Great Barrier Reef Bogactwo Wielkiej Rafy Koralowej

Great Barrier Reef - czyli Wielka Rafa Koralowa, czy też Wielka Bariera Koralowa to największa i najpiękniejsza na świecie rafa, położona u wybrzeży stanu Queensland, w Australii. Jest to wyjątkowy, największy na Ziemi wytwór organizmów żywych, widoczny nawet z kosmosu (jako biała smuga na tle błękitnego oceanu). Rozciąga się na długości ponad dwóch tysięcy kilometrów, od miasta Brisbane do Zatoki Papau.

Rozwój Wielkiej Bariery Koralowej rozpoczął się przed ok Rozwój Wielkiej Bariery Koralowej rozpoczął się przed ok. 18 milionami lat. Wiek rafy ocenia się na ok. 2 mln lat, a niektórych jej części nawet na 45,5 mln lat.  Zagłada raf koralowych trwa już od 8 tysięcy lat, budowane są nowe warstwy na „starych” fundamentach. Bariera leży w różnych odległościach od brzegów, wahających się od 15 do 200 km, i rozciąga się na powierzchni ponad 230 tysięcy km².

Między Wielką Barierą Koralową i wybrzeżem rozciągają się laguny Między Wielką Barierą Koralową i wybrzeżem rozciągają się laguny. Ten obszar płycizn, który rzadko przekracza głębokość 100 m, pokrywa zamuloną warstwę chronioną przez przybrzeżne rafy.

Od strony morza, zbocze rafy opada stromo na tysiące metrów w głąb morza. Bariera jest w tym miejscu narażona na działanie fal i wiatrów. Wzrost koralowców jest tutaj najszybszy. Jednocześnie w miejscach, gdzie fale i temperatury są ekstremalne, rafy tracą największe ilości budulca. Duża część luźnego materiału zostaje ponownie związana i tworzy "nowe skały". Rafa poddana jest w ten sposób stałemu procesowi niszczenia i odbudowy.

Powstawanie Rafy Koralowej Najczęściej używaną nazwą jest rafa koralowa, jednak są one również nazywane "żyjącymi skałami". Zbudowane są z tysięcy żyjątek z rodziny anemonów - polipów, a także innych organizmów rafotwórczych m.in. mszywioły, mięczaki, otwornice i glony, tworzących podwodny wał lub grzbiet. Polipy te układają się tworząc szkielety wapienne, które można łatwo oddzielić od reszty ciała zwierzęcia.

Podczas rozmnażania polipów, rafa rozrasta się wszerz i w górę Podczas rozmnażania polipów, rafa rozrasta się wszerz i w górę. Każdy polip połączony jest z sąsiadem przy pomocy powrozu z żywych tkanek i w ten sposób przyczynia się do wzmocnienia struktury. Wodorosty wapienne, które wyglądają jak czerwone kłębki waty, są ważnymi elementami tworzącymi rafę. Produkują one wapień, który umacnia rafę. Inne wodorosty żyjące właściwie na zboczu rafy, wytwarzają pewien rodzaj "zaprawy murarskiej".

Każdy gatunek koralowca ma własny wzorzec wzrostu, dlatego właśnie spotykana jest taka różnorodność form - od pagórków, płyt i dużych tafli, po powierzchnie, konary i struktury w formie rogów..

Walory przyrodnicze Jest to piękne miejsce pełne różnych gatunków ryb, mięczaków oraz roślin. Obok ponad 2000 gatunków ryb (około jednej dziesiątej wszystkich znanych gatunków) na rafie żyje 4000, lub więcej gatunków mięczaków, oraz 400 gatunków koralowców i 500 gatunków wodorostów.

Fauna Rafy Większa część koralowca jest biała. Jest to substancja, z której zbudowany jest szkielet nieżyjących już polipów. Żyjące polipy natomiast mają często bogatą kolorystykę. Rożne gatunki koralowców - wachlarzowate i pierzaste oraz spokrewnione z nimi gąbki i inne stworzenia są pięknie ubarwione: od czerwieni, żółci, poprzez kolor pomarańczowy, po fiolety, róż i zieleń.

Niebieskie i żółte okonie oraz fosforyzujące fioletowe i żółte wargacze, rywalizują z żywo ubarwionymi, czerwono - białymi ślimakami morskimi, szmaragdowymi rozgwiazdami wężowatymi i niebieskimi rozgwiazdami morskimi.

Rafy powstają najczęściej u wybrzeży w strefie szelfu kontynentalnego, ale bywają też samotne np. w kształcie atolu. Korale potrzebują ciepłej wody o temperaturze od 18 do 35C, dlatego nie spotyka się ich powyżej 30-35 szerokości geograficznej północnej i południowej.

Zasolenie wody od 27 do 40 ‰. Woda musi być dość ruchliwa, tak by do organizmów docierało pożywienie. Koralowce są też bardzo wrażliwe na zanieczyszczenie wody.

ŚWIAT RYB Rafę koralową zamieszkują niewiarygodnie różnorodne zwierzęta, od malutkich szybkich meduz po olbrzymie rekiny.

Żółwie morskie występują tutaj tak licznie, jak w żadnym innym miejscu na świecie.

Rafę koralową drąży potężna "armia" zwierząt - m. in Rafę koralową drąży potężna "armia" zwierząt - m.in. gąbki, robaki, muszle, jeże morskie i ślimaki żywiące się koralowcami. Także różne gatunki ryb zjadają żyjące koralowce: nagozęby np. swoimi ostrymi przednimi zębami odrywają małe kawałki rafy. Pierścienice Mątwa Jeż morski

aczy. Stworzenia te uwalniają większe ryby SYMBIOZA RYB Ryby zamieszkujące rafę koralową zbierają się czasami i czekają wspólnie na pojawienie się określonych gatunków krewetek lub warg- aczy. Stworzenia te uwalniają większe ryby od pasożytów i usuwają martwe tkanki. Z takiego układu korzystają obie strony ryby, które mają stałe źródło pożywienia oraz krewetki pozostające przy życiu. Innym przykładem symbiozy jest "współpraca" małych kiełbi i raków. Para raków wykopuje i utrzymuje tunel, który zamieszkuje wspólnie z kiełbiami. O każdym niebezpieczeństwie dobrze widzące kiełbie powiadamiają gorzej widzące kraby uderzając je ogonem po czułkach.

TYPY RAF Rafy dzieli się na trzy typy: ﮭ Przybrzeżne - występujące u spadzistych brzegów wysp lub stałego lądu ﮭ Barierowe - występują dalej od brzegu stałego lądu ﮭ Oceaniczne - występują w oceanie

a następnie obumieranie polipów. ZAGROŻENIA RAFY Zmiany w warunkach naturalnych koralowców, na przykład szczególnie nasilone ataki huraganów, mogą spowodować nieodwracalne szkody w środowisku raf koralowych. Ten delikatny ekosystem narażony jest też na wiele innych niebezpieczeństw, takich jak zdarzające się czasami gwałtowne zwiększenie populacji rozgwiazd żerujących na koralowcach. We wczesnych latach 80. drapieżniki te zdewastowały Wielką Rafę Koralową u wybrzeży Australii. Głównie chodzi tu o koronę cierniową (do 45cm rozpiętości),  która pożera korale, zostawiając nagi szkielet, który wkrótce rozpada się. Obecnie rafy koralowe stanęły w obliczu nowego zagrożenia - działalności ludzi. Erozja gleby na lądzie i dewastacja lasów namorzynowych na wybrzeżu powoduje coraz większe zamulenie wód przybrzeżnych, a następnie obumieranie polipów.

KATARZYNA MAKOWSKA SANDRA PYZIK KL. 4D ŹRÓDŁA: www.wikipedia.pl http://prwrk.blog.interia.pl/