kaleNdarze

Kalendarz Juljański Kalendarz juliański to kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara przez astronoma egipskiego Sosygenesa i wprowadzony w życie w roku 45 p.n.e. Kalendarz ten był identyczny z kalendarzem opracowanym w roku 239 p.n.e. przez Aleksandryjczyka Aristarchusa z Samos i oparty był o słoneczny rok z dwunastoma miesiącami i 365 dniami wraz z dodatkowym dniem co 4 lata. Powodem reformy kalendarza było to, że wcześniej stosowany księżycowy kalendarz rzymski rozregulował się, w wyniku czego w 46 p.n.e. kalendarzowy grudzień wypadał we wrześniu. Kalendarz juliański utrzymał wszystkie zewnętrzne cechy poprzedniego, księżycowo-słonecznego kalendarza rzymskiego. W wyniku reformy zmianie uległa długość poszczególnych miesięcy. Rok religijny zaczynał się w marcu, więc luty w roku religijnym był miesiącem ostatnim.

Kalendarz Gregoriański Kalendarz gregoriański to zreformowany słoneczny kalendarz juliański. Jest to w zasadzie kalendarz juliański, do którego wprowadzono niewielką poprawkę mającą na celu zniwelowanie opóźnienia w stosunku do roku zwrotnikowego, narosłego od roku 46 p.n.e o 10 dni. Aby usunąć nienadążanie roku kalendarzowego w kalendarzu juliańskim za rokiem astronomicznym, papież Grzegorz XIII wprowadził w roku 1582 reformę kalendarza . Aby odrobić 10 utraconych dni nakazano, że po dniu 4 października 1582 roku nastąpi od razu dzień 15 października 1582 roku. W kalendarzu zreformowanym wśród czterech kolejnych lat sekularnych będzie jeden rok przestępny, a trzy zwyczajne. Kalendarz gregoriański został przyjęty natychmiast po ogłoszeniu papieskiego dekretu w krajach katolickich: we Włoszech, Hiszpanii, Portugalii i Polsce, a niedługo później we Francji i Luxemburgu. W ciągu następnych dwóch lat większość katolickich regionów Niemiec, Belgii, Szwajcarii i Holandii dołączyło do tego grona.

Kalendarz Księżycowy Kalendarz Księżycowy jest oparty na ruchach księżyca i wysyłanych przez niego impulsach. Odkryto go i wierzono jego w skuteczność już w starożytności. Księżyc wysyła na koniec każdego miesiąca określone impulsy, które się powtarzają. Jest ich dwanaście, czyli tyle samo, ile miesięcy w roku. W starożytności impulsom tym nadano specjalne nazwy.

Kalendarz Rzymski Dopiero w 6 lub 7 wieku p.n.e. (według tradycji za panowania króla Numy Pompiliusza) wprowadzono rok liczący 365 dni z 12 miesiącami liczącymi 28, 29 lub 31 dni. Do wczesnego kalendarza rzymskiego dodano miesiące Februarius i Ianuarius, które w 450 r. p.n.e. przestawiono w kolejności. W związku z osobą króla Numy system ten zwany jest też niekiedy rzymskim kalendarzem królewskim. Taki rozkład długości miesięcy powoduje, że średnia długość miesiąca wynosi 29,5 dnia (29 dni i 12 godzin), a poszczególne miesiące są mniej więcej zsynchronizowane z cyklem księżycowym, tzw. synodycznym (29 dni, 12 godzin, 44 minuty i 2,78 sek.) Aby zsynchronizować rok kalendarzowy z cyklem zmian pór roku oraz w ogóle z cyklem słonecznym, co 2 lata dodawano liczący 22 lub 23 dni miesiąc zwany mercedonius lub intercalaris.

Kalendarz Słoneczny Kalendarz słoneczny (solarny) kalendarz oparty na cyklu zmian pór roku związanym z ruchem obiegowym Ziemi wokół Słońca. Rok ma 365 dni, średnia długość roku słonecznego wynosi 365,2422 dni (rok zwrotnikowy), co wymusza wyrównanie roku kalendarzowego co pewien czas (lata przestępne). Pierwszy raz kalendarz słoneczny pojawił się został wynaleziony w Mezopotamii. Kalendarzami słonecznymi były m.in.: kalendarz Majów, aztecki, irański, juliański, gregoriański i rewolucja Kalendarzami słonecznymi były m.in.: kalendarz Majów, aztecki, irański, juliański i rewolucyjny

Kalendarz Muzułmański Kalendarz muzułmański jest inny od kalendarza gregoriańskiego, jaki obowiązuje w większości krajów (także w Polsce). Lata w nim liczy się od momentu Hidżry, czyli od czasu, gdy Prorok Muhammad (pokój z nim) i pierwsi muzułmanie wyjechali z Mekki, do Medyny (było to w 622 roku). Kalendarz muzułmański składa się z dwunastu miesięcy księżycowych. Każdy miesiąc ma po 29 lub 30 dni i związany jest z fazami księżyca. Rozpoczyna się, kiedy księżyc zaczyna być widoczny z Ziemi i trwa do momentu, kiedy księżyc znów przestanie być widoczny; a gdy znów się pojawi, wtedy rozpoczyna się kolejny miesiąc.

Kalendarz Egipski W starożytnym Egipcie kalendarz znany był już 3000 lat przed Chrystusem. W historii jest on uznawany za pierwowzór kalendarzy słonecznych. Rok podzielony był na 12 miesięcy liczących po 30 dni. Do kalendarza zostało dodanych 5 dni świątecznych, epagomenai, czyli dni narodzin bogów: Ozyrysa, Horusa, Setha, Izydy i Neftydy. Rok podzielony był na trzy pory roku: achet – wylew Nilu, peret – czas siewu, szemu – pora zbiorów. Miesiące nie miały osobnych nazw, ale były kolejnymi numerami danej pory roku. Początek roku oznaczał wschód Syriusza, który miał miejsce 18 lipca. Był to początek pierwszego miesiąca Achet.

Kalendarz Republikański Kalendarz Republikański- wprowadzony we Francji w 1793 roku. Rozpoczynał się 22 IX 1792 roku od czasu proklamowania republiki. Dzielił rok na 12 miesięcy po 30 dni i 5 lub 6 dni dodatkowych. Ustanowiony 5.10.1793 r. Za początek nowej ery przyjęto 22.09.1792 r. - pierwszy dzień republiki, jak go określano. Kalendarz zaczął zatem obowiązywać w roku II. Za pierwszy dzień roku uznano jesienne zrównanie dnia z nocą. Rok podzielono na 12 miesięcy, każdy z miesięcy na 3 dekady. Kolejne dni dekad: - Primidi - Duodi - Tridi - Quartidi - Quintidi - Sextidi - Septidi - Qctidi - Nonidi - Decadi Do tego dochodziło 5 dni dodatkowych, a co 4 lata 'dzień Republiki'.

Kalendarz Republikański (ciekawostka) Nazwy dni: 1, 11, 21, primidi 2, 12, 22, duodi 3, 13, 23, tridi 4, 14, 24, quartidi 5, 15, 25, quintidi 6,16, 26, sextidi 7,17, 27, septidi 8,18,28, octidi 9,19, 29, nonidi

Kalendarz Żydowski Doba zaczyna się wraz z nadejściem nocy. Dzieli się na równe 24 godziny, które są liczone kolejno od 1 do 24, począwszy od siódmej godziny popołudniowej, czyli godziny 18-tej. Dni tygodnia oznaczone są pierwszymi siedmioma literami hebrajskiego alfabetu, jedynie siódmy dzień przybiera nazwę Szabat (Szabas). Astronomiczny miesiąc księżycowy u Żydów ma 29 dni (dób), 12 godzin i 793 części. Ale w kalendarzu można liczyć tylko całe pełne doby. Wobec tego czas trwania miesiąca wynosi, wedle ustalonych reguł, 29 lub 30 dób. Miesiąc posiadający 29 dni określa się jako niepełny ("chasejr"), podczas gdy miesiąc 30-dniowy jako pełny ("malej"). Pierwszy dzień miesiąca nazywa się "Rosz Chodesz". Przy pełnych miesiącach przybiera tę nazwę dzień trzydziesty

Zadania z kalendarzy Ile godzin ma rok Żydowski? Ile dni dochodziło w kalendarzu Republikańskim co 4 lata? Ile pór roku przeszło w ciągu 37 lat w kalendarzu Egipskim? Ile razy Księżyc musi „zniknąć” aby powstało 12 lat w kalendarzu Muzułmańskim? Ile dni mają 3 lata w kalendarzu Słonecznym?

Koniec Wykonawcy Projektów: Mikołaj Apanowicz , Jakub Czesny, Natan Ferreira, Robert Gluck, Jan Nawrocki i gościnnie Mikołaj Fiołkowski (koło matematyczne) Pod kierunkiem: Pani Moniki Madaj