Potrzeby pierwszoklasisty

Przygotowujemy się do rozpoczęcia roku szkolnego Rodzice pierwszoklasistów są często bardziej przejęci początkiem szkoły od swoich dzieci. Oto oddala się beztroskie dzieciństwo, a zaczynają się poważne obowiązki i tak już do emerytury ;-) Każdy rodzic zastanawia się, czy jego pociecha sobie poradzi i jak jej pomóc w tych pierwszych dniach. Same dzieci są zazwyczaj podekscytowane. Szkołę do tej pory znały tylko z opowiadań starszego rodzeństwa lub kolegów. Często z zazdrością spoglądały na tych "starszaków". Wreszcie nadszedł czas, gdy same przekroczą próg szkoły, klasy.

Zakupy dla pierwszaka Najlepiej zabrać dziecko na zakupy, niech ma możliwość współdecydowania o tym, co będzie nosić w tornistrze. Bardzo ważny jest on sam. Idealny tornister przede wszystkim powinien być usztywniany, porządny z elementami odblaskowymi.

Wycieczka do szkoły Dobrym pomysłem przed rozpoczęciem roku szkolnego jest "wycieczka" z dzieckiem do szkoły. Najlepiej iść drogą, którą potem dziecko będzie, być może, samo chodziło. Zwracajcie uwagę na niebezpieczne miejsca, pokazuj odpowiednie przejście dla pieszych, naucz pięciu zasad prawidłowego przechodzenia przez jezdnię.

Rozpoczęcie roku Pierwszy dzień roku szkolnego dla ucznia klasy I to wielkie wydarzenie. Warto, by rodzice tego dnia wzięli sobie wolne i razem przyjdźcie do szkoły. Niech wasze dziecko wie, że to ważny dzień dla całej Rodziny.  Pierwsze dni w szkole są zazwyczaj przeznaczane na bliższe poznanie się z nauczycielem, kolegami, zwiedzanie szkoły. Jest to czas, gdy dziecko może przynieść do szkoły swoją ulubioną maskotkę, dzięki czemu poczuje się raźniej wśród tylu nowych osób.

Kilka uwag i podpowiedzi Podczas pierwszych zajęć nauczyciel będzie usadzać dzieci w ławkach. Jest to czas żeby zgłosić, np. wady wzroku lub leworęczność dziecka, po to, by mogło ono siedzieć na właściwym miejscu. Rodzice są też proszeni o podanie danych osobowych dziecka, takich jak: adres, data i miejsce urodzenia, imiona i nazwiska rodziców, numer kontaktowy telefonu, nr PESEL. Warto też poinformować nauczyciela o tym, na co dziecko jest uczulone lub czy cierpi na jakieś schorzenia.

Pierwsze tygodnie w szkole bywają ciężkie, pełne stresów i frustracji, dlatego postarajmy się tak zaplanować ten czas, aby znaleźć chwilę dla dziecka mimo codziennego zabiegania, pracy i własnych problemów. Rodzice i nauczyciele powinni zadbać o to, by dziecko przeszło ten okres jak najlepiej. Od rodziców zależy, czy dzieci polubią szkołę, czy też będzie ona budzić ich lęk. A warto, by chodziły tu z radością, by szkoła budziła ich ciekawość, a nie powodowała stres. To warunek postępów w nauce. Karygodne jest straszenie dziecka szkołą.

Jak zrozumieć potrzeby dziecka, jak pomagać mu w pierwszych trudnych szkolnych sytuacjach nie wymagajcie od dziecka, by natychmiast stało się rozsądne, odpowiedzialne i zdyscyplinowane, sterujcie rozważnie jego czasem - nie zawsze musi odrobić lekcje, zanim zacznie się bawić, czasem może być odwrotnie, postarajcie się, by odrabianie lekcji było zabawą, okazją do bycia razem z dzieckiem i okazywania mu miłości, pomóżcie dziecku znieść pierwsze porażki i cieszcie się razem z nim pierwszymi sukcesami, rozmawiajcie z nim i słuchajcie go - dziecko nie może bać się powiedzieć wam o wszystkim, co się stało w szkole.

Współpracę ze szkołą rodzice powinni zacząć już pierwszego dnia Współpracę ze szkołą rodzice powinni zacząć już pierwszego dnia. Włączenie się w proces kształcenia dziecka, zainteresowanie jego postępami w nauce jest wyrazem poparcia dla działań nauczyciela. Współdziałanie ze szkołą - na przykład praca w radzie rodziców - sprzyja podnoszeniu poziomu nauczania i przynosi lepsze efekty wychowawcze zarówno w domu, jak i w szkole. Jeśli rodzice i nauczyciele połączą wysiłki, zapobiegną wielu stresom i problemom dziecka.

Postawa rodziców ma ogromne znaczenie dla dobrych kontaktów dziecka z nauczycielem. Jeżeli rodzice mówią, że szkoła jest ważna, wówczas dziecko jest skłonne uznać ten pogląd za swój. A jeśli rodzice wyrażają się o szkole lekceważąco, umniejszają znaczenie nauczyciela, dziecko będzie myślało podobnie. Jeśli chcesz, aby dziecko chętnie przekraczało szkolne progi, rozmawiaj z nim, pomagaj i bądź przy dziecku zawsze wtedy, gdy będzie Cię potrzebowało.

Z czym będzie się zmagał pierwszoklasista? Po pierwsze z dopasowaniem się do nowych kolegów i nauczycieli, dlatego znajdź po pracy czas, by porozmawiać z dzieckiem o tym, kogo poznało, kogo polubiło a do kogo boi się jeszcze podejść. Rozmowa o kolegach i nauczycielach jest dla dziecka niezwykle ważna,  Po drugie, pierwszoklasista będzie musiał rozumieć, że teraz cały dzień nie polega na wesołej zabawie, ale grzecznym siedzeniu w szkolnej ławce. Wytłumacz mu, dlaczego tak właśnie jest, i postaraj się zrozumieć, kiedy będzie miał problem z usiedzeniem w jednym miejscu przez cały dzień

Po trzecie, nowy uczeń często denerwuje się w szkole, a po lekcjach odreagowuje stres w domu. Bądź cierpliwy, i nie wściekaj się o to, że robi drobne psikusy, bo nie jest to kwestia jego złej woli czy złośliwości, ale chwilowego gorszego nastroju wynikające ze szkolnego podenerwowania, Po czwarte, Twój pierwszoklasista z pewnością będzie miał spięcia z rówieśnikami. Nie wpadaj wtedy w moralizatorskie monologi, ale postaraj się stawać po stronie dziecka. Ono musi czuć, że ma w Tobie oparcie i że z każdym problem szkolnym może się zwrócić właśnie do Ciebie.

Po piąte, nie wymagaj od dziecka cudów i zmniejsz swoje oczekiwania Po piąte, nie wymagaj od dziecka cudów i zmniejsz swoje oczekiwania. Ono na pewno będzie się bardzo starało, aby Cię zadowolić, ale jego zapał i chęci do nauki szkolnej mogą zostać skutecznie osłabione, gdy będzie widział, że cokolwiek nie zrobi, to Ty i tak będziesz niezadowolony. (np. Gdy zadowolone dziecko pochwali się, że dostało piątkę, nie pytaj od razu "A były szóstki?" ? to niepozornie delikatne pytanie, powtarzane zbyt często da dziecku do zrozumienia, że nie jest wystarczająco dobre i zniechęci do dalszego starania się) Po szóste, pomagaj dziecku, gdy tylko trafi na problem ze szkolnymi zadaniami. Jako rodzic, będziesz w jego oczach postrzegany jako autorytet, dlatego nie zostawiaj go samego z niezrozumiałymi ćwiczeniami.

Oczyma dziecka … Od września rozpocznę bardzo ważny etap mojego życia. Ciekawość i otwartość na różne nowości jest moją naturalną cechą – postarajcie się, proszę , aby mi to pozostało na resztę życia. Naprawdę chcę się uczyć, chcę poznawać nowe rzeczy i zdobywać nowe umiejętności. Pomóżcie mi w tym – to łatwe.

Wystarczy: - naprowadzać mnie, informować, pomagać, zachęcać – zamiast krytykować i karać - tłumaczyć mi, pokazywać, wyjaśniać – zamiast krzyczeć lub lekceważyć - towarzyszyć mi w moich staraniach, klęskach i sukcesach – zamiast wymagać spełnienia niejasnych i niezrozumiałych dla mnie wymagań; nie mówcie do mnie „bądź grzeczny”, bo nie bardzo wiem, o co Wam chodzi; powiedzcie mi raczej, jak mam to zrobić - pomóc mi się zorganizować i nabrać potrzebnych na co dzień nawyków (odrabianie zadań, pakowanie tornistra, ubieranie się itp.) – zamiast robić coś za mnie - nauczyć mnie regularności w pracy i nauce – zamiast skokowego nadrabiania zaległości; potrzebuję przewodnika a nie dozorcy

Wystarczy: - być wobec mnie konsekwentnym, ciepłym i sympatycznym – zamiast obojętnym i zajętym „czymś ważniejszym” - pozwolić mi uwierzyć w siebie; przyznać mi prawo do błędów i wspierać w ich poprawianiu – zamiast żądać doskonałości od pierwszego razu - pamiętać, że samodzielność nie przychodzi szybko i że wymaga cierpliwości – zamiast niecierpliwie robić coś za mnie, pokazując w ten sposób swoją przewagę - poświęcać mi czas i uwagę – zamiast wierzyć, że wszystko przyjdzie samo

To jest mój pierwszy poważny krok w samodzielność, ale to nie znaczy, że będę się od Was oddalać – będę tylko poszerzać swój świat o innych ludzi. Będę mieć koleżanki i kolegów, a także nauczycieli – pomóżcie mi w tych kontaktach. Jeśli zdarzą mi się konflikty z rówieśnikami – podpowiedzcie mi, jak je rozwiązać bez zrywania przyjaźni. A jeżeli nie będziecie wiedzieli, co się dzieje w szkole i jak mi idzie nauka – koniecznie spytajcie moją nauczycielkę, ona Wam podpowie i doradzi, jak mi pomóc. Towarzyszcie mi w mojej drodze przez szkołę. Będę w niej potrzebował rozmaitych, bardzo konkretnych wiadomości.

Chcę znać: - swoje imię i nazwisko, adres, nr telefonu rodzica, swój wiek, datę urodzin - adres i numer swojej szkoły - miejsce Waszej pracy - codzienny rozkład zajęć – może zawiesimy go w jakimś widocznym miejscu? - kolejność dni tygodnia i pór roku

Chcę rozumieć: - swoje codzienne, konkretne obowiązki, jako ucznia i członka rodziny - Wasze wobec mnie oczekiwania; jak mam je spełnić i dlaczego - zasady, według których dajecie mi nagrody i kary

Chcę umieć: - samodzielnie się ubrać i rozebrać, a nawet zawiązać sznurówki - samodzielnie i kulturalnie korzystać z toalety - zapakować do tornistra wszystkie potrzebne rzeczy - właściwie trzymać kredkę, ołówek oraz nożyczki - rysować szlaczki i różne obrazki - kolorować gotowe figury bez wychodzenia za linię - pokazać, gdzie jest góra/dół, lewo/prawo, za/przed/nad - bawić się wspólnie z innymi dziećmi - robić razem z Wami różne rzeczy w domu, bo to też przyda mi się w szkole - powiedzieć, o co mi chodzi

Czy pamiętacie, jak to było dawno temu, kiedy Wy szliście do szkoły Czy pamiętacie, jak to było dawno temu, kiedy Wy szliście do szkoły? Przypomnijcie sobie własne oczekiwania, obawy, radości i niepokoje – ja przeżywam to samo. Czy czegoś Wam wtedy brakowało? Czy wstydziliście się czegoś? Czy przeżywaliście jakieś ciężkie chwile? Pomóżcie mi uniknąć przynajmniej niektórych Waszych ówczesnych trosk i przykrości, a inne pomóżcie mi przeżyć. Macie ogromną moc: możecie sprawić, by moja nauka była od samego początku przygodą i przyjemnością i żebym się wzmacniał… pokonując trudności. I nigdy nie dawajcie mi odczuć, że za moje szkolne niepowodzenia kochacie mnie mniej.