Mikroekonomia blok C Forma zaliczenia: Egzamin końcowy w formie testu. Zakres materiału: blok B i C mikroekonomii.   Ocena końcowa: 1. ocena z egzaminu końcowego (60%), 2. ocena z ćwiczeń (40%).

Mikroekonomia blok C Literatura obowiązkowa: Varian, H.R. (2002), Mikroekonomia. Kurs średni. Ujęcie nowoczesne, PWN Literatura uzupełająca: Pindyck, R.S. i Rubinfeld, D. L (2004), Microeconomics, Prentice Hall

wne.uw.edu.pl\~akukla akukla@wne.uw.edu.pl

Wykład nr 1 Równowaga rynkowa W prezentacji zostały wykorzystane slajdy pomocnicze do książki: Microeconomics, R.S.Pindyck D.L.Rubinfeld.

Zrównanie popytu rynkowego z podażą rynkową => Równowaga rynkowa Wielu konsumentów pewnego dobra => wiele indywidualnych krzywych popytu => popyt rynkowy D(p). Wielu niezależnych dostawców tego dobra => wiele indywidualnych krzywych podaży => podaż rynkowa S(p). Indywidualni nabywcy i dostawcy przyjmują ceny jako dane => rynek konkurencyjny. Zrównanie popytu rynkowego z podażą rynkową => cena równowagi (p*).

agregacja krzywych popytu Popyt rynkowy – agregacja krzywych popytu P p2 p1 D1 D2 q1 q2 Q

agregacja krzywych popytu Popyt rynkowy – agregacja krzywych popytu P p2 p1 D1 +D2 D1 D2 q1 q2 q1+q2 Q

Agregacja krzywych popytu: przykład Mamy dwie liniowe krzywe popytu: q1(p) = 10-5p q2(p) = 25-5p Zagregowana krzywa popytu wynosi: 25-5p dla p(2; 5> 35-10p dla p<0; 2> Q=

agregacja krzywych podaży Podaż rynkowa – agregacja krzywych podaży S1 S2 P p1 p2 Q

agregacja krzywych podaży Podaż rynkowa – agregacja krzywych podaży S1 S2 S1 + S2 P p1 p2 S2(p1) Q

Równowaga rynkowa Równowaga: S(p) D(p*)=S(p*) P W równowadze ilość którą konsumenci chcą kupić po danej cenie jest równa ilości, którą producenci chcą, po danej cenie, dostarczyć. q* p* Q

Odwrócone krzywe popytu i podaży Równowaga: P Chociaż na rynku konkurencyjnym cena rynkowa jest niezależna od działań każdego pojedynczego podmiotu, to działania wszystkich podmiotów razem określają cenę rynkową. q* p* Q

Jakie są optymalne p* i q*? Przykład algebraiczny (1) Przyjmijmy liniowe krzywe popytu i podaży: D(p) = a – bp S(p) = c + dp Jakie są optymalne p* i q*? Przyrównujemy: D(p) = a – bp = c + dp = S(p) Otrzymujemy: Ilość w stanie równowagi:

Przykład algebraiczny (2) Cenę i ilość równowagi możemy także znaleźć wykorzystując funkcje odwrotne do funkcji popytu i podaży. Przyrównujemy: Otrzymujemy:

Cena powyżej ceny równowagi: nadwyżka podaży S p0 > p* Nadwyżka p0 qD qS p* q*

Cena poniżej ceny równowagi: nadwyżka popytu S D p2 < p* p* p2 Niedobór qS qD q*

Wzrost podaży Spadek ceny równowagi D Wzrost ilości w równowadze S S’ q* P* q1 p2 q2

Wzrost popytu Wzrost ceny D Wzrost ilości D’ równowagi w równowadze S q2 p2 q* p* q1

równowagi nie jest jednoznaczny Wzrost popytu i podaży Kierunek zmian ceny równowagi nie jest jednoznaczny Wzrost ilości w równowadze D S D’ S’ S’’ p1 q1 p* q* p2 q2

Przypadki szczególne Gdy krzywa podaży jest sztywna (niezależna od ceny): podaż doskonale nieelastyczna. Gdy krzywa podaży jest wyjątkowo wrażliwa na cenę (konkurencja doskonała w długim okresie): podaż doskonale elastyczna.

W równowadze Ilość jest określona przez podaż a cena przez popyt Przypadek szczególny nr 1: sztywna podaż S W równowadze Ilość jest określona przez podaż a cena przez popyt D p* q*=c

Przypadek szczególny nr 1: wzrost popytu q*=c

Przypadek szczególny nr 1: wzrost podaży q0 q1

Przypadek szczególny nr 2: podaż doskonale elastyczna W równowadze ilość jest określona przez popyt a cena przez podaż. D S p* q*

Przypadek szczególny nr 2: wzrost popytu q0 q1

Przypadek szczególny nr 2: wzrost podaży q0 q1

Nadwyżka producentów i konsumentów W sytuacji gdy nie ma dyskryminacji, wszyscy konsumenci płacą jednakową cenę: p*, i jednocześnie wszyscy producenci otrzymują za swoje towary tą samą cenę: p*. Nadwyżka konsumenta wskazuje na korzyść z konsumowania n jednostek dobra minus wydatki na to dobro. Jest to różnica pomiędzy maksymalną ceną jaką konsument jest skłonny zapłacić za daną jednostkę dobra a ceną faktyczną, tzn. zapłaconą. Analogicznie, nadwyżka producenta jest różnicą pomiędzy minimalną sumą, za jaką producent jest skłonny sprzedać n jednostek a sumą faktyczną.

Nadwyżka konsumenta i producenta: doskonała konkurencja Suma nadwyżek konsumenta wyraża nadwyżkę konsumentów. S Suma nadwyżek producenta wyraża nadwyżkę producentów. Nadwyżka konsumentów Q* P* D Nadwyżka producentów Q

Efektywność w rozumieniu Pareta Sytuacja jest efektywna w rozumieniu Pareta, jest efektywna ekonomicznie, jeśli nie ma alternatywnego sposobu, aby poprawić czyjeś położenie bez pogorszenia sytuacji kogoś innego.

Efektywność doskonałej konkurencji P Wynik doskonałej konkurencji jest efektywny. S Nadwyżka konsumentów Q* P* D Nie ma sposobu poprawienia sytuacji kogokolwiek bez pogorszenia sytuacji kogoś innego. Nadwyżka producentów Q

Nieefektywność monopolu Strata społeczna wyraża wartość nie podjętej produkcji w cenach, jakie konsumenci byliby skłonni płacić za każdą kolejną jednostkę gdyby była wytwarzana. P Starta nadwyżki konsumentów AR=D MR Bezp. strata społeczna z tytułu monopolu MC pm qm B A qC pC C Starta nadwyżki producentów Q

Koniec wykładu nr 1