Główne ekosystemy na świecie

Wilgotny Las Tropikalny Jest typowy dla rejonów tropikalnych, gorących i wilgotnych. Drzewa są tu wiecznie zielone i ulistnione. Zarówno drzewa jak i krzewy oplecione są plątaniną lian i porośnięte roślinami epifitycznymi. Poza gatunkami naziemnymi, żyjącymi w cieniu poszycia, w skład fauny dżungli wchodzą również rozmaite gatunki zwierząt nadrzewnych.

Wilgotny Las Tropikalny

Wilgotny Las Tropikalny ara żółtoskrzydła, leniwiec, wyjec, tukan, koliber, jeleń amazoński, motyl dzienny morpho, boa psiogłowy, mrówkojad, jaguar, żaba.

Wilgotny Las Tropikalny Drzewa w lasach równikowych mają gładkie, ostro zakończone liście, co sprzyja spływaniu po nich wody deszczowej. Pnącza wykorzystują inne rośliny jako podpory, dzięki czemu mają zapewniony dostęp do światła. Rosną tu wilgotne lasy równikowe, które są wielkim producentem tlenu i jednocześnie pochłaniaczem dwutlenku węgla. W lesie równikowym występuje kilka warstw roślinności. Najwyżej wznoszą się bardzo wysokie drzewa. Wśród nich najbardziej znane są: mahoniowce i hebanowce. Te ogromne rośliny są podporą dla pnączy, zwanych lianami. Na pniach niższych drzew żyją epifity: mchy paprocie i storczyki (orchidee). Na powierzchni gruntu leżą gnijące szczątki roślin. W lasach równikowych rosną drzewa, takie jak: bananowce, palmy np. palma olejowa, kakaowce, paprocie drzewiaste, mahoniowce, hebanowce, Występują tam także pnącza, np. filodendrony, wanilia, liany

Tropikalny las sumatrzański Wilgotne lasy tropikalne wszędzie obfitują w roślinność, a ich fauna w znacznym stopniu jest przystosowana do nadrzewnego trybu życia. Gatunki, a często i rodziny różnią się tym bardziej, im bardziej kontynenty oddalone są od siebie. Dlatego chociaż fauna południowo-wschodniej Azji bez łączności z fauną Ameryki Południowej, ewoluowała równolegle z nią, to praktycznie nie występują gatunki wspólne dla obu kontynentów.

Tropikalny las sumatrzański

Tropikalny las sumatrzański słonie, pantera mglista, nosorożec sumatrzański, orangutan, niedźwiedź, jeleń, orangutan, wąż, dzioborożec wielki, motyl ornitoptera brookiana, nietoperz, tygrys sumatrzański,

Tropikalny las sumatrzański W lesie występuje piętrowość roślinna – wilgotny las równikowy powyżej 1500 m n.p.m. przechodzi w wilgotny las górski. Wyżej rosną niskie lasy iglaste oraz zbiorowiska trawiaste. Występują tu: drzewo żelazne, kamforowiec, dalbergia zwana drzewem palisandrowym, paprocie drzewne, liany,

Sawanna W strefie tropikalnej, na północ i południe od gęstych lasów występuje okresowo pora sucha. Powoduje ona ograniczenie roślinności drzewiastej na korzyść formacji trawiastych. Tereny te są gęściej lub rzadziej porośnięte drzewami o nietrwałych w okresie suszy liściach. Fauna charakteryzuje się obfitością dużych zwierząt roślinożernych.

Sawanna

Sawanna nosorożce, żyrafy, słoń afrykański, zebry, bawół, antylopa bongo, lew z lwiątkami, wikłacz,

Sawanna W szacie roślinnej dominują kępy sucholubnych traw (np. afrykańska trawa słoniowa dochodząca do 5 m wysokości). Na niektórych sawannach rosną nieliczne drzewa, np. akacje, baobaby, palmy, które zwykle zrzucają liście w porze suchej. Większe skupiska drzew występują tylko nad ciekami wodnymi tworząc tzw. lasy galeriowe. W krajobrazie nie ma wyraźnej granicy między wilgotnym lasem równikowym a trawiastą sawanną. W strefie przejściowej w miarę posuwania się w stronę sawanny las staje się coraz rzadszy, a drzewa coraz niższe

Góry Warunki klimatyczne powodują, że lasy rosną na wysokości 4000 m n.p.m. w strefie równikowej i 2200m w strefie umiarkowanej. Powyżej rozciąga się rejon traw i roślinności alpejskiej, a w najwyższych partiach gór występują skały, lody i wieczne śniegi. Charakterystycznymi formami przystosowania się fauny do tych warunków są m.in. Gruba tkanka tłuszczowa, gęste futro lub pierze, sezonowe wędrówki.

Góry

Góry orzeł przedni, koźlica skalna, jeleń szlachetny, sęp, zając bielak, jerzyk skalny, markur, wrończyk, świstak

Góry Od 2000 m zaczynają się lasy liściaste z dębami, magnoliami, kasztanami, klonami i wawrzynami. Powyżej 2600 m zaczynają przeważać drzewa iglaste, m.in. sosny i cedry himalajskie. Od 3500 do 4000 m rozciąga się piętro rododendronów i karłowatych jałowców oraz hal wysokogórskich. Granica wiecznego śniegu leży na wysokości 4500 m (po stronie północnej) i 6000 (po stronie południowej).

Tundra Jest tu tak zimno zimą, a lato tak krótkie że słońce nie rozmraża wiecznej zmarzliny. Rosną tu tylko wątłe mchy. Porosty i karłowate brzozy. Ogromne obszary Arktyki i Antarktydy pokrywa lód. Ławica lodów pokrywa również większą część oceanu w tych rejonach.

Tundra

Tundra gęś zbożowa, łabędź krzykliwy, sowa śnieżna, renifer, zając bielak, białozór, pardwa, leming,

Tundra Większość roślin wyrasta zaledwie kilka centymetrów nad ziemię. Przy samej powierzchni ziemi rosną mchy i porosty (najbardziej znany to chrobotek reniferowy); nieco wyżej są trawy i niewielkie krzewinki (np. borówki). Występują tam także turzyce. Najwyższą warstwę roślin tworzą pojedyncze karłowate brzozy i wierzby, które nie osiągają wysokości większej niż 30 cm. Ich gałęzie rosną poziomo i mogą mieć kilka metrów długości. Szybko rozwijają liście, kwitną i wydają nasiona. Niektóre zioła mają kolorowe kwiaty. W wielu rejonach położonych na południowej stronie tundry zbiera się jagody: borówki i maliny.

Lasy kontynentalne Średniej wielkości obszary strefy półkontynentalnej pokryte z natury dość gęstym lasem, złożonym przede wszystkim z drzew liściastych gubiących liście wraz z nastaniem chłodów. Fauna reprezentowana jest w sposób zrównoważony przez gatunki nadrzewne, roślinożerne naziemne o raz drapieżniki.

Lasy kontynentalne

Lasy kontynentalne kukułka, puszczyk, motyl, dzięcioł zielony, jelenie i jelonek, lis rudy, kuna, muchołówka białoszyja, zięba, jeż wschodni, borsuki,

Lasy kontynentalne W obrębie lasów liściastych wyróżnia się typy siedliskowe zależnie od składu gatunkowego oraz warunków wilgotności gleby i jej żyzności. W Polsce wykształcają się: buczyna (las bukowy, bukowina) - las z dużym udziałem buka, grąd - żyzny las wielogatunkowy z lipą, grabem, klonem i innymi gatunkami drzew liściastych, łęg - las okresowo zalewany z olszą, wierzbą, topolą, zwykle porastający brzegi rzek i potoków, ols (oles, olszyna) - typ siedliskowy lasu mieszanego z przewagą olszy w drzewostanie, niekiedy jesionu lub świerku, występuje na glebach podmokłych, głównie bagiennych, bór mieszany (m.in. świeży, wilgotny, bagienny) z dębem i sosną oraz niewielką domieszką innych drzew.

Tajga Tajga, borealne lasy iglaste, nazwa lasu szpilkowego na obszarze Azji i Europy, charakterystycznego dla klimatu umiarkowanie chłodnego. Tajga zajmuje większość obszaru Syberii oraz znaczne obszary Niżu Wschodnioeuropejskiego i Półwyspu Fennoskandzkiego. Na północy przechodzi stopniowo w lasotundrę i tundrę, na południu w lasy liściaste lub lasostepy.

Tajga

Tajga wiewiórka pospolita, zięba zwyczajna, wielki dzięcioł, sójka europejska, bóbr, łoś, szczupak, ryś euroazjatycki, niedźwiedź brunatny, gronostaj, bóbr, jemiołuszka, sikory,

Tajga Na obszarach tajgi rosną głównie drzewa iglaste: świerki, sosny, sosny limby, jodły syberyjskie, modrzewie, ale także – najczęściej drobnolistne – liściaste: brzozy, osiki, olsze, jarzęby. Drzewa szpilkowe są bardzo dobrze przystosowane do panujących tu warunków klimatycznych. Mogą rosnąć aż do tych obszarów, na których zaledwie przez 30 dni w roku średnia temperatura przekracza 10 °C, a w dwóch następnych miesiącach nie ma mrozu. Gruba, woskowa okrywa szpilek chroni je przed mrozami. Drzewostany w borealnej strefie lasów iglastych półkuli północnej są z reguły jednowarstwowe, zwarte, ciemne, albo też zbudowane dość luźno. Im dalej na północ, tym są one bardziej luźne i bardziej ubogie gatunkowo. Warstwa krzewów w borealnych lasach iglastych jest bardzo słabo wykształcona. Składają się na nią przeważnie pojedyncze egzemplarze młodych drzewek, ale najczęściej reprezentowany jest jałowiec. W runie występują liczne gatunki grzybów, mszaków, mchów oraz rośliny z rodziny wrzosowatych: borówka, żurawina błotna, gruszyczka.

Wykonał: Karol Stachyra kl. IV DT