Różne klasy dokumentów Książki Przezrocza Przezrocza i nakładki Notatki Drukowanie wybranych przezroczy i notatek Inny tekst Listy

Książki Materiał początkowy książki, to zwykle strona przedtytułowa, tytułowa, redakcyjna (z notką copyrightu), spis treści i przedmowa. Ewentualnie: podziękowania, dedykacja, spis ilustracji, spis innych książek z tej samej serii wydawniczej itp.. Materiał końcowy: skorowidz, posłowie, bibliografia, metryczka itp..

Książki Klasa dokumentu: book. (Jest podobna do klasy report.) Materiał początkowy, główny i końcowy zaczynamy odpowiednio poleceniami: \frontmatter \mainmatter \backmatter W standardowej klasie book w części początkowej strony są numerowane liczbami rzymskimi. Część główna i końcowa ma numerację arabską.

Książki W części początkowej i końcowej polecenie \chapter nie wstawia numeru rozdziału, ale tworzy pozycję spisu treści. Więc przedmowę możemy zacząć poleceniem: \chapter{Przedmowa}

Książki W części początkowej i końcowej należy używać tylko wariantów z gwiazdką pozostałych poleceń podziału: pol_podz*{nagłówek} \part \subsection \paragraph \chapter \subsubsection \subparagraph \section Każda jednostka podziału musi być zawarta w jednostce bezpośrednio wyższego rzędu, z tym że \part jest jednostką opcjonalną.

Książki Opcje domyślne w klasie book: twoside – drukowanie dwustronne, openright – nowe rozdziały zaczynają się od strony nieparzystej. (Opcja przeciwna, openany, jest domyślna w klasie report.) Polecenie \maketitle ma w książce niewielkie zastosowanie, ponieważ może mieć ona więcej niż jedną stronę tytułową.

Przezrocza Klasa dokumentów: slides. Kilka powodów, dla których do tego zadania można chcieć użyć LaTeX-a: Przezrocza są oparte na materiale pochodzącym z dokumentu latechowego. W przezroczach występuje dużo wzorów matematycznych. Nie przygotowujesz przezroczy na tyle często, żeby było warto uczyć się posługiwania innym narzędziem.

Przezrocza Fonty klasy slides są dużo większe niż zwykłe. Deklaracja \normalsize generuje znaki prawie tej wielkości co \LARGE w innych klasach dokumentów. Dodatkowo domyślny krój pisma przypomina rodzinę bezszeryfową. Jedyne udostępnione kroje to antykwa i pismo maszyny do pisania, a jedyne odmiany to prosta i kursywa. Polecenie \emph działa w zwykły sposób.

Przezrocza Pojedyncze przezrocze jest tworzone za pomocą otoczenia slide: GZY i GNU Gzy są bardzo małe i bardzo dokuczliwe. Gnu są duże. \begin{slide} \begin{center} GZY i GNU \end{center} Gzy są bardzo małe i bardzo dokuczliwe. Gnu są duże. \end{slide} 3

Przezrocza Tekst widoczny na przezroczu tworzymy zwykłymi poleceniami LaTeX-a. Polecenia, które nie mają sensu w odniesieniu do przezroczy, to m. in. polecenia podziału, otoczenia figure i table, a także polecenia powodujące załamanie strony (ponieważ każde przezrocze musi się mieścić na jednej stronie). Do tworzenia przezroczy kolorowych należy użyć pakietu color.

Przezrocza i nakładki Otoczenie overlay jest używane do otrzymania nakładki – przezrocza przeznaczonego do nałożenia na inne przezrocze. Otoczenie to różni się od slide tylko sposobem numerowania. Pierwsza nakładka następująca po przezroczu nr 3 ma nr 3-a, druga 3-b itd. Najlepszym sposobem na równomierne nakładanie się tekstu przezrocza i nakładki jest umieszczenie na obu całego tekstu i przypisanie białego koloru tekstowi, który ma się stać niewidzialny.

Przezrocza i nakładki GZY i GNU Gzy są bardzo małe i bardzo dokuczliwe. Gnu są duże. \begin{slide} \begin{center} GZY \textcolor{white} {i GNU} \end{center} Gzy są bardzo małe i bardzo dokuczliwe. \textcolor{white}{Gnu są duże.} \end{slide} 3

Przezrocza i nakładki GZY i GNU Gzy są bardzo małe i bardzo dokuczliwe. Gnu są duże. \begin{overlay} \begin{center} \textcolor{white} {GZY} i GNU \end{center} \textcolor{white}{Gzy są bardzo małe i bardzo dokuczliwe.} Gnu są duże. \end{overlay} 3-a

Notatki Otoczenie note generuje jednostronicową notatkę. Notatki następujące po przezroczu nr 3 mają numery 3-1, 3-2 itd. (Przezrocza i notatki można drukować oddzielnie.) Opcja clock klasy dokumentu slides umożliwia kontrolowanie czasu podczas wykładu. Bezpośrednio przed każdym przezroczem albo też po nim wstawiamy polecenie \addtime podające liczbę sekund, które chcemy poświęcić temu przezroczu. Całkowity czas (w minutach), który powinien upłynąć do tego momentu, będzie wypisany na dole każdej notatki.

Notatki \documentclass[clock]{slides} ... \addtime {180} %Slajd 1: 3 minuty \addtime {150} %Slajd 2: 2,5 minuty \addtime {120} %Slajd 3: 2 minuty \begin{note} Nie zapomnij pacnąć gza. \end{note} Nie zapomnij pacnąć gza. 7 min 3-1

Notatki Czas, który upłynął, można zmieniać poleceniem \settime. Polecenie \settime{120} ustawia całkowity czas, który upłynął, na 2 minuty. Nie należy poleceń \addtime ani \settime wstawiać wewnątrz otoczeń slide, overlay ani note.

Drukowanie wybranych przezroczy i notatek Polecenie \onlyslides{4,7-13,23} umieszczone w preambule spowoduje, że LaTeX utworzy tylko przezrocza o numerach 4, 7-13 (włącznie) i 23, razem z ich nakładkami. Numery przezroczy w argumencie muszą być ułożone w porządku rosnącym i mogą obejmować przezrocza nieistniejące. Analogiczne polecenie \onlynotes służy do generowania wybranych notatek. Np. \onlynotes{11} spowoduje utworzenie notatek o numerach 11-1, 11-2 itd..

Drukowanie wybranych przezroczy i notatek Jeśli w pliku źródłowym umieszczono polecenie \onlyslides, ale nie umieszczono \onlynotes, to notatki nie będą w ogóle tworzone, i odwrotnie. Włączenie obu poleceń powoduje wygenerowanie tylko zadanych przezroczy i zadanych notatek. Polecenia te mogą działać niewłaściwie, jeśli otoczenie slide, overlay lub note występuje w argumencie jakiegoś polecenia.

Inny tekst Plik źródłowy może zawierać tekst, który występuje poza otoczeniami slide, overlay i note. Taki tekst jest formatowany tak jak przezrocze, ale bez numeru. Może być użyty do wykonania strony tytułowej. Jest drukowany zawsze (bez względu na \onlyslides lub \onlynotes). W tekście takim można łamać strony. Poleceniem \pagebreak wskazujemy, gdzie ma się zacząć nowa strona takiego tekstu.

Listy Klasa dokumentu: letter. W jednym pliku źródłowym można umieścić wiele listów. Nazwisko i adres są wyszczególnione za pomocą deklaracji. Adres zwrotny jest deklarowany poleceniem \address. Poszczególne wiersze tekstu wynikowego są oddzielane poleceniami \\. \address{1234 Aleja Pancerników\\ Gnu York, G.Y. 56789}

Listy Przy pomocy \signature deklarujemy podpis w takiej formie, jaka powinna się znaleźć na końcu listu. \signature{P. N. Cernik\\ Szef kuchni} Każdy list jest generowany przez oddzielne otoczenie letter, którego argumentem jest nazwisko i adres odbiorcy. Argument ten jest ruchomy. List zaczyna się od polecenia \opening, które tworzy otwierający zwrot grzecznościowy.

Listy 1234 Aleja Pancerników Gnu York, G.Y. 56789 4 lipca 1996 Dr G. Z. Kąśliwy TOPTĘP Tępienie szkodników Ul. Packa 33 Hometown, Illinois 62301 Drogi Gieniu, Obawiam się, że problem pancerników nadal pozostaje nierozwiązany. Zrobi- łem wszystko ... \begin{letter}{Dr.\ G. Z. Kąśliwy\\ TOPTĘP Tępienie szkodników\\ Ul. Packa 33\\ Hometown, Illinois 62301} \opening{Drogi Gieniu,} Obawiam się, że problem pancerników nadal pozostaje nierozwiązany. Zrobiłem wszystko ... \closing{…}

Listy LaTeX sam wstawia datę. Polecenia \address i \signature, które stosuje się tylko do jednego konkretnego listu, mogą być wstawione między poleceniami \begin{letter} a \opening. Treść listu jest zwykłym latechowym tekstem, ale polecenia takie jak \section, nie mają tu sensu. List kończy się poleceniem \closing.

Listy Nazwisko w podpisie pochodzi z deklaracji \signature. ... i liczę na to, że tym razem zdołasz się pozbyć tych wstrętnych stworzeń. Z poważaniem P. N. Cernik Szef kuchni ... i liczę na to, że tym razem zdołasz się pozbyć tych wstrętnych stworzeń. \closing{Z poważaniem} Nazwisko w podpisie pochodzi z deklaracji \signature. Polecenia \cc można użyć po zakończeniu listu, aby wyliczyć nazwiska osób, do których wysyłamy kopie. cc: Bill Clinton George Bush \cc{Bill Clinton \\ George Bush}

Listy Istnieje analogiczne polecenie \encl do tworzenia spisu załączników. Dodatkowy tekst po końcowej formule grzecznościowej musi być poprzedzony poleceniem \ps. UWAGA: nie produkuje ono żadnego tekstu, skrót P.S. piszemy sami. Datę listów można zmienić, używając polecenia \renewcommand do przedefiniowania polecenia \today. Aby zmienić datę wszystkich listów, \renewcommand wstawiamy w preambule. Natomiast dla jednego listu, umieszczamy je bezpośrednio przed \opening.

Listy 1234 Aleja Pancerników Gnu York, G.Y. 56789 Czwartek, 15842 A.C. Pan A. Opa Królestwo Muu Drogi Panie Opa, W ostatniej dostawie steków ze stego- zaura, ... \begin{letter}{Pan A. Opa \\ Królestwo Muu} \renewcommand{\today} {Czwartek, 15842 A.C.} \opening{Drogi Panie Opa:} W osttniej dostawie steków ze stegozaura, ...

Listy Użycie w preambule polecenia \makelabels spowoduje wydrukowanie zestawu nalepek na koperty, po jednej dla każdego otoczenia letter, w formacie odpowiednim do odbicia na ksero na etykietach samoprzylepnych. Nalepki na koperty, którym nie odpowiada żaden list, są tworzone przez puste otoczenie letter.