RENESANS KAROLIŃSKI

Renesans karoliński to pierwsze, od czasów upadku Imperium Rzymskiego i najazdów barbarzyńców, ożywienie kultury i sztuki Europy. Został on zapoczątkowany przez najwybitniejszego władcę frankońskiego doby wczesnego średniowiecza - Karola Wielkiego. Samo słowo "renesans" znaczy "odradzać się, odnawiać", zwykle jest ono używane na oznaczenie zamierzonego i celowego wskrzeszenia i odnowienia starożytnej kultury.

Karol Wielki dążył do zjednoczenia całej Europy i stworzenia jednego imperium, jakie istniało za czasów rzymskich. Cesarz próbował również odnowić upadłą kulturę starożytną oraz nawiązać do kulturalnych zdobyczy starożytnych, dlatego też okres ten nazywany jest renesansem karolińskim.

Swą działalność rozpoczął Karol Wielki od reformy szkolnictwa Swą działalność rozpoczął Karol Wielki od reformy szkolnictwa. Aby ich przeprowadzenie było możliwe kazał sprowadzić z Irlandii mnichów, którzy mieli nauczać łaciny. Język ten stał się obowiązkowy w szkołach, lecz na kontynencie został całkowicie zapomniany. W szkołach wprowadzono nauczanie siedmiu nauk wyzwolonych, które dzieliły się na dwa stopnie: niższym było trivium, w którym uczono dialektyki, retoryki i gramatyki, natomiast wyższym było quadrivium, w którym nauczano geometrii, astronomii, matematyki i muzyki. Prawo do edukacji w zreformowanych szkołach uzyskali teraz, prócz duchownych, także ludzie świeccy.

Wielkim osiągnięciem renesansu karolińskiego była także reforma pisma Wielkim osiągnięciem renesansu karolińskiego była także reforma pisma. Zamieniono używaną w tym czasie kursywę karolińską na wyraźniejszą, a przez to łatwiejszą w odczytaniu, minuskułę, która z czasem przekształciła się w nasz dzisiejszy alfabet.

W okresie panowania Karola Wielkiego najwyższą jakość osiągnęły spisywane wtedy księgi. Teksty były szczegółowo przygotowywane a także bogato zdobione ilustracjami. Największą część spisywanych ksiąg stanowiło Pismo Święte, które było bogato zdobione kunsztownymi ornamentami oraz miniaturami o religijnej tematyce. Prócz Biblii kopiowano też dzieła starożytnych poetów, antycznych filozofów oraz polityków i prawników.

Prócz piśmiennictwa i szkolnictwa w okresie renesansu karolińskiego rozwijała się też prężnie sztuka i architektura, które nawiązywały do świetnych tradycji antycznych. Odrestaurowywano stare klasztory i kościoły, a także budowano nowe. Budowle stawiano głównie z drewna, dlatego też mało się z nich zachowało, ale były też budynki z kamienia. Architektura renesansu karolińskiego wzorowana była na budownictwie bizantyjskiej Rawenny. Najwspanialszym zabytkiem czasów karolińskich jest kaplica pałacowa oraz kompleks pałacowy znajdujący się w Akwizgranie.

W okresie tym dobrze rozwijało się także rzemiosło artystyczne W okresie tym dobrze rozwijało się także rzemiosło artystyczne. Ze szczególną precyzją i pieczołowitością wykonywano tak wspaniałe przedmioty do użytku codziennego, jak i gustowną broń czy ozdoby i biżuterię.

Renesans karoliński trwał przez cały okres panowania Karola Wielkiego, a zakończył się wraz z jego śmiercią i rozpadem jego cesarstwa. Spowodował wyraźny rozwój nauki i wykształcił wielu ludzi. Dzięki niemu rozwinęło się kronikarstwo średniowieczne, a tym samym historiografia. To państwo Karola ukształtowało wzorzec doskonałego władcy i rycerza, na którym wzorowała się późniejsza Europa. Renesans karoliński zapoczątkował nowy okres w kulturze i sztuce, powodując tym samym tworzenie się nowej kultury średniowiecznej.