ROCZNICA ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI POLSKI 11 listopada ROCZNICA ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI POLSKI

Jeszcze polska nie zginęła Kiedy my żyjemy, MAZUREK DĄBROWSKIEGO Jeszcze polska nie zginęła Kiedy my żyjemy, Co nam obca przemoc wzięła, Szablą odbierzemy. ref: Marsz, marsz Dąbrowski, Z ziemi włoskiej do Polski, Za twoim przewodem, Złączym się z narodem.

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, Będziem Polakami, Dał nam przykład Bonaparte, Jak zwyciężać mamy. ref: Marsz, marsz, Dąbrowski, Z ziemi włoskiej do Polski, Za twoim przewodem Złaczym się z narodem.

ROZBIORY POLSKI 1772r. 1793r. 1795r. ROSJA PRUSY AUSTRIA

Rozkwitają pąki białych róż, Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już, BIAŁE RÓŻE Rozkwitają pąki białych róż, Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już, Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat. Kładłam ci ja idącemu w bój, Białą różę na karabin twój, Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd, Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

TYLKO W POLU BIAŁY KRZYŻ…

BIAŁY KRZYŻ Gdy zapłonął nagle świat, Bezdrożami szli przez śpiący las. Równym rytmem młodych serc, Niespokojne dni, odmierzał czas. Gdzieś pozostał ognisk dym, Dróg przebytych kurz, Cień siwej mgły... Tylko w polu biały krzyż, Nie pamięta już, Kto pod nim śpi...

Rota Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród. Nie damy pogrzeć mowy, Polski my naród, polski lud, Królewski szczep piastowy. Nie damy, by nas gnębił wróg. Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy ducha, Aż się rozpadnie w proch i pył Krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg. Tak nam dopomóż Bóg!

Powstanie Kościuszkowskie 1794r. Tadeusz Kościuszko Bitwa pod Racławicami

Mury On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt On im dodawał pieśnią sił, śpiewał, że blisko już świt Świec tysiące palili mu, znad głów unosił się dym Śpiewał, że czas, by runął mur, oni śpiewali wraz z nim Wyrwij murom zęby krat Zerwij kajdany, połam bat A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat!

Aż zobaczyli ilu ich poczuli siłę i czas Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów Niosła ze sobą starą treść dreszcze na wskroś serc i dusz Śpiewali więc klaskali w rytm jak wystrzał poklask ich brzmiał I ciążył łańcuch zwlekał świt on wciąż śpiewał i grał Wyrwij murom zęby krat Zerwij kajdany, połam bat A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat! Aż zobaczyli ilu ich poczuli siłę i czas I z pieśnią że już blisko świt szli ulicami miast Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam ten nasz największy wróg! A śpiewak także był sam

O mój rozmarynie O mój rozmarynie , rozwijaj się Pójdę do dziewczyny , pójdę do jedynej, zapytam się. A jak mi odpowie: nie kocham cię, A jak mi odpowie nie kocham cię, Ułani werbują, strzelcy maszerują Zaciągnę się .

Dadzą mi konika cisawego I ostrą szabelkę , i ostrą szbalekę Do boku mego . Dadzą mi buciki z ostrogami I siwy kabacik , i siwy kabacik Z wyłogami .

Powstanie Listopadowe 1830 Bitwa pod Olszynką Grochowską gen. Józef Chłopicki Bitwa pod Olszynką Grochowską

POWSTANIE STYCZNIOWE 1863r. Bitwa pod Węgrowem

I Wojna Światowa 1914r. Józef Piłsudski z Kasztanką

PIERWSZA KADROWA

Pierwsza Kadrowa Raduje się serce, raduje się dusza, Gdy Pierwsza Kadrowa na wojenkę rusza. Oj da, oj da, dana, kompanio kochana, Nie masz to jak pierwsza, nie! Chociaż w butach dziury, Na mundurach łaty, To pierwsza kadrowa pójdzie na armaty Nie masz to jak pierwsza , nie!

Przecież jednak dojdziem, Nie masz to jak pierwsza, nie! Chociaż do Warszawy mamy długą drogę, Przecież jednak dojdziem, byle by iść w nogę. Oj da, oj da, dana, kompanio kochana, Nie masz to jak pierwsza, nie!

Żołnierz z czasów I wojny Światowej 1914-1918

My, pierwsza brygada Legiony to - żołnierska nuta, Legiony to - ofiarny stos, Legiony to - rycerska buta Legiony to - straceńców los! My, pierwsza brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy swój życia los, Na stos, na stos!

O, ile mąk, ile cierpienia, O, ile krwi, wylanych łez. Pomimo to - nie ma zwątpienia, Dodawał sił - wędrówki kres. My, pierwsza brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy swój życia los, Na stos, na stos! Krzyczeli, żeśmy stumanieni, Nie wierząc nam, że chcieć - to móc. Leliśmy krew osamotnieni, A z nami był nasz drogi wódz! My, Pierwsza Brygada...itd Inaczej się dziś zapatrują I trafić chcą do naszych dusz, I mówią, że nas już szanują, Lecz właśnie czas odwetu już! Nie chcemy dziś od was uznania, Ni waszych mów, ni waszych łez. Skończyły się dni kołatania Do waszych serc, do waszych kies. Dziś nadszedł czas pokwitowania Za mękę serc i katusz dni. Nie chciejcie więc politowania, Zasadą jest: za krew chciej krwi. Umieliśmy w ogień zapału Młodzieńczych wiar rozniecić skry, Nieść życie swe dla ideału I swoją krew i marzeń sny. Potrafim dziś dla potomności Ostatki swych poświęcić dni, Wśród fałszów siać siew szlachetności Miazgą swych ciał, żarem swej krwi.

11 listopada 1918r. zakończyła się I wojna światowa. Polska znowu pojawiła się na mapach świata. Powstaje niepodległe państwo.

Rada Regencyjna

Od roku 1990 dzień 11 listopada stał się świętem narodowym. Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie

Żeby Polska była Polską Z głębi dziejów, z krain mrocznych, Puszcz odwiecznych, pól i stepów, Nasz rodowód, nasz początek, Hen od Piasta, Kraka, Lecha. Długi łańcuch ludzkich istnień Połączonych myślą prostą. Żeby Polska, żeby Polska! Żeby Polska była Polską!

Wtedy, kiedy los nieznany Rozsypywał nas po kątach, Kiedy obce wiatry grały, Obce orły na proporcach- Przy ogniskach wybuchała Niezmożona nuta swojska. Żeby Polska, żeby Polska....

Zrzucał uczeń portret cara, Ksiądz Ściegienny wznosił modły, Opatrywał wóz Drzymała, Dumne wiersze pisał Norwid. I kto szablę mógł utrzymać Ten formował legion, wojsko. Żeby Polska, żeby Polska.....

Matki, żony w mrocznych izbach Wyszywały na sztandarach Hasło: "Honor i Ojczyzna" I ruszała w pole wiara. I ruszała wiara w pole Od Chicago do Tobolska. Żeby Polska, żeby Polska....

Zerwałeś Orle nasz Biały, kajdany I już swobodny wzleciałeś w przestworza. Wzrok Twój ogarnia i bory i łany – Od Tatr śnieżnych do polskiego morza. (wiersz anonimowy)