Karol Darwin Twórca ewolucji

Spis treści Karol Darwin Dzieciństwo Fascynacja przyrodą Studia Podróż na Beagle Powstanie teorii ewolucji TEORIA EWOLUCJI Bibliografia

Karol Darwin (właśc. Charles Robert Darwin), (ur. 12 lutego 1809 w Shrewsbury, zm. 19 kwietnia 1882 w Downe) – jeden z najważniejszych XIX-wiecznych biologów i jeden z pierwszych badaczy ewolucji. Autor teorii ewolucji, będącej obecnie paradygmatem biologii.

Dzieciństwo Karol Darwin urodził się 12 lutego 1809 w rodzinnej posiadłości The Mount House w Shrewsbury w hrabstwie Shropshire. Jego dziadek ze strony ojca, Erasmus Darwin, był lekarzem, intelektualistą i dość znanym poetą. Dziadek ze strony matki, Josiah Wedgwood, był założycielem znanej do dziś fabryki porcelany. W ósmym roku życia Karol stracił matkę, na wiosnę tegoż roku posłano go do miejscowej szkoły parafialnej. W czasie pobytu w tej szkole rozwinęła się w nim skłonność do nauk przyrodniczych. W roku 1818 wstąpił do wielkiej szkoły D. Buttlera w Shrewsbury i pozostawał w niej aż do szesnastego roku życia. Nic nie mogło gorzej wpłynąć na rozwój mego ducha – pisał w swej autobiografii – jak szkoła     D. Buttlera, ponieważ była wyłącznie klasyczna i niczego więcej nie uczyła, oprócz geografii i historii starożytnej, łaciny i greki. Jego niechęć do nauki była dla ojca nieustannym utrapieniem. Nauka szła mu średnio, zarówno ojciec jak nauczyciele uważali go za młodzieńca stojącego pod względem intelektualnym nieco niżej od przeciętnie rozwiniętych chłopców. Ku wielkiemu memu upokorzeniu rzekł mi raz ojciec – wspomina Darwin – “nie znasz żadnych innych zajęć oprócz strzelania, łapania psów i szczurów, przyniesiesz wstyd sobie samemu i całej rodzinie”. Siedmioletni Karol Darwin w 1816

Podpis Karola Darwina Fascynacja przyrodą Niechęć Darwina do nauki wiązała się z faktem, że posłano go do szkoły, która nie była w stanie dać mu wiedzy, której pragnął. Od dziecka interesował się przyrodą. Pragnienie obcowania z naturą było przemożne. W ostatnich latach pobytu w szkole Darwin stał się namiętnym zwolennikiem myślistwa: Sądzę – pisał w autobiografii – że nikt nie okazywał nigdy tyle zapału dla najświętszej sprawy, ile ja dla strzelania do ptaków. Pod koniec pobytu w szkole zaczął się pasjonować chemią, korzystając z laboratorium, które jego starszy brat urządził sobie w budynku gospodarczym w ogrodzie. Była to najlepsza strona wychowania mego w tym okresie, wskazywała mi bowiem znaczenie nauki doświadczalnej

Zdjęcia z jego książek

Studia Po ukończeniu szkoły Karol udał się na Uniwersytet w Edynburgu. Początkowo planował pójść w ślady ojca i studiować medycynę, ale nie mógł znieść widoku sekcji. Kontynuowanie nauki uważał za bezcelowe i porzucił uczelnię. Następnie dołączył do Towarzystwa Pliniuszowego, w którym zapoznał się z najbardziej skrajnymi poglądami epoki. To za sprawą zawartych tu znajomości Darwin zaczął interesować się geologią, która później miała mu zapewnić sławę w kręgach naukowych. Przeniósł się do Cambridge i zaczął studiować teologię. Nie był jednak pilnym studentem, a dyplom obronił w ostatniej chwili.

Podróż na Beagle Pod koniec 1831 roku wyruszył w na pokładzie okrętu JKM "Beagle" pod dowództwem kapitana Roberta FitzRoya na trzyletnią ekspedycję kartograficzną, która miała sporządzić dokładne mapy wybrzeży Ameryki Południowej. Darwin został okrętowym przyrodnikiem; miał też dotrzymywać towarzystwa kapitanowi. Z czasem rozkazy Admiralicji wydłużyły wyprawę w pięcioletni rejs. Większa część przypadła na badanie Ameryki Południowej; Darwin dużo czasu spędził na lądzie, penetrując brazylijskie dżungle, chilijskie Andy, argentyńskie pampasy, Ziemię Ognistą i Falklandy. Zebrał bogate kolekcje zoologiczne, botaniczne, paleontologiczne i geologiczne, z których część sam opracował naukowo. Droga powrotna wiodła przez Galapagos, Tahiti, Nową Zelandię, Australię, Wyspy Kokosowe, Mauritius i Południową Afrykę z powrotem na Atlantyk. Wydana po powrocie do Anglii w 1836 roku książka Darwina o podróży na okręcie "Beagle" dookoła świata stała się wiktoriańskim bestsellerem podróżniczym.

Podróż HMS Beagle

Powstanie teorii ewolucji Po powrocie do kraju Darwin na stałe osiadł w Londynie. Postanowił bez reszty oddać się pracy naukowej. Wydał swoją pierwszą książkę „Dziennik spostrzeżeń” (1839) i kilka czysto naukowych prac. W tym czasie ożenił się a następnie przeniósł na wieś do Down House. Tam spędził resztę życia, pracując w tajemnicy nad teorią ewolucji.

TEORIA EWOLUCJI

Karol Darwin wyjaśnił największą zagadkę biologii – w jaki sposób powstają nowe gatunki. W roku 1859 Darwin przedstawił światu tajemnicę. Pracował nad nią długo, dwadzieścia lat. Nikt przed nim nie potrafił wyjaśnić, jak powstawały nowe gatunki na Ziemi.

Darwin zaproponował teorię opartą na fakcie: młode zwierzęta są produkowane w wielkiej liczbie lecz większość z nich ginie, zanim osiągnie dojrzałość płciową. Darwin zauważył również, że wszystkie zwierzęta powstałe w wyniku rozmnażania płciowego wykazują zmienność ubarwienia, kształtu, zachowania i wielu innych cech. Niektóre z tych cech pomagają, inne przeszkadzają w walce o przetrwanie. Aby miało to jakikolwiek wpływ na ewolucję, korzystne cechy muszą być przekazywane następnym pokoleniom. Darwin wierzył, że rzeczywiście ma to miejsce i chociaż nie miał żadnego pojęcia o prawach genetyki jego intuicja go nie myliła.

Według teorii Darwina, zięby z Galapagos powstały wskutek zróżnicowanego przetrwania i rozmnażania się osobników posiadających korzystne cechy. Zastanawiał się jednak, dlaczego powstało aż tyle gatunków? Na odpowiedź trafił na wyspach Galapagos.

Według teorii występujące na różnych wyspach różne gatunki zięb powstały w ten sam sposób, ale różne gatunki zięb na tej samej wyspie wykształciły się wskutek kolonizacji różnych środowisk i modyfikacji, przystosowujących ptaki do lokalnych warunków danego środowiska. Tak więc populacja zięb żerująca na kaktusach powstała w inny sposób niż populacja żyjąca w zadrzewieniach. Na samym początku te dwie rasy mogły się ze sobą krzyżować do pewnego stopnia, ale różnice w zachowaniu się osobników z różnych grup stopniowo ograniczały ten proces, aż do powstania bariery genetycznej, która uniemożliwiła krzyżowanie się osobników z różnych grup środowiskowych. Od tej pory zaczęły być one odrębnymi gatunkami.

Darwin sformułował dwie główne tezy teorii (darwinizm): Ewolucja zachodzi dwuetapowo. Pierwszy etap to powstanie przypadkowej i działającej bezkierunkowo zmienności w obrębie gatunku, a drugim jest dobór naturalny. Dobór naturalny polega na eliminowaniu osobników słabiej przystosowanych do środowiska.

Założenia teorii: Wewnątrz gatunków obserwuje się zmienność osobniczą. Zmienność osobnicza jest przypadkowa i bezkierunkowa, a także w znaczącym stopniu dziedziczna (potomstwo posiada szereg cech rodziców) Osobniki w obrębie gatunków wydają więcej potomstwa niż może przeżyć, przez co wywoływana jest konkurencja z racji ograniczonych zasobów środowiska. Konkurencja ta nazwana została walką o byt. Dobór naturalny (inaczej selekcja naturalna) powoduje, że w walce tej osobniki najlepiej zaadaptowane zwyciężają i wypierają osobniki o słabszych przystosowaniach. Dzięki temu zjawisku w następnych pokoleniach utrwalane są cechy korzystne.

Specjacja W zmieniających się wciąż warunkach środowiska zewnętrznego długotrwałe działanie doboru naturalnego przyczynia się do wyodrębniania nowych gatunków, czyli specjacji. Ważnym czynnikiem przyczyniającym się do zajścia specjacji są bariery geograficzne (morze, góry), które uniemożliwiają krzyżowanie się osobników jednego gatunku na obszarach izolowanych. Różne typy specjacji: Teoria Darwina okazała się w większości założeń poprawna. Stała się ona fundamentem syntetycznej teorii ewolucji, wraz z genetyką mendlowską. Jest ona określana mianem neodarwinizmu. Według teorii neodarwinizmu źródłem bezkierunkowej zmienności osobniczej są mutacje i rekombinacja materiału genetycznego, dobór naturalny. Ewolucja polega na zmianach częstości występowania danych alleli w pulach genowych populacji.

Dobór naturalny Eliminacja niekorzystnych genotypów z populacji w wyniku działania warunków zewnętrznych na fenotypy. Osobniki o lepszych cechach adaptacyjnych zwyciężają konkurencję z osobnikami o gorszych cechach. Osobniki silniejsze wydają potomstwo, któremu przekazywane są cechy. Liczba osobnikach o genotypach niekorzystnych maleje, a to skutkuje zmianą częstości występowania alleli w puli genowej danej populacji. Największe znaczenie w powstawaniu zmienności osobniczej ma zmienność mutacyjna i zmienność rekombinacyjna. Są one losowe, bezkierunkowe i dziedziczne.

W 1858 roku Karol Darwin wydał dzieło pt. „O powstawaniu gatunków”, w którym opisał swoją teorię wyjaśniającą mechanizmy ewolucji.

Schemat ilustruje przebieg procesu ewolucyjnego i wyraża ideę historii gatunkowej – według: K. Darwina

Bibliografia http://pl.wikipedia.org/wiki/Karol_Darwin http://wiedzaiedukacja.eu/archives/19660 http://www.e-biotechnologia.pl/Artykuly/Karol-Darwin http://www.darwin.pan.pl/d2a.html

KONIEC!!! DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ ;)