Major Henryk Sucharski

Życiorys Henryk Sucharski urodził się w Gręboszowie koło Tarnowa 12 listopada 1898. Jego rodzicami byli: Stanisław (szewc) oraz Agnieszka z domu Bojko. Miał pięciu braci i trzy siostry.

Sucharskiego: Edukacja Naukę w szkole powszechnej w Gręboszowie rozpoczął w roku 1904. Trwała ona do 1909 r. Od początku Henryk dał się poznać jako zdolny i pilny uczeń.

Edukacja Sucharskiego: Kolejnym etapem w nauce Henryka było tarnowskie gimnazjum, do którego wstąpił w 1909 roku za namową ks. Halaka.

Służba Wojskowa Wybuch I wojny światowej pokrzyżował życiowe plany Henrykowi. 13 lutego 1917 roku zostaje powołany do służby w wojsku austriackim jako słuchacz rezerwowej szkoły oficerskiej w Opawie.

Sucharski zdaje maturę w dniu 17 października 1917 Sucharski zdaje maturę w dniu 17 października 1917. Kilka miesięcy po tym zostaje oddelegowany na front włoski. Tutaj zachorował na malarię. Do tworzącego się Wojska Polskiego wstępuje 7 lutego 1919. W 1920 roku został mianowany na stopień podporucznika.

Sucharski w latach 1919- 1920 w szeregach 6 Dywizji Piechoty brał udział w wojnie polsko- radzieckiej. To właśnie po tej wojnie zostaje odznaczony orderem Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu wojny pozostaje w Wojsku Polskim jako zawodowy oficer. Po kilku latach zostaje mianowany dowódcą Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte- obszaru który 1 września 1939 roku przechodzi do historii jako pierwsze pole bitwy II wojny światowej. Do ataku pancernika Schleswig- Holstein dochodzi dokładnie o 4.45 rano dnia 1 września 1939. Bohaterska obrona Westerplatte trwała 150 godzin po czym 7 września dowódca podjął decyzję o poddaniu placówki.

Niewola Henryka Sucharskiego Od 10 września 1939 roku major przebywa w obozie jenieckim Hostein a później w Arnswalde. Po wyzwoleniu z niewoli w 1946 roku udał się do Włoch gdzie został dowódcą 6 batalionu strzelców w II Korpusie Polskim. Był już wówczas bardzo schorowanym człowiekiem. Skierowano go do brytyjskiego szpitala wojskowego w Neapolu. Tam zmarł 30 sierpnia 1946 roku.

Ordery Order Virtuti Militari

Dwukrotny Krzyż Waleczny

Śmierć Sucharskiego Zmarł 30 sierpnia 1946 r. o godz. 9 rano na zapalenie otrzewnej po perforacji jelita grubego, pierwszego września pochowany został na Polskim Cmentarzu Wojskowym w Casamassima (działka D, rząd 5, nr grobu 13) w prowincji Bari we Włoszech. 21 sierpnia 1971 r. zwłoki majora Sucharskiego ekshumowano i urnę złożono w siedzibie Ambasady Polskiej w Rzymie.  

Miejsce, gdzie pierwszego września 1971 roku złożono prochy majora Sucharskiego:

Koniec Prezentacje wykonał: Tomasz Flont z klasy VI