Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW Rynek i gospodarka kapitalistyczna w socjologii (porządek ekonomiczny w społeczeństwie). (WDS 2013/2014 nr 12)

Rynek jako mechanizm koordynacji życia społecznego rynek jako instytucja koordynująca transakcje (relacje) między społecznymi podmiotami („koordynacja bez koordynatora”): porządek społeczny istnieje dzięki nieplanowanemu, wzajemnemu dostosowywaniu się „aktorów”, z których składa się społeczeństwo. rynek jako kluczowe pojęcie definiujące „społeczeństwa rozwinięte” („zachodnie”): wobec innych ustrojów, krajów i własnego społeczeństwa (wprowadzanie mechanizmów rynkowych w różnych obszarach życia społecznego) oraz ludzi jako konsumentów i przedsiębiorców. spór o „rynek” w naukach społecznych: Adam Smith – jednostki forsujące własne interesy kierowane są „niewidzialną” ręką rynku, która je harmonizuje z dążeniem do dobrobytu całego społeczeństwa; krytyka rynku oraz rynkowych konsekwencji - społecznych (nierówności) i moralnych.

istnieją niezależni producenci oraz nabywcy; Rynek jako mechanizm koordynacji gospodarki (zachowań ekonomicznych i społecznych ludzi – prostota założeń!) istnieją niezależni producenci oraz nabywcy; nikt nie jest w stanie narzucić korzystnych dla siebie warunków wymiany; ceny, które kształtują się w wyniku gry podaży i popytu, dostarczają uczestnikom rynku sygnałów, jak mają postępować, aby osiągnąć zamierzone rezultaty; zachowaniem rządzi zasada „maksymalizacja zysku, maksymalizacja użytkowania”; konkurencja oraz rachunek nakładów i efektów prowadzą do racjonalizacji działalności gospodarczej (np. akumulacji kapitału, wprowadzania innowacji itp.); działanie rynku nigdy nie jest płynne, gdyż występują na nim liczne załamania, kryzysy itp.

skuteczna koordynacja wytwórców i konsumentów; Zalety rynku jako mechanizmu koordynacji życia gospodarczego (i społecznego) skuteczna koordynacja wytwórców i konsumentów; zapewnienie niezbędnej dyscypliny działania; decentralizacja decyzji i rozwiązywania problemów na najniższym poziomie; łączenie w całość rozproszonej i szczegółowej wiedzy na temat zachowań wielu podmiotów (Friedrich A. von Hayek); dążenie do racjonalizacji produkcji; dążenie do akumulacji kapitału, a nie konsumpcji; dążenie do innowacyjności.  

Wady rynku (gospodarki kapitalistycznej) indywidualny brak kompetencji; monopol i asymetria informacji - monopolizacja i zagrożenie dla niezależności producentów („kapitalizm kolesi”); koszty zewnętrzne i dobra publiczne (dominacja racjonalności ekonomicznej, nie uwzględnianie kosztów zewnętrznych – ekologia - oraz społecznych – bezrobocie): brak zdolności do rozwiązywania problemów społecznych. społeczno-moralne skutki kapitalizmu: niszczy wartości moralne (dominacja motywu zysku), prowadzi do wyzysku i alienacji ludzi; niszczy podstawy życia społecznego (czyli tradycyjne więzi, uczucia, poczucie wspólnoty itp.). utrwalanie nierówności w skali światowej („turbo-kapitalizm”).

Argumenty „antyrynkowe” Argumenty „prorynkowe” Argumenty „antyrynkowe” wybór ; suwerenność konsumentów ; dobrobyt ; dynamizm; wolność . „fetyszyzm” towarów; władza korporacji ; nierówności; dehumanizacja; hegemonia .

Biurokracja i rynek jako dwa typy „konstruowania” porządku społecznego Hierarchia (biurokracja) Rynek struktura scentralizowana; decyzje są podejmowane odgórnie; ograniczanie możliwości oddolnego działania; działania aktorów są poddane wyznaczonym celom i procedurom; podział pracy formalny; relacje władzy; brak elastyczności; redukuje niepewność; jasne reguły weryfikacji działań; ludzie - zakłócenia między współpracownikami. struktura zdecentralizowana; samoregulacja; działania motywowane interesem własnym; ocena działań na podstawie obiektywnych wyników; swobodny przepływ informacji; kontrakty i sankcje prawne; elastyczność; otwartość; racjonalność aktorów ograniczona; niemożliwe przewidzenie problemów.

Rynek i kapitalizm terminy – „kapitał” (XIII wiek, Włochy) i „kapitalizm” (W. Sombart), „system rynkowy” - kapitalizm w znaczeniu: węższym: określony system gospodarczy (system rynkowy, gospodarka rynkowa); szerszym: historycznie ukształtowany system społeczny o określonej strukturze społecznej, instytucjach i kulturze (wartościach i ideologii). założenia kapitalistycznej gospodarki: większość dóbr jest własnością prywatną, a większość podmiotów gospodarczych (gospodarstw domowych) nie jest samowystarczalna, zaopatruje się na rynku; podmioty (ludzie) produkują one na rynek dla zdobycia środków, a nie na własny użytek; produkty, usługi i siła robocza stają się na rynku „towarem”, a rynek (wymiana) staje się głównym mechanizmem koordynacji działań gospodarczych.

Powstanie gospodarki kapitalistycznej gospodarki „przedkapitalistyczne” (tradycyjne) były: nakierowane na podtrzymanie codziennej konsumpcji (alimentację, podtrzymywania życia); koordynowane były w sposób nierynkowy (przez mechanizm redystrybucji sankcjonowany tradycją i przymusem); podporządkowane instytucjom pozaekonomicznym (władzy politycznej, normom religijnym itp.); ograniczony rynek wymiany czynników produkcji (zwłaszcza ziemi i siły roboczej); rola kultury – utwierdzanie tego, co było (”społeczeństwa zimne”); rynek (gospodarka rynkowa) był zawsze obecny, ale w sposób ograniczony i podporządkowany instytucjom pozaekonomicznym.

względnej autonomizacja działalności gospodarczej; Wyłonienie się (systemowe) kapitalizmu (gospodarki kapitalistycznej) wiąże się z: ze zmianą „tradycyjnego” porządku społecznego na „nowoczesny”: ukształtowanie własności prywatnej i wolności osobistej, zapewniających swobodę dysponowania dobrami (kapitałem itp.); wyodrębnienie sfery gospodarowania spośród innych sfer życia społecznego, a zwłaszcza pojawienie się: względnej autonomizacja działalności gospodarczej; podziału na czas pracy i wolny; rozdziału przestrzennego domu i pracy; oddzielenie od polityki (państwa). struktura społeczna staje się bardziej otwarta i elastyczna (pozycje osiągane, a nie przypisane); obraz świata pluralistyczny i oparty na rozwoju wiedzy (rola nauki nowożytnej).

Narodziny kapitalizmu (gospodarki i społeczeństwa kapitalistycznego) spór o moment historyczny i przyczyny powstania: początek – europejskie późno-średniowiecze i nowożytne mieszczaństwo; świat, Europa, Azja (Chiny). możliwe interpretacje: Adam Smith (1723-1790): rynek (wymiana) jako naturalny stan społeczeństwa; rynek jako zestrajająca „niewidzialna ręka”. Karol Marks (1818- 1883) : formacja kapitalistyczna jako konieczny etap rozwoju; wyzysk i sprzeczności kapitalistycznego sposobu produkcji. Max Weber (1864-1920); rola kultury („duch kapitalizmu”) i ascezy „odłożonej gratyfikacji”.

Max Weber („Etyka protestancka i duch kapitalizmu”, 1904) przejście do kapitalizmu wymagało odpowiedniej zmiany świadomości i motywacji, co było możliwe dzięki nowemu typowi religijności; dlaczego stał się nim protestantyzm (kalwinizm, purytanizm etc.)?: obejmował całość życia człowieka i miał oparcie w małych grupach religijnych, kładł nacisk etyczny na pracę i aktywność zawodową, ascetyczność oraz indywidualizm („ascetyzm wewnątrz-światowy”). dla Webera była to analiza czynnika „stylu życia”, leżącego u podstaw nowoczesnego kapitalizmu („działania wartościowo-racjonalne”); związek pośredni: od teorii teologicznej do jej zastosowania w kazaniach, następnie do praktycznej etyki (sposób życia) i dalej do „ducha kapitalizmu” (jako szczególnej etyki zawodowej) - nie jest to związek przyczynowy, lecz ukazanie zjawiska współwystępowania; badania wielkich religii światowych (konfucjanizmu, hinduizmu i buddyzmu) z perspektywy gospodarki i „ducha kapitalizmu” – nie wytworzyły one takich „aktorów” zmiany społecznej, jak w Europie.

Współczesne interpretacje powstawania „kapitalizmu” Max Weber - „duch kapitalizmu” a warunki powstania „racjonalnego kapitalizmu”: „nie-dualistyczna” etyka ekonomiczna (uwolnienie człowieka od napięć związanych z działalnością nakierowaną „na zysk”); przewidywalne prawo; państwo biurokratyczne; prawa obywatelskie. współczesne interpretacje „powstania kapitalizmu”: wyłonienie się praw własności oraz instytucji służących podtrzymywaniu umów (Douglass C. North); „cud europejski” – kapitalizm skutkiem zbiegu okoliczności ekologicznych, politycznych i kulturalnych w Europie; David Landes („Bogactwo i nędza narodów”) – ciągłość instytucji i wartości europejskiej kultury (w tym nauki i techniki).

Społeczne przemiany pracy (1) – praca w społeczeństwie „tradycyjnym” praca jako o/dziedziczona konieczność: rola „powołania” (urodzenia) do funkcji i stanu społecznego (społeczeństwo feudalne). podział na „pracujących” i „nie pracujących” oparty na podziale „zadań” w ramach danej wspólnoty; podział pracy (specjalizacja) oparty na „dziedziczeniu” zawodu; związana z produkcją żywności (rola własności ziemi); praca odbywała się w ramach samowystarczalnych wspólnot; przemiana charakteru pracy od „powołania” do „zawodu” (dotyczy to mieszczaństwa i kupiectwa).

Społeczne przemiany pracy (2) – „de-naturalizacja” pracy praca jako „zawód” w społeczeństwie nowoczesnym (rynkowym); praca nie jest nie związana z naturalnym (ekologicznym) rytmem życia i natury, lecz ze zmianami na rynku; wymaga nauki zawodu (szkolenia i specjalistycznej wiedzy), dyscypliny (czas pracy) i pracy (zaangażowania); podział na „pracujących” i „nie pracujących” zostaje oparty na zatrudnieniu i kwalifikacjach (kryteria ekonomiczne); „miejskość” (urbanizacja) pracy i rola wymiany dóbr/usług; społeczne znaczenie „miejsca pracy”: pewność zatrudnienia, przeświadczenie o „długim trwaniu” zawodu i wykonywanej pracy w biografii jednostkowej. praca a biurokratyzacja życia społecznego – społeczeństwo „kontraktu” (rutyna pracy).

Społeczne przemiany pracy (3) – „de-materializacja” pracy w społeczeństwie (post)nowoczesnym praca skoncentrowana na operowaniu abstraktami, informacjami oraz ideami (usługami) niż na produkcji („gospodarka twórcza”, „produkcja niematerialna” etc.); zmiany społecznego charakteru pracy (praca w „projektach”) - płynne granice między „czasem pracy „a „czasem nie-pracy”, koncentracja na produkcji rynkowej (na rzecz konsumpcji), krótkoterminowe kontrakty, praca w zespołach; „elastyczny” system zatrudnienia: ludzie „rdzenia” i stałe zatrudnienie (specjaliści, ważni dla firmy); ludzie „peryferii” (praca czasowa, niskopłatna, odtwórcza i zamykająca drogi awansu): „różowe kołnierzyki”, praca tymczasowa - „Mcpraca”, prace śmieciowe” (ang. junk jobs). „de-materializacja” pracy przyczynia się do indywidualizacji jednostki i jej „wyzwolenia” z uwarunkowań klasowych i zawodowych; praca staje się „dobrem rzadkim”, stąd pytanie „dlaczego nie ma pracy?”

Literatura (zalecana, warta Literatura (zalecana, warta?) na temat „rynku” (gospodarki rynkowej, kapitalizmu) i „pracy” (zawodu) Mirosława Marody, Anna Giza-Poleszczuk, Przemiany więzi społecznych, Warszawa 2004 (roz. 7. Przemiany pracy, s. 217-257); Mikołaj Lewicki, Rozwój gospodarczy i zachowania ekonomiczne – główne pojęcia i teorie, w: Anna Giza, M. Sikorska (red.), Współczesne społeczeństwo polskie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, s. 486-500; lektury z ćwiczeń: Max Weber, Etyka protestancka a duch kapitalizmu, Lublin 1994 (roz. Asceza duch kapitalizmu); Witold Morawski, Socjologia ekonomiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 73-96 (rozdział 3. Narodziny kapitalizmu. Analiza instytucjonalna); Maria Ossowska, Socjologia moralności, PWN, Warszawa 1986, s. 347-370; Richard Sennet, Wypaczanie charakteru. Wpływ pracy zarobkowej na prywatne życie ludzi w nowym kapitalizmie, w: Piotr Sztompka, Małgorzata Boguni-Borowska (red.), Socjologia codzienności, Wydawnictwo Znak, Kraków 2008, s. 472-486.