Podstawowe informacje o arkuszu kalkulacyjnym Microsoft Excel

Microsoft Excel – arkusz kalkulacyjny produkowany przez firmę Microsoft dla systemów Windows i MacOS. Pierwsza wersja programu przeznaczona dla Windows trafiła na rynek w roku 1987 i stała się przebojem. Postępujący sukces rynkowy programu sprawił, że w roku 1993 programy pakietu Microsoft zostały przeprojektowane tak, by przypominać wyglądem arkusz Excel. Od wersji 5 wydanej w 1995 program zawiera wbudowany język Visual Basic. Arkusz kalkulacyjny umożliwia tworzenie dokumentów w postaci tabel. Można w nich umieszczać dane i zlecać programowi wykonanie skomplikowanych obliczeń np. kalkulacje wydatków, kosztów, obliczenia finansowe. Dane i wyniki można prezentować w postaci wykresów. Dokument arkusza można zapisać na dysku twardym bądź dyskietce oraz wydrukować. Najbardziej znanymi programami tego typu są: arkusz Microsoft Excel oraz prosty w obsłudze arkusz w pakiecie programów MS Works.

BUDOWA DOKUMENTU ARKUSZA KALKULACYJNEGO Arkusz kalkulacyjny składa się z: wierszy oznaczanych liczbami 1, 2, 3 .... nawet do 16384; kolumn oznaczanych dużymi literami alfabetu: A,B, ... AA, AB, ... BA ... IV (to lietry i oraz v) Pojedyncze pole tabeli powstające w miejscu przecięcia wiersza i kolumny nazywamy komórką.

Każda komórka arkusza ma jednoznacznie określony adres (numer kolumny i numer wiersza), np. A4, F10, A15, C21 itp. Do komórki arkusza można wpisać: liczbę, tekst, wzór (w arkuszu nazywany formułą). Formuły w arkuszu buduje się, stosując standardowe zasady tworzenia wyrażeń matematycznych: wpisanie formuły trzeba poprzedzić znakiem “=“, np.=A5+A6; =(D2+C3)*5 operatory mnożenia, dzielenia i potęgowania w formułach arkusza są zastąpione znakami: “*” - mnożenie; “/”- dzielenie; “^” - potęgowanie; w formule zaleca się używać adresów komórek, a nie konkretnych wartości do niej wprowadzonych.

Rozwiązywanie równań pierwszego stopnia z dwiema niewiadomymi Rozwiązywanie równań pierwszego stopnia z dwiema niewiadomymi. Tworzenie wykresów Obszar wykresu jest to prostokąt obejmujący wszystkie elementy wykresu Oś X, czyli oś kategorii przedstawioną w postaci poziomej linii u dołu wykresu. Oś posiada tzw. znaczniki osi, które dzielą się na główne i pomocnicze Oś Y, czyli oś wartości, widoczna jako pionowa linia po lewej stronie wykresu. Także ta oś może posiadać główne oraz pomocnicze znaczniki danych. Obszar kreślenia. W wykresach posiadających oś x oraz y jest to prostokąt zdefiniowany tymi osiami. W wykresach trójwymiarowych obszar kreślenia składa się z dwóch ścian i podłoża. Etykiety danych, które mogą być pomocnicze przy określeniu wartości punktu danych. Legenda. Każdy wykres może posiadać swoją legendę, informacje o kształcie i kolorze każdej z serii danych. Tytuły osi i wykresu. Każda oś może być indywidualnie podpisana, możesz też dołączyć tytuł całego wykresu

Każdy wykres jest połączony z danymi podobnie jak formuła Każdy wykres jest połączony z danymi podobnie jak formuła. Jeśli zmienimy jakieś dane w tabeli to automatycznie zmieni się przebieg wykresu. Podobnie, jeśli przeciągniesz któryś z punktów wykresu, zmieni się zawartość odpowiedniej komórki. Należy jeszcze zwrócić uwagę, że gdy klikniemy na wykresie, dookoła zakresu zawierającego dane dla wykresu pojawi się niebieska ramka. Co więcej, jeśli kliknięciem zaznaczymy pojedynczą serię, niebieska ramka obejmie komórki zawierające dane wyłącznie dla tej serii.

Sortowanie danych w bazie danych W celu dokonania sortowania w bazie danych należy stanąć w jednej z komórek bazy danych a następnie uruchomić /Dane/Sortuj/ W Excelu każdą bazę danych możemy sortować według maksymalnie trzech kluczy. Kluczem nazywamy każde z pól wybranych do sortowania. W listach rozwijalnych można ustawić według których pól baza ma być sortowana. W przykładowej bazie danych ustawiono jako pierwszy klucz pole lata praktyki, czyli wszystkie rekordy zostaną posortowane w pieszej kolejności według tego pola. W następnej kolejności w obrębie lat praktyki następnym kryterium sortowania branym pod uwagę będzie pole Nazwisko, w obrębie każdego nazwiska rekordy będą sortowane według pola Miasta. Obok każdego klucza znajduje się opcja sortowania w porządku rosnącym lub malejącym. Porządek rosnący oznacza sortowanie danych liczbowych od najmniejszych do największych np. od 0 do 1000 a dane tekstowe od A do Z. Porządek malejący oznacza działanie odwrotne czyli od 1000 do 0 lub Z do A.

Formularze danych: prosty sposób obsługi bazy danych. Formularze danych to niejako karty katalogowe, każdy rekord w takim formularzu jest edytowany osobno (Rys. 36). Dostęp do niego uzyskuje się przez funkcje /Dane/Formularz/, przy czym należy pamiętać aby wcześniej stanąć w jednym pól bazy danych. Formularz ten pozwoli nam wykonać na naszej bazie danych podstawowe czynności edycyjne takie jak dodawanie nowych rekordów za pomocą klawisza Nowy, usuwać zbędne rekordy klawiszem Usuń, przeglądać bazę danych poprzez klawisze Znajdź poprzedni, znajdź następny, wyszukiwać rekordy za pomocą filtrów definiowanych w oknie uruchamianym klawiszem Kryteria. Przy tworzeniu w formularzu kryteriów można posługiwać się operatorami: =, >, <, >=, <= np. szukając rekordów zawierających lat praktyki większych niż 3 w polu lata praktyki na formularzu kryteriów należy wpisać >3. Oprócz tego przy określaniu kryteriów dodatkowo możesz wykorzystywać znaki: (?) oznacza pojedynczy dowolny znak np. jeżeli w kolumnie gdzie mamy dane trzycyfrowe i chcemy z nich wysortować wszystkie rekordy które będą się kończyć na 20 to możemy kryteria zdefiniować następująco: ?20 (*) oznacza dowolną ilość dowolnych znaków np. jeśli chcielibyśmy wyszukać wszystkie nazwiska zaczynające się na A w kryteriach podalibyśmy: A*

Praca z Autofiltrem Oprócz sortowania w bazach danych w Excelu jest możliwość wyselekcjonowania tylko pewnej grupy rekordów. Można to uczynić za pomocą /Dane/Filtr/Autofiltr/ (należy pamiętać aby wcześniej stanąć w jednym z pól bazy danych). W każdej z komórek nagłówkowych wyświetlone zostaną przyciski ze strzałkami listy rozwijalnej. Aby rozpocząć filtrowanie należy kliknąć na strzałkę w polu które chcesz zastosować jako filtr. W efekcie tego zostanie wyświetlona lista (Rys. 37). Na liście tej mamy następujące możliwości wyboru filtrowania: wybór jednej z pośród wszystkich pozycji występujących w kolumnie wybór opcji Inne pozwoli zastosować dwie wartości kryteriów w bieżącej kolumnie, umożliwia też zastosować operatory porównania I oraz Lub wybór 10 pierwszych umożliwia zawężenie wyświetlania do 10 rekordów zawierających największe lub najmniejsze wartości wybór Puste wyświetli wszystkie wiersze nie posiadające wartości w danej kolumnie wybór Niepuste powoduje odwrotne działanie w stosunku do opcji Puste

Wybór danej opcji polega na najechaniu znacznikiem myszy na daną opcje z rozwijalnej listy, kliknięciu na niej lewym klawiszem muszy, a następnie wprowadzeniu dodatkowych preferencji w oknie dialogowym i kliknięciu przycisku OK, autofiltrowanie zostanie przeprowadzone. Wyłączanie ograniczenia filtrowania polega na uruchomieniu strzałki autofiltrowania w którym zastosowano filtrowanie i wybraniu z listy opcji Wszystkie wyświetlone zostaną ponownie wszystkie rekordy bazy danych.                                                                                       

Bibliografia http://pl.wikipedia.org/wiki/Microsoft_Excel http://www.straszewo.q4.pl/excel1.htm http://www.info.ar.szczecin.pl/infod/cw10/cw10.html