Źródło prawa w znaczeniu materialnym Źródła prawa w znaczeniu formalnym Jakie są źródła prawa powszechnie obowiązującego w Polsce? Skąd wiemy, że jakaś norma prawna obowiązuje? Wola stron? Co z nowymi Państwami i ius cogens?
1. Trybunał, którego zadaniem jest orzekać na podstawie prawa międzynarodowego w sporach, które będą mu przekazane, będzie stosował: a) konwencje międzynarodowe, bądź ogólne, bądź specjalne, ustalające reguły, wyraźnie uznane przez państwa spór wiodące; b) zwyczaj międzynarodowy, jako dowód istnienia powszechnej praktyki, przyjętej jako prawo; c) zasady ogólne prawa, uznane przez narody cywilizowane; d) z zastrzeżeniem postanowień art. 59 związanie wyrokiem, wyroki sądowe tudzież zdania najznakomitszych znawców prawa publicznego różnych narodów, jako środek pomocniczy do stwierdzania przepisów prawnych. 2. Postanowienie niniejsze nie stanowi przeszkody, aby Trybunał mógł orzekać ex aequo et bono, o ile strony na to zgadzają się.
Konwencje, traktaty międzynarodowe Zwyczaj międzynarodowy Ogólne zasady prawa Akty jednostronne (notyfikacja, uznanie, protest, zrzeczenie się) Uchwały organów organizacji międzynarodowych (?) Pomocnicze: doktryna i jurysprudencja; ex aequo et bono (choć nie jest to źródło prawa, to warto pamiętać o możliwości orzekania przez MTS w oparciu o to)
Jak jest w polskim systemie prawnym? Czy jest jakaś hierarchia źródeł w PMP? Art. 103 Karty NZ: W razie sprzeczności pomiędzy obowiązkami członków Narodów Zjednoczonych, wynikających z niniejszej Karty, a ich obowiązkami wynikającymi z jakiegoś innego porozumienia międzynarodowego, pierwszeństwo będą miały ich obowiązki wynikające z niniejszej Karty. Do przeczytania: wyrok ws. Kadi (C-402/05 P - Kadi i Al Barakaat International Foundation przeciwko Radzie i Komisji) (wchodzi w zakres kolokwium) Ius cogens. Art. 64 KWPT: Jeżeli powstanie nowa imperatywna norma powszechnego prawa międzynarodowego, jakikolwiek istniejący traktat sprzeczny z tą normą staje się nieważny i wygasa.
Konwencja wiedeńska o prawie traktatów z 1969 r.; Ustawa z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2000 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o umowach międzynarodowych
Art. 2 konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów: „Traktat” oznacza międzynarodowe porozumienie między państwami zawarte w formie pisemnej i regulowane przez prawo międzynarodowe, niezależnie od tego, czy jest to zawarte w zwartym dokumencie, czy w dwóch lub więcej powiązanych ze sobą dokumentach, i bez względu na jego szczególną nazwę.
(1) Artykuł 1 - Niniejsza Konwencja dotyczy traktatów między państwami. (2) Artykuł 2 - (…) międzynarodowe porozumienie między państwami zawarte w formie pisemnej (…) (3) Artykuł 2 - (…) regulowane przez prawo międzynarodowe (…) (4) Co wynika z samego charakteru KWPT jako umowy, która jest źródłem prawa z powodu woli stron…
Artykuł 5 - Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do każdego traktatu, który jest statutem organizacji międzynarodowej i do każdego traktatu przyjętego w łonie organizacji międzynarodowej, jeżeli to nie narusza odpowiednich reguł organizacji. Artykuł 3 - Konwencja nie stosuje się ani do międzynarodowych porozumień zawartych między państwami a innymi podmiotami prawa międzynarodowego lub między takimi innymi podmiotami prawa międzynarodowego, ani do międzynarodowych porozumień w formie niepisanej
Konwencja nie stosuje się ani (…) nie wpływa na: a) moc prawną tych porozumień; b) stosowanie do nich którejkolwiek z reguł sformułowanych w niniejszej Konwencji, którym podlegałyby na podstawie prawa międzynarodowego niezależnie od tej Konwencji; c) stosowanie Konwencji do wzajemnych stosunków między państwami na podstawie porozumień międzynarodowych, których stronami są także inne podmioty prawa międzynarodowego.
Art. 6 - Każde państwo ma zdolność do zawierania traktatów. Art. 4 – Konwencja nie działa wstecz. Art Pacta sunt servanda - każdy traktat, który wszedł w życie, wiąże jego strony i powinien być przez nie wykonywany w dobrej wierze. Art Traktat nie tworzy ani zobowiązań, ani uprawnień dla państwa trzeciego bez jego zgody.
Nie ma wpływu na ich obowiązywanie, ale… … jest niezbędna dla stosowania takiej umowy przez MTS jako podstawy orzekania. Art. 80 KWPT 1. Traktaty po ich wejściu w życie winny być przekazywane do Sekretariatu Narodów Zjednoczonych celem zarejestrowania lub wciągnięcia do akt i sprawozdawczości, zależnie od przypadku, oraz w celu ogłoszenia. Art. 102 Karty NZ Każdy traktat i każdy układ międzynarodowy, zawarty przez członka Organizacji Narodów Zjednoczonych po wejściu w życie niniejszej Karty, będzie możliwie najprędzej zarejestrowany w Sekretariacie i przezeń ogłoszony. Jeżeli traktat lub układ międzynarodowy nie został zarejestrowany stosownie do ustępu 1 artykułu niniejszego, żadna ze stron, która taki traktat lub układ zawarła, nie może się nań powoływać wobec jakiegokolwiek organu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Państwo A zawarło szereg umów o współpracy w dziedzinie zachowania populacji niedźwiedzi w przygranicznych lasach… 1. z państwem B – umowa dwustronna z r.; 2. z państwem C – umowa dwustronna z r.; 3. z państwem D – umowa dwustronna z r.; 4. z międzyrządową organizacją międzynarodową – umowa z r.; 5. z państwami E, F, G, H, I – umowa wielostronna z r.; 6. ustne porozumienie z państwem J z r. Państwo A przystąpiło do KWPT dnia r.; KWPT weszło w życie w stosunku do Państwa A dnia r.; Państwo B nie jest stroną KWPT; Państwa C, D i J są stronami KWPT od dnia wejścia w życie konwencji tj. od dnia r. W stosunku do państw E, F, G, H i I KWPT weszła w życie przed 1990 r.; Do której umowy stosuje się jakie zasady regulujące prawo traktatowe (KWPT lub zwyczajowe)?
Państwa A, B i C zawarły umowę o ułatwieniach w odprawie granicznej. W umowie tej pewne przywileje przewidziano także dla obywateli państwa E, które to państwo ostatecznie nie stało się stroną umowy. W umowie zamieszczono również następujące postanowienie: „państwa trzecie, dla których niniejszy traktat ustanawia prawa, powinny przyznane im prawa przyjąć wyraźnie na piśmie.” Umowa weszła w życie. Państwa A, B, C, D zaczęły ją wykonywać we wzajemnych stosunkach. Obywatele państwa E nie byli jednak, przy odprawach granicznych, traktowani w sposób uprzywilejowany. Państwo E zaprotestowało i domagało się od państw A, B, C, D respektowania postanowień umowy, która nadaje uprawnienia również obywatelom państwa E. Państwa-strony protestu nie uwzględniły, wskazując, że państwo trzecie, dla którego ustanowiono prawa, powinno przyjąć te prawa wyraźnie na piśmie, co nie nastąpiło. Państwo E odpowiedziało, że takie postanowienie umowne nie ma mocy prawnej, bo zgodnie z KWPT zgody państwa trzeciego na przyjęcie uprawnienia nadanego traktatem domniemuje się tak długo, jak długo nie zostanie wykazane co innego. Czy Państwo E ma rację?
Artykuł 34 Ogólna reguła dotycząca państw trzecich Traktat nie tworzy obowiązków ani praw dla państwa trzeciego bez jego zgody. Artykuł 35 Traktaty przewidujące obowiązki dla państw trzecich Obowiązek powstaje dla państwa trzeciego z postanowienia traktatu, jeżeli strony traktatu mają zamiar, aby postanowienie było środkiem ustanowienia obowiązku, a państwo trzecie wyraźnie na piśmie ten obowiązek przyjmuje. Artykuł 36 Traktaty przewidujące prawa dla państw trzecich 1. Z postanowienia traktatu powstaje prawo dla państwa trzeciego, jeżeli strony traktatu zamierzają przez to postanowienie przyznać prawo państwu trzeciemu bądź grupie państw, do której ono należy, bądź wszystkim państwom, a państwo trzecie na to się zgadza. Zgody jego domniemywa się tak długo, jak długo nie zostanie wykazane co innego, chyba że traktat postanawia inaczej. 2. Państwo korzystające z prawa zgodnie z ustępem 1 zobowiązane jest stosować się do warunków korzystania z tego prawa, przewidzianych w traktacie lub ustanowionych zgodnie z traktatem.
Czy w świetle konkordatu pomiędzy Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską, a także w świetle Konstytucji RP, możliwe jest ustanowienie egzaminu maturalnego z religii? Por. art. 25 ust. 2 Konstytucji RP; art. 12 ust. 2 i 4 konkordatu.