Janusz Korczak

Był 22 lipca 1878 roku… W Warszawie przyszedł na świat Henryk Goldszmit, znany później jako Janusz Korczak. Dzieciństwo spędził w Warszawie i tam chodził do szkół. Jego rodzina kilkakrotnie zmieniała miejsce zamieszkania.

Mały Henryk głęboko przejmował się stosowaną w szkole karą chłosty, więc rodzice musieli zabrać go ze szkoły. Przebywając w domu i przygotowując się do pierwszej klasy gimnazjum, marzył o lepszym świecie, w którym nie będzie okrucieństwa i niesprawiedliwości. Marzenia te znalazły odbicie w „Królu Maciusiu Pierwszym” . Henryk nie lubił szkoły, uczył się raczej średnio, natomiast interesował się literaturą, której poświęcał cały czas wolny. Ulubionym miejscem Korczaka z okresu dzieciństwa i młodości był Ogród Saski, w którym spotykał się z rówieśnikami i starszymi kolegami.

W wieku 15 lat Korczak zanotował w swym pamiętniku : „...padłem w szaleństwo, furię czytania. Świat mi znikł sprzed oczu, tylko książka istniała...” Dorastanie i dojrzewanie Janusza Korczaka przebiegało w trudnych warunkach materialnych. Po śmierci ojca, jako uczeń V klasy (miał wtedy 17-18 lat) udzielał korepetycji, by pomóc w utrzymaniu rodziny.

W 1898 roku Janusz Korczak rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Cesarskiego w Warszawie. 17 marca 1905 otrzymał dyplom lekarza. Podjął wówczas pracę Jako lekarz pediatra w warszawskim szpitalu. Ofiarnie wypełniał swe obowiązki. Od ubogich pacjentów nie pobierał wynagrodzenia. Wciąż podnosił swoje kwalifikacje, często bywał za granicą.

Janusz Korczak był nie tylko lekarzem Janusz Korczak był nie tylko lekarzem. Bardzo kochał dzieci, toteż spełniał się wyśmienicie również jako pedagog. W 1911 roku postanowił, że nigdy nie założy rodziny, ponieważ wszystkie dzieci, które leczył lub wychowywał, uważał za własne. Już w czasie studiów pełnił funkcję wychowawcy na koloniach. Pomnik Janusza Korczaka w Warszawie

Janusz Korczak zginął wraz ze swymi wychowankami wywieziony z getta w 1942, dobrowolnie towarzysząc im w drodze na śmierć w komorze gazowej. Miał możliwość ucieczki z getta.

Janusz Korczak twierdził, że miejsce dziecka było w towarzystwie jego rówieśników, a nie w zaciszu domowym. Starał się zapewnić dzieciom beztroskie (co nie znaczy pozbawione obowiązków) i toczące się prostą i niewyszukaną ścieżką – dzieciństwo. Korczak nie narzucał dzieciom żadnych limitów. Traktował je zawsze poważnie. Uważał, że dziecko kojarzy i rozumuje jak osoba dorosła, tylko nie ma tak dużego bagażu doświadczeń. Starał się opiekować wszystkimi dziećmi, a szczególnie tymi, które potrzebowały pomocy najbardziej. Pracując w szpitalu, był dla swych małych pacjentów jednocześnie lekarzem, wychowawcą i pisarzem.

W 1914 roku wybuchła I wojna światowa W 1914 roku wybuchła I wojna światowa. Zniewoleni dotąd Polacy mieli nadzieję, że ten zbrojny konflikt pomoże odzyskać Polsce upragnioną wolność. W czasie wojny, Janusz Korczak pełnił służbę lekarza na froncie.

„Tren ku czci Janusza Korczaka” „Dokąd z dziećmi odchodzisz współczesny Sokratesie? Któryś zmyślał baśnie, sam stałeś się legendą. Któryś oszukał dzieci, że śmierć je rychła nie czeka. Tobie dobroć i męstwo śmiertelną koszulę przędą. I pamięć o tobie wzbiera jak rozlewista rzeka."

Janusz Korczak założył i prowadził Dom Sierot – dla dzieci żydowskich w Warszawie. Dom był kilkakrotnie przenoszony. Przed wybuchem II wojny światowej prowadził też sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom, gdzie stosował nowatorskie metody pedagogiczne. Janusz Korczak działał w wielu organizacjach dobroczynnych i społecznych, które niosły pomoc drugiemu człowiekowi. Za swą działalność oraz za żydowskie pochodzenie, zwłaszcza w czasie II wojny światowej, był prześladowany i aresztowany.

W czasie wojny, Janusz Korczak, nosił polski mundur i nie zgadzał się, aby odznaczać Żydów Niebieską lub Żółtą Gwiazdą Dawida. Ostatnie trzy miesiące swego życia (maj-sierpień 1942 r.)Korczak spędził w Getcie warszawskim, czyli w specjalnie wydzielonej dzielnicy miasta, w Której Niemcy izolowali ludność pochodzenia żydowskiego. Getto otoczone było murem. Panowały tam ciężkie warunki życia oraz terror.

Został doceniony!!! W 1978 powstał Międzynarodowy Komitet im. Korczaka W 1993 utworzono Ośrodek Dokumentacji i Badań Korczakianum W Zielonej Górze działa od 1961 roku drużyna harcerska Korczakowcy, nosząca imię Starego Doktora 2006 w Warszawie stanął pomnik Janusza Korczaka w pobliżu Pałacu Kultury i Nauki, wcześniej przed dawnym Domem Sierot dla dzieci żydowskich w W-wie oraz na cmentarzu żydowskim We Wrocławiu funkcjonuje Wojewódzkie Centrum Pediatryczne im. Janusza Korczaka Dom dziecka im. Janusza Korczaka w Gdańsku-Oliwie W 1990 Andrzej Wajda wyreżyserował dramat „Korczak” I wiele wiele innych…

Twórcę poznaje się po jego dziele… „Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz..  Jeśli nie wie – wytłumacz.. Jeśli nie może – pomóż”

20 reguł wychowania dzieci - Janusz Korczak 1. Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba z mojej strony. 2. Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję - poczucia bezpieczeństwa. 3. Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz mi pomóc zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe. 4. Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą. 5. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy. 6. Nie chroń mnie przed konsekwencjami. czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

7. Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości. 8. Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że Cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim wrogiem, lecz Twoja miażdżąca przewaga! 9. Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć Twoją uwagę. 10. Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i robię się głuchy. 11. Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic, z tego wszystkiego nie wychodzi. 12. Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dla tego nie zawsze się rozumiemy. 13. Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

14. Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w Ciebie 15. Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienie, poszukam ich gdzie indziej. 16. Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są. 17. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na Twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło. 18. Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy. 19. Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało. 20. Nie bój się miłości. Nigdy.

Koniec

Prezentacje wykonała Justyna Sobczyk z klasy 3e