Koniunktura gospodarcza Wykład

Plan zajęć Zdefinowanie podstawowych pojęć Fazy cyklu koniunkturalnego Koniunktura gospodarcza Cykl koniunkturalny Fazy cyklu koniunkturalnego Wskaźniki stanu gospodarki Rodzaje cykli koniunkturalnych Teorie cyklu koniunkturalnego przyrodnicze i psychologiczne koncepcje cyklu teoria niedokonsumpcji pieniężna teoria cyklu inwestycyjno-innowacyjna teoria cyklu

Cel zajęć Pokazanie problemu zaprognozowania kształtowania się koniunktury gospodarczej

Podstawowe pojęcia Aktywność gospodarcza przebiega w bardzo nierównym rytmie. Odznacza się okresami bumu i kryzysu. Koniunktura gospodarcza – to wszelkie okresowe zmiany aktywności gospodarczej przejawiające się w podstawowych wskaźnikach ekonomicznych (PKB, PNB, P, I, C, U, .. ) występujące w stosunkowo równych odstępach czasowych z powtarzającą się regularnością.

Nauka o koniunkturze Naukę o koniunkturze gospodarczej dzieli się na: teorię cyklu koniunkturalnego. Wyjaśnia ona przyczyny i mechanizmy zmian koniunktury. badania wahań koniunktury. Dotyczą one krótszego i średniego okresu. Długoterminowy ruch w górę lub w dół aktywności ekonomicznej określany jest mianem trendu. Jest to wymiar długoterminowy. Trend jest ścieżką wygładzoną pozbawioną krótkookresowych wahań. Wahania aktywności gospodarczej w górę lub w dół mogą trwać przez kilka lat, w ramach ogólnego trendu, nazywamy je cyklami koniunkturalnymi (gospodarczymi).

Podstawowe pojęcia Cykl koniunkturalny jest wahadłowym ruchem całkowitego produktu narodowego, dochodu, zatrudnienia, zwykle obejmuje okres od 2 do 10 lat, któremu towarzyszy szeroko zakrojony wzrost lub spadek poziomu aktywności gospodarki. (Samuelson, Nordhsus 2005) Cykl to okresowe wahania wielkości ekonomicznych wokół ich długookresowego trendu.

Podstawowe pojęcia spowolnienie gospodarcze - faza cyklu, w której stopa wzrostu PKB spada poniżej długookresowego trendu recesja (formalnie) - 2 kolejne kwartały bezwzględnego spadku PKB. Faza spowolnienia nie musi oznaczać recesji !!!

Podstawowe pojęcia ekspansja - faza cyklu w której stopa wzrostu PKB przewyższa długookresowy trend zmienna procykliczna - zmienna wykazująca dodatnią korelację z PKB zmienna antycykliczna - zmienna wykazująca ujemną korelację z PKB zmienna acykliczna - zmienna wykazująca brak korelacji z PKB

W rozwiniętych gospodarkach obserwujemy nierównomierne, powtarzające się wahania realnych wartości PKB, przy czym przeciętny cykl trwa od pięciu do ośmiu lat.

Nauka o koniunkturze Dwa podejścia odnośnie do przewidywalności cykli koniunkturalnych: Traktuje cykle jako samonapędzającą się fluktuacje Zakłada, że system gospodarczy to mechanizm reagujący na impulsy zewnątrz i zamieniający je w oscylacje

Rodzaje wahań: O = S + R + B wahania przypadkowe (R)- zmiany aktywności gospodarczej powodowane bliżej nieokreślonymi przyczynami, mające charakter losowy. wahania sezonowe (S)- obejmują zmiany aktywności gospodarczej dokonujące się na przestrzeni roku kalendarzowego. wahania koniunkturalne (B). Wyraża się w ekspansji lub kurczeniu się aktywności wokół linii trendu. Są zatem wynikiem samo wzmacniających się mechanizmów wewnętrznych występujących w gospodarce. O = S + R + B

Cechy wahań koniunkturalnych: obejmują swym zasięgiem cały kraj mają charakter krótko – ale przede wszystkim średniookresowy powtarzająca się ze względną regularnością zmiana aktywności gospodarczej

Cykle koniunkturalne obejmują cztery fazy: 1. recesję, tj. spadek aktywności gospodarczej. Ostra recesja, która wiąże się ze znacznym spadkiem produkcji krajowej i wysokim wskaźnikiem bezrobocia określa się mianem depresji. 2. dno - jest to najniższy punkt cyklu. Następnie aktywność gospodarcza może od razu wzrosnąć lub pełzać przez jakiś okres czasu. 3. ożywienie, jest to moment pobudzenia aktywności gospodarczej. Może ono trwać, aż do momentu, gdy gospodarka zbliży się do stanu pełnego zatrudnienia, lub do czasu nadejścia następnego kryzysu. 4. szczyt występuje wtedy gdy poziom aktywności gospodarczej przestaje się podnosić. Jest to najwyższy punkt cyklu gospodarczego. Nie może on być zidentyfikowany wcześniej, niż w momencie ok. 6 miesięcy po tym jak realny PNB zacznie spadać.

Koniunktura gospodarcza Jeden cykl zmiany dochodu narodowego w czasie Dochód narodowy szczyt trend ożywienie recesja dno czas Długość cyklu mierzona jest od szczytu do szczytu.

Model cyklu koniunkturalnego W praktyce ciężko wyznaczyć minimum i maksimum cyklu.

1. Faza recesji (kryzysu): - nadwyżka podaży nad popytem - wzrost zapasów u producentów - spadek produkcji, przychodów, zysków, zatrudnienia; - spadek cen (współcześnie – zwolnienie inflacji) maleje zatrudnienie, rośnie bezrobocia maleją inwestycje ograniczony jest popyt wewnętrzny na rynku rośnie podaż w stosunku do popytu koniunkturalna obniżka cen prowadzi do bankructwa firmy produkujące po najwyższych kosztach…

2. Dno (depresja): - trend spadkowy produkcji, zatrudnienia, płac, cen, zysku, inwestycji i konsumpcji zanikają… Zmniejszają się nadmierne zapasy towarów, ustają bankructwa przedsiębiorstw. Przywrócona zostaje stabilizacja i równowaga cen na niskim poziomie; Niski poziom cen, niska stopa zysku – zmusza firmy, które przetrwały kryzys do poprawy rentowności; Firmy muszą obniżać koszty produkcji; Na rynku stopniowo pojawia się przewaga popytu nad podażą, - równowaga na niskim poziomie (niski popyt, niska podaż)

3. Faza ożywienia (ekspansji): Wzrasta popyt na dobra inwestycyjne Rosną ceny Poprawia się rentowność produkcji (rosną produkcja, sprzedaż, przychody, zyski) Następuje wzrost zatrudnienia Maleje stopa bezrobocia Rosną zyski Wzrasta popyt globalny Występuje trend ↑ inwestycji

4. Faza rozkwitu (szczyt, boom): - gdy aktywność gospodarcza osiąga najwyższy poziom (gdy przekracza poziom aktywności podczas poprzedniego szczytu) - równowaga na wysokim poziomie - wysoka produkcja, sprzedaż, przychody, zyski, zatrudnienie wysoki poziom cen i płac występują ↑ tendencje dochodu narodowego, inwestycji, konsumpcji rozpoczyna się okres najwyższego poziomu koniunktury.

Cykle gospodarcze Brak jest w historii przykładów jednakowych cykli (nie ma wśród nich bliźniaków – A. Pigou) odnośnie: długości cyklu, długości faz, amplituda wahań. Zatem przewidywania przyszłych warunków gospodarczych jest dziedziną wiedzy niedoskonałą.

Wskaźniki koniunktury Niektóre zmienne wyprzedzają PKB w cyklu (zapasy, wykorzystanie możliwości produkcyjnych, ceny akcji, realna podaż pieniądza), inne są względem PKB opóźnione (inflacja, bezrobocie), a jeszcze inne zachowują się identycznie (stopy procentowe)

Wskaźniki koniunktury Pilotujące (wyprzedzające) Współbieżne (równoczesne) Opóźnione

Wskaźniki Aby jednak przewidywać stan gospodarki ekonomiści zbudowali różne miary tzw. wskaźniki pilotujące. Są to wskaźniki (np. ceny akcji, poziom bezrobocia, stopień wykorzystania możliwości produkcyjnych, wydatki inwestycyjne, w tym w zapasy, realna podaż pieniądza, ilość pozwoleń wydanych na budowę, ilość pożyczek, … ), które wskazują tendencje do spadku lub wzrostu na kilka miesięcy przed zmianą kształtowania się ogólnych wskaźników aktywności gospodarczej. Kompleksowy indeks wskaźników pilotujących stanowi wynik łącznego policzenia 12 wskaźników stanu gospodarki, które wykazują tendencje do spadku lub wzrostu na kilka miesięcy przed zmianą kształtowania się ogólnej aktywności gospodarczej.

Wskaźniki Wskaźnik współbieżny – wskaźnik dochodów osobistych, produkcji przemysłowej, przemysłu przetwórczego, obrotów z handlu, stopy procentowe, zmieniają się wraz z ogólnym stanem gospodarki. Wskaźnik reagujący ze zwłoką – taki który wykazuje tendencje do spadku lub wzrostu kilka miesięcy po zmianie kształtowania się ogólnych wskaźników aktywności gospodarczej (stopa procentowa, koszt siły roboczej, przeciętny czas pozostawania bez pracy, inwestycje prywatne, inflacja, konsumpcja).

Teorie cyklu koniunkturalnego

Teorie cykli koniunkturalnych Teorie wg długości trwania cyklu Teorie zewnętrzne i wewnętrzne Teorie związane z przyczynami powstania

Teorie cykli koniunkturalnych Deterministyczna teoria cyklu Stochastyczna teoria cyklu lepkie ceny teoria realnego cyklu koniunkturalnego

Rodzaje cykli: cykle bardzo długie C. Van Ewijka cykle długie Kondratiewa (długookresowe, 50-55 lat) cykle Juglara (średniookresowe, 8-10 lat) cykle Kitchinga (krótkookresowe, 3-5 lat)

Teoria Fal Kondratiewa 1790-1800 1844-1851 1890-1896 1938-1945 1995-2000

Cykle związane są - z przyczynami zewnętrznymi, pozagospodarczymi (teorie egzogeniczne) - z przyczynami wewnętrznymi (teorie endogeniczne)

Teorie egzogeniczne Teorie egzogeniczne szukają przyczyn sprawczych cykli koniunkturalnych w zewnętrznych czynnikach w stosunku do danego systemu gospodarczego. Jako pierwsza powstała w XVIII, XIX wieku rolnicza teoria cyklu koniunkturalnego – fluktuacje gospodarcze wiązała wyłącznie z rolnictwem i jego wrażliwością na zmiany pogody. Najbliższa współczesności z tych teorii jest teoria politycznego cyklu koniunkturalnego. Teoria ta daje pewne wyjaśnienie przyczyn wahań aktywności gospodarczej, a także odpowiada na pytanie, dlaczego cykl koniunkturalny trwa około pięciu lat – w Wielkiej Brytanii i w krajach o podobnych systemach politycznych jest to właśnie okres między jednymi i drugimi wyborami. Koncepcja ta zawiera pewne ziarno prawdy. Ale z drugiej strony , zakłada ona, że wyborcy są na tyle naiwni, iż nie są w stanie odczytać intencji rządu.

Teorie endogeniczne Teorie te poszukują mechanizmu cyklu koniunkturalnego wewnątrz samego systemu gospodarczego, który wywołuje samoregulujące się cykle koniunkturalne. Teorie te koncentrują się na wewnętrznej dynamice systemu gospodarczego i wyrażają opinię o niestabilności gospodarki niezależnie od działania sił zewnętrznych. Można je podzielić na teorie monetarno-kredytowe (pieniężne), teorie popytowe oraz teorie inwestycyjne.

Teorie przyczyn Teorie pieniężne (M. Fridman) Teorie mnożnika i akceleratora (P. Samuelson) Teorie cykli równowagi (oczekiwania) (R. Barro, R. Lucas, T. Sargent) Teoria realnego cyklu (innowacje, wydajność) (J. Schumpeter, E. Prescott, P. Long, C. Plosser) Wstrząsy podażowe (R.J. Gorgon)

Teorie pieniężne Teorie pieniężne upatrują czynniki wahań koniunkturalnych najczęściej w działaniach banków i błędach ich polityki pieniężnej. Błędy te przejawiają się w naruszeniu ceny równowagi kapitału pożyczkowego, czyli stopy procentowej.

Teorie popytowe Niemal we wszystkich popytowych teoriach wahań koniunkturalnych podstawowe znaczenie, jako czynnikowi sprawczemu, przypisuje się wydatkom konsumpcyjnym.

Teorie inwestycyjne Teorie inwestycyjne należą do najmłodszych teorii wahań koniunkturalnych i występują w wielu odmianach. Wspólną ich cechą jest podkreślanie podstawowej roli inwestycji we wzroście gospodarczym oraz wzroście popytu. Teorie te analizują wahania popytu inwestycyjnego wskazując na ich sprawczą rolę cyklu gospodarczego.

Teorie mnożnika i akceleratora Model mnożnika akceleratora to współczesna teoria cyklu koniunkturalnego. Opisuje on skutki i przyczyny zmian wydatków inwestycyjnych. Skutki w najprostszej wersji modelu keynesowskiego wzrost inwestycji prowadzi w krótkim okresie do jeszcze większego wzrostu dochodu i produkcji. Wydatki inwestycyjne zwiększają ogólny poziom popytu nie tylko bezpośrednio, lecz – zwiększając dochody – pobudza pośrednio także popyt konsumpcyjny. Co jest przyczyną zmiany skali wydatków inwestycyjnych? Przedsiębiorstwa inwestują wtedy, kiedy posiadane zasoby kapitału rzeczowego stają się mniejsze od pożądanego poziomu. Kiedy utrzymywane przez przedsiębiorstwa zasoby kapitału mają optymalne rozmiary, krańcowy koszt powiększenia zasobu kapitału o jednostkę jest dokładnie równy krańcowej korzyści z tej dodatkowej jednostki kapitału, korzyści mierzonej wartością zaktualizowaną oczekiwanych w przyszłości zysków w całym okresie eksploatacji dodatkowego obiektu. Tak określana korzyść może się zwiększyć albo w wyniku obniżki stopy procentowej, według której dyskontuje się wartość strumienia oczekiwanych zysków, albo w rezultacie wzrostu wysokości spodziewanych w przyszłości zysków.

Teorie mnożnika i akceleratora Model akceleratora (znany w języku polskim także pod nazwą zasady przyspieszenia) zakłada, że przedsiębiorstwa oceniają przyszłą wielkość produkcji i zysków poprzez ekstrapolację dotychczasowego wzrostu produkcji. Wzrost produkcji w stałym tempie prowadzi do niezmiennego poziomu inwestycji i stałego tempa wzrostu pożądanego majątku produkcyjnego. Dla zwiększenia zamierzonego poziomu inwestycji konieczny jest przyspieszony wzrost produkcji. Model akceleratora jest oczywiście tylko pewnym pożytecznym uproszczeniem. Kompletny model inwestycji musiałby uwzględnić zarówno wpływ zmieniającego się poziomu produkcji (i innych czynników) na oczekiwaną wielkość przyszłych zysków i planowane rozmiary zainwestowanego kapitału, jak też rolę zmian stopy procentowej jako czynnika modyfikującego wartość zaktualizowaną oczekiwanych w przyszłości zysków i kształtującego tym samym bodźce do inwestowania już dziś. Jednak, jak potwierdzają to analizy empiryczne, model akceleratora jest uproszczeniem użytecznym. To, jak konkretnie reagują przedsiębiorstwa na zmiany wielkości produkcji, zależy od dwu okoliczności: od tego, czy wierzą one, że wzrost produkcji utrzyma się także w przyszłości; od tego, jak wysokie są koszty szybkiego dostosowania planów inwestycyjnych, zainstalowania nowego wyposażenia i wprowadzenia nowych technologii. Im kosztowniejsze są takie szybkie dostosowania, tym więcej przedsiębiorstw będzie skłaniać się ku rozłożeniu inwestycji na dłuższy okres.

Przyczyny wahań koniunktury: zmiany w przyrodzie psychologia przedsiębiorców niskie płace nadmierne oszczędności zmiany wielkości obiegu pieniądza poziom inwestycji innowacje popyt rynkowy krajowy zagraniczny

Teoria deterministyczna deterministyczny - z góry określony, pozbawiony zakłóceń losowych Podstawą teorii jest spostrzeżenie, że nawet bardzo prosty model gospodarki: Ct=a0+a1Yt-1It=b0+b1(Yt-1-Yt-2) Yt= a0+ b0+c0+(a1+b1)Yt-1-b1Yt-2 może generować cykliczne wahania PKB. Sama teoria deterministyczna nie tłumaczy cyklu.

Teoria deterministyczna

Teoria deterministyczna

Teoria stochastyczna Stochastyczny - podlegający losowym zakłóceniom. Podstawą teorii jest spostrzeżenie, że losowe, nieskorelowane szoki (biały szum), mogą prowadzić do wahań przypominających cykle koniunkturalne.

Teoria stochastyczna

Teoria stochastyczna

Przyczyny zamiany impulsów w oscylacje 1.Lepkie ceny 2.Realny cykl koniunkturalny

Lepkie ceny Gdyby ceny natychmiast dostosowywały się do szoków popytowych i podażowych, ich skutkiem byłaby wyłącznie zmiana stopy inflacji, lub jednorazowy wzrost gospodarczy.

Realny cykl koniunkturalny (RBC)

Realny cykl koniunkturalny (RBC)

Nowoczesna fala Czynniki fundamentalne: wynalazki (internet, telefonia komórkowa, mikroprocesor) wojna w Iraku gospodarka Chin pieniądz wirtualny globalizacja

Dziękuję za uwagę