Percepcja słuchowa

Analizator = receptor= twór nerwowy, w którym następuje zamiana energii bodźca na impuls nerwowy drogi doprowadzające=dośrodkowe odpowiedni ośrodek w mózgu

1. Neurofizjologiczne podłoże spostrzegania słuchowego stanowi Percepcja słuchowa 3. Impulsy nerwowe z narządu Cortiego (w ślimaku) są przekazywane drogą dośrodkową do słuchowego ośrodka w korze mózgowej (w płatach skroniowych). 1. Neurofizjologiczne podłoże spostrzegania słuchowego stanowi analizator słuchowy 2.Receptorem słuchu, który przetwarza bodźce słuchowe na impulsy nerwowe, są komórki rzęskowe w spiralnym narządzie Cortiego, który znajduje się w kanale ślimakowym.

Słuchowy ośrodek w korze mózgowej-1 Pola pierwszorzędowe (projekcyjne) ośrodka korowego, do którego dochodzą impulsy od receptora, stanowią neurofizjologiczne podłoże powstawania wrażeń słuchowych

Słuchowy ośrodek w korze mózgowej-2 Pole drugorzędowe (kojarzeniowe) stanowi ośrodek kojarzeniowy słuchu, w którym zachodzą: procesy analizy, syntezy, porównywania bodźców słuchowych, co jest podstawą tworzenia się spostrzeżeń słuchowych

Słuchowy ośrodek w korze mózgowej-3 Pola trzeciorzędowe (nakładające się) to okolice nakładania się analizatora słuchowego i wzrokowego.

Percepcja słuchowa Rozwój funkcji słuchowych warunkowany jest: dojrzewaniem narządu słuchu, odpowiednią stymulacją dźwiękową. Wpływają na siebie również umiejętności osiągane w ramach różnych rodzajów percepcji.

Percepcja słuchowa-cz.2 Percepcja dźwięków świata zewnętrznego jest bardziej podstawowa niż percepcja dźwięków mowy – dlatego percepcja dźwięków świata zewnętrznego określana jest I układem sygnałowym, a percepcja dźwieków mowy - II układem sygnałowym.

Percepcja słuchowa-cz.3 Prawidłowo funkcjonujący narząd słuchu dziecka umożliwia rozwój percepcji bodźców akustycznych Świat dźwięków staje się bramą do zdobywania informacji o świecie.

Percepcja słuchowa-cz.4

Percepcja słuchowa-cz.4 W ramach percepcji słuchowej wyróżniamy: słuch przedmiotowy (fizyczny), słuch muzyczny, słuch mowny.

Percepcja słuchowa-cz.5 W zakresie percepcji słuchowej dźwięków mowy wyróżniamy następujące procesy: Recepcja dźwięków mowy =słuch fizjologiczny Kontrola słuchowa wypowiedzi Rozróżnianie i wyodrębnianie dźwięków mowy Pamięć słuchowa wypowiedzi Semantyzacja dźwięków mowy

Percepcja słuchowa-cz.5 Recepcja dźwięków mowy - polegającą na dostrzeżeniu działania bodźca lub tego, że bodziec przestał działać. Jest to funkcja podstawowa - potocznie określana terminem słyszenie, a odpowiada za nią analizator słuchowy obejmujący niższe piętra mózgu; efektem jest powstawanie wrażeń słuchowych (używany jest też często termin - słuch fizjologiczny).

Percepcja słuchowa-cz.6 Rozróżnianie i wyodrębnianie dźwięków mowy - to rozpoznanie co najmniej dwóch wrażeń (odmiennych fonologicznie i fonetycznie) jako różnych. Funkcja ta określana jest też mianem słuchu mownego. W ramach słuchu mownego wyszczególnić należy: słuch fonemowy - odróżnianie/utożsamianie dwóch wypowiedzi różnych lub takich samych fonologicznie, słuch fonetyczny - odróżnianie różnych głosek stanowiących tę samą klasę głosek, słuch prozodyczny - różnicowanie elementów prozodycznych wypowiedzi (akcent, melodia, rytm), analizę i syntezę głoskową/sylabową - umiejętność świadomego wyróżnienia głosek/sylab w wypowiedzi z zachowaniem ich kolejności i łączenie głosek/sylab w całość brzmieniową

Percepcja słuchowa-cz.7 Pamięć słuchowa wypowiedzi - umożliwia przywoływanie wyobrażeń dźwięków mowy. Istotną rolę w procesie percepcyjnym pełnią tworzone wzorce słuchowe: wyrazów, sylab,  głosek, struktur prozodycznych.

Percepcja słuchowa-cz.8 Semantyzacja dźwięków mowy - jest umiejętnością kojarzenia dźwięków mowy i ich znaczenia. W efekcie mamy do czynienia przede wszystkim: z łączeniem wzorców słuchowych wyrazów z odpowiednimi pojęciami, czyli przypisywaniem znaczeń wypowiedziom, czyli z powstawaniem odmiennych reakcji na bodźce

Percepcja słuchowa-cz.9 Kontrola słuchowa wypowiedzi - percepcja słuchowa własnych wypowiedzi wymaga jednoczesnego zaangażowania struktur odpowiedzialnych za: percepcję słuchową, kinezę (niekierunkowy ruch u zwierząt wywołany zmianą natężenia bodźca, np. oświetlenia, temperatury i objawiający się głównie zmianami prędkości i liczbą wykonywanych ruchów) kinestezję –czucie pozycji i ruchu części ciała-umożliwia rozpoznanie pozycji ciała i wyobrażenie ruchu bez pomocy wzroku. Dziecku zazwyczaj najwięcej energii pochłania czynność mówienia, więc kontrola słuchowa może być niewystarczająca.