Afryka Wschodnia

Afryka Wschodnia Obszar: Dorzecze górnego Nilu, niemal cała Kenia, Uganda, Rwanda, Burundi i Tanzania po granicę z Mozambikiem. Tereny wyżynne, liczne masywy górskie, łagodny i zdrowy klimat, warunki dla pasterstwa i rolnictwa. Pod względem rasowym i kulturowym wyróżnia się dwa subregiony: Dorzecze górnego Nilu Afrykę Wschodnią

Afryka Wschodnia – górny Nil (1) Obszar: dorzecze górnego Nilu, enklawy w Ugandzie i Kenii ok. 5-6 mln, Niloci (mieszanina cech negroidalnych i kuszyckich), pasterski sposób życia, wyróżniki rasowe, językowe i kulturowe

Dorzecze górnego Nilu (2) Języki: Rodzina nilo-saharyjska języki zachodnio-nilotyckie, m.in.: dinka, nuer, luo

Dorzecze górnego Nilu (3) Główne ludy: Dinka – ok. 2 mln, płd. Sudan, pasterze bydła, myślistwo (hipopotamy), rody patrylinearne, wierzenia totemiczne, znaczne wpływy islamu Nuerowie (Nath) – ok.700 tys., Nil Górski i rzeka Sobat, gosp. Mieszana pastersko-rolnicza, acefaliczna struktura segmentarna, pozostałości dawnych wierzeń Luo – ok. 6 mln, pd. Sudan i pn. Uganda i Kenia, gosp. hodowlano-rolnicza,

Afryka Wschodnia (1) Języki: 2. Rodzina niger-kordofańska Rodzina nilo-saharyjska języki wschodnionilotyckie, m.in.: masai 2. Rodzina niger-kordofańska języki bantu, m.in.: kikuju, ruanda, suahili 3. Rodzina khoisańska m.in. sandawe, hatsa

Afryka Wschodnia (2) Główne ludy: Ludy nilochamickie Tutsi (Watussi) - lud pochodzenia kuszyckiego, Burundi (840 tys.) i Ruanda(645 tys.). W X-XVI w. napłynęli z północnego wschodu, podporządkowali sobie plemiona rolniczych Hutu, tworząc królestwa Burundi i Ruandy. Tutsi stanowili warstwę uprzywilejowaną (właściciele bydła, wojownicy). Przejęli język podbitej ludności Hutu należący do jęz. bantu. Do tradycyjnych zajęć Tutsi należy pasterska hodowla bydła. Pomiędzy klasą Tutsi a pozostałą ludnością istniał układ wasalny - ubuhake, który przetrwał aż do czasów współczesnych.

Afryka Wschodnia (3) Masajowie – ok. 900 tys., pogranicze kenijsko-tanzańskie, trad. pasterskie, i koczownicze, niegdyś konflikty z Bantu, ofiary suszy i zarazy bydła, opór wobec zmian, współ. marginalizacja Turkana – ok. 900 tys., pogr. Ugandy i Kenii, pasterstwo bydła

Afryka Wschodnia (4) 2. Ludy Bantu Hutu (Bahutu) – ok. 90% mieszkańców Rwandy i Burundi, ludność wieśniacza, niegdyś społeczno-kulturowa symbioza z Tutsi, później krwawe konflikty, rolnictwo Kikuju – ok. 5,5 mln, pd. Kenia, wpływy chamickie, gosp. rolnicza z hodowlą, klasy wieku Czaga, Niamwezi – ok. 2 mln, rejon Kilimandżaro

Afryka Wschodnia (5) 3. Ludy buszmenoidalne i pigmenoidalne Twa (Batwa) – ok. 1% mieszkańców Rwandy i Burundi, pigmoidzi, łowcy Sandawe, ok. 26 tys., środkowa Tanzania, zbieracko-łowiecki lud buszmenoidalny (niskorosły), dodatkowo hodowla bydła, jęz. z rodz. khoin

Afryka Wschodnia (6) 4. Grupa Suahili – ok. 2 mln, silnie wpływy islamu, ludność powstała ze zmieszania kobiet Bantu z osadnikami arabskimi, jęz. (ki)swahili, ponad 9 mln użytkowników w wielu regionach Afryki subsaharyjskiej (lingua franca tego obszaru ). Znajomość suahili pozwala na swobodne komunikowanie się na terenach wschodniej i centralnej Afryki 5. Hindusi, Brytyjczycy

Afryka Wschodnia (7) Charakterystyka regionu: obszar ścierania się i asymilowania różnych grup ludności liczne konflikty, m.in. Arabów z Nilotami (Sudan), Bantu z Azjatami (kenijskie powstanie Mau-mau), Hutu z Tutsi (Ruanda, Burundi) – wiele milionów ofiar obszary wysokorozwinięte (Tanzania, Kenia), przemysł turystyczny mozaika religii