoru lub dwutlenku siarki w żadnych okolicznościach nie będą wyższe niż ich standardy emisyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy;

POMIARY 2) w przypadku fluorowodoru:
a) jeżeli prowadzący instalację albo użytkownik urządzenia spalania lub współspalania odpadów może wykazać, że emisja fluorowodoru w żadnych okolicznościach nie będzie wyższa niż standardy emisyjne tej substancji określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy lub b) jeżeli w wyniku neutralizacji chlorowodoru jest zapewnione dotrzymywanie standardu emisyjnego tej substancji określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy; 3) w przypadku tlenków azotu rozumianych jako tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu – jeżeli prowadzący istniejącą instalację spalania lub współspalania odpadów lub użytkownik istniejącego urządzenia spalania lub współspalania odpadów, o zdolności przetwarzania poniżej 6 Mg odpadów na godzinę, może wykazać, że emisja tlenków azotu z tej instalacji lub urządzenia w żadnych okolicznościach nie będzie wyższa niż ich standardy emisyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy.

POMIARY § Przepisów § 3 ust. 1 – 3 nie stosuje się do instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów: 1) w których spalane lub współspalane są wyłącznie następujące odpady: a –f ) zaliczone do biomasy g) promieniotwórcze, h) pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego na platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach, i) zwłok zwierzęcych, które są unieszkodliwiane zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009; 2) doświadczalnych wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych, prac naukowych i prób, mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej niż 50 Mg odpadów rocznie; 3) przeznaczonych do spalania gazów uzyskanych w wyniku zgazowania lub pirolizy odpadów, które są oczyszczone w stopniu gwarantującym, że ich spalanie nie może spowodować emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego. 2. Do instalacji spalania lub współspalania odpadów będących źródłami, w których spalane lub współspalane są odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–f lub gazy, o których mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spalania paliw w źródłach.

Lotne związki organiczne (LZO) – według definicji zamieszczonych w przepisach prawa unijnego
Związki organiczne mające w temperaturze 293,15 K prężność par nie mniejszą niż 0,01 kPa, względnie posiadające analogiczną lotność w szczególnych warunkach użytkowania - wg dyrektywy 1999/13/WE w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych w niektórych rodzajach działalności i instalacji oraz wg dyrektywy 2010/75/UW w sprawie emisji przemysłowych Związki organiczne o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250 oC, mierzonej w warunkach ciśnienia normalnego 101,3 kPa – wg dyrektywy 2004/42 w sprawie ograniczeń emisji LZO w wyniku stosowania rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów, a także zmieniająca dyrektywę 1993/13/WE Wszystkie związki organiczne powstające w wyniku działalności człowieka, inne niż metan, które są zdolne produkować fotochemiczne oksydanty w drodze reakcji z tlenkami azotu w obecności światła słonecznego – niemetanowe związki organiczne wg. dyrektywy 2001/81/WE w sprawie krajowych pułapów emisji

STANDARDY EMISYJNE - LZO
Zmiana definicji instalacji istniejących (zgodnie z art. 75 ust. 1 dyrektywy IED), co skutkuje objęciem tą definicją szerszej grupy instalacji rozpuszczalnikowych niż wynikało to z dotychczasowego rozporządzenia; instalacja istniejąca – instalacja użytkowana w dniu 29 marca 1999 r. lub instalacja, dla której wydano pozwolenie przed dniem 1 kwietnia 2001 r. lub dla której przed tym dniem złożono wniosek o wydanie pozwolenia, a gdy pozwolenie nie było wymagane, zawiadomienie o zamiarze przystąpienia do użytkowania, jeżeli instalacja została oddana do użytkowania nie później niż do dnia 1 kwietnia 2002 r. 85

§ 38. W przypadku gdy substancje lub mieszaniny zostaną z uwagi na zawartość LZO zaklasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość, zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w § 33 ust. 1 pkt 1, i zostaną im przypisane zwroty lub powinny być one oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia: H340, H350, H350i, H360D lub H360F, a do dnia 31 maja 2015 r. także zwrotami: R45, R46, R49, R60 lub R61, instalacje, w których są one używane, powinny być dostosowane do wymagań wynikających z niniejszego rozdziału, nie później niż w terminie roku od daty dokonania tej klasyfikacji. § 43. Substancje lub mieszaniny, które z uwagi na zawartość lotnych związków organicznych są klasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008, i które mają przypisane zwroty lub które powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia: H340, H350, H350i, H360D lub H360F, a do dnia 31 maja 2015 r. także zwrotami: R45, R46, R49, R60 lub R61, zastępuje się w możliwie krótkim czasie mniej szkodliwymi substancjami lub mieszaninami. 86 86

LZO – zmiana oznaczeń niektórych LZO
Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Tytuły II, III i IV rozporządzenia mają zastosowanie do: substancji - od dnia 1 grudnia 2010 r., mieszanin (wcześniej „preparatów”) - od dnia 1 czerwca 2015 r. Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia podane są w załączniku III. Dotychczasowym „zwrotom” odpowiadać będą odpowiednio „zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia” : R40 - H351 R45 - H350 R46 - H340 R49 - H350i R60 - H360F R61 - H360D

STANDARDY EMISYJNE – LZO (do rozdz. 6 rozp
STANDARDY EMISYJNE – LZO (do rozdz. 6 rozp. przeniesione są postanowienia rozdz. V dyr. 2010/75/UE) § 28. DEFINICJE: emisji całkowitej, wprowadzania lotnych związków organicznych (LZO) do powietrza w sposób niezorganizowany (emisja niezorganizowana), wprowadzania LZO do powietrza w sposób zorganizowany (emisja zorganizowana), chlorowcowanych LZO, gazów odlotowych, mieszaniny, roku, rozpuszczalników organicznych, wkładu LZO, wtórnego wykorzystania, zużycia LZO, związku organicznego. 88 88

§ 28. 2. LZO wprowadzane do powietrza przez: 1) systemy wentylacji grawitacyjnej, 2) systemy mechanicznej wentylacji ogólnej, 3) zawory bezpieczeństwa i zawory odpowietrzające w instalacjach do magazynowania LZO – z wyjątkiem ich wprowadzania do powietrza przez urządzenia ochronne ograniczające emisję LZO, traktuje się jako emisję niezorganizowaną. 89 89

§ 29. Standardy emisyjne określa się dla instalacji, w których są używane rozpuszczalniki organiczne i: 1) w których są prowadzone procesy wymienione w załączniku nr 9 do rozporządzenia oraz 2) w przypadku których łączna zdolność produkcyjna wymaga dla danego procesu zużycia LZO określonego w załączniku nr 10 do rozporządzenia. § 30. Standardy emisyjne LZO określa załącznik nr 10 do rozporządzenia, przy czym: 1) w tabeli 1 - są określone dla niektórych instalacji standardy emisyjne: a) emisji zorganizowanej, wyrażone jako stężenie LZO w gazach odlotowych, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, i oznaczone jako S1, b) emisji niezorganizowanej, wyrażone jako procent wkładu LZO i oznaczone jako S2, c) emisji całkowitej, wyrażone jako stosunek masy LZO do jednostki produktu lub surowca i oznaczone jako S4; 90 90

2) w tabeli 2 są określone dla niektórych instalacji standardy emisyjne: emisji zorganizowanej, wyrażone jako stężenie LZO w gazach odlotowych, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, i oznaczone jako S1, emisji niezorganizowanej, wyrażone jako procent wkładu LZO i oznaczone jako S3, emisji całkowitej, wyrażone jako procent wkładu LZO i oznaczone jako S5; 3) w tabeli 3 są określone standardy emisyjne emisji całkowitej dla instalacji powlekania nowych pojazdów, których łączna zdolność produkcyjna wymaga zużycia więcej niż 15 Mg LZO w ciągu roku, wyrażone jako stosunek masy LZO wprowadzonej do powietrza do: jednostki powierzchni produktu, jednostki produktu. 91 91

Załącznik nr 9 PROCESY PROWADZONE W INSTALACJACH, W KTÓRYCH SĄ UŻYWANE ROZPUSZCZALNIKI ORGANICZNE, DLA KTÓRYCH OKREŚLA SIĘ STANDARDY EMISYJNE Proces prowadzony w instalacji, w której są używane rozpuszczalniki organiczne, zwany dalej „procesem”, obejmuje czyszczenie wyposażenia, ale nie obejmuje czyszczenia produktów, chyba że z niniejszego załącznika do rozporządzenia wynika inaczej. PROCESY OBJĘTE STANDARDAMI EMISYJNYMI: Nakładanie spoiwa Powlekanie: nowych pojazdów kabin nowych samochodów ciężarowych kategorii N2 i N31), powierzchni metalowych i z tworzyw sztucznych, powierzchni drewnianych i drewnopochodnych, tkanin, włókien oraz powierzchni folii i papieru, skóry.

Załącznik nr 9 Powlekanie zwijanych metali walcowanych.
Czyszczenie na sucho. Produkcja obuwia. Produkcja mieszanin powlekających, lakierów, farb drukarskich lub spoiw. Wytwarzanie produktów farmaceutycznych. Drukarstwo (przepisom rozporządzenia podlegają tylko wymienione w załączniku procesy składowe). Przeróbka gumy. Czyszczenie powierzchni produktów. Ekstrakcja oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju roślinnego – proces polegający na ekstrahowaniu oleju roślinnego z nasion oraz innych surowców roślinnych, przetwarzaniu suchych pozostałości w celu wytworzenia pasz zwierzęcych, oczyszczeniu tłuszczów i olejów otrzymanych z nasion, surowców roślinnych lub surowców zwierzęcych. 13. Powlekanie drutu nawojowego 14. Impregnowanie drewna lub wyrobów drewnopochodnych . 15. Laminowanie drewna i tworzyw sztucznych.

Załącznik nr 9 12. Obróbka wykończeniowa nowych pojazdów – proces przemysłowy lub komercyjny polegający na powlekaniu i związanym z tym odtłuszczaniu, obejmujący: 1) pierwotne powlekanie pojazdów drogowych lub ich części materiałami wykończeniowymi, wykonywane poza instalacją produkcyjną, 2) powlekanie przyczep, w tym naczep2) – ale nieobejmujący wtórnego powlekania pojazdów drogowych lub ich części, wykonywanego jako część naprawy, konserwacji lub zdobienia. (doprecyzowanie zapisu ma związek z postanowieniami dyrektywy 2004/42/WE) Do procesu lakierowania pojazdów drogowych lub ich części, wykonywanego jako część naprawy, konserwacji i zdobienia pojazdu poza instalacją produkcyjną (tj. wtórnego powlekania, czyli powlekania pojazdów „starych”) stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących ograniczenia emisji LZO powstających w wyniku wykorzystywania rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach, lakierach oraz w preparatach do odnawiania pojazdów (Dz. U. Nr 11, poz. 72)

ZAŁĄCZNIK NR 10 1) Standardy emisyjne LZO dla niektórych instalacji określa tabela 1, w której: jako S1 są oznaczone standardy emisji zorganizowanej, wyrażone jako stężenie LZO w gazach odlotowych w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny; jako S2 są oznaczone standardy emisji niezorganizowanej, wyrażone jako procent wkładu LZO; jako S4 są oznaczone standardy emisji całkowitej, wyrażone jako stosunek masy LZO do jednostki produktu lub surowca. 2) Przez zużycie LZO, oznaczone w tabeli 1 jako Z, rozumie się wkład LZO w okresie roku, pomniejszony o masę LZO, które zostały w tym okresie odzyskane w celu ich wtórnego wykorzystania (Z = I1 – I3). 3) Zużycie LZO określone w tabeli 1 w kolumnie trzeciej odpowiada łącznemu zużyciu LZO we wszystkich instalacjach w zakładzie, w których prowadzony jest dany proces.

S1 w mg/m3u S2 w % S4 Procesy wymienione w tabeli I załącznika nr 10
Lp. Procesy wymienione w tabeli I załącznika nr 10 Zużycie LZO w Mg/rok S1 w mg/m3u S2 w % S4 1 2 3 4 5 6 Gorący offset rotacyjny > 15 i ≤ 25 > 25 100 20 30 - Rotograwiura publikacyjna 75 10 / 15 Sitodruk rotacyjny na tkaninie lub tekturze > 30 Inny rodzaj rotograwiury i sitodruku rotacyjnego, fleksografia, laminowanie lub lakierowanie w drukarstwie > 15 i ≤ 25 25 Czyszczenie na sucho mebli, odzieży i innych podobnych produktów, z wyjątkiem ręcznego usuwania plam i zabrudzeń > 0 20 g/kg czystego, suchego produktu Czyszczenie powierzchni z zastosowaniem LZO, o których mowa w § 33 > 1 i ≤ 5 > 5 15 10

Ekstrakcja lub rafinowanie oleju roślinnego z:
7 Inny rodzaj czyszczenia powierzchni > 2 i ≤ 10 > 10 75 20 15 - 8 Powlekanie nowych pojazdów > 0,5 i ≤ 15 50 25 9 Obróbka wykończeniowa nowych pojazdów > 0,5 10 Powlekanie zwijanych metali walcowanych (stali, aluminium, stopów miedzi) > 25 5 /10 11 Inny rodzaj powlekania metali, tworzyw sztucznych, tkanin, włókien, folii lub papieru > 5 i ≤ 15 > 15 100 / 100 75 / 50 14 Impregnowanie drewna lub wyrobów drewnopochodnych: - kreozotem - innymi LZO 100 45 11 kg/m3 impregnowanego drewna Ekstrakcja tłuszczu zwierzęcego – 1,5 kg/Mg surowca 21 Ekstrakcja lub rafinowanie oleju roślinnego z: rycynusa; nasion rzepaku; nasion słonecznika; Itd. 3 kg/Mg surowca 1 kg/Mg surowca .

Uwaga do załącznika nr 10 – zawiera definicje powłoki, lakieru i farby drukarskiej. Objaśnienia do załącznika nr 10 – zawierają m.in. definicje lotnych związków organicznych (LZO), instalacji istniejących, instalacji nowych: przez lotne związki organiczne (LZO) rozumie się lotne związki organiczne, w tym frakcję kreozotu, mające w temperaturze 293,15 K prężność par nie mniejszą niż 0,01 kPa, względnie posiadające analogiczną lotność w szczególnych warunkach użytkowania. przez instalację istniejącą rozumie się instalację użytkowaną w dniu 29 marca 1999 r. lub instalację, dla której wydano pozwolenie na użytkowanie przed dniem 1 kwietnia 2001 r. lub dla której przed tym dniem został złożony wniosek o wydanie pozwolenia na użytkowanie, a gdy takie pozwolenie nie było wymagane – zawiadomienie o zamiarze przystąpienia do użytkowania, jeżeli instalacja została oddana do użytkowania nie później niż do dnia 1 kwietnia 2002 r.; przez instalację nową rozumie się instalację inną niż instalacja istniejąca; jako instalację istniejącą traktuje się także (…) 98 98

§ Dotrzymanie standardów emisyjnych, o których mowa w § 30 pkt 1 i 2, sprawdza się na podstawie pomiarów wielkości emisji LZO i rocznego bilansu masy LZO, stosując odpowiednio następujące wzory: np. dotrzymywanie standardu emisji niezorganizowanej S2 (wyrażonego jako procent wkładu LZO tj. I1 + I2) sprawdza się stosując następujący wzór: 3. Prowadzący instalację sprawdza dotrzymywanie standardów emisyjnych, w terminie 2 miesięcy od zakończenia roku objętego bilansem. W przypadku niedotrzymania standardów emisyjnych prowadzący instalację przekazuje niezwłocznie informację o tym fakcie organowi ochrony środowiska właściwemu do wydania pozwolenia, przedkładając roczny bilans masy LZO.

I1 – oznacza masę LZO wprowadzonych po raz pierwszy do instalacji w okresie roku, I2 – oznacza masę LZO odzyskanych i ponownie wprowadzonych do instalacji w okresie roku, I3 – oznacza masę LZO odzyskanych z instalacji w celu ich wtórnego wykorzystania, ale nie jako wkład do instalacji, w okresie roku, H – oznacza masę LZO zawartych w produktach o wartości handlowej, O – oznacza masę LZO zawartych w odpadach, W – oznacza masę LZO zawartych w ściekach, R – oznacza masę LZO utraconych lub zatrzymanych w urządzeniach ograniczających wielkość emisji LZO, nieuwzględnionych w O i W, G – oznacza masę LZO wprowadzonych do powietrza w sposób zorganizowany, P – oznacza wielkość produkcji wyrażoną odpowiednio jako ilość, masę, powierzchnię lub objętość produktów, a w przypadku instalacji do ekstrakcji tłuszczu zwierzęcego i instalacji do ekstrakcji lub rafinowania oleju roślinnego – ilość przerabianego surowca. 100 100

§ Dla instalacji, w których są używane: 1) LZO, które zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008, są klasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość i które mają przypisane zwroty lub które powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia: H340, H350, H350i, H360D lub H360F, a do dnia 31 maja 2015 r. także zwrotami: R45, R46, R49, R60 lub R61, 2) chlorowcowane LZO, które zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w pkt 1, mają przypisane zwroty, lub które powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia: H341 lub H351, a do dnia 31 maja 2015 r. także zwrotami: R40 lub R68 – stosuje się standard emisyjny S1, a standard emisji niezorganizowanej tych LZO wynosi 0, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 4. 2. Standard emisyjny S1 dla LZO, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli suma mas takich LZO wprowadzanych do powietrza w ciągu jednej godziny jest nie mniejsza niż 10 g, wynosi 2 mg/m3u. Standard ten dotyczy sumarycznego stężenia takich LZO bez przeliczenia na całkowity węgiel organiczny. 101 101

3. Standard emisyjny S1 dla chlorowcowanych LZO, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli suma mas takich LZO wprowadzanych do powietrza w ciągu jednej godziny jest nie mniejsza niż 100 g, wynosi 20 mg/m3u. Standard ten dotyczy sumarycznego stężenia takich LZO bez przeliczenia na całkowity węgiel organiczny. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do instalacji, w których prowadzi się proces wymieniony w załączniku nr 10 do rozporządzenia w tabeli 1 w lp. 6 oraz do LZO, o których mowa w § 28 ust. 2 pkt 3, a przepisu ust. 3 nie stosuje się także do instalacji, w których prowadzi się proces wymieniony w załączniku nr 10 do rozporządzenia w tabeli 1 w lp. 5. W takich przypadkach LZO mogą być wprowadzane do powietrza w sposób zorganizowany lub niezorganizowany i wówczas stosuje się odpowiednie standardy emisyjne określone w załączniku nr 10 do rozporządzenia. 102 102

§ Przepisu § 30 (czyli standardów emisyjnych) nie stosuje się do instalacji, w których nie są dotrzymywane standardy emisyjne, ale dla których: 1) jest spełniony warunek planu obniżenia emisji określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia albo 2) prowadzący instalację opracuje plan obniżenia emisji, którego realizacja zapewni spełnienie warunku obniżenia emisji równoważnego temu, które zostałoby osiągnięte przy zastosowaniu standardów emisyjnych. 2. W przypadku planu obniżenia emisji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2: 1) punkt odniesienia do równoważnego obniżenia emisji powinien w możliwie najwyższym stopniu odpowiadać emisji LZO, która nastąpiłaby wówczas, gdyby nie podjęto żadnych działań zmierzających do obniżenia emisji; 2) równoważne obniżenie emisji z instalacji nowo zbudowanych, które zostaną oddane do użytkowania, powinno nastąpić z dniem oddania instalacji do użytkowania; 3) warunki realizacji planu uwzględniają czas niezbędny do zastąpienia mieszanin zawierających LZO stosowanych w instalacjach substytutami niezawierającymi LZO lub zawierającymi mniejsze ilości LZO, w tym substytutami, które są w fazie opracowania. 103 103

ZAŁĄCZNIK NR 11 I1 - (I3 + H + O + W + R) ≤ E
Zgodność z wymaganiami jest osiągnięta, jeżeli emisja LZO wyznaczona z planu obniżenia emisji nie przekracza wielkości emisji docelowej. Warunek, którego spełnienie umożliwia odstąpienie od standardów emisyjnych, w związku z planem obniżenia emisji, wyraża się następującym wzorem: I1 - (I3 + H + O + W + R) ≤ E gdzie: I1 – oznacza masę lotnych związków organicznych (LZO) wprowadzonych po raz pierwszy do instalacji w okresie roku, I3 – oznacza masę LZO odzyskanych z instalacji w celu ich wtórnego użycia, ale nie jako wkład do instalacji, w okresie roku, H – oznacza masę LZO zawartych w produktach o wartości handlowej, O – oznacza masę LZO zawartych w odpadach, W – oznacza masę LZO zawartych w ściekach, R – oznacza masę LZO utraconych lub zatrzymanych w urządzeniach ograniczających wielkość emisji LZO, nieuwzględnionych w O i W, E – oznacza wielkość emisji docelowej ustaloną w następujący sposób:

ZAŁĄCZNIK NR 11 1. Masę substancji stałych zawartych w zużywanych w ciągu roku powłokach, farbach drukarskich, lakierach lub klejach mnoży się przez odpowiedni współczynnik krotności (wartość współczynnika krotności – w zależności od procesu – wynosi: 4, 3, 2,33 i 1,5) 2. Do standardu emisyjnego S2 dodaje się liczbę n wynoszącą: 15 – w przypadku instalacji określonych w tabeli 1 w załączniku nr 10 do rozporządzenia w: lp. 8 i 9 lp. 11, jeżeli roczne zużycie LZO jest nie większe niż 15 Mg lp. 13, jeżeli roczne zużycie LZO jest nie większe niż 25 Mg, 5 – w przypadkach innych niż określone w lit. a; 3. Mnoży się wartości otrzymane w pkt 1 i 2, a następnie dzieli przez 100.

§ W terminie 2 miesięcy od zakończenia każdego roku objętego planem obniżenia emisji prowadzący instalację przekazuje organowi właściwemu do wydania pozwolenia sprawozdanie dotyczące poprzedniego roku, zawierające odpowiednio: 1) sprawdzenie spełnienia warunku planu obniżenia emisji określonego w załączniku nr 11 do rozporządzenia albo 2) rozliczenie planu obniżenia emisji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w tym roczny bilans masy LZO. 4. Do przekazania, o którym mowa w ust. 3, przepisy § 13 stosuje się odpowiednio. 5. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do LZO, o których mowa w § 33 ust. 1. 106 106

§ ODSTĘPSTWA OD STANDARDÓW w przypadku prowadzenia procesów wymienionych w załączniku nr 10 do rozporządzenia w tabeli 1 w lp. 11 (w przypadku gdy LZO nie mogą być wprowadzane do powietrza w sposób zorganizowany, w szczególności do powlekania samolotów, statków i pociągów) i w lp. 7 (jeżeli masa LZO zawartych w materiale czyszczącym jest nie większa niż 30% masy materiału). § 36. – WARUNEK UZNAWANIA ZA DOTRZYMANE STANDARDÓW EMISYJNYCH dla instalacji, w której prowadzi się dwa lub więcej procesów wymienionych w załączniku nr 9 do rozporządzenia § WARUNEK UZNAWANIA ZA DOTRZYMANE STANDARDÓW EMISYJNYCH dla instalacji, w przypadku prowadzenia ciągłych albo okresowych pomiarów wielkości emisji LZO. 107 107

POMIARY – § 7 i § 11 § Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza lotnych związków organicznych, zwanych dalej „LZO”, prowadzi się dla instalacji określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3 pkt 1 ustawy, w których są używane rozpuszczalniki organiczne, jeżeli spełnienie wymagań określonych w tych przepisach wymaga stosowania urządzeń ograniczających wielkość emisji LZO. 2. Ciągłe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się, jeżeli z jednego komina są wprowadzane do powietrza LZO w ilości większej niż średnio 10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego. 3. Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się, jeżeli z jednego komina są wprowadzane do powietrza LZO w ilości średnio do 10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego. 4. Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się raz na rok. § Ciągłe i okresowe pomiary emisji LZO wprowadzanych do powietrza z instalacji, o których mowa w § 7 ust. 1, wykonuje się metodą ciągłej detekcji płomieniowo jonizacyjnej, oznaczając całkowity węgiel organiczny albo metodą chromatograficzną

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

OBOWIĄZKI PRZEDSIĘBIORCÓW I KOMPETENCJE ADMINISTRACJI W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA z uwzględnieniem zmian wynikających z transpozycji dyrektywy 2010/74/UE.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "OBOWIĄZKI PRZEDSIĘBIORCÓW I KOMPETENCJE ADMINISTRACJI W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA z uwzględnieniem zmian wynikających z transpozycji dyrektywy 2010/74/UE."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

OBOWIĄZKI PRZEDSIĘBIORCÓW I KOMPETENCJE ADMINISTRACJI W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA z uwzględnieniem zmian wynikających z transpozycji dyrektywy 2010/74/UE.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "OBOWIĄZKI PRZEDSIĘBIORCÓW I KOMPETENCJE ADMINISTRACJI W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA z uwzględnieniem zmian wynikających z transpozycji dyrektywy 2010/74/UE."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres