Subkultury młodzieżowe

Współczesne polskie subkultury młodzieżowe. Istnieje wiele definicji pojęcia „subkultura”. Najczęściej powtarzanymi w nich elementami są: odrębność pewnych wartości i odrębność norm postępowania. Owa odrębność wartości i norm podkultury od wartości i norm kultury dominującej może być dwojakiego rodzaju: 1) odrębność, odmienność akceptowania przez kulturę dominującą oraz 2) odrębność będąca sprzecznością z normami i wartościami obowiązującymi w kulturze dominującej.

Hipisi Ruch ten w Polsce pojawił się w większych miastach pod koniec lat 60. Hipisi odrzucali konsumpcyjny model życia, zasadzający się na dominacji dóbr materialnych, kwestionowali tradycyjne instytucje społeczne, takie jak małżeństwo i rodzina, Kościół, szkoła, podważali też legitymizm władzy politycznej. Byli pacyfistami, co powodowało liczne wystąpienia szczególnie przeciw wojnie w Wietnamie.

Punki Słowo punk oznacza śmieci, rzeczy bezwartościowe, tandetne; jest też slangowym synonimem homoseksualisty i lumpa. Nazwa subkultury odzwierciedla jej główne cechy: buntowniczy, prowokujący i nihilistyczny charakter.

Skinheadzi Subkultura ta pojawiła się w Anglii w połowie lat 60. Nazwa odnosi się do głównej cechy wyglądu skina: krótkich lub ogolonych do samej skóry włosów, kurtka typu flyers, dżinsowe spodnie z podwiniętymi nogawkami, szerokie, elastyczne szelki oraz wysokie, ciężkie i wypastowane do połysku buty.

Rastafarianie Ruch rastafarian ma charakter religijno - filozoficzny. Nazwa tego ruchu wywodzi się od imion Ras Tafari Makkonena, etiopskiego księcia, który w 1930r. został cesarzem i był później znany jako Hajle Sellasje.

Graficiarze Mianem graffiti określa się rysunki i napisy, wykonywane w miejscach publicznych. W Polsce początki tej subkultury sięgają lat 80. Największy rozwój przypada natomiast na  początkowy okres transformacji ustrojowej. Graficiarze najczęściej działają w grupach, w nocy. Rysunki mogą mieć charakter własnych kompozycji lub być inspirowane. 

Metalowcy Powstała w latach 70. subkultura metalowców wzięła swoją nazwę od ciężkiej, dynamicznej muzyki rockowej. Na wizerunek metalowca składają się długie włosy, obcisłe spodnie, skórzane kurtki, czarne T-shirty, ćwiekowane pasy, rękawiczki z obciętymi palcami. Podczas koncertów dominuje atmosfera tajemniczości i grozy, budowana za pomocą scenografii, efektów specjalnych, strojów i zachowań muzyków.

Skejci Jeżdżą na rolkach i deskorolkach. W Polsce grupy skejtów powstały pod koniec lat 80. Ich uczestnicy wywodzili się z ruchu punk. Dla członków subkultury skateboarding jest czymś więcej niż tylko sportem i zabawą – jest częścią ich stylu życia. Główne jego cechy to spontaniczność, luz i podkreślanie niezależności. Przynależność do subkultury manifestowana jest przez specyficzny ubiór: czapki baseballówki lub chustki bandanki, obszerne bluzy z kapturami, luźne podkoszulki.

Dresiarze i jumacy Oba określenia odnoszą się do młodzieżowych subkultur dewiacyjnych, których powstanie jest efektem ubocznym procesów transformacji ustrojowej i zmian społeczno- politycznych zachodzących w naszym kraju w latach 90. Ich ulubionym strojem są dresy znanych firm, krótko ostrzyżone włosy. Dresiarze lubią się popisywać przed rówieśnikami i ostentacyjnie demonstrują swoją zamożność.

Szalikowcy Główne przejawy działalności subkultury szalikowców to naruszenia porządku, do których dochodzi nie tylko podczas meczów piłki nożnej, ale również przed i po spotkaniach, oraz na trasach dojazdowych do stadionów. Do chuligańskich ekscesów dochodzi najczęściej na i w pobliżu obiektów sportowych, ulicach miast, w obrębie dworców kolejowych. Można wyróżnić trzy najczęściej występujące formy negatywnych zachowań agresywnych kibiców.

Podsumowanie Z terminem subkultury młodzieżowej spotkał się każdy z nas. Stykamy się z nim w naszych codziennych doświadczeniach – w szkole, w tramwaju, na ulicy oraz m.in. w mediach. Wszyscy mamy swój własny styl: to, jakiej muzy słuchamy, jakie ubrania nosimy, wartości i zasady, jakie wyznajemy sprawiają, że nawet nie świadomie należymy do pewnej grupy. To właśnie są subkultury.

Myślę, że subkultury młodzieżowe w pewnym stopniu są zjawiskiem autentycznym, choćby, dlatego, że zaspokajają niektóre potrzeby młodych ludzi niemogących sobie znaleźć miejsca w normalnym życiu. Są, zatem miejscem wyzwalania się frustracji, ale również uzewnętrznianiem szerszych problemów współczesnego świata. Młodzież intensywnie poszukuje własnej tożsamości i autentycznego stylu życia, co potwierdzają badania.

Prezentacje wykonali Szymon Jaroszczuk Tomasz Czuro Damian Górski Marek Gajewski Paweł Markiewicz Rafał Sowa