Indywidualizacja treningu jako podstawowe zadanie OSPR Wojciech Nowiński Program dofinansowania ze środków Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej w roku 2015 zadań związanych ze szkoleniem młodzieży uzdolnionej sportowo w piłce ręcznej w ośrodkach działających ze wsparciem jednostek samorządu terytorialnego

Indywidualizacja stanowi warunek konieczny w rozwoju zawodnika

Indywidualizacja treningu to: uwzględnienie w planowaniu pracy treningowej i formach organizacji procesu treningowego różnic w rozwoju poszczególnych osobników, w ich uzdolnieniach i poziomie reaktywności na określone bodźce treningowe oraz dobór środków treningowych i metod ich stosowania do tych różnic. (Z. Ważny)

Indywidualizacja dotyczy: wszystkich elementów sprawnościowego przygotowania ogólnego i specjalnego, rozwoju poszczególnych zdolności kondycyjnych i koordynacyjnych, przygotowania funkcjonalnego, przygotowania technicznego, taktycznego, teoretycznego i psychologicznego (W. Starosta)

Rozbieżne są poglądy dotyczące konieczności indywidualizacji na różnych etapach szkolenia

Inne koncepcje dotyczące indywidualizacji brak jest ścisłej zależności między indywidualizacją a wiekiem zawodnika i że indywidualizacja niezależna jest od wieku niezbędne jest jej stosowanie niemal od pierwszego zajęcia treningowego (W. Starosta)

Zupełnie inaczej należy rozpatrywać problem indywidualizacji w sportach indywidualnych i zespołowych Przyczyną ograniczającą wprowadzanie indywidualizacji w grach zespołowych jest często błędne założenie, które zdecydowanie preferuje działania kolektywne

Trudności natury organizacyjnej przy zorganizowaniu zajęć pod kątem indywidualnej pracy zawodnika trener nie zawsze jest w stanie kontrolować wszystkich ćwiczących

Uzmysłowić graczom konieczność samokontroli i samodyscypliny

Zadania treningu indywidualnego: doskonalenie specyficznych zalet i umiejętności zawodnika, eliminowanie błędów i doprowadzenie do wymaganego poziomu umiejętności gracza.

Podstawowe formy treningu indywidualnego: indywidualna praca zawodnika (wybrane elementy techniki) pod kierunkiem trenera lub samokontrola, tworzenie grup ćwiczebnych (2 – 3 zawodników), trening wytrzymałości tlenowej czy siły dynamicznej uzależniony od możliwości poszczególnych zawodników, grupowy trening taktyczno – techniczny (wybranej formacji taktycznej).

Planując szkolenie w grach zespołowych trzeba brać pod uwagę, iż głównym celem pracy jest osiągnięcie najwyższego poziomu sportowego całej drużyny a nie wybranych zawodników. Konieczna jest w związku z tym dokładnie zaplanowana relacja pomiędzy treningiem zespołowym a indywidualnym

Indywidualizacja treningu na pozycjach w ataku Jeżeli już określimy zawodnikowi jego pozycję na boisku, powinien on cały czas doskonalić swoje umiejętności na tej jednej, ściśle określonej pozycji. Pozwolić to powinno na maksymalny rozwój gracza i osiągnięcie najwyższego poziomu specjalizacji. Błędem jest częste przenoszenie zawodników z jednej pozycji na drugą. Zdobędą oni pewne umiejętności w grze na różnych pozycjach, ale na żadnej nie osiągną wymaganej do mistrzostwa, perfekcji.

Specjalizacja w grze na poszczególnych pozycjach na boisku (skrzydłowi, obrotowi, boczni i środkowy rozgrywający) powoduje, że muszą oni ćwiczyć inne, często różniące się od siebie elementy gry. Indywidualizacja treningu w zależności od zadań na boisku staje się niezbędna

Indywidualizacja treningu w obronie Wprowadzenie ustawień strefowych powoduje konieczność posiadania odpowiednich umiejętności indywidualnych w zależności od pozycji zajmowanej w grze w obronie. Zupełnie inny sposób działania wymagany będzie od obrońców wysuniętych, obrońców centralnych i obrońców skrajnych. Nauka i doskonalenie tych umiejętności wymaga w związku z tym innych, zindywidualizowanych ćwiczeń treningowych.

Indywidualizacja treningu – ćwiczenia

? S

?

1

?

?