Reanimacja – czynność przywracania do życia lub zjawisko powrotu do życia w pełni. U człowieka zreanimowanego oznacza: - Przywrócenie objawów życia łącznie z powrotem świadomości. Resuscytacja – wzniecić, odnowić, wskrzesić U człowieka zresuscytowanego oznacza: - Przywrócenie krążenia, oddychania i niektórych funkcji OUN (ośrodkowy układ nerwowy) – przywrócenie świadomości, - lub krążenia i oddychania, - albo tylko krążenia.

Potencjalnej zdolności do życia ofiary wypadku, Czasu zatrzymania krążenia do podjęcia efektywnych zabiegów reanimacyjnych,

To bezprzyrządowe czynności mające na celu: A - Utrzymanie drożności dróg oddechowych B - Zastąpienie oddechu, C - Zastąpienie krążenia krwi przez masaż serca.

Sztuczne oddychanie stosowane jest w przypadku sytuacji stwierdzenia bezdechu ofiary. Do jego wykonania stosuje się dwie podstawowe metody przywracania oddechu. Sztuczne oddychanie ma na celu zapewnienie utlenowania krwi podczas prowadzenia resuscytacji. O prawidłowo prowadzonej wentylacji świadczą ruchy klatki piersiowej! Jeśli klatka piersiowa się nie porusza, a rozdęciu ulega okolica brzucha, oznacza to, że powietrze zamiast do płuc dostaje się do żołądka. Grozi to sprowokowaniem wymiotów. Świadczy to o tym, że najprawdopodobniej głowa nie została dostatecznie odchylona do tyłu i opadający język zatyka drogi oddechowe.

Postępowanie: Odegnij głowę poszkodowanego do tyłu jedną rękę kładąc na jego czole, a drugą złap za żuchwę. Nabierz głęboki wdech, obejmij szczelnie ustami usta poszkodowanego (u dzieci usta i nos). Wdmuchuj powietrze tak jakbyś sam oddychał jednocześnie trzymając kciukiem i palcem wskazującym zatkany nos pacjenta. Pod koniec wdechu uwolnij usta pacjenta. Słuchaj czy powietrze ucieka i obserwuj ruchy klatki piersiowej poszkodowanego.

Metoda ta zapewnia lepsze uszczelnienie, zmniejsza ryzyko rozdęcia żołądka i wywołania wymiotów. Postępowanie: Odchyl głowę pacjenta jedną rękę kładąc na jego czole, drugą pod brodą jednocześnie zamykając mu usta Nabierz głęboki wdech, obejmij ustami nos i mocno wdmuchnij powietrze. Pod koniec wdechu otwórz usta pacjenta, aby ułatwić ucieczkę powietrza.

Regurgitacje i w następstwie aspiracja treści żołądkowej do dróg oddechowych, która spowodowana jest: - niedostateczną drożnością górnych dróg oddechowych, - zbyt szybkim przekazywaniem powietrza, - za szybkim przekazywaniem powietrza - mechanicznym uszkodzeniem płuc (ludzie starzy, małe dzieci)

Pacjenta zawsze należy ułożyć na plecach, koniecznie na twardym podłożu, Pacjent w trakcie masażu serca musi być wentylowany, Ręce kładziemy na środku klatki piersiowej i w tym miejscu prowadzimy masaż. Aby skutecznie uciskać przez odpowiednio długi czas i skutecznie prowadzić masaż serca należy trzymać wyprostowane ręce. Ucisk wynika z oparcia się ciężarem swojego ciała na mostku. Zwalniając ucisk nie należy odrywać rąk i nie zmieniać ich położenia.

1. Wyznaczanie miejsca ucisku klatki piersiowej: a) Uklęknij na obydwa kolana po lewej stronie ratowanego (jeżeli jest to możliwe) na wysokości jego klatki piersiowej i wyznacz miejsce ucisku w środku klatki piersiowej (środek dolnej połowy mostka).

2. Ułożenie rak do masażu serca: I. Nadgarstek ręki przyłóż na mostku w wyznaczonym miejscu, II. Połóż na niego drugi nadgarstek, III. Palce obu rąk utrzymuj uniesione do góry, aby nie uciskać nimi żeber.

3. Pośredni masaż serca  Wyprostuj ręce w łokciach, pochyl się tak, aby rzut twoich barków wypadł na mostku w linii środkowej ciała ratowanego,  Wykonuj zamachy górną połową ciała uciskając mostek 30 razy z częstością 100/min na głębokość 4-5 cm,  Po cyklu 30 uciśnięć, wykonaj 2 wdechy ratownicze,  Stosunek czasu ucisku mostka do jego zwolnienia prawidłowo powinien wynosić 1:1  Stosunek ucisków klatki piersiowej do wentylacji 30:2

1. Kiedy powróci własna czynność serca poszkodowanego. 2. Kiedy pogotowie ratunkowe przejmie opiekę nad chorym. 3. Kiedy lekarz stwierdzi zgon poszkodowanego. 4. Kiedy wyczerpią się siły ratującego.

Złamania żeber (często obustronne), Odma opłucnowa – niekiedy prężna, Krwiak opłucnej, Złamanie mostka, Uszkodzenie wątroby i śledziony z krwawieniem do jamy otrzewnej, Uraz żołądka, Uszkodzenie jelita grubego.

1. Bezpieczeństwo własne i poszkodowanego Należy zapewnić bezpieczeństwo własne, ratowanego i świadków zdarzenia; ( uważaj na prąd elektryczny, gazy, ruch uliczny, urządzenia mechaniczne w ruchu) 2. Ocena poszkodowanego Ostrożnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj: „Słyszy mnie Pan/Pani?. Proszę otworzyć oczy. "

2a. Jeżeli poszkodowany REAGUJE: pozostaw tą osobę w pozycji jakiej ją zastałeś, wezwij pomoc lub 112, regularnie oceniaj jego funkcje i czynności życiowe ( świadomość, oddech, tętno).

2b. Jeśli poszkodowany NIE REAGUJE: głośno zawołaj o pomoc, odwróć poszkodowanego na plecy – jeżeli jest to konieczne, udrożnij drogi oddechowe.

3b. Jeśli nie oddycha NIEPRAWIDŁOWO: wezwij pomoc lub 112, jeżeli jesteś sam, pozostaw ofiarę i sprowadź pomoc osobiście, w trakcie oceny oddychania zwróć uwagę na oznaki zachowanego krążenia (kaszel, grymas), sprawdź obecność tętna na tętnicach szyjnych.

4. Rozpocznij uciskanie klatki piersiowej z wdechami ratowniczymi Należy uciskać klatkę piersiową stosunku 30:2 Na głębokość 4-5 cm O częstotliwości 100 razy/ min

5. Kontynuuj zabiegi do momentu : Przyjazdu specjalistycznej pomocy medycznej; Gdy poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać; Gdy osoba ratująca ulegnie wyczerpaniu.

Oczyść jamę ustną poszkodowanego, Usuń widoczne ciała obce, Popraw drożność dróg oddechowych, Następnie wykonaj kolejno 1 lub 2 oddechy.

Unoszenie się i opadanie klatki piersiowej w rytm wentylacji, Tętno na dużych tętnicach ( szyjna, udowa), Zaróżowienie skóry.