Media i komunikowanie społeczne w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego Istota komunikacji społecznej dr Sławomir Gawroński

Definicja komunikowania Komunikowanie jest rodzajem kontaktu (procesem, interakcją) nawiązanego za pomocą zmysłów lub specjalnie do tego przystosowanych narzędzi (środków komunikowania - mediów), między co najmniej dwiema osobami, z których jedna (nadawca) przekazuje drugiej (odbiorcy) za pomocą zrozumiałych dla nich znaków pewne treści pojęciowe (symboliczne) lub emocje z zamiarem wywołania u odbiorcy określonych reakcji.

Istota komunikowania Komunikowanie jest: Procesem społecznym – dotyczy funkcjonowania wszelkich zbiorowości społecznych; Procesem symbolicznym – w komunikowaniu mamy do czynienia z symboliką znaków i symbolicznym przedstawianiem treści; Relacją wzajemną – opiera się na sprzężeniu zwrotnym, zamianie ról komunikacyjnych, realności działania ludzkiego, będącego wynikiem komunikowania.

Istota komunikowania Komunikowanie: Opiera się na indywidualnej interpretacji przekazu; Przebiega w określonym kontekście – zgodnym w reprezentowanym poziomem komunikowania; Jest działaniem świadomym i celowym; Polega na ciągłych i przemiennych oddziaływaniach

Funkcje komunikacji społecznej Społeczna Umożliwia tworzenie więzi społecznych, koordynuje aktywność członków danej grupy, jest swoistą formą socjalizacji, w tym uczenia konformizmu jednostki wobec norm grupowych i ogólnospołecznych. Regulacyjna polega na wywieraniu wpływu na postępowanie ludzi, poprzez upowszechnianie i egzekwowanie pewnych wartości, norm i wzorów zachowania, wspólnych pewnej grupie lub całemu społeczeństwu.

Funkcje komunikacji społecznej Psychologiczna Umożliwia samodoskonalenie się człowieka, który poprzez zdobywanie, przetwarzanie i przekazywanie informacji lepiej rozumie siebie, innych ludzi i otaczający go świat.

Modele procesu komunikowania

Modele procesu komunikowania

Modele procesy komunikowania

Poziomy komunikowania społecznego

Poziomy komunikowania komunikowanie intrapersonalne - proces biologiczny i psychiczny, jest to odbieranie i reakcja centralnego układu nerwowego na bodźce płynące z organizmu. Komunikowanie interpersonalne - najniższy poziom komunikowania społecznego. Zazwyczaj odbywa się „twarzą w twarz".

Poziomy komunikowania Komunikowanie intragrupowe - komunikowanie w małych grupach takich jak rodzina, grupa pracownicza, grupa towarzyska przyjaciół. Komunikowanie intergrupowe - komunikowanie odnosi się do dużych liczebnie grup, w których nie wszyscy członkowie mają osobiste, bezpośrednie styczności. Najczęściej są to wspólnoty lokalne, stowarzyszenia czy związki. Komunikowanie organizacyjne/instytucjonalne - komunikowanie jest sformalizowane, władza i kontrola jasno zdefiniowane, role nadawcy i odbiorcy jednoznacznie określone.

Poziomy komunikowania Komunikowanie masowe - najszerszy proces komunikowania, odnosi się do komunikowania za pośrednictwem mediów szeroko rozumianych. w transmisji i wymianie informacji uczestniczy największa liczba ludzi. Zabiera także najwięcej czasu. Komunikowanie globalne. Traktowane jest jako najszersza forma komunikowania masowego – oparta na sieci Internet.

Komunikacja społeczna w społeczeństwie informacyjnym Społeczeństwo informacyjne Społeczeństwo, w którym towarem staje się informacja traktowana jako szczególne dobro niematerialne, równoważne lub cenniejsze nawet od dóbr materialnych. Społeczeństwo informacyjne odnosi się do różnorodnych aspektów komunikacji, magazynowania i przekształcania informacji.

Cechy społeczeństwa informacyjnego Wysoko rozwinięty sektor usług, przede wszystkim sektor usług nowoczesnych (bankowość, finanse, telekomunikacja, informatyka, badania i rozwój oraz zarządzanie). W niektórych krajach w tym sektorze pracuje przeszło 80% zawodowo czynnej ludności, przy czym sektor usług tradycyjnych przekracza nieznacznie 10%. Gospodarka oparta na wiedzy. Wysoki poziom scholaryzacji społeczeństwa. Wysoki poziom alfabetyzmu funkcjonalnego w społeczeństwie. Postępujący proces decentralizacji społeczeństwa. Renesans społeczności lokalnej. Urozmaicanie życia społecznego.

Właściwości społeczeństwa informacyjnego Wytwarzanie informacji – masowy charakter generowanych informacji, masowe zapotrzebowanie na informację i masowy sposób wykorzystywana informacji. Przechowywanie informacji – techniczne możliwości gromadzenia i nieograniczonego magazynowania informacji. Przetwarzanie informacji – opracowywanie technologii i standardów umożliwiających m.in. ujednolicony opis i wymianę informacji. Przekazywanie informacji – przekazywanie informacji bez względu na czas i przestrzeń. Pobieranie informacji – możliwość odbierania informacji przez wszystkich zainteresowanych. Wykorzystywanie informacji – powszechne, otwarte i nielimitowane korzystanie z internetu jako źródła informacji.

Funkcje społeczeństwa informacyjnego Edukacyjna – upowszechnienie wiedzy naukowej oraz uświadamianie znaczenia podnoszenia kwalifikacji. Komunikacyjna – Społeczeństwo informacyjne ma za zadanie stworzenie możliwości komunikowania się wielu różnorodnych grup w obrębie całości społeczeństwa globalnego. Socjalizacyjna i aktywizująca – mobilizacja osób czasowo lub stale wyłączonych z możliwości swobodnego funkcjonowania społeczeństwa. Cechuje się także wykonywaniem zawodu bez konieczności wychodzenia z domu i aktywizacją niepełnosprawnych. Partycypacyjna – możliwość prowadzenia debat i głosowania w internecie. Organizatorska – tworzenie warunków konkurencyjności na rynku. Ochronna i kontrolna – stworzenie mechanizmów obrony obywateli i instytucji przed wirtualną przestępczością.

Rozwój społeczeństwa inf. obejmuje: pełną liberalizację rynku rozległą infrastrukturę telekomunikacyjną spójne i przejrzyste prawodawstwo nakłady finansowe na badania i rozwój nieskrępowany dostęp do sieci wszystkich operatorów szeroki i tani dostęp do Internetu publiczny dostęp do informacji umiejętność wymiany danych bez względu na odległość wysoki odsetek zatrudnienia w usługach