„Święta Jadwigo, ucz nas miłości i mądrości” Jan Paweł II Jadwiga Andegaweńska rex Poloniae
Królowa Jadwiga przyszła na świat 18 lutego 1374 roku jako najmłodsza córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki. Od 1386 była żoną Władysława Jagiełły. Od 1384 roku - królową Polski. Jadwiga stała się sprawczynią i uczestniczką chrystianizacji Litwy. Biorąc czynny udział w rządzeniu państwem, prowadziła głębokie życie religijne. Dzięki aktowi fundacyjnemu i testamentalnemu zapisowi na rzecz Akademii Krakowskiej uchodzi za współzałożycielkę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarła 17 lipca 1399 roku w Krakowie. 8 czerwca 1979 roku w Katedrze na Wawelu Jan Paweł II odprawił po raz pierwszy Mszę św. ku czci błogosławionej królowej Jadwigi, wynosząc ją tym samym na ołtarze. Kanonizował ją w 1997 roku.
Władysław Łokietek Kazimierz Wielki Elżbieta Łokietkówna Ludwik Wielki Karol Robert Andegaweński Elżbieta Łokietkówna Ludwik Wielki Elżbieta Bośniaczka Maria Jadwiga Władysław Jagiełło Zofia Holszańska Elżbieta Bonifacja Władysław Warneńczyk Kazimierz Jagiellończyk
"Zaprawdę nadzwyczajnym widowiskiem był ów wjazd niedorosłego dziewczęcia, samego bez matki, otoczonego tylko wspaniałym dworem, wiedzionego przez sędziwe duchowieństwo, urzędników poważnych (...) Kraj w Jadwidze, w "młodym królu" swym, w dziewicy zachwycającej pięknością, której sam wiek dodawał uroku widział zbawcę i zesłańca Bożego." "Okazywała rozsadek i dojrzałość mimo młodego wieku, cokolwiek mówiła albo czyniła, wykazywało jakby sędziwego wieku powagę. " "Rzecz wątpliwa, czy królowa przybywając do kraju cokolwiek umiała po polsku, ale to pewne, że ten język wkrótce sobie przyswoiła, że wiele ksiąg pobożnych tłumaczyć kazała i że za jej czasów na Wawelu po raz pierwszy dało się słyszeć publicznie polskie Słowo Boże. Ręką jej szyte ozdoby do kościołów, liczne dla nich ofiary dowodzą pobożności wielkiej (...)”. Kronika Jana Długosza
Jadwiga urodziła się i wychowała na Węgrzech Jadwiga urodziła się i wychowała na Węgrzech. Była córką króla Węgier, który po śmierci Kazimierza Wielkiego został również królem Polski. W jej żyłach płynęła krew Piastów (babcie Jadwigi były Polkami i Piastównami) i to między innymi zadecydowało, że po śmierci ojca, króla Ludwika, przekazano tron Jadwidze. Młodziutka, dziesięcioletnia królewna węgierska przybywając do Polski wiedziała, że ma tym krajem rządzić i dbać o dobro jego mieszkańców. Ten zaszczyt i zarazem obowiązek dla młodej dziewczyny może wydać się dzisiaj dziwny, ale w tamtych czasach tak młode osoby przyjmowały obowiązki państwowe. Jadwiga rządziła krajem z pomocą rady królewskiej.
Małżeństwo królowej Jadwigi, która miała zaledwie dwanaście lat, ze znacznie starszym od niej Wielkim Księciem Litewskim Władysławem Jagiełłą było poświęceniem z jej strony. Rozumiała, że wymaga tego dobro Polski. Królowa Jadwiga zmarła, mając zaledwie dwadzieścia pięć lat. Jest przyrównywana do Bolesława Chrobrego. Tak jak pierwszy koronowany władca Polski tak i Jadwiga przyczyniła się do umocnienia wewnętrznej siły państwa i znaczenia Polski wśród krajów Europy. Między innymi przywróciła polskie panowanie na Rusi Halickiej. Za sprawą jej osoby i rozważnego postępowania Polska weszła w unię z Litwą, przeciwstawiając się wrogiemu i groźnemu Zakonowi Krzyżackiemu. Podjęła ona korespondencję z Krzyżakami, wykazując przy tym dojrzałość, takt dyplomatyczny i nieustępliwość wobec żądań krzyżackich. Uważa się, że podwaliny pod zwycięską bitwę pod Grunwaldem dała właśnie królowa Jadwiga.
Królowa lubiła muzykę, tańce i śpiew Królowa lubiła muzykę, tańce i śpiew. Czytała uczone księgi i opiekowała się nauką, myśląc o odnowieniu uniwersytetu w Krakowie. W testamencie zapisała swoje klejnoty na odbudowę i rozbudowanie krakowskiego uniwersytetu. Jej wolę wykonał król Władysław Jagiełło i dlatego uczelnia ta do dziś nosi jego imię. Aktywność Jadwigi przejawiała się też w działalności charytatywnej. Opiekowała się biednymi i chorymi, nie żałując pieniędzy na utrzymanie szpitali dla ubogich. Królowa zadziwiała swoją urodą i niezwykłą osobowością. Była szlachetna, sprawiedliwa i dobra. Nie okazywała nikomu pychy, gniewu czy niechęci. Wykształcenie królowej było znacznie wyższe niż przeciętnie spotykane na dworach polskich. Mówiła od dzieciństwa kilkoma językami, umiała pisać i czytać, znała również język polski.
Sarkofag królowej Jadwigi Kiedy dni Piastów przecinał się wątek, A prawo berła w Hedwidze złączone, Na ten jedynie krwi nam lubej szczątek Oczy Polaków były obrócone. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . To życie tylu wsławione cnotami, Śmierć nielitosna zbyt wcześnie przerywa, A Polak grób jej oblewając łzami, Piękną Hedwigę dotychczas wspomina. Julian Ursyn Niemcewicz Śpiewy historyczne, 1816 Sarkofag królowej Jadwigi w katedrze na Wawelu
Św. Jadwiga jest uważana za patronkę polskiej młodzieży Św. Jadwiga jest uważana za patronkę polskiej młodzieży. Przy jej sarkofagu często modlą się młodzi ludzie, powierzając Świętej swoje sprawy.
Podczas renowacji katedry na Wawelu, 22 stycznia 1889 roku, odkryto kryptę pod posadzką, w której znajdował się grobowiec królowej Jadwigi. Badania antropologiczne prowadził Izydor Kopernicki, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Opracowanie pozostało w rękopisie, ogłosił je dopiero w 1914 roku prof. Juliusz Talko-Hryncewicz. Znając wyniki badań nad szczątkami kostnymi, Paweł Sikora tak przedstawił wygląd Królowej: [...] Można sobie wyobrazić królową Jadwigę jako kobietę młodą, bardzo wysoką, blondynkę, o głowie krótkiej, czole prostym, wysokim i twarzy wąskiej, nosie prostym, wąskim [...].
Insygnia władzy królewskiej W katedrze wawelskiej znajduje się wiele miejsc i przedmiotów związanych z postacią św. Jadwigi. Najważniejszym z nich jest gotycki Cudowny Krucyfiks, przed którym bardzo często modliła się Królowa. Według tradycji, ukrzyżowany Chrystus przemówił do klęczącej przed nim Jadwigi, radząc jej, by poślubiła Jagiełłę. Insygnia władzy królewskiej
Karol Wojtyła „Jadwiga jest w sercu Polski. „Jadwiga jest w sercu Polski. A Polska na każdym etapie swoich dziejów musi stwierdzić, że była i jest sobą w znacznej mierze przez Jadwigę.” Karol Wojtyła