EUCHARYSTIA GŁĘBIA I PIĘKNO

SOBÓR WATYKAŃSKI II o EUCHARYSTII: „Ofiara eucharystyczna jest źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego”. „W Najświętszej Eucharystii zawiera się całe dobro duchowe Kościoła, to znaczy sam Chrystus, nasza Pascha i Chleb żywy, który przez swoje ożywione przez Ducha Świętego i ożywiające Ciało daje życie ludziom”. „Nie zbuduje się żadnej wspólnoty chrześcijańskiej, jeżeli nie jest ona zakorzeniona w celebracji Najświętszej Eucharystii”.

TAJEMNICA EUCHARYSTII Sakramentalne uobecnienie Ofiary Krzyża, Zbawcza obecność Jezusa we wspólnocie wiernych, Uczta Miłości, Budowanie Kościoła, Adoracja Najświętszego Sakramentu.

OBRZĘDY I ZNAKI Krzyż w liturgii jest symbolem Paschy Chrystusa, oznajmia zgromadzonym, że oto teraz będzie sprawowane dzieło zbawienia, Świece symbolizują światło Chrystusa, Kadzidło jest symbolem czci i uwielbienia dla Chrystusa. O okadzeniu darów mówi się, że koliste ruchy kadzielnicą mają niejako otoczyć kręgiem święte dary i oddzielić je jako należące do Boga,

OBRZĘDY I ZNAKI Przewodniczący symbolizuje i uobecnia Chrystusa, Procesja wyraża pielgrzymowanie Kościoła do królestwa niebieskiego, Ołtarz to symbol Chrystusa ofiarującego samego siebie dla odkupienia ludzi, Alleluja jest śpiewem zwycięstwa, tryumfu, uwielbienia. Jest ono okrzykiem radości z obecności Boga,

OBRZĘDY I ZNAKI Modlitwa wiernych musi być aktualna, konkretna oraz związana z aktualnymi potrzebami wiernych, Obmycie rąk wyraża pragnienie oczyszczenia wewnętrznego, oznacza wolność od grzechu i wszelkiej nieprawości, Pocałunek pokoju ma prowadzić do przebaczenia uraz i musi wykroczyć daleko poza mury kościoła.

PRZEBIEG EUCHARYSTII Przygotowanie do Eucharystii – przynajmniej 15 minut, by uświadomić sobie zaproszenie Boga, wzbudzić postawę wiary i miłości, wyciszyć serce i umysł, rozgrzać tęsknotę za Umiłowanym! Zadbaj o milczenie – po wezwaniu do uznania swojej grzeszności, przed kolektą, po usłyszanym słowie, po homilii, po przeistoczeniu, po Komunii św. Pocałunek ołtarza – kapłan prosi wiernych, by wszyscy w tym czasie złożyli swój pocałunek razem z nim, ołtarz to Chrystus, witamy się z ukochanym Jezusem, który zaprosił nas na ucztę miłości. Tym pocałunkiem sprawiamy Mu wielką radość. Od początku Jezus czuje, że przyszliśmy dla Niego, że Go kochamy, że tęsknimy za tym spotkaniem, że chcemy Jego zbawienia, że nie wyobrażamy sobie życia bez Niego.

PRZEBIEG EUCHARYSTII Akt pokuty – wszyscy upokarzają się przed Bogiem, wyznają, że są grzeszni, potem każdy zwraca się do braci i sióstr z prośbą o przebaczenie, ukłon w stronę braci i sióstr prosząc o przebaczenie, zwracamy się do najbliższych, do tych których zraniliśmy swoją pychą, egoizmem, obojętnością, odrzuceniem, zapomnieniem... Chwała na wysokości Bogu – podnosimy ręce i uwielbiamy Boga razem Aniołami i wszystkimi Świętymi obecnymi na tej Eucharystii! Oni otaczają ten ołtarz! Kolekta – kapłan prosi wszystkim by zanieśli swoją intencję do Boga. Pozostawia dłuższą chwilę na osobiste spotkanie z Bogiem. Zanosi wszystkie modlitwy do Boga Ojca przez Jezusa w Duchu Świętym.

PRZEBIEG EUCHARYSTII Alleluja – znaczy chwalcie Pana! Możemy dać temu wyraz gestem podniesionych rąk, uwielbieniem Pana który przychodzi w swoim słowie, by nas zbawić! Pan jest obecny! Ewangelia – po przeczytaniu kapłan całuje księgę słowa Bożego. Oddaje Panu hołd i wyznaje miłość! Modlitwa wiernych – kapłan pozwala, by każdy wypowiedział swoją intencję. Albo podaje intencje i w ciszy niech każdy się pomodli w tej intencji. Należy dotykać spraw, które dotyczą danej wspólnoty, wydarzeń dziejących się w świecie i Kościele. Przygotowanie darów - składamy Bogu wszystko czym żyjemy, co nosimy w sercu, radości, nadzieje, bóle, troski, ofiarujemy Bogu siebie a odzyskujemy siebie napełnionego Duchem, przebóstwionego w Chrystusa.

PRZEBIEG EUCHARYSTII Święty, święty – stają wtedy aniołowie i wszyscy święci wokół ołtarza, oni wraz nami ludźmi miłują Chrystusa, adorują Go. Epikleza – kapłan stoi w ciszy dłuższą chwilę z wyciągniętymi rękami, prosi Ducha by zstąpił na te dary, które zostały złożone na ołtarzu! Prosi zebranych, by wzywali Ducha razem z nim! Przeistoczenie – kapłan zachęca by klęcząc podnieść w geście uwielbienia i adoracji ręce ku przychodzącemu Bogu! Patrzeć się na Chrystusa! „Spójrzcie na Niego a rozpromienicie się radością”. Kontemplujemy Wcielone Słowo, które stało się Chlebem Życia!

PRZEBIEG EUCHARYSTII Epikleza komunijna – kapłan wzywa Ducha nad zebranymi, zostawia chwilkę czasu, by każdy wyciągnął ręce i wzywał Ducha nad zebranymi w kościele. Doksologia – uwielbiamy Boga Ojca przez Chrystusa w Duchu Świętym, możemy modlić się śpiewając pieśń uwielbienia, jest to czas adoracji, możemy Go przedłużyć, by nasycać się widokiem Chrystusa i jego chwały Znak pokoju – podchodzimy do brata i siostry i przekazujemy pocałunek pokoju, przekazujemy duchowo znak tym, którzy nas skrzywdzili albo których my skrzywdziliśmy, udzielamy tego znaku tak, by było widać, że kochamy. „Przygarniajcie siebie nawzajem”.

PRZEBIEG EUCHARYSTII Komunia – idąc do Chrystusa mów Mu w drodze: „Kocham Cię Jezu!”, Jezus oddaje się w twoje ręce! Jan Paweł II: „W Komunii św. nie tyle przyjmujesz Chrystusa, co On przyjmuje ciebie, przyjmuje takim, jakim jesteś. Przyjmuje, to znaczy akceptuje i kocha”. Św. Efrem pisze, by pieścić Chrystusa w Komunii jak małe dziecko! Po Komunii – Jezus jest w tabernakulum naszych serc, ogrzewamy Go swoją miłością, trwamy w adoracji i miłości, mów do Niego, dziękujemy Mu, uwielbiamy Go, prosimy o słowo dla naszego życia. Po cichej adoracji powinien być śpiew uwielbiania. Św. Jan Chryzostom: “Spożywając przemieniamy się w to, co spożywamy”. Spożywając Boga, który jest Miłością, stajemy się Miłością.

PRZEBIEG EUCHARYSTII Błogosławieństwo i rozesłanie – mamy życie Jezusa w sobie! Jesteśmy Jego światłem! Mamy iść i nieść Go tym, którzy najbardziej Go potrzebują. Mamy żyć Eucharystią do następnej Eucharystii. Mamy rozdawać siebie jak chleb. Jeśli przyjmujemy Jezusa w Eucharystii, powinniśmy w swym codziennym życiu być odbiciem Pana, którego przyjęliśmy. Dziękczynienie po mszy – zostajemy jeszcze w kościele, by dziękować za Eucharystię, nie śpieszymy się, pokazujemy Jezusowi, że chcemy tracić wielkodusznie dla Niego czas.

ŚWIADECTWO MĘCZENNIKÓW Na początku IV w. w czasach Imperium Rzymskiego, w Abitenie, miejscowości na terenie dzisiejszej Tunezji, żyła mała wspólnota chrześcijan. Spotykali się oni każdej niedzieli, by sprawować Eucharystię. Wszystko odbywało się w wielkiej tajemnicy, bowiem cesarz Dioklecjan pod groźbą kary śmierci zabronił gromadzenia się w niedzielę na Mszy św., a nawet posiadania Pisma Świętego. Mimo to chrześcijanie ryzykowali życiem.

ŚWIADECTWO MĘCZENNIKÓW Pewnej niedzieli w 304 r. grupa 49 chrześcijan z Abiteny udała się do domu Oktawiusza Feliksa, by tam uczestniczyć we Mszy św. W pewnym momencie do domu weszli rzymscy żołnierze, aresztowali zebranych i doprowadzili do Kartaginy, gdzie miał ich przesłuchać prokonsul. Jego pierwsze pytanie brzmiało: „Dlaczego? Dlaczego złamaliście surowy zakaz cezara?”. Usłyszał wówczas od jednego z chrześcijan: „Nie możemy żyć, nie gromadząc się w niedzielę na Eucharystii. Zabrakłoby nam sił, aby zmagać się z codziennymi przeciwnościami i nie ulec”. Taka odpowiedź nie mieściła się w głowie rzymskiemu urzędnikowi. Po okrutnych torturach wszyscy zostali zabici.

Opracował ks. Marcin Kozyra DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Opracował ks. Marcin Kozyra