Sakrament pojednania

Po co sakrament pojednania? by być wolnym od grzechu, by nawrócić się, by pojednać się z Bogiem i Kościołem, by odnowić relacje z ludźmi, by zaczerpnąć mocy do życia, by pokonać zniechęcenie i oziębłość serca, by sprawić radość Bogu, aniołom i świętym w niebie,

Czym nie jest sakrament pojednania Nie jest tylko TWOIM WYSIŁKIEM. Nie jest PRALNIĄ. Nie jest WYMYSŁEM KSIĘŻY. Nie jest PRZYKRYM OBOWIĄZKIEM. Nie jest FORMALNOŚCIĄ. Nie jest samą tylko SPOWIEDZIĄ.

Czym jest sakrament pojednania Jest spotkaniem z MIŁOSIERNYM OJCEM. Jest pomocą do WZROSTU OSOBOWEGO, do pracy nad sobą. Jest zatrzymaniem się w drodze PRZEMIANY SIEBIE: dokąd zmierzam? Jest SAKRAMENTEM UZDROWIENIA, „BOŻĄ CHIRURGIĄ” SERCA. Jest szansą głębszego ZWIĄZANIA SIĘ Z BOGIEM i LUDŹMI. Jest „SIŁOWNIĄ” dla chłopaków i „SALONEM KOSMETYCZNYM” dla dziewczyn.

Skutki sakramentu pojednania Pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskuje łaskę. Pojednanie z Kościołem. Darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne. Darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu. Pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa. Wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin.

Pojednanie postaci z Biblii Dobra spowiedź: Dawid – upadł przed prorokiem Boga i uznał swój grzech, przyjął konsekwencje grzechu i odpokutował grzechy. Piotr – zapłakał rzewnie po grzechu, został przy Jezusie, wyznał Mu trzykrotnie miłość. Łotr – stanął w obronie Jezusa, uznał swój grzech i jego konsekwencje, uznał, że Jezus jest Bogiem, poprosił Jezusa o przebaczenie. Cudzołożnica- miała odwagę przyjść do Jezusa, obmyła mu nogi łzami i wytarła włosami, wyznała swą miłość. Zacheusz – zaprosił Jezusa do domu, uznał że dorobił się niesprawiedliwie, rozdał majątek ubogim.

Pojednanie postaci z Biblii Zła spowiedź: Adam – uciekł przed Bogiem, stracił zaufanie, dał się zniewolić lękowi, zrzucił winę na Ewę. Kain – z zazdrości zabił swego brata Abla, nie chciał się przyznać do grzechu, okłamał Boga nie widząc nic złego w tym, co zrobił. Judasz – uznał swój grzech, chciał odwrócić jego konsekwencje, ale gdy się nie udało wpadł w rozpacz i popełnił samobójstwo.

Grzech Jest zerwaniem więzi z Bogiem. Jest zerwaniem więzi z Kościołem. Jest nieposłuszeństwem Bogu. Jest pomyleniem drogi do szczęścia. Jest trucizną zabierającą życie w radości i pokoju. Powoduje rozbicie wewnętrzne w człowieku i niepokój serca. Powoduje zakłócenie harmonii między ludźmi i w stworzonym świecie.

Rodzaje grzechów Grzechu ciężkiego, czyli śmiertelnego, dopuszcza się ten, kto całkowicie świadomie i dobrowolnie czyni wielkie zło. W takim bowiem wypadku następuje świadome i dobrowolne zniszczenie w sobie daru miłości Bożej. Niszcząc ten dar, człowiek odcina się od Boga-Miłości i uśmierca w sobie Jego życie, zwane łaską uświęcającą. Grzech lekki, zwany powszednim, popełniany jest wtedy, gdy nastawienie człowieka nie jest tak złe, by całkowicie zniszczyć otrzymany od Boga dar miłości, gdy zaangażowanie się w zło nie jest zbyt głębokie. Ten grzech ma miejsce wtedy, gdy ktoś dopuszcza się niewielkiego zła, nawet świadomie i dobrowolnie, lub wtedy, gdy ktoś czyni wprawdzie wielkie zło, jednak niezupełnie świadomie albo niezupełnie dobrowolnie.

Zasady określania ciężaru grzechu Jeśli popełniłeś jakieś niewielkie zło, nawet zupełnie świadomie i dobrowolnie, nie dopuściłeś się grzechu ciężkiego. Lekko grzeszy ten, kto wprawdzie dopuszcza się wielkiego zła, jednak popełnia je albo niezupełnie świadomie, albo niezupełnie dobrowolnie. Najprawdopodobniej nie dopuściła się grzechu ciężkiego osoba, która - bezpośrednio po dokonaniu złego czynu - zaczęła szczerze żałować, naprawiać zło, przepraszać, wynagradzać krzywdę. Nie popełnia grzechu ciężkiego ten, kto dopuścił się nawet wielkiego zła, jednak nie wynikło ono ani z lekkomyślności, ani ze złośliwości, lecz z bardzo zawiłej sytuacji życiowej, w której nie wiadomo było, jak należało postąpić.

Zasady określania ciężaru grzechu Nie popełnia grzechu ciężkiego ten, kto przed czynem nie zdawał sobie w pełni sprawy z powagi zła, którego wielkość pojął dopiero po dopuszczeniu się go. Grzech był raczej lekki, jeśli nie został przez ciebie zaplanowany, a wynikł raczej z nieprzewidzianej sytuacji, z niewiedzy, jak należało postąpić. Grzech raczej nie jest ciężki, jeśli pojawia się w życiu człowieka na zasadzie „wyjątku”. Fakt nieumiejętności określenia ciężaru grzechu, stopnia świadomości i dobrowolności działania świadczy, że grzechu ciężkiego nie było. Chociaż grzech wątpliwy nie musi być ciężki, lepiej go wyznać w spowiedzi.

Warunki sakramentu pojednania Rachunek sumienia. Żal za grzechy. Postanowienie poprawy. Szczera spowiedź. Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim.

Rachunek sumienia Jest po to, byś zobaczył czy nie pomyliłeś drogi, byś zobaczył swoje błędy, byś zobaczył, jak daleko jesteś od Boga i ludzi. Ma być praktykowany często. Jeśli raz w roku sprawdzasz zeszyt z zadaniami, nie odnajdziesz wszystkich błędów. Jeśli chcesz zrobić dobry rachunek sumienia, potraktuj go jako modlitwę: stań w obecności Boga a potem siebie.

Rachunek sumienia 1. Spójrz na swe życie od ostatniej spowiedzi: a) na co jest ukierunkowane? b) kim jest dla ciebie Jezus? Analizuj myśli, mowy, uczynki i zaniedbania. Najpierw podziękuj za dobro a potem zobacz swe grzechy przed Bogiem. Odkrywaj źródła grzechu: DLACZEGO? Pytaj się, czy chcesz być wolny od grzechów. Potrzebny jest czas: ok.15 minut. Pomocą są gotowe rachunki sumienia, np. wg klucza: miłość do Boga, do ludzi, do samego siebie.

Żal za grzechy Chodzi o żal dziecka, które obraziło swoją mamę: doświadcza bólu rozłąki, wie, że mama je kocha, chce wrócić na kolana mamy. Uświadom sobie okropność grzechu. Wzbudź w sobie nienawiść do grzechu i odrzuć go. Miej świadomość, że tylko Bóg może ci pomóc. Nie bój się o siebie, lecz ufaj Bogu. Nie usprawiedliwiaj siebie, ale oskarżaj. Pokonaj wstyd wyznania grzechów.

Postanowienie poprawy Powiedz sobie: w moich planach nie ma grzechu. Czy jest to prawda? Chciej trwać w przyjaźni z Bogiem. Unikaj grzechów, zwłaszcza tych ciężkich. Unikaj okazji do grzechu. Odkryj i walcz z główną wadą. Podejmij konkretne działanie: zaplanuj je z kapłanem, z rodzicami. Czy widzisz zmianę po spowiedzi? Jeśli nie to dlaczego?

Szczera spowiedź Poczuj się jak chory u lekarza: czy będziesz okłamywał, zatajał stan zdrowia? Czy odrzucisz lekarstwo? Zwracaj się do Chrystusa bardziej niż do kapłana. Szczerze wyznaj wszystkie grzechy ciężkie i podaj okoliczności. Nazywaj grzechy po imieniu. Nie mów ogólnikowo. Nie śpiesz się, mów powoli. Zamiast wyliczanki odpowiedź o swoim życiu jak Przyjacielowi. Pokonaj lęk przy grzechach wstydliwych.

Zadośćuczynienie Napraw wyrządzone szkody, straty. Przeproś osobę, którą skrzywdziłeś. Oddaj to, co sobie przywłaszczyłeś. Odwołaj kłamstwo wobec osoby, które wypowiedziałeś publicznie. Wprowadź w życie to, co uzdrowi twoje serce i pomoże ci lepiej żyć. Odpraw zadaną pokutę: sam możesz sobie zadać pokutę (modlitwa, ofiara, czyn miłosierdzia, służba bliźniemu, wyrzeczenie).

Myśli o spowiedzi Kiedy idziesz do spowiedzi myślisz: a) Co też ja powiem księdzu? b) Co on pomyśli o mnie? c) Co on powie na moje grzechy? Najpierw jednak pomyśl: a) Kogo spotkam? b) Co otrzymam? c) Kim się stanę po spowiedzi? Koncentrujesz się na swoich grzechach a zapominasz o miłości Chrystusa.

Myśli o spowiedzi Czy myjesz się tylko raz, dwa razy do roku? Myjesz się codziennie, dbasz o swój wygląd, o swoje ciało każdego dnia. Jeśli to zaniedbasz będziesz śmierdzieć. Jeśli się nie spowiadasz twoja dusza zaczyna śmierdzieć. Odczujesz to ty sam i twoi bliscy po pewnym czasie. Spowiedź to duchowa kąpiel we Krwi Chrystusa, by twoje serce było czyste, piękne, wydawało piękny zapach.

Jak pokonać trudności? Miej stałego spowiednika. Módl się za spowiednika. Spowiadaj się raczej poza mszą. Spowiadaj się regularnie. Zacznij spowiedź od najcięższych grzechów. Nie wolno ci chodzić w grzechu ciężkim. Śpiesz się do Chrystusa po lekarstwo.

Opracował ks. Marcin Kozyra DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ! Opracował ks. Marcin Kozyra