Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły: Publiczne Gimnazjum im. Jana Grzankowskiego w Skórczu ID grupy: 96/101_MP_G1 Kompetencja: Matematyka i przyroda Temat projektowy: Lustereczko powiedz mi… Semestr/rok szkolny: I / 2010/2011
Światło
Światło jest to obszar widzialny promieniowania elektromagnetycznego Czym jest światło ? Światło jest to obszar widzialny promieniowania elektromagnetycznego Podobnie jak elektryczność, światło może być otrzymywane z innych rodzajów energii. Światło i inne formy promieniowania elektromagnetycznego produkowane przez Słońce są wynikiem reakcji jądrowych, w trakcie których wodór zamienia się w hel. W przypadku płonącego węgla bądź drewna, energia chemiczna zamieniona zostaje w ciepło i światło.
Jak powstaje światło ? Podobnie jak elektryczność, światło może być otrzymywane z innych rodzajów energii. Światło i inne formy promieniowania elektromagnetycznego produkowane przez Słońce są wynikiem reakcji jądrowych, w trakcie których wodór zamienia się w hel. W przypadku płonącego węgla bądź drewna, energia chemiczna zamieniona zostaje w ciepło i światło.
Sztuczne źródła światła Sztuczne źródła światła są to przedmioty stworzone przez człowieka, które emitują światło. Należą do nich : Lasery, Lampy, Świece, Ogniska, Żarówki, Eksplozje.
Naturalne źródła światła Naturalne źródła światła są to przedmioty stworzone przez naturę emitujące światło. Naturalne źródła : Czynne wulkany, Błyskawice, Zorze polarne, Świetliki, Gwiazdy.
Ciekawostka Ryby głębinowe – ekologiczna grupa ryb żyjących na dużych głębokościach. Niektóre mają duże, świecące oczy, inne szeroko otwierające się paszcze, w których występują bardzo ostre zęby. Większość z tych ryb widzi przy świetle niewidocznym dla człowieka, niektóre z nich są ślepe, a jeszcze inne mają specjalne komórki wytwarzające światło.
Zachowanie się światła w zjawiskach odbicia
Przedmioty w naszym świecie widzimy dzięki temu, że odbijają światło na nie padające. Wypolerowane metale, powierzchnie cieczy są zwierciadłami, bo odbijają większość światła. Zwierciadło o gładkiej, płaskiej powierzchni zwane jest zwierciadłem płaskim.
Przeprowadziliśmy eksperyment, aby sprawdzić jak płaska powierzchnia (w naszym przypadku zwierciadło płaskie) odbija światło. Na płaskiej powierzchni położyliśmy lusterko a następnie oświetliliśmy je pod kątem ostrym promieniem lasera. Nic nie zauważyliśmy ponieważ promień lasera był niewidoczny. Przy pomocy podpałki do grilla zadymiliśmy obszar wokół lustra. Efekt jaki zauważyliśmy przedstawia poniższa fotografia.
Z przeprowadzonego eksperymentu można wysunąć dwa wnioski: Promień padający, normalna (prostopadła do powierzchni lustra w miejscu zetknięcia się z promieniem padającym) i promień odbity leżą w tej samej płaszczyźnie. To zdanie nazywamy pierwszym prawem odbicia. Kąt padania (α) jest równy kątowi odbicia (β). Jest to drugie prawo odbicia.
Choć trudno w to uwierzyć, ale wszystkie ciała odbijają światło, ale te, których powierzchnia nie jest płaska rozpraszają światło i stają się pośrednimi źródłami światła. Nawet twoja ręka rozprasza dużą część światła, dzięki temu ją widzisz. Jej powierzchnia jest szorstka, więc każdy promień światła ma inny kąt padania, a co za tym idzie, także inny kąt załamania. To zjawisko daje nam możliwość oglądania przedmiotów .
Czyli lustra w życiu codziennym mieszkańców Skórcza W poszukiwaniu luster Czyli lustra w życiu codziennym mieszkańców Skórcza
Dnia 04.10.2010r wyruszyliśmy na krótką wycieczkę po Skórczu w „poszukiwaniu luster”. Zebraliśmy informacje o zastosowaniach i miejscach występowania luster w miejscach publicznych. Lustra spotkaliśmy:
u fotografa
u fryzjera
w sklepie i na ulicy
w samochodzie
Figury osiowosymetryczne
Jeżeli figura symetryczna sama do siebie względem prostej, to prosta nazywamy osią symetrii tej figury . Figurę, która ma oś symetrii, nazywamy figurą osiowosymetryczną.
Kontury tych liści są symetryczne
W życiu codziennym spotykamy przedmioty, których kształty (kontury) są figurami osiowosymetrycznymi . Oto ich przykłady :
Kształt budynku jest symetryczny.
Zwierciadło płaskie
Obraz pozorny – obraz przedmiotu, który powstaje w wyniku przecięcia się przedłużeń promieni rzeczywistych po ich przejściu przez układ optyczny. Obraz pozorny nie jest widoczny na ekranie. Obraz ten jest widoczny dla obserwatora rejestrującego rozbieżną wiązkę promieni opuszczających układ optyczny. Nasze zmysły, przyzwyczajone do prostoliniowego rozchodzenia się światła, lokują obraz w miejscu, w którym w rzeczywistości nie biegną żadne promienie - stąd nazwa obrazu pozornego. Efekt ten bywa wykorzystywany w pokazach iluzjonistycznych.
Obraz prosty, czyli nie odwrócony Obraz prosty, czyli nie odwrócony. O obrazie odwróconym mówimy w przypadku zwierciadeł wklęsłych. Obraz tej samej wielkości, czyli powiększenie obrazu (stosunek wysokości przedmiotu do wysokości obrazu, H/h) jest równe 1.
W zwierciadle płaskim obraz obiektu konstruuje się poprzez wykonanie odbicia symetrycznego względem płaszczyzny zwierciadła. Jest to obraz pozorny, nieodwrócony i tej samej wielkości.
Zwierciadło wypukłe
Zwierciadła wypukłe - to zwierciadła rozpraszające Zwierciadła wypukłe - to zwierciadła rozpraszające. W zwierciadle kulistym wypukłym, powstają obrazy pozorne, mniejsze od przedmiotu i nie odwrócone, czyli proste. Zwierciadła wypukłe służą rozogniskowywaniu promieni świetlnych. Zwierciadła wypukłe używane są: - jako lusterka samochodowe, - lustra przy drogach, - lusterkach stomatologicznych.
Przykłady zastosowania zwierciadeł wypukłych:
Powstawanie obrazu w zwierciadle wklęsłym
Przyjęliśmy następujące oznaczenia: O – środek sfery wyznaczającej powierzchnie zwierciadła F – ognisko zwierciadła, odległość tego punktu od płaszczyzny zwierciadła nazywamy ogniskową zwierciadła i oznaczamy f, punkt F leży w połowie promienia wyznaczającego płaszczyznę zwierciadła x – odległość przedmiotu od zwierciadła h- wysokość przedmiotu y – odległość obrazu od zwierciadła H – wysokość obrazu p - powiększenie
1. Zasady wyznaczania drogi promieni podczas odbicia w zwierciadle wklęsłym 2. Obraz pozorny to taki, który jest utworzony przez przedłużenia promienia świetlnego i promień świetlny (np. w przypadku soczewki rozpraszającej). Natomiast gdy przecinają się promienie świetlne powstaje obraz rzeczywisty (np. w soczewce skupiającej)
Obraz: pozorny, prosty, powiększony 0 < x < f Obraz: pozorny, prosty, powiększony
x = f Obraz: nie powstaje
Obraz: rzeczywisty, odwrócony, powiększony f<x<2f Obraz: rzeczywisty, odwrócony, powiększony
Obraz: rzeczywisty, odwrócony, tej samej wielkości x = 2f Obraz: rzeczywisty, odwrócony, tej samej wielkości
Obraz: rzeczywisty, odwrócony, pomniejszony x>2f Obraz: rzeczywisty, odwrócony, pomniejszony
Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation Laser - to generator promieniowania, wykorzystujący zjawisko emisji wymuszonej. Nazwa jest akronimem od : Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation — wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania. Promieniowanie lasera ma charakterystyczne właściwości, trudne lub wręcz niemożliwe do osiągnięcia w innych typach źródeł promieniowania. Jest spójne w czasie i przestrzeni, zazwyczaj spolaryzowane i ma postać wiązki o bardzo małej rozbieżności.
Latarnia morska – znak nawigacyjny w postaci charakterystycznej wieży umieszczonej na brzegu lub wodzie (latarniowiec) wysyłający znaki świetlne. W dawnych czasach ogień rozpalany był także na skałach lub unoszony za pomocą żurawia. Czasem wysyła także sygnały radiowe (radiolatarnia). W czasie mgły może wysyłać sygnały dźwiękowe.
Teleskop (gr. tēle-skópos – daleko widzący) – przyrząd optyczny złożony z dwóch elementów optycznych: obiektywu i okularu (teleskop soczewkowy) lub z okularu i zwierciadła (teleskop zwierciadlany) połączonych tubusem. Służy do powiększania odległych obrazów. Zarówno teleskop soczewkowy, jak i teleskop zwierciadlany dają obraz rzeczywisty powiększony, odwrócony lub prosty.
Peryskop – przyrząd optyczny służący do obserwacji przedmiotów znajdujących się poza polem widzenia obserwatora lub zakrytych przeszkodami.. Wynalazcą peryskopu był gdański astronom Jan Heweliusz. Peryskop najczęściej kojarzony jest z okrętami podwodnymi, gdzie umożliwia obserwację powierzchni morza bez wynurzania statku.
Światła odblaskowe albo szkła odblaskowe – specyficzny rodzaj wyposażenia pojazdów w postaci zestawu specjalnie ukształtowanych miniaturowych zwierciadeł, niekiedy w połączeniu z zestawem małych soczewek, które po oświetleniu – w nocy – reflektorami (np. samochodowymi) jasno świecą światłem odbitym.
W Polsce energia solarna (energia słoneczna) oraz inne OZE (odnawialne źródła energii) są przedmiotem licznych badań oraz zastosowań praktycznych, ale pieczenie i gotowanie solarne (gotowanie słoneczne) jest ciągle mało znane. Działanie kuchenki solarnej polega na transformacji energii promieniowania słonecznego w energię cieplną . W celu uzyskania wyższych temperatur i większej mocy urządzenia stosuje się koncentrację promieniowania słonecznego za pomocą różnego rodzaju powierzchni odblaskowych, płaskich lub parabolicznych. W tym samym celu wykorzystuje się też często efekt szklarniowy umieszczając ciało absorbujące (garnek) w oszklonym "pudełku" lub pod przezroczystym kloszem albo stosując garnek z pokrywą przezroczystą.
Camera obscura (Camera obscura z łac Camera obscura (Camera obscura z łac. ciemna komnata) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Była pierwowzorem aparatu fotograficznego. Camera obscura bywa nazywana również kamerą otworkową.
reflektor samochodowy, latarnia morska, reflektor przeciwlotniczy, Reflektor - zwierciadło optyczne wklęsłe, służące do ograniczenia padającej na nie wiązki energii o charakterze falowym do wiązki równoległej lub wąskiego kąta bryłowego. Służy do zwiększenia gęstości energii danej fali. Lustro to działa jak soczewka skupiająca. Reflektor służy do ułatwienia obserwacji danego zjawiska falowego, lub wysłania fal w określonym kierunku. Reflektor jest to również lampa wysyłająca światło w określonym kierunku, której częścią jest zwierciadło skupiające Do tego typu reflektorów należą: reflektor samochodowy, latarnia morska, reflektor przeciwlotniczy, reflektor Leigha, szperacz.
Autorzy Prezentację tworzyli: Bianek Anna Czyrzewski Sebastian Deliński Igor Kokoszyńska Ewa Migas Jakub Muchowski Fabian Osojca Iwona Śliwińska Marta Trun Alicja Wedeł Luiza Wsparcia udzielały: Osowska Magdalena Urmanin Martyna Opiekę sprawował: Michnikiewicz Sławomir