Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej Kamila Bańkoska

Wiadomości Ogólne Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej – park krajobrazowy położony na terenie Roztocza Środkowego (makroregion Roztocze) i Równiny Biłgorajskiej (makroregion Kotlina Sandomierska). Powierzchnia parku wynosi 28980 ha (21305 ha – w województwie lubelskim, 7675 ha – województwie podkarpackim). Otulina obejmuje 48726 ha. Park znajduje się na terenie gmin: Józefów, Aleksandrów, Łukowa, Obsza, Susiec, Narol, Cieszanów. Park utworzono w 1988 r. w celu zachowania unikatowych walorów przyrodniczych, historycznych, kulturowych i krajobrazowych Roztocza oraz Puszczy Solskiej, a w szczególności zwartych kompleksów leśnych o charakterze puszczańskim z charakterystyczną florą i fauną, a także bogactwa krajobrazowego dolin rzek tworzących przełomy zwane „szumami” lub „szypotami” w strefie krawędziowej Roztocza i Kotliny Sandomierskiej.

Park obejmuje lesiste, południowo-zachodnie wzgórza części krawędziowej Roztocza, spośród których na uwagę zasługują: kompleksy borów sosnowych o dużym zróżnicowaniu siedlisk – od borów suchych do bagiennych i wilgotnych, kompleksy wydm śródlądowych oraz przełomy dolin rzecznych. Lasy, jako dominujący element parku, stanowią 85,6% jego powierzchni. Wiek występujących tu drzewostanów w większości nie przekracza 40-60 lat. Kompleksy leśne położone w zewnętrznej części krawędziowej Roztocza poprzecinane są dolinami rzek, takich jak: Jeleń, Potok Łosiniecki, Sopot, Niepryszka, Szum i Tanew. Dna tych dolin porastają łęgi.

Położenie na mapie

Logo parku krajobrazowego

Rezerwaty W parku występują progi tektoniczne pochodzące z okresu tworzenia się Karpat. Są one widoczne w korytach rzek: Tanwi i Sopotu, tworząc niewielkie wodospady zwane „szumami” lub „szypotami”. W obrębie parku utworzone zostały rezerwaty:

Rezerwat przyrody Nad Tanwią (rezerwat krajobrazowy, 41,33 ha)

Rezerwat przyrody Czartowe Pole (rezerwat krajobrazowy, 63,71 ha)

Rezerwat przyrody Bukowy Las (rezerwat leśny, 86,29 ha) – chroni typowy dla Roztocza fragment lasu bukowo-jodłowego.

Rośliny objęte ochroną 5 gatunków widłaków, m.in.: Wierzba borówkolistna Rosiczka okrągłolistna Widłak jałowcowaty 4 gatunków storczyków, m.in.: Lilia złotogłów Śnieżyczka przebiśnieg Kukułka plamista

Zwierzęta Wśród ssaków występują tu takie gatunki jak: jeleń, łoś, wilk, borsuk, jenot, żołędnica, cztery gatunki nietoperzy: nocek Brandta, nocek duży, borowiec wielki i gacek wielkouch. W Tanwi i Sopocie żyje pstrąg potokowy. Wśród ptaków występują tu takie gatunki jak m.in.: perkoz rdzawoszyi, bączek, bocian czarny, orlik krzykliwy, pustułka, głuszec, wodnik, brodziec samotny, puchacz, kraska, dudek, żuraw, pliszka górska, podróżniczek.

bączek samotnik jenot kraska zwyczajna borsuk Nocek Brandta wodnik zwyczajny kraska zwyczajna Nocek Brandta borsuk pstrąg potokowy podróżniczek

Pomniki przyrody W Parku znajduje się 9 pomników przyrody ożywionej – są to pojedyncze drzewa i grupy drzew oraz 2 pomniki przyrody nieożywionej: źródlisko rzeki Jeleń i wodospad na rzece Jeleń.

Obiekty historyczne Obiekty historyczne i kulturowe znajdujące się na terenie Parku to: kościół murowany z 1850 r. w Suścu, cmentarz ofiar zbrodni hitlerowskich w Osuchach, kościół z 1886 r., synagoga z końca XVIII w. i cmentarz żydowski w Józefowie, zamczysko „Kościółek” ze śladami grodziska z XII-XIII wieku położone w widłach Tanwi i dawnej doliny Jelenia, ruiny papierni w rezerwacie „Czartowe Pole”, Pałac Łosiów w Narolu z połowy XVIII w. miejsce pamięci narodowej w Błudku.

Turystyka Bazę turystyczną na terenie Parku stanowią miejscowości letniskowe jak: Susiec, Józefów, Narol, Huta Różaniecka. Przez Park przebiega 7 znakowanych szlaków turystycznych. Są to: szlak „Walk Partyzanckich” – oznaczony kolorem czarnym,   „Ziemi Józefowskiej” – zielonym,   „Szumów” – niebieskim,   „Południowy” – żółtym,   „Krawędziowy” – czerwonym,   „im. Władysławy Podobińskiej” – zielonym   „Łącznikowy” – czarnym. Na terenie Parku wytyczono dwie ścieżki przyrodniczo- dydaktyczne w rezerwatach „Nad Tanwią” i „Czartowe Pole”.

Koniec

Pomnik przyrody

Próg skalny w miejscowości Koziel

Próg skalny - przegroda skalna w korycie rzeki lub dnie doliny, usytuowana prostopadle lub skośnie do ich biegu. Jeśli jest to próg na rzece lub otoku nosi nazwę progu rzecznego. Powstaje w wyniku erozji wgłębnej wcinającej się nierównomiernie w podłoże skalne o zróżnicowanej odporności (szybciej w warstwy mniej odporne), co prowadzi do wykształcenia schodowego profilu podłużnego. Powstają na przemian odcinki koryta o mniejszym i większym spadku, tworzące progi i załomy skalne, a czasami baniory pomiędzy nimi.

Położenie na mapie

Charakterystyka progu skalnego w miejscowości Koziel Próg skalny tworzą skałki piaskowców kwarcytowych dolnego dewonu w kolorze jasnoszarym. Zwraca uwagę ich bogate uławicowanie drobno i średnioziarnistych osadów. Ciągną się na dł. 25 m i osiągają wys. do 4 m. Zlokalizowane są na zach. zboczu Góry Kamionki

Pomnik przyrody nr 219 w rejestrze Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody