Biznes Społecznie Odpowiedzialny My też mamy coś do powiedzenia! Ogólnopolski Konkurs CSR Biznes Społecznie Odpowiedzialny My też mamy coś do powiedzenia!

II miejsce w Ogólnopolskim Konkursie CSR

Tomasz Malczyk uczeń II klasy technikum ekonomicznego w ZSE-A w Kole opiekun: Marzena Szteklarska

Witam, jestem młodym człowiekiem, który po ukończeniu szkoły, chciałby prowadzić własną działalność gospodarczą, aby dać kawałek siebie innym ludziom, którzy pędzą tak szybko w dzisiejszym świecie za pieniędzmi, władzą, pozycją i niejednokrotnie zapominają, o tym, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Zapominają, że za kilkadziesiąt lat nas tu nie będzie, ale zostaną nasze dzieci, wnuki. Nie bądźmy egoistami, nie tłumaczmy się, że nas to nie dotyczy i niech młodsze pokolenie samo zatroszczy się o siebie. Nie zostawiajmy po sobie zgliszczy w postaci zanieczyszczonego środowiska, wyczerpania zasobów naturalnych, bo po pożarze trzeba wrócić do normalnego życia, posprzątać i od początku odbudować to, co utraciliśmy, pytanie brzmi, czy mamy materiał, aby zacząć wszystko od nowa, czy zostało jeszcze coś dla nas czy też inni pogorzelcy wykorzystali już wszystkie pozostałe zasoby i dla nas niestety nie pozostało już nic.

Ja na pewno nie chciałbym, aby taki los dotknął moich bliskich, dlatego już teraz myślę o przyszłości i chcę po sobie pozostawić kawałek dobrej pracy, która nie niszczy, ale buduje, abym mógł codziennie spoglądając w lustro powiedzieć, jestem w porządku, to, co robię ma sens i nie wstydzę się tego. W związku z tym chciałbym w swojej działalności produkować nowe meble na bazie starych odkupionych od ludzi. Po pierwsze zapobiegam wycince lasów, każde ocalone drzewo to więcej świeżego powietrza. Po drugie daję ludziom szansę pozbycia się niepotrzebnych rzeczy i jeszcze im za to płacę, co w dobie kryzysu jest dla każdego bardzo ważne. Po trzecie daję zatrudnienie innym ludziom i nie jestem kolejnym etatowym pracownikiem w wielkiej korporacji zapominającej o potrzebach swoich pracowników. Po czwarte zapobiegam zaśmiecaniu lasów niepotrzebnymi, niemodnymi już meblami, lecz tworzę z nich zupełnie nowe, piękne i funkcjonalne eksponaty, które służyć będą kolejnym pokoleniom.

Nie jestem kornikiem, który niszczy drzewo. Jestem dzięciołem, który chce je uratować.