Natalia Dełęgowska klasa Ia Czytam, bo lubię, czyli Moja ulubiona książka pt. „Gwiazd naszych wina” Natalia Dełęgowska klasa Ia

Współczesna książka potrafi wzruszyć… „Gwiazd naszych wina” to opowieść o dwójce nastolatków, którzy mimo swego młodego wieku cierpią na nieuleczalne choroby. Hazel i Gus kochają się, a ich miłość zwycięża wszystkie próby nawet śmierć. Oboje mają wsparcie rodziców. W między czasie zdążą pomóc swoim przyjaciołom.

„Tak cię pochłania bycie sobą, że nie masz nawet pojęcia, jaka jesteś nadzwyczajna…” Hazel chora na raka szesnastolatka i Gus były koszykarz, któremu amputowali nogę spotykają się na grupie wsparcia. Jadą do domu Gus’a i rozmawiają o ich życiu doczesnym, Hazel poznaje także najlepszego przyjaciela Gus’a - Isaak’a. Bohaterowie wymieniają się książkami, które później dają piękne wspomnienia.

<Ta cisza jest ogłuszająca…> Gus jest na tyle nieśmiały że nie odważa się odezwać do Hazel dopiero prosi ją aby pomogła jego przyjacielowi, który nie radzi sobie z rozstaniem z ukochaną. Pomagają Isaak’owi. Książka polecona przez Hazel jest skończona „w środku zdania” i to powoduje, że bohaterowie poszukują końca książki u jej twórcy.

W pogoni za marzeniami Marzeniem tych dwóch nastolatków jest poznać autora i zakończenie powieści pt. „Majestat udręki”, jest nim Peter van Houten. Hazel wiele razy pisała do niego, ale nie otrzymywała odpowiedzi. Gus w tajemnicy przed Hazel pisze do Petera i kontaktuje się z jego sekretarką.

Jedno marzenie, jeden problem Van Houten zaprosił Gus’a i Hazel do Amsterdamu. Lecz w nocy woda zalała jej płuca. Została w szpitalu, lekarze nie pozwalają jej lecieć do Peter’a. Gus wyznaje miłość Hazel lecz ta boi się że jej choroba może wszystko zniszczyć.

Marzenia się spełniają… Hazel wyszła ze szpitala i przeglądając wiadomości zobaczyła, że otrzymała wiadomość od Van Houtena z potwierdzeniem wylotu. Pytając mamy dowiedziała się, że jedzie z Gus’em do Amsterdamu. Wylatując Gus uświadamia sobie, że boi się latać. Miłość między bohaterami rośnie nie tylko ze strony Gus’a.

Nigdy nie mów nigdy W Amsterdamie mają opłacony stolik w drogiej restauracji. Przeżywają romantyczne chwile. Jadą do Peter’a, lecz nie są zachwyceni spotkaniem, ponieważ autor nie jest zbyt rozmowny, a wręcz zdenerwowany. Sekretarka idzie z nimi do muzeum, w którym opisane jest życie dziewczynki z powieści. W muzeum zakwita miłość między bohaterami i zostają parą. Następnego dnia Hazel dowiaduje się, że choroba Gus’a postępuje.

Jeśli chcesz tęczy pogódź się z deszczem… Po przylocie do domu. Gus trafia do szpitala. Za parę tygodni Gus umiera. Hazel i Isaac są na jego pogrzebie wraz z van Houten’em. Hazel wygłasza pouczające przemówienie i zostawia przy trumnie jego ulubione papierosy i list. Peter przekazuje jej list i okazuje się, że to list od Gus’a. Hazel nadal go kocha. Ich miłość przetrwała największe próby.

Dlaczego ją lubię? No cóż ta książka ma w sobie coś takiego, że mogę ją czytać bez przerwy. Lubię ją dlatego, że opowiada o życiu nastolatków, którzy mimo przeciwności losu kochają się i nie chcą marnować żadnej chwili życia, którego mają mało. Ta opowieść uczy nas tego że mimo to, że coś nam się nie uda, nie warto się poddawać. Żeby zrozumieć trzeba przeczytać…