„Prawo dziecka do niegrzeczności” Jakub Śpiewak, Kidprotect.pl

Wychowaj swoje dziecko, zanim zrobią to obcy. www.madrzy-rodzice.pl

Madrzy-rodzice.pl Projekt realizowany przez Fundację Kidprotect.pl i Rzecznika Praw Dziecka: Badania kompetencji wychowawczych (SMG/KRC Millward Brown) Kampania medialna (McCann Erickson) Szkolenia liderów Kampania łódzka (Łódzkie Centrum Polityki Społecznej) Szkolenia rodziców Przy kawie o dzieciach (Chwila Klub)

Podział pytań Psychologia rozwojowa dziecka: Pytania dotyczące tego, co dziecko w określonym wieku powinno wiedzieć i potrafić Pytania dotyczące typowych dla określonego wieku schematów i modeli zachowań dziecka Obszary postaw wychowawczych: Jakie postawy są rodzicom najbliższe w określonych sytuacjach Sposoby reagowania na różne zachowania dziecka Na podstawie „Wychowania bez porażek” T. Gordona

Wyniki badań

KATASTROFA GRZECZNOŚCI

Grzeczny „(o dziecku): taki, który jest posłuszny, spokojny, miły, dobry” pl.wiktionary.org (Wikisłownik) „dobrze wychowany, o dzieciach też: posłuszny i spokojny” Słownik Języka Polskiego PWN

Oczekiwania dorosłych Oczekujemy, że dziecko będzie grzeczne: Robi to, co chcemy. Robi to wtedy, gdy chcemy. Nie sprawia kłopotów. Słucha, gdy mówimy, nie przerywa. Słucha się dorosłych. Nie mówi „nie”. Nie pyskuje.

Czy chcielibyśmy być w taki sposób grzeczni? Zabijamy spontaniczność Zabijamy ciekawość Zabijamy kreatywność Zabijamy niezależność Zabijamy samodzielność Wychowujemy potencjalne ofiary Robimy to, bo tak wygodniej

Credo wychowawcze

> Janusz Korczak wrote: Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy.

> Janusz Korczak wrote: Dzieci nie są głupsze od dorosłych, tylko mają mniej doświadczenia.

> Janusz Korczak wrote: Jak dorosły się krząta, to dziecko się plącze, dorosły żartuje, a dziecko błaznuje, dorosły płacze, a dziecko się maże i beczy, dorosły jest ruchliwy, dziecko wiercipięta, dorosły smutny, a dziecko skrzywione, dorosły roztargniony, dziecko gawron, fujara. Dorosły się zamyślił, dziecko zagapiło. Dorosły robi coś powoli, a dziecko się guzdrze. Niby żartobliwy język, a przecież niedelikatny. Pędrak, brzdąc, malec, rak - nawet kiedy się nie gniewają, kiedy chcą być dobrzy.

> Janusz Korczak wrote: Zapnij guzik, dlaczego masz buty zabłocone, czy odrobiłeś lekcje, pokaż uszy, obetnij paznokcie. I to nas uczy po trochu unikać, kryć się - nawet jeśli nic złego nie zrobiliśmy. A kiedy przypadkiem spojrzą, czekamy zaraz na jakąś uwagę.

> Janusz Korczak wrote: Dobry wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje – przeżyje wraz z dziećmi wiele natchnionych chwil.

> Janusz Korczak wrote: Rozumny wychowawca nie dąsa się, że nie rozumie dziecka, ale rozmyśla, poszukuje, wypytuje dzieci. One go pouczą, by ich nie urażał zbyt dotkliwie – byle chciał się uczyć. Jeśli są wyrazy, o których boisz się mówić, co zrobić z czynem, który mogą popełnić? Wychowawca nie może bać się ani słów, ani myśli, ani czynów dzieci.

> Janusz Korczak wrote: Twierdzę z całą stanowczością, że tych kilka spraw było kamieniem węgielnym mego wychowania jako „konstytucyjnego” wychowawcy, który nie dlatego nie krzywdzi dzieci, że je lubi czy kocha, ale dlatego, że istnieje instytucja, która je przed bezprawiem, samowolą, despotyzmem wychowawcy broni.

> Janusz Korczak wrote: Pozwól dzieciom błądzić i radośnie dążyć do poprawy. Nie czyn, a pobudka charakteryzuje dziecko, jego oblicze moralne, jego potencjalną przyszłość rozwojową.

> Janusz Korczak wrote: Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat. Pozwólmy ochoczo pić radość poranka i ufać. Dziecko tak właśnie chce.

Dziękuję za uwagę