System opieki zdrowotnej w USA

Rynek usług zdrowotnych w USA Wszystkie formy płatności za usługi zdrowotne; Zróżnicowany system ubezpieczeń; Wysokie standardy w medycynie; Znaczne nakłady finansowe; Mechanizmy wolnorynkowe.

Finansowanie opieki zdrowotnej USA 10% dochodu narodowego, Źródła finansowania: fundusze federalne, fundusze stanowe, prywatne ubezpieczenia zdrowotne, opłaty wnoszone bezpośrednio przez pacjentów.

Medicare Program rządowy zapewniający ubezpieczenie zdrowotne dla osób po 65 r. ż. oraz cierpiących na wybrane choroby przewlekłe. Część A – usługi szpitalne i pielęgnacyjne, Szpitale - opłata za diagnozę; Lekarze – płatność za usługę; Część B – świadczenia ambulatoryjne, Finansowanie kosztów realnych + wkład własny pacjenta. Medicare NIE FINANSUJE: leków, stomatologii, okularów, pobytu w ośrodkach opieki długoterminowej. Pacjenci maja możliwość wykupienia dodatkowego ubezpieczenia.

Medicare - problemy Rosnące koszty usług zdrowotnych; Nadmierne świadczenie usług; Oszustwa; Obciążenie kosztami szkolenia lekarzy rezydentów; Duży udział własny pacjentów; Nadmiernie rozbudowana administracja.

Medicaid Program finansowany przez poszczególne stany (podatki stanowe + podatki federalne) obejmujący osoby o niskich dochodach (federalny próg biedy) i pobierające zasiłki z pomocy społecznej w związku z trudną sytuacją materialną bądź trwałą niezdolnością do pracy. Pokrywa całkowicie koszty opieki zdrowotnej i koszty leków; W każdym hrabstwie jest wyznaczona jednostka opieki zdrowotnej (zazwyczaj szpital) świadcząca usługi w ramach programu; Pacjenci korzystający z opieki długoterminowej po wyczerpaniu własnych funduszy włączani są do programu.

Medicaid - problemy Niskie wynagrodzenia dla lekarzy prywatnych; Przeciążenie jednostek mających kontrakt z Medicaid –-> ograniczony dostęp do świadczeń; Nadużywanie świadczeń przez pacjentów (symulowanie kalectwa i niezdolności do pracy); Rozbudowana biurokracja.

Inne rządowe programy opieki zdrowotnej Opieka zdrowotna dla weteranów, Opieka zdrowotna dla żołnierzy sił zbrojnych oraz ich rodzin, Głownie lekarze stażyści i rezydenci, często obcokrajowcy; Znaczne dotacje federalne; Niższe - w porównaniu do ośrodków akademickich i prywatnych praktyk- wynagrodzenia lekarzy; Opieka zdrowotna dla personelu instytucji rządowych, Różne plany ubezpieczeniowe sponsorowane przez instytucje (prywatne ubezpieczenia i prywatna opieka zdrowotna); Atrakcyjne stawki dla lekarzy; Koszty własne pacjentów niewielkie; Jedne z najlepszych programów zdrowotnych na rynku amerykańskim.

Prywatne ubezpieczenia zdrowotne 40% udziału w finansowaniu opieki zdrowotnej, Często opłacane przez pracodawców, Różne formy ubezpieczeń: TRADYCYJNE – wpłata składek – pakiet świadczeń określony w umowie – wypłata bezpośrednio świadczeniodawcy na podstawie rachunku; KOMPLEKSOWE (zintegrowane) – pokrycie części kosztów opieki dla całej rodziny + częściowy wkład własny pacjentów. Około 15% obywateli USA nie ma żadnego ubezpieczenia zdrowotnego!

Zintegrowana opieka zdrowotna Systemy opieki kierowanej polegają na zintegrowaniu finansowania i dostarczania usług zdrowotnych w jedną strukturę organizacyjną --> HMO (Health Maintenance Organization); Zadaniem HMO jest efektywne ekonomicznie prowadzenie kompleksowej opieki zdrowotnej; HMO zatrudniają kadrę medyczną i administrację lub podpisują kontrakty z niezależnymi praktykami lekarskimi i szpitalami; Zasada obniżania kosztów - lekarz pierwszego kontaktu kontroluje dostęp do kosztownych świadczeń specjalistycznych.

Kontrola jakości Kontrola jakości usług zdrowotnych odbywa się na wszystkich szczeblach, Prywatne praktyki kontrolowane są przez instytucje ubezpieczeniowe, a personel szpitali przez szpitalny wydział do spraw kontroli jakość usług; Komisja Wspólna Akredytacji Jednostek Opieki Zdrowotnej (JCAHO) – organizacja non- profit przyznaje akredytacje wymagane przez firmy ubezpieczeniowe; Narodowy Komitet Kontroli Jakości (NCQA) kontroluje instytucje ubezpieczeniowe; Usługi świadczone w ramach Medicare kontroluje instytucja rządowa – Administracja Finansowania Opieki Zdrowotnej (HCFA); Ostateczną forma kontroli jest system prawny dający możliwość wytyczania licznych procesów sądowych.

Administracja opieki zdrowotnej Zarządzają prawnicy i menadżerowie; Lekarze pełnią funkcje doradcze w administrowaniu; Na szczeblu rządowym zarządza Departament Zdrowia, na szczeblach stanowych Wydziały do Spraw Zdrowia; Administracja personelu lekarskiego i pielęgniarskiego w szpitalach funkcjonują całkowicie oddzielnie; Prywatnymi praktykami zarządzają właściciele - głównie lekarze; Koszty administracyjne stanowią około 25% kosztów opieki medycznej w USA.

System ubezpieczeń zdrowotnych w Wielkiej Brytanii

Narodowa służba zdrowia w Wielkiej Brytanii NHS Państwo przejmuje odpowiedzialność za zdrowie obywateli Źródło finansowania podatki ogólne i cześć odpłatności indyw. Powstał w 1948 model dobrze oceniany przez pacjentów i medyków

Podstawa funkcjonowania sytemu jest lekarz rodzinny Realizuje 75 % wszystkich porad lekarskich ambulatoryjnych Kontrakt zawiera z NHS Gabinet ten świadczy usługi z zakresu drobnych zabiegów chir., zaspokaja część usług specjalistycznych Ciągłość opieki

Wady Czas oczekiwania na wizytę do kilku tygodni Praktyka opłaca kompleksowa opiekę ambulatoryjną W kapitacji są środki na diagnostykę Osobna zapłata za koszty operacyjne Rosnące koszty leczenia Lekarze ogólni stanowią ok. 60-70 %

W Wielkiej Brytanii spotyka się kolejki pacjentów oczekujących na zabiegi specjalistyczne w systemie NHS Restrykcyjna polityka NHS Niedobór personelu Ograniczony dostęp do niektórych świadczeń (nawet kilka miesięcy okres oczekiwania)

System ubezpieczeń zdrowotnych w Niemczech.

Ubezpieczenia zdrowotne: PAŃSTWOWE : Składka zależna od płacy brutto Wąski zakres świadczeń zdrowotnych 453 kasy chorych PRYWATNE : Składka niezależna od dochodów, lecz od profilu ryzyka Szeroki zakres świadczeń zdrowotnych

I KTO ZA TO ZAPŁACI ???

Model systemu zdrowotnego w Niemczech opiera się na czterech podmiotach: - państwie - kasach chorych - osobach ubezpieczonych - świadczeniodawcach.

Na 2007 rok, państwowe ubezpieczenie zdrowotne obowiązuje następujące grupy osób: - Wszystkich pracowników z dochodem do €47.700 - Studentów uczelni państwowych i uznanych przez państwo, do ukończenia 14-tego semestru lub 30 lat (z wyjątkami). - Osoby odbywające staże lub uczące się w szkole średniej - Emerytów, którzy przez ostatnią połowę życia zawodowego korzystali z państwowego systemu ubezpieczeń lub byli ubezpieczeni jako członkowie rodziny. - Bezrobotnych otrzymujących zasiłki (z wyjątkami).

Osoby zwolnione z obowiązku państwowego ubezpieczenia zdrowotnego. Pracownicy z wyższymi dochodami Duchowni Nauczyciele szkół wyznaniowych Twórcy Urzędnicy państwowi

Składka na ubezpieczenie zdrowotne 50 % PRACODAWCA 50 % AUTOMATYCZNE POTRĄCENIE OD PŁACY BRUTTO PRACOWNIKA

Główne źródła finansowania : Główne źródło finansowania opieki zdrowotnej w Niemczech stanowią fundusze zgromadzone w ramach obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. Pozostałe źródła finansowania to ubezpieczenia prywatne, dobrowolne ubezpieczenia dodatkowe oraz fundusze publiczne.

Zakres świadczeń : Leczenie medyczne i dentystyczne Leczenie szpitalne Leki, opatrunki, sprzęt medyczny Zasiłek chorobowy Profilaktyka Szczepienie profilaktyczne

STATYSTYKI : 88% populacji – obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne 10% populacji – dobrowolne ubezpieczenia prywatne 2% populacji – opieka zapewniona przez państwo

Konkurencja między kasami chorych zgodna z prawami rynku prowadzi do: ZALETY SYSTEMU: Konkurencja między kasami chorych zgodna z prawami rynku prowadzi do: Stabilizacji cen usług; Przeciwdziała nieuzasadnionym wzrostom kosztów; Narzuca potrzebę poprawy jakości świadczeń; Wprowadzania nowych produktów i ulepszania już istniejących.

Niemiecki system posiada wiele zalet i funkcjonuje bardzo dobrze. Jednym z powodów jest fakt, że wzrost wysokości składki ubezpieczeniowej MUSI być jednocześnie przeprowadzony ze WZROSTEM płac, a nie tylko WZROSTEM kosztów świadczeń. Należy też zwrócić uwagę na zakres, jakość usług i dostępność do świadczeń, która jest znacznie lepsza niż w wielu krajach unii europejskiej.