Św. Maksymilian Maria Kolbe - Rajmund Kolbe ( )

Spis treści 1. DZIECIŃSTWO 2. ŻYCIE ZAKONNE 3. DZIAŁALNOŚĆ WYDAWNICZA 4. DZIAŁALNOŚĆ MISYJNA 5. POWRÓT DO POLSKI 6. II WOJNA ŚWIATOWA I OKUPACJA NIEMIECKA 7. ŚWIĘTOŚĆ OJCA KOLBEGO 8. POSTAWA ŚW. MAKSYMILIANA 9. CIEKAWOSTKI Z ŻYCIA ŚW. MAKSYMILIANA

Dzieciństwo Urodził się 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli (należącej wówczas do zaboru rosyjskiego) jako drugi syn Juliusza i Marii z domu Dąbrowskiej.

Pokój narodzin

W dniu urodzin otrzymał Chrzest święty w Kościele Parafialnym pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP.

Ojciec Rajmunda był z pochodzenia Niemcem, a matka była Polką. Z powodu ciężkiej sytuacji finansowej, rodzina Kolbów przeniosła się wkrótce do Łodzi. W 1897 przeprowadzili się do Pabianic. Tam rodzice Kolbego znaleźli pracę – ojciec pracował w fabryce, matka prowadziła sklep, a potem była położną.

Rajmund jako chłopiec lubił poswawolić. Pewnego dnia matka zawołała do niego z wyrzutem: "Mundziu, co z ciebie będzie?". Słowa te utkwiły mu w pamięci. Powoli chłopiec poważniał. Kiedy miał 12 lat, ukazała mu się Najświętsza Maryja Panna trzymająca w rękach dwie korony: białą i czerwoną. Zapytała chłopca, czy je chce, a równocześnie dała mu do zrozumienia, że korona biała oznacza czystość, a czerwona męczeństwo. "Odpowiedziałem, że chcę. Wówczas Matka Boża mile na mnie spojrzała i znikła". Było to w kościele parafialnym w Pabianicach.

W 1907 r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie. W 1910 r. rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Krakowie. Kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r. przyjmując imię Maria. Uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Gregorianum w roku 1915, a z teologii w 1919 na wydziale ojców franciszkanów. Interesował się także matematyką i fizyką. 28 kwietnia 1918 r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1919 r. wrócił do Polski. Życie zakonne

Przebywając w Rzymie, założył wraz z kolegami w 1917 stowarzyszenie osób świeckich - Rycerstwo Niepokalanej. Zajmowało się ono apostolstwem pod znakiem Maryi. Aby realizować cele stowarzyszenia, od stycznia 1922r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tego roku zorganizował wydawnictwo w Grodnie. Miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika. W 1938 r. osiągnął nakład miliona egzemplarzy. W 1927 założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów. Wydawał tam "Rycerza Niepokalanej", a od 1935 popularny "Mały Dziennik". Oba pisma poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne. Działalność wydawnicza

Aby realizować cele stowarzyszenia, od stycznia 1922 r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tego roku zorganizował wydawnictwo również w Grodnie. Miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika. W 1938 r. osiągnął nakład miliona egzemplarzy. W 1927 Ojciec Kolbe założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów. Wydawał tam pisma "Rycerz Niepokalanej", a od 1935 popularny "Mały Dziennik". Oba pisma poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne.

Pierwszy numer Rycerza Niepokalanej

Działalność misyjna Niepokalanów w Japonii

W latach 1931–1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika "Rycerza Niepokalanej". Wkrótce założył także Niepokalanów japoński. Podobne ośrodki powstały także w Chinach i w Indiach. W Japonii Maksymilian Kolbe spotkał się z tzw. małą radiofonią, czyli stacjami nadawczymi małej mocy zainstalowanymi w wielu punktach kraju. Po powrocie do Polski postanowił uruchomić tego typu stację właśnie w Niepokalanowie. Nadawała ona na przełomie lat 1937/1938.

Powrót do Polski Niedługo po powrocie do Polski Maksymilian został wybrany gwardianem Niepokalanowa. Tam kontynuował pracę, wciąż poszerzając ofertę wydawniczą (Mały Dziennik, Mały Rycerzyk Niepokalanej, Biuletyn Misyjny). Nadzorował też budowę kościoła i elektrowni w Niepokalanowie. Planował urządzenie lotniska oraz założenie radiostacji nadawczej. W tym czasie Rycerz Niepokalanej osiągnął nakład miliona egzemplarzy. W grudniu 1938 miały miejsce dwie pierwsze próbne audycje radiostacji, a w czerwcu 1939 rozpoczęto betonowanie fundamentów pod kościół.

W czasie okupacji hitlerowskiej działalność klasztoru zawieszono. Ojciec Maksymilian został aresztowany. Po wyjściu na wolność zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności. Powtórnie aresztowano go 17 lutego 194. Był przesłuchiwany i więziony na Pawiaku. 28 maja 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową, by ratować skazanego współwięźnia, Franciszka Gajowniczka. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny – fenolu. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium. II wojna światowa i okupacja niemiecka

Świętość Ojca Kolbego Sława świętości O. Kolbego szybko obiegła cały świat. Po przeprowadzeniu wyznaczonych prawem kanonicznym procesów i ogłoszeniu Dekretu heroiczności cnót oraz stwierdzeniu dokonanych przez niego cudów, papież Paweł VI ogłosił go w 1971 r. błogosławionym. 10 października 1982 r. Jan Paweł II zaliczył Maksymiliana Kolbego do grona świętych męczenników.

Postawa św. Maksymiliana Autorytet miał ogromny. Nie musiał uciekać się do nakazów i zakazów. Wystarczała sama jego obecność i zapobiegliwość. Od wczesnych lat kapłańskich był chory na gruźlicę, nie miał płuca. Chorobę jednak uważał za środek apostolstwa. Często powtarzał, że stanowi ona jeden z najważniejszych "działów" życia zakonnego, a świadomym przeżywaniem cierpienia można najwięcej uczynić dla Królestwa Bożego. Ogromną wagę przywiązywał do sumiennego wykonywania obowiązków. Głosił, że nie jest ważne, by dokonywać wielkich czynów, nieważny jest rodzaj pracy, lecz jej jakość: czy to w kuchni, czy w infirmerii, czy przy kolportażu. Ważne, by być rzetelnym, punktualnym, cierpliwym i dokładnym.

Projektant rakiety kosmicznej - Eteroplanu Na uniwersytecie Gregorianum w Rzymie Św. Maksymilian studiował filozofię, a także matematykę, fizykę, chemię, biologię, astronomię i psychologię. Miał żyłkę naukowca. Wykonał projekty rakiety kosmicznej. Polski astronom, prof. A. Bielecki, tak ocenił zdolność młodego studenta: Jego plany budowy rakiety kosmicznej stawiają go w rzędzie nieomalże odkrywców lotów kosmicznych. Pozwalają również zaliczyć go do jednostek o niepospolitych zaletach umysłu: był typem badacza, naukowca o szerokich widnokręgach umysłowych. Ciekawostki z życia św. Maksymiliana

Zagadka dla medycyny Japoński lekarz, który zbadał o. Kolbego, stwierdził, że 4/5 jego płuc jest zajęte przez gruźlicę i ciągle utrzymuje się wysoka gorączka. Oprócz tego pacjentowi dokuczały stałe pękające bolesne wrzody. Doktor zalecił mu surowo bezwzględny odpoczynek, na co pacjent odpowiedział z uśmiechem, że od 10 lat słyszy to od lekarzy. Jak o. Maksymilian mógł żyć i pracować? Pozostaje to zagadką dla medycyny. Góra osłoniła ogród Ogród Niepokalanej położony jest na zboczu góry, tyłem do miasta Nagasaki. Takie miejsce wybrał Św. Maksymilian. Wielu braci narzekało na tę lokalizację ze względu na liczne niedogodności. Kiedy w 1945 roku Amerykanie zrzucili dwie bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki, klasztor ocalał i nikt z jego mieszkańców nie został ranny. Góra osłoniła Ogród Niepokalanej przed atomowym podmuchem.

KONIEC