Model gospodarki AD-AS Paulina Kochanek Kl.IIf

Spis treści 1.Zagregowany popyt AD. 2.Krzywa globalnego popytu. *przesunięcie wzdłuż AD. *przesunięcie całej krzywej AD. 3.Zagregowana podaż AS. 4.Krzywa globalnej podaży. 5.Globalna podaż krótkookresowa SAS. 6.Krzywa zagregowanej podaży SAS. 7.Podaż globalna długookresowa LAS. 8.Krzywa globalnej podaży LAS. 9.Zmiany krzywej SAS i LAS.

10. Równowaga makroekonomiczna. 11 10.Równowaga makroekonomiczna. 11.Równowaga makroekonomiczna w krótkim czasie. 12.Równowaga makroekonomiczna w długim okresie. 13.Nierównowaga makroekonomiczna. 14.Cykl koniunkturalny. 15.Cykl klasyczny. 16.Przebieg cyklu klasycznego. 17.Fazy cyklu klasycznego. 18.Cykl współczesny. 19.Teoria Keynesa. 20.Teoria Monetarna.

Zagregowany popyt Ad Stronę popytu w gospodarce reprezentują konsumenci krajowi i zagraniczni. Decydują się oni nabyć w określanym czasie pewne wielkości dóbr i usług w zależności od poziomu cen w gospodarce oraz innych czynników, takich jak: *dochody ludności, *podatki, *podaż pieniądza, *stopa procentowa

Przy założeni ceteris paribus różnych czynników poza cenami, zagregowany popyt to ogół dóbr i usług, na które istnieje zapotrzebowanie w gospodarce w danym czasie przy określonym poziomie cen. Graficzną ilustracją relacji między każdym poziomem cen, a całkowitymi wydatkami konsumentów na dobra i usługi w gospodarce w danym czasie ceteris paribus, jest krzywa zagregowanego popytu AD.

Krzywa Globalnego popytu

Przesunięcia wzdłuż AD Zmiany cenowe

Przesunięcia całej krzywej AD Zmiany nie cenowe

Zagregowana podaż as Stronę podaży w gospodarce reprezentują producenci. Oferują oni do sprzedaży określone wielkości dóbr i usług w zależności od poziomu cen w gospodarce oraz innych czynników, tj.:ceny czynników wytwórczych, technologia, zasób siły roboczej, zasób kapitału, działania rządu. Przy założeniu ceteris paribus zmiennych poza cenami, zagregowana podaż to ogół dóbr i usług zaoferownych na rynku przez producentów w danym czasie przy określonym poziomie cen.

Krzywa globalnej podaży

Globalna podaż krótkookresowa SAS SAS – zależy od kosztów produkcji: Place nominalne, koszty energii, podatki, koszty surowców Przejściowe anomalie klimatyczne (np. przymrozki, urodzaje)

Krzywa zagregowanej podaży sas Graficzną ilustracją zależności między poziomem cen, a wielkością produkcjo wytworzonej przez przedsiębiorców w krótkim okresie czasu jest krzywa zagregowanej podaży SAS.

Krótkookresowa krzywa podaży SAS pokazuje związek między ilością realnego PKB wyprodukowanego i poziomem cen, kiedy nominalna płaca oraz ceny innych czynników produkcji oraz potencjalny PKB pozostają bez zmian. Krzywa SAS jest rosnąca, ponieważ koszt krańcowy przedsiębiorstwa wzrasta wraz ze wzrostem produkcji, tak więc konieczne są wyższe ceny w stosunku do cen czynników produkcji, aby spowodować wzrost w wytworzonej ilości PKB.

PODAŻ GLOBALNA DŁUGOOKRESOWA LAS Krzywa długookresowej globalnej podaży pokazuje związek między potencjalnym PKB i poziomem cen. Potencjalny PKB jest niezależny od poziomu cen, tak więc LAS jest pionowa przy potencjalnym PKB.

Krzywa globalnej podaży las

Zmiany krzywej sas i las Wzrost poziomu cen w gospodarce powoduje zwiększenie produkcji, a więc produktu realnego i ruch po krótkookresowej krzywej podaży SAS. Czynniki pozaceniowe powodują przesunięcie krzywych SAS i LAS w lewo lub prawo.

Równowaga makroekonomiczna Równowaga makroekonomiczna oznacza sytuację, w której wszystkie dobra i usługi wyprodukowane przez producentów w całej gospodarce znajdują nabywców przy określonym poziomie cen w danym okresie.

Równowaga makroekonomiczna w krótkim czasie Graficznie równowagę makroekonomiczną w krótkim czasie przedstawiają naniesione na jeden wykres: krzywa zagregowanego popytu AD i krótkookresowa krzywa zagregowanej podaży SAS. Punkt krótkookresowej równowagi leży na przecięciu tych krzywych.

Równowaga makroekonomiczna w długim okresie Graficznie równowagę makroekonomiczną w długim czasie przedstawiają krzywe: zagregowanego popytu AD i długookresowa zagregowanej podaży LAS. Punkt długookresowej równowagi leży na przecięciu się tych krzywych, co oznacza, że równowaga w gospodarce została osiągnięta przy pełnym wykorzystaniu zasobów ekonomicznych.

RÓWNOWAGA DŁUGOOKRESOWA

Nierównowaga makroekonomiczna Wzrost poziomu cen powyżej punktu równowagi lub spadek poziomu cen poniżej punktu równowagi wywołuje stan nierównowagi makroekonomicznej.

Jeśli poziom cen wzrośnie powyżej poziomu równowagi, to wielkość zagregowanej podaży będzie większa od wielkości zagregowanego popytu, a w gospodarce pojawią się zapasy i powstanie nadwyżka dóbr i usług. Gdy poziom cen spadnie poniżej poziomu równowagi, to wielkość zagregowanego popytu przewyższy wielkość zagregowanej podaży, a w gospodarce pojawi się niedobór dóbr i usług.

Cykl koniunkturalny Cykl koniunkturalny jest to okresowe, lecz nieregularne wahanie poziomu aktywności gospodarczej, mierzone jako odchylenie realnego produktu krajowego brutto i innych zmiennych makroekonomicznych od wielkości wynikających z ogólnego trendu.

Cykle koniunkturalne charakteryzują: czas trwania, fazy i ich wzajemne proporcje, punkty zwrotne i amplituda wahań wokół linii trendu. Elementy te stanowią podstawę zróżnicowania cyklu klasycznego od zdeformowanego(cyklu współczesnego).

Cykl klasyczny Cykl klasyczny według L. Mendelsona wyróżnia 4 fazy: *kryzys, *depresje, *ożywienie, *rozkwit.

Przebieg cyklu klasycznego

Fazy cyklu klasycznego W fazie kryzysu nadmiar produkcji w stosunku do zapotrzebowania powoduje spadek cen towarów, co pociąga za sobą obniżenie wielkości produkcji i wzrostu bezrobocia. Brak zainteresowania inwestycjami przyczynia się do obniżki oprocentowania kredytów oraz lokat depozytowych. Spadają również ceny papierów wartościowych.

Dno kryzysu określane jest mianem depresji Dno kryzysu określane jest mianem depresji. Charakteryzuje się ona równowagą rynkową na najniższym poziomie. W miarę upływu czasu zapasy zostają wyprzedane, ceny towarów zaczynają rosnąć, co skłania producentów do inwestowania i wzrostu produkcji, a co za ty idzie i zatrudnienia. Wzrost płac powoduje wzrost popytu na dobra konsumpcyjne. Faza ożywienia, kończy się z chwilą, gdy istotne wielkości gospodarcze osiągną poziom sprzed kryzysu. Fazę rozkwitu cechuje dalszy wzrost aktywności gospodarczej.

Cykl współczesny We współczesnym cyklu gospodarczym, głównie pod wpływem monopolizacji gospodarki i interwencjonizmu państwowego, wyeliminowane są fazy głębokich załamań i burzliwego rozwoju. Dlatego też obecnie przyjmuje się dwufazową koncepcje cyklu gospodarczego – fazę recesji i ekspansji.

Ponieważ faza recesji nie musi charakteryzować się absolutnym spadkiem poszczególnych wskaźników działalnosci gospodarcze, a jedynie brakiem lub zwolnieniem wzrostu, więc fazami cyklu mogą być: ożywienie i stagnacja gospodarki na wysokim poziomie. Wśród wielu teorii cyklów koniunkturalnych wyjaśniających przyczyny wahań w gospodarce, najpopularniejsze są dwie: teoria Keynesa oraz teoria monetarystów. Obie teorie nie wykluczają się wzajemnie, uwypuklają tylko inne przyczyny wahań cyklicznych.

TEORIA KEYNESA Wg teorii Keynesa przyczyną nierównomiernego rozwoju są zmiany w poziomie wydatków całkowitych. Jeśli wydatki są większe od oszczędności, to można mówić o ożywieniu gospodarki. Gdy zaczną przeważać skłonności do oszczędzania,nastąpi nadprodukcja i załamanie gospodarcze.

TEORIA MONETARNA Monetaryści uważają, że kryzysy są spowodowane brakiem kontroli podaży pieniądza wypuszczonego na rynek. Wzrost podaży pieniądza doprowadza do wzrostu wydatków całkowitych, co stymuluje rozwój produkcji całkowitej i wzrost zatrudnienia. Jeżeli wzrost ten będzie niekontrolowany, to doprowadzi do inflacji. Polityka interwencyjna rządu zacznie ograniczać podaż pieniądza, co spowoduje spadek popytu całkowitego, a konsekwencji obniży produkcje.