Wiktoria Wiśniewska( r.)- nauczycielka w szkole podstawowej w Czarnym Potoku w latach , założycielka Kółka Rolniczego, biblioteki i czytelni w tejże miejscowości, a także działaczka społecznościowa.
Wiktoria Wiśniewska ur. 23 grudnia 1867r w Krzeszowicach, a ochrzczona 5 stycznia 1868, była córką Walentego-powstańca styczniowego i Walerii ( z domu Adamska) Wiśniewskich. Miała jeszcze dwa lata starsza siostrę Julię(ur r.). W wieku 27 lat rozpoczęła pracę nauczycielki w szkole podstawowej w Czarnym Potoku, którą wcześniej wyremontowała i odnowiła.
Pani Wiktoria podczas I Wojny Światowej była jedynym pedagogiem w Czarnym Potoku. Z jej inicjatywy w roku 1913/1914 utworzono cztery klasy, do których schodziły się też dzieci z sąsiednich wsi: Szczereża, Jastrzębia i Jadamwoli. Od początku działalności w szkole prowadziła kronikę, której kontynuacja wciąż trwa. Ponieważ pisarz gminny wyruszył na wojnę, bezinteresownie przejęła jego miejsce. Pisała także kobietom pisma o urlopy dla mężów, kwity na zasiłki dla tych, których małżonkowie byli w wojsku. Za te zasługi mieszkańcy wsi sprzedawali jej po przystępnych cenach środki do życia, które wystarczyły dla niej i jej znajomych.
Udzielała się społecznie także poza szkołą. Zaproponowała założenie we wsi Kółka Rolniczego, namówiła gospodarza Antoniego Stachonia do wydzierżawienia placu przy cmentarzu, a za pożyczone przez nią pieniądze Roch Stachoń postawił budynek ze sklepikiem (pieniądze na towary do niego pożyczył ks. Zygmunt Miętus), izbą dla sklepowego i salą posiedzeń, w której potem odbywały się prelekcje emisariuszy Głównego Zarządu Kółek Rolniczych ze Lwowa i Towarzystwa Oświaty Ludowej. Pełniła też społecznie funkcję sekretarza tegoż kółka oraz urządziła bibliotekę z czytelnią (książki o wartości 350 zł reńskich podarowało krakowskie Towarzystwo Oświaty Ludowej). Podczas I wojny światowej założone przez nią Kółko Rolnicze upadło, gdyż chłopów wcielono do wojska. Po wojnie siedzibę Kółka rozbudowano w salę teatralną. Ale po śmierci Antoniego Stachonia, na którego placu koło cmentarza stanął ten budynek, jego potomkowie podzielili się spadkiem.
Wiktoria Wiśniewska odeszła na emeryturę w 1927 r. Jeden z jej następców – Tomasz Zwoliński, który opuszczał nauczycielstwo w Czarnym Potoku w 1944 r., zostawił wzruszający wpis w kronice: „Odjeżdżając uprzejmie i gorąco polecam opiece przyszłego kierownika szkoły panią Wiśniewską Wiktorię, emerytkę zasłużoną, o prawym charakterze nauczycielkę-koleżankę, która 35 lat pracowała w tutejszej szkole i przez te długie lata wiele dobrego uczyniła ludziom. Obecnie sama, staruszka, bez rodziny, rodziną jej byli koledzy i koleżanki. Nauczyciel lub nauczycielka, to jej brat i siostra, dla których zawsze miała otwarte serce i dom i których energicznie broniła przed złośliwością ludzką. Obecnie w ciężkich warunkach wojennych, ośmieszona i najniesprawiedliwiej nazwana >wariatką< przez złośliwe osoby z najbliższego otoczenia, cierpi bardzo boleśnie i prosi Boga o rychłą śmierć dla siebie”.
Po 8 latach życzenie się spełniło – urodzona 23 grudnia 1867 r. Wiktoria Wiśniewska zmarła 18 maja 1952 r., a więc w wieku 85 lat. Jej grobem opiekują się kolejne pokolenia uczniów czarnopotoczańskiej szkoły. Na cmentarzu stoi granitowy nagrobek z następującą inskrypcją: „Za Jej ofiarną pracę – wdzięczni uczniowie i uczennice”.
Współpraca z Panią Dyrektor Haliną Setlak Współpraca ze Szkołą Podstawową w Czarnym Potoku (przeprowadzanie wywiadów środowiskowych przez uczennice: Monikę Błaszczyk, Weronikę Potoniec, Emilię Gromalę) Współpraca z Parafią Rzymskokatolicką w Czarnym Potoku i Krzeszowicach. Kronika Szkoły Podstawowej w Czarnym Potoku Książka:,,Powrót do korzeni” Bolesław Faron Wykonanie: Beata Bulanda pod kierunkiem Pani Małgorzaty Moryto