PSYCHODYNAMICZNE PODEJŚCIE DO OSOBOWOŚCI (1): NEOPSYCHOANALIZA Przedstawiciele: K. Horney, H. S. Sullivan, E. Fromm, E. Erikson, H. Hartmann, D. Rapaport, M. Klein CECHY WSPÓLNE: 1. utrzymanie dynamicznego, topograficznego, i strukturalnego punktu widzenia na życie psychiczne (np. u K. Horney, H. Sullivan)
2. Odrzucenie koncepcji libido jako głównego czynnika rozwoju; 3. Koncentracja na lęku neurotycznym i mechanizmach obronnych jako podstawowym źródle zaburzeń w rozwoju osobowości (np. K. Horney, lęk podstawowy);
4. Podkreślenie roli interakcji społecznych i podejmowania ról w rozwoju charakteru i zaburzeń osobowości (np. H. S. Sullivan, K. Horney, E. Erikson); 5. Analiza roli kultury i przemian społecznych w kształtowaniu się osobowości (np. E. Fromm);
6. Zmiana koncepcji ego z mediatora na: źródło autonomicznych motywów (H. Hartmann); - twórczy "integrator" naszego doświadczenia (A. Adler); - self, obraz własnej osoby (H. S. Sullivan); 7. Zmiana poglądu na rolę doświadczeń: Nie tylko wczesnodziecięce, ale i aktualne;
8. Podkreślenie roli wyobrażeń dotyczących własnej przyszłości (celów, planów, idealnego obrazu własnej osoby) dla rozwoju osobowości; 9. Zmiana koncepcji terapii (bardziej aktywna interakcja pacjent-terapeuta; mniejsza dyrektywność terapeuty; większe zaangażowanie behavioralne i emocjonalne pacjenta - np. granie ról, katharsis, terapia grupowa).
ZNACZENIE PSYCHOANALIZY DLA PSYCHOLOGII OSOBOWOŚCI Zmiana koncepcji zachowania: zachowanie „upersonalizowane” - komunikowanie znaczeń. Odkrycie nieświadomych dynamizmów. Powstanie nowoczesnej psychoterapii. Zaakcentowanie dynamicznego, rozwojowego, i adaptacyjnego punktu widzenia na osobowość. Osobowość jako regulator stosunków Ja-Świat i regulator sfery popędowej (teoria ego).
PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA HUMANISTYCZNA. AKADEMICKA. PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA HUMANISTYCZNA.