RODZINA Rodzina bierze swój początek w miłości, jaką Stwórca ogarnia stworzony świat. Jan Paweł II

Czym jest RODZINA ? Rodzina - wspólnota życia i miłości - powstaje z sakramentalnego małżeństwa, będącego jednością dwojga. To ich błogosławione przymierze daje początek wspólnemu byciu razem. Owocem miłości małżonków są dzieci, dla których rodzina stanowi dom - nie tylko miejsce zamieszkiwania, ale i wszechstronnego rozwoju.

Zadania RODZINY tworzenie wspólnoty osób służba życiu na podstawie Familiaris Consortio tworzenie wspólnoty osób służba życiu udział w rozwoju społeczeństwa uczestnictwo w życiu i posłannictwie Kościoła

Zadanie 1 : Tworzenie wspólnoty osób Małżonkowie powinni dążyć do coraz głębszej więzi między sobą na poziomie związku ciał, charakterów, umysłów, dążeń i związku dusz . Małżonkowie są powołani do tworzenia komunii małżeńskiej przez wzajemną wierność i całkowity dar z siebie . Małżonkowie są wezwani do budowania wspólnoty rodzinnej: rodziców, dzieci, domowników i krewnych poprzez wzajemną służbę, dzielenie się dobrami, radościami i cierpieniami, wzajemne przebaczenie, uszanowanie godności każdego z członków rodziny, otoczenie szczególną opieką osób starszych, chorych i potrzebujących.

Wewnętrzną zasadą, trwałą mocą i celem ostatecznym tego zadania jest MIŁOŚĆ: tak jak bez miłości rodzina nie jest wspólnotą osób, tak samo bez miłości nie może ona żyć, wzrastać i doskonalić się jako wspólnota osób.

Zadanie 2 : Służba życiu Służba życiu przez: przekazywanie życia wychowanie Każdy z nas jest (...) tutaj dzięki miłości Boga, który nas stworzył, i naszych rodziców, którzy nas przyjęli i zechcieli obdarzyć nas życiem. Życie jest najpiękniejszym darem Boga. Dlatego z tak wielkim bólem patrzymy na to, co się dzieje (...) w wielu miejscach świata: życie jest umyślnie niszczone przez wojnę, przemoc, aborcję. A przecież zostaliśmy stworzeni przez Boga do wyższych rzeczy — by kochać i być kochanymi. Jan Paweł II

Małżonkowie są powołani do realizowania swojej płodności nie tylko w sferze fizycznej, ale przede wszystkim w wymiarze życia moralnego, duchowego i nadprzyrodzonego . Małżonkowie w sposób szczególny są wezwani do ochrony życia ludzkiego na każdym etapie jego rozwoju . Małżonkowie stają się „sługami” Bożego zamysłu poprzez akceptację jednoczącego i rozrodczego znaczenia płciowości ludzkiej, stosując się do okresów płodności oraz przez świadczenie o wartości tego stylu życia . Małżonkowie są zobowiązani do kształtowania własnej odpowiedzialności wobec miłości i życia . Przekazywanie życia

„Bóg obdarzył was, rodzice, szczególnym powołaniem „Bóg obdarzył was, rodzice, szczególnym powołaniem. By zachować życie ludzkie na ziemi, powołał do istnienia społeczność rodzinną. To wy jesteście pierwszymi stróżami i opiekunami życia jeszcze nie narodzonego, ale już poczętego. Przyjmujcie dar życia jako największą łaskę Boga, jako Jego błogosławieństwo dla rodziny, dla narodu i Kościoła. Zwracam się do wszystkich ojców i matek mojej Ojczyzny i całego świata, do wszystkich ludzi bez wyjątku: każdy człowiek poczęty w łonie matki ma prawo do życia! Życie ludzkie jest święte. Nikt w żadnej sytuacji nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Bóg sam jest Panem życia Człowieka, ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo.” Jan Paweł II

Wychowanie Fundamentalnym zadaniem rodziców jest wprowadzanie dziecka w życie Kościoła . Rodzice powinni kształtować w dzieciach istotne wartości życia ludzkiego, ucząc dziecko życia w miłości i ofiary z siebie . Rodzice mają obowiązek wychowywać dzieci w duchu wartości etycznych i moralnych, powinni przekazywać im treści konieczne do stopniowego dojrzewania ich osobowości z punktu widzenia chrześcijańskiego . Małżonkowie, którzy doświadczają bezpłodności w sposób szczególny są wezwani do tego, aby urzeczywistniać swoje macierzyństwo i ojcostwo w sposób duchowy przez konkretną służbę dzieciom innych rodzin, gotowość do adopcji lub przysposobienia dzieci pozbawionych rodziców, służbę cierpiącym i potrzebującym.

Zadanie 3 : Uczestnictwo w rozwoju społeczeństwa Rodzina służy społeczeństwu przez bezinteresowną pomoc ubogim i potrzebującym. Rodzina jest wezwana do uczestnictwa w życiu społecznym i politycznym. Rodzina jest pierwszą szkołą cnót społecznych i jest wezwana, aby stanowić narzędzie humanizacji i personalizacji społeczeństwa.

Zadanie 4 : Uczestnictwo w życiu i misji Kościoła To nade wszystko Matka-Kościół rodzi, wychowuje, buduje rodzinę chrześcijańską, wypełniając wobec niej zbawczą misję otrzymaną od Pana. Głosząc Słowo Boże, Kościół objawia rodzinie chrześcijańskiej jej prawdziwą tożsamość, to, czym ona jest i czym powinna być wedle zamysłu Pana; sprawując sakramenty, Kościół wzbogaca i umacnia rodzinę chrześcijańską łaską Chrystusową, ażeby ją uświęcić na chwałę Ojca; poprzez głoszenie z nową mocą nowego przykazania miłości Kościół pobudza i prowadzi rodzinę chrześcijańską do służby miłości, aby naśladowała i przeżywała tę samą miłość oddania i ofiary, którą Chrystus żywi dla całej ludzkości.

Rodzina chrześcijańska jest wspólnotą wierzącą i ewangelizującą: Podstawowym zadaniem rodziny chrześcijańskiej jest budowanie „Kościoła domowego”. Dokonuje się to przez słuchanie i głoszenie Słowa Bożego, świadectwo życia, wychowanie dzieci tak, aby mogły zrealizować swoje powołanie . Rodzina chrześcijańska jest wezwana, aby wobec świata, w którym żyje stać się znakiem miłości Chrystusa .

Rodzina chrześcijańska jest wspólnotą w dialogu z Bogiem Rodzina chrześcijańska jest wezwana do uświęcania siebie, wspólnoty Kościoła i świata. Rodzina jest wezwana do nieustannego pogłębiania więzi z Chrystusem poprzez sakramenty Kościoła: szczególnie przez Eucharystię i pokutę oraz przez sakrament małżeństwa a także przez modlitwę liturgiczną i osobistą.

Rodzina chrześcijańska jest wspólnotą w służbie człowiekowi Rodzina służy Bogu i człowiekowi przez codzienną rzeczywistość, a także podejmując działania na rzecz Kościoła i społeczeństwa . Rodzina chrześcijańska, ożywiona i podtrzymywana nowym przykazaniem miłości, żyje gościnnością, szacunkiem i służbą każdemu człowiekowi, w którym zawsze dostrzega godność osoby i dziecka Bożego.

Dekalog o rodzinie Przykazanie 4: Czcij ojca twego i matkę twoją "Czcij ojca twego i matkę twoją". (...) Przykazanie zobowiązujące człowieka do czci rodziców, ojca i matki, zabezpiecza podstawowe dobro ludzkiej wspólnoty. Rodzina bowiem znajduje się u podstaw wszystkich ludzkich wspólnot, wszystkich społeczności i społeczeństw.             Słowa czwartego przykazania skierowane są do dzieci, do synów i córek. Mówią: "Czcij ojca i matkę". Z równą siłą jednak odnoszą się do rodziców: "Pamiętaj, abyś prawdziwie zasługiwał na tę cześć". Bądź godny imienia ojca! Bądź godna imienia matki! (...) żeby dzieci mogły czcić swoich rodziców, muszą być uważane i przyjmowane jako dar Boga. Tak, każde dziecko jest darem Boga. Dar to trudny niekiedy do przyjęcia, ale zawsze dar bezcenny.” Jan Paweł II

Obowiązki rodziców względem dzieci: Wychowanie Obowiązki dzieci względem rodziców: Szacunek Wdzięczność Uległość i posłuszeństwo Pomoc materialna i duchowa w starości, chorobie, samotności i potrzebie. Obowiązki rodziców względem dzieci: Wychowanie Miłość i szacunek wobec dzieci jako osób ludzkich oraz dzieci Bożych W miarę możliwości zaradzanie potrzebom materialnymi duchowym dzieci Pomoc w wyborze zawodu i stanu życia

- najwspanialszy wzór dla rodziny chrześcijańskiej Święta Rodzina - najwspanialszy wzór dla rodziny chrześcijańskiej Święta Rodzina z Nazaretu jest podstawowym wzorem i przykładem dla rodzin chrześcijańskich. Ta wyjątkowa Rodzina, która wiodła ciche życie, która doświadczyła ubóstwa, prześladowań, wygnania, która wielbiła Boga w sposób nieporównywalnie wzniosły i czysty, jest dla wszystkich rodzin przykładem wierności codziennym obowiązkom, wielkodusznego otwarcia się na potrzeby innych w radosnym wypełnianiu planu Bożego. Mimo niedostatków i cierpień była to RODZINA SZCZĘŚLIWA. Szczęśliwa Bogiem i pełnieniem Jego woli, szczęśliwa Dzieckiem i troską o Jego bezpieczeństwo, szczęśliwa miłością Syna. Maryja jest najwspanialszym wzorem matki, a święty Józef wzorem dla ojców i mężów przez służbę rodzinie.

Święto Świętej Rodziny - Jezusa, Maryi i Józefa PIERWSZE CZYTANIE Kto jest posłuszny Bogu, czci swoich rodziców Syr 3,2-6.12-14 Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce. Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.

Święto Świętej Rodziny - Jezusa, Maryi i Józefa DRUGIE CZYTANIE Chrześcijańskie zasady życia domowego Kol 3,12-21 Bracia: Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani, w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.

Święto Świętej Rodziny - Jezusa, Maryi i Józefa EWANGELIA Rodzice znajdują Jezusa w świątyni Łk 2,41-52 Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”. Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”. Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

„Życzę każdej rodzinie, wszystkim rodzinom w Polsce i na świecie, aby coraz bardziej odkrywały wielkość i świętość swego powołania; aby stały wiernie na straży «pięknej miłości» oraz każdego poczętego życia, by umiały obronić w dzisiejszych czasach drogocenne dziedzictwo wiary i przekazywać je następnym pokoleniom.” Jan Paweł II

Katarzyna Kapusta Kl. III F L.O. im. Ks. St. Konarskiego W Oświęcimiu Prezentację przygotowała: Katarzyna Kapusta Kl. III F L.O. im. Ks. St. Konarskiego W Oświęcimiu Katecheta: ks. Wacław Pelczar