Magurski Park Narodowy
89,7% parku leży na terenie woj. podkarpackiego, a 10,3% na terenie woj. małopolskiego.
Magurski Park Narodowy utworzony został rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1994 (Dz.U. Nr 126 poz. 618) miał obszar 199,62 km². Funkcjonowanie rozpoczął 1 stycznia 1995 r. W wyniku problemów z właścicielami gruntów został zmniejszony do obecnych 194,39 km² wraz z otuliną o powierzchni 22697 ha. 1 września 2011 roku dyrektorem parku został Andrzej Czaderna
MPN chroni przede wszystkim unikatowy w skali Karpat obszar przejściowy między Karpatami Zachodnimi i Karpatami Wschodnimi Ssaki (57 gatunków) reprezentowane są w parku m.in. Grzyby (463 gatunków), 17 z nich podlega ochronie ścisłej m.in. Spośród ptaków (117 gatunków) zauważyć trzeba występowanie: orlika krzykliweg, bociana czarnego, puszczyka uralskiego Gady, płazy (15 gatunków) Ryby (12 gatunków
Dziedzictwo kulturowe i zarys historii Magurski Park Narodowy wraz z otuliną jest obszarem niezwykle interesującym pod względem walorów etnograficznych i historycznych. Jak każde pogranicze było to również miejsce styku i przenikania się kultur wielu narodów. Element ten stanowi o obecnej atrakcyjności kulturowej tego regionu. Bardzo podziwiane są zabytki architektury sakralnej stylu zachodniołemkowskiego – cerkwie w Krempnej, Kotani, Bartnym, Wołowcu, Pielgrzymce, Świątkowej Wielkiej i Małej.
Cerkiew w Krempnej Cerkiew w Kotani
http://www.magurskipn.pl/index.php?d=galeria&art=7